Ο Ντομινίκ και οι Έλληνες

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας

Πολιτικός Επιστήμων
Δεν μου αρέσει να καταδικάζεται κάποιος από τα ΜΜΕ πριν αποδειχθεί στο δικαστήριο η ενοχή του. Ούτε συμφωνώ με την υπερβολική σκληρότητα της αμερικανικής αστυνομίας προς έναν άνθρωπο, όπως ο Ντομινίκ Στρως Καν, για τον οποίο ακόμη τίποτε δεν έχει αποδειχθεί με ατράνταχτα τεκμήρια. Όμως με ενόχλησε ως Έλληνα η υπερβολική δόση θρήνου και κοπετού από ορισμένους δημοσιογράφους ιδιωτικών και δημοσίων τηλεοπτικών διαύλων και η προσπάθειά τους να μας πείσουν ότι πρέπει να συμπαρασταθούμε σε έναν «καλό φίλο της Ελλάδος». Τέτοια ήταν η αγιοποίηση του Ντομινίκ που ανησύχησα μήπως θελήσουν να μετονομάσουν τη χώρα μας σε «Άγιο Δομήνικο». Ευτυχώς υπάρχει τέτοια χώρα στην Καραϊβική και έτσι γλυτώσαμε τη μετονομασία!

Από πολιτικής σκοπιάς προσωπικά πιστεύω ότι δεν βλάπτει να αποκαθηλώνονται κάποιοι Πάπες των διεθνών και υπερεθνικών Οργανισμών. Καλό είναι να καταλάβει ο κάθε πολίτης της χώρας μας, αλλά και των άλλων χωρών, ότι πίσω από βαρύγδουπα ονόματα όπως ΟΗΕ, ΔΝΤ, κ.λπ. πιθανόν να κρύβονται ανθρωπάκια με μεγάλες αδυναμίες και υπερτιμημένα προσόντα. Η προβολή των υπερεθνικών θεσμών γίνεται σκοπίμως από τους εχθρούς της εθνικής κυριαρχίας των κρατών. Για όσους εμμένουμε στην αξία του έθνους και της εθνικής κυριαρχίας η τοποθέτηση μερικών ερωτηματικών ως προς την αυθεντία των υπερεθνικών οργανισμών καλό κάνει.
Θυμίζω και το επιχείρημα των οπαδών του αντιδημοκρατικού και ρατσιστικού σχεδίου Ανάν: «Το είπε ο ΟΗΕ, ο Ανάν είναι ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ. Μπορούμε να σταθούμε απέναντι και να πούμε ΟΧΙ;» Ευτυχώς η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων είπε ΟΧΙ διότι κατάλαβε ότι και ο Κόφι Ανάν είναι ένας υπάλληλος, καλοπληρωμένος βέβαια, ενός Οργανισμού, ο οποίος ούτε άγιος είναι ούτε πάντα υπηρετεί τη δικαιοσύνη. Επηρεάζονται και οι αξιωματούχοι του ΟΗΕ, όπως και του ΔΝΤ, από πολιτικές και οικονομικές πιέσεις, από ανθρώπινα πάθη, από πιθανούς εκβιασμούς αν κάποιοι έχουν στα χέρια τους τεκμήρια προσωπικών ατασθαλιών ή ... νυχτοπερπατημάτων.
Εξάλλου ο Ντομινίκ Στρως Καν ομολόγησε σε τηλεοπτική εκπομπή ότι συζητούσε ερήμην του ελληνικού λαού ( souterrain= υπογείως, με μυστικό τρόπο) με τον Πρωθυπουργό μας για να ληφθούν μέτρα επαχθή και βεβιασμένα. Άρα συμμετείχε συνειδητά σε μία υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών της Ελλάδος , στη σκόπιμη ύπνωση και παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης και στην επιβολή αντιλαϊκών μέτρων. Γιατί, λοιπόν, να τον θεωρήσω μέγα φίλο μας; Μήπως διότι μάς εξευτέλισε δημοσίως λέγοντας ότι οι Έλληνες πλέουν μέσα στα σ....; Προτιμώ να μη γράψω τη λέξη, απλώς θυμίζω ότι στη Γαλλία χαρακτηρίζεται ως η λέξη του Στρατηγού Καμπρόν.
Σε τελευταία ανάλυση το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι παρόμοιοι διεθνείς οργανισμοί είναι απρόσωποι μηχανισμοί και οι σοβαρές αποφάσεις λαμβάνονται από τεχνοκράτες. Η προσωπική άποψη του Γενικού Διευθυντή ελάχιστα μετρά. Επομένως το αν αποφάσισε το ΔΝΤ να δώσει δάνειο στην Ελλάδα δεν ήταν μία χάρη που μάς έκανε ο Στρως Καν, αλλά μία ψυχρά υπολογισμένη εκτίμηση δεκάδων εμπείρων οικονομολόγων που εργάζονται εκεί. Όπως ακριβώς το Σχέδιο Ανάν δεν ήταν μία προσωπική πρωτοβουλία του τέως Γ.Γ. του ΟΗΕ, αλλά ένα πολυδαίδαλο κείμενο επεξεργασμένο από δεκάδες συμβούλους και «εμπειρογνώμονες» με υπόγειο καθοδηγητή τον Άγγλο Λόρδο Χάνεϋ.
Όσον αφορά στην πολιτική έκλειψη του Στρως Καν από τις επικείμενες ( 2012) Προεδρικές εκλογές στη Γαλλία θεωρώ ότι θα αποφέρει όφελος για την Ελλάδα. Οι πιθανοί Σοσιαλιστές αντικαταστάτες του, Φρανσουά Ολλάντ, Μαρτίν Ομπρί, Σεγκολέν Ρουαγιάλ, έχουν μικρό πολιτικό εκτόπισμα και έτσι σχετικά εύκολα θα ξανακερδίσει ο Κεντροδεξιός Σαρκοζί. Πρόκειται για έναν πολιτικό, ο οποίος έχει βεβαίως τα τρωτά του σημεία, αλλά υπογραμμίζω ότι μάς στήριξε συνειδητά στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων και ταυτόχρονα τάσσεται σαφώς αντίθετος προς την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ευρ. Ένωση. Επιπλέον μιλά κατά της πολυπολιτισμικότητας και επιμένει στις έννοιες της εθνικής ταυτότητας και των συνόρων της Ευρώπης. Δεδομένης και της σαφούς καταδίκης του πολυπολιτισμικού προτύπου από τον Βρετανό Πρωθυπουργό Ντ. Κάμερον και τη Γερμανίδα Καγκελλάριο Άγκελα Μέρκελ μία επανεκλογή του Σαρκοζί θα είναι πολύ πιο χρήσιμη για το μέλλον της Ευρώπης παρά μία εκλογή του Στρως Καν, ο οποίος μέχρι τη σύλληψή του προηγείτο στα προγνωστικά. Για μία Ευρώπη των λαών και των πατρίδων και όχι για μία Ευρώπη των λαθρομεταναστών και των αποτυχημένων «προοδευτικών» ιδεών.
Η χώρα μας δεν έχει μόνο τα οικονομικά της προβλήματα. Έχει και το τεράστιο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης με συνέπειες στη δημόσια τάξη, στην εθνική ασφάλεια, στην υγεία, στην παιδεία. Αν θέλουμε σοβαρά και αποτελεσματικά να μας βοηθήσει η Ευρ. Ένωση να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, έχουμε συμφέρον να εκλέγονται στις μεγάλες ευρωπαϊκές δημοκρατίες ηγέτες με ξεκάθαρη θέση κατά της παράνομης μετανάστευσης και υπέρ της ασφάλειας του πολίτη και της σωστής αστυνόμευσης. Ο Σαρκοζί είναι ένας από αυτούς, ενώ ο Ντομινίκ Στρως Καν εάν εξελέγετο θα ήταν πιο ανεκτικός επηρεαζόμενος από τη σοσιαλιστική θολοκουλτούρα του κόμματός του.
Στην Ελλάδα δυσκολευόμαστε να διακρίνουμε τους πραγματικούς φίλους μας από τους δήθεν φίλους. Αν τα ΜΜΕ αφιέρωναν τόσο χρόνο για την αείμνηστη Γαλλίδα Ελληνίστρια Ζακλίν ντε Ρομιγί, όσο αφιέρωσαν στην υποστήριξη του Στρως Καν, θα ήμασταν πνευματικά πλουσιότεροι.