Οι δικοί μας «Μπάσταρδοι»

Γράφει ο Κώστας Στεφανίδης


Όταν πριν μερικές δεκαετίες κάποιος σύμβουλος του Kisinger, του γνωστού Henry Kisinger, παρατήρησε ότι ο ηγέτης συγκεκριμένου κράτους τον οποίο στήριζε η Αμερικανική εξωτερική πολιτική συμπεριφέρονταν με τρόπο δικτατορικό προς τους πολίτες της χώρας την οποία κυβερνούσε οι οποίοι τον αποκαλούσαν «Μπάσταρδο» ο πανούργος αλλά ειλικρινής Henry απάντησε, Ναι είναι «μπάσταρδος» αλλά είναι και δικός μας «μπάσταρδος» και τους δικούς μας «μπάσταρδους» τους στηρίζουμε όσο τους χρειαζόμαστε και εξυπηρετούν τα δικά μας συμφέροντα. Σε αντίθετη περίπτωση τους στέλνουμε στον «εξ’ απ’ εδώ» και ψάχνουμε καινούργιο «Μπάσταρδο» που ενώ υπόσχεται δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις στον λαό του, «μας κλείνει το μάτι» τον αντικαθιστούμε άμεσα με τον προηγούμενο τον οποίο ρίχνουμε σαν βόρα στους εξεγερθέντες υπηκόους του ώστε να ηρεμήσουν και να εναποθέσουν τις ελπίδες δημοκρατικής επιβίωσής τους στον νέο και δικό μας μπάσταρδο και έπεται συνέχεια με επανάληψη του ίδιου σεναρίου εάν και όταν παραστεί ανάγκη.

Γνωστός Άγγλος Βετεράνος διπλωμάτης εξωτερικής διεθνούς και παγκόσμιας φήμης και εμπειρίας με εξειδίκευση στην Εγγύς – Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική όταν ρωτήθηκε πριν δύο δεκαετίες για την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή της ειδικότητάς του απάντησε ότι «εμείς οι διπλωμάτες» παραμένουμε σε κοντινή αλλά ασφαλή απόσταση από τα γεγονότα παρακολουθώντας τις εξελίξεις και παρεμβαίνοντας παρασκηνιακά προς όλους τους εμπλεκόμενους υποκινώντας λύσεις που εξυπηρετούν τα δικά μας συμφέροντα και «επί σκηνής» δείχνουμε ότι κρατάμε «ουδέτερη» στάση σεβόμενοι τα δικαιώματα, την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία των χωρών που εμπλέκονται. Φυσικά δείχνουμε ότι παρεμβαίνουμε μόνον όταν η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και αρχίζει να γίνεται ορατός ο κίνδυνος να επικρατήσει στην περιοχή το παγκοσμίως αντίπαλό μας «μπλοκ». Βέβαια πριν μερικά χρόνια τα «μπλοκ» επιρροών ή υπερδυνάμεις ήταν δύο και τα πράγματα ήταν σχετικά εύκολα. Είχαμε το Ανατολικό μπλοκ με τη Ρωσία και το δυτικό με τις USA. Υπήρχε δηλαδή η σχετικά εύκολη επιλογή με ποιον θα πας και ποιον θα παρατήσεις. Είχες να επιλέξεις για να το πω απλά μεταξύ της «Σκύλας» και της «Χάρυβδης».

Ευτυχώς ή δυστυχώς τα πράγματα παγκοσμίως έχουν αλλάξει και γεωγραφικά και λειτουργικά. Η Ρωσία ψάχνει να πιστοποιήσει διεθνώς το προφίλ και την ταυτότητά της. Σίγουρα παραμένει μία από τις ισχυρότερες δυνάμεις με βάση τα καινούργια δεδομένα. Οι U.S.A. με μερικές εκατοντάδες τρις δολάρια χρέος παραμένει τουλάχιστον φαινομενικά η μεγαλύτερη δύναμη η οποία προσπαθεί να επιβληθεί με κάθε τρόπο. Να όμως που εμφανίστηκε η Κίνα που σήμερα βρίσκεται στη δεύτερη οικονομική ισχυρή θέση (ουσιαστικά στην πρώτη) αφού προηγείται η Αμερική, υπερσκελίζοντας την Ιαπωνία και ουσιαστικά έχει κατοχυρώσει την οικονομική της επικράτεια σε παραδοσιακά διεθνή φόρουμ. Όμως και η Κίνα θα ακολουθήσει την διεθνή διαδρομή. Απλώς βρίσκεται μερικές δεκαετίες πίσω. Θέτω λοιπόν το ερώτημα του μεροκάματου του κινέζου πολίτη, του επιπέδου ποιότητας ζωής του και φυσικά αναρωτιέμαι πόσο θα αντέξει και πότε θα αντιδράσει; Γιατί σίγουρα θα αντιδράσει και αυτός.

Υ.Γ. Σήμερα παραμένω σε παγκόσμια και διεθνή θέματα διότι εάν αναφερθώ στα εθνικά και κυρίως στα τοπικά, το επόμενο άρθρο μου θα το γράψω από την φυλακή. Θα το κάνω και αυτό γιατί θέλω να κάνω ζωντανό ρεπορτάζ «από μέσα». Απλώς δεν είμαι ακόμη έτοιμος.