Η ψυχολόγος Βίκυ Καλφοπούλου απαντά στα δικά σας ερωτήματα

Ερώτηση: Κυρία Βίκυ κάθε χρόνο στέλνω τα παιδιά μου στη μητέρα μου για διακοπές. Φέτος μου είπε ότι δεν μπορεί να κρατήσει και τα δυο γιατί ο γιος μου είναι πολύ ατίθασος σε σχέση με την κόρη μου και δεν μπορεί να τον ελέγξει. Μου λέει συνεχώς ότι είναι πολύ διαφορετικά παιδιά μεταξύ τους και ότι φταίω εγώ για την διαφορετική ανατροφή που τους έχω δώσει. Μπορεί όντως να φταίει αυτό ή απλά είναι διαφορετικοί χαρακτήρες; Ευχαριστώ, Αγγελική
Φίλη Αγγελική, Σαφώς και είναι διαφορετικοί χαρακτήρες, εφόσον ο κάθε άνθρωπος είναι μια μοναδική προσωπικότητα. Με την ίδια λογική, και τα παιδιά σου έχουν μοναδική προσωπικότητα και διαφορετική ιδιοσυγκρασία, με αποτέλεσμα το καθένα να έχει μοναδικές ανάγκες και να εκφράζετε με διαφορετικό τρόπο. Επομένως, θα πρέπει να πεις στη γιαγιά σας, ότι είναι αδύνατο τα εγγόνια της να συμπεριφέρονται κατά τον ίδιο τρόπο, ή όπως η ίδια επιθυμεί να συμπεριφέρονται (ή μάλλον καλύτερα μην το πεις!). Η ίδια ερώτηση μου έχει τεθεί επανειλημμένα και από γονείς, που τους είναι δύσκολο να συνειδητοποιούσουν πως δυο παιδιά που μεγάλωσαν στην ίδια οικογένεια μπορεί να έχουν τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες! Αυτό που προσπαθώ κάθε φορά, είναι να βάλω τους ίδιους τους γονείς να μου αναφέρουν τα κοινά χαρακτηριστικά που είχαν με τα δικά τους αδέρφια. Συνήθως λένε «εγώ και ο αδερφός μου ή η αδερφή μου, καμία σχέση!!» Η δική μου συνήθως απάντηση είναι «τότε πως απαιτείτε τα δικά σας παιδιά να λειτουργούν παρόμοια, όταν και εσείς δεν λειτουργούσατε ανάλογα». Με αυτό το παράδειγμα, προσπαθώ να τους εξηγήσω ότι ο καθένας μας έρχεται στον κόσμο με διαφορετικές διαθέσεις και με δικό του χαρακτήρα, όπου μεγάλο ποσοστό οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες. Ωστόσο, δεν σημαίνει ότι οι γονείς δεν πρέπει να επιδράσουν πάνω σε αυτά τα στοιχεία. Απεναντίας, είναι αποδεδειγμένο ότι πολλά από τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των παιδιών, διαμορφώνονται ανάλογα με τις επιδράσεις που θα δεχθούν από το οικογενειακό περιβάλλον, πχ υψηλό ή χαμηλό μορφωτικό-οικονομικό επίπεδο γονέων, η ηλικία τους, η συμπεριφορά τους καθώς και η προσωπικότητα τους. Επομένως, όσο πιο ευνοϊκά είναι τα στοιχεία στον οικογενειακό περίγυρο, τόσο καλύτερα τα αποτελέσματα. Επομένως, αρχικά είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας, εφόσον κάθε παιδί λαμβάνει τα ερεθίσματα και τις πληροφορίες με διαφορετικό τρόπο και ανταποκρίνεται σε αυτά με διαφορετικό τρόπο. Για παράδειγμα, κάποια παιδιά είναι πιο λιγόφαγα συγκριτικά με άλλα, όμως δεν σημαίνει ότι επειδή κάποια τρώνε περισσότερο, το δικό σας είναι ανόρεκτο. Επίσης, κάποια χρειάζονται λιγότερο ύπνο, ενώ αλλά γεννιούνται πιο αντιδραστικά ή πιο γκρινιάρικά. Το σημαντικό είναι οι γονείς να επικεντρωθούν στα βασικά στοιχεία που κάθε παιδί χρειάζεται, ώστε να αναπτύξει χαρακτηριστικά που θα του επιτρέψουν να είναι λειτουργικό, δυναμικό, ανεξάρτητο και να διαχειριστεί όσο το δυνατόν καλύτερα τη ζωή του στο μέλλον, όπως εκείνο θα επιλέξει και όχι οι γονείς του.  Αυτό λοιπόν που πρέπει όλοι οι γονείς να κάνουν είναι να σταματήσουν να κρίνουν και να επικρίνουν τα παιδιά τους γιατί δεν είναι όπως αυτοί τα θέλουν, απλώς να τα γνωρίσουν και να αποδεχτούν ότι είναι διαφορετικά από αυτούς. Σε περίπτωση που έχετε παραπάνω από ένα παιδιά, θα πρέπει να αποδεχτείτε το καθένα με τα δικά του στοιχεία και να προσπαθήσετε να αποφύγετε τις «ταμπέλες». Προσπαθήστε να αποφύγετε τις συγκρίσεις μεταξύ τους, αλλά επιβραβεύστε τα με τους τομείς που τα καταφέρνουν. Φροντίστε να δείξετε σε κάθε ένα την αγάπη σας την προσοχή και την αφοσίωση που του αξίζει με τον ίδιο τρόπο. Δώστε τους το καλό παράδειγμα με τη συμπεριφορά σας, διδάξτε τους τα όρια και τους κανόνες και ενθαρρύνετε τα για να μάθουν να εμπιστεύονται τον εαυτό τους. Φίλη Αγγελική, όπως κατάλαβες τα παιδάκια σου είναι μια χαρά διαφορετικά. Θα ήταν προτιμότερο ή να πάρεις και τα δυο ώστε το αγόρι να μην εισπράξει την «ταμπέλα», ή να είσαι και εσύ μαζί τους, εφόσον η γιαγιά λόγω ηλικίας δεν μπορεί μάλλον να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις τους.