LUSTRA: Ωδές στον Πρίγκιπα του Λυκόφωτος

Του Φώτη Μισόπουλου

μετα-μυθοπλαστική δομή στη σκιά των ειδώλων

Πρίγκιπα, τι γνώρισες αγγίζοντας την άμμο; [1]
ΝΙΚΟΣ - ΑΛΕΞΗΣ ΑΣΛΆΝΟΓΛΟΥ

ARIES IN OBSIDIONE AETERNUS [*]


1
.......στον περίπατο Λέν' εδώ Δηλαδή στην αλλέα με τις καστανιές Ω Ω
-Πηγαίνω σ' εσάς κι εσείς σε μένα Ώστε φύγατε απ' τους φίλους σας
-Πρώτα πέστε μου πώς τα ξέρετε ολ' αυτά; Το ξέρουν όλοι;
-Όχι όλοι Δεν αξίζει τον κόπο Κανείς δε μιλάει γι' αυτό
-Λοιπόν; Πώς το ξέρετε;
ΤΟ ΞΕΡΩ Ή μάλλον είχα την ευκαιρία να μάθω Πού πάτε τώρα; Νοιώθω φίλος και γι' αυτό έρχομαι
ΨΙΘΥΡΙΣΜΈΝΟ ΣΤΟ ΑΥΤΊ -ΤΩΝ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΏΝ Ό,τι δε γνώριζαν παλιά Ό,τι γνωρίζουν σήμερα Ή θα μπορούσε να γνωρίζουν Μια αντιστροφή Μια επιστροφή Μ' οποιαδήποτε έννοια και βαθμό είναι απλώς αδύνατη Εμείς οι φυσιο-λόγοι το ξέρουμε Οι μοραλιστές ήθελαν να γυρίσουν Να στρέψουν την ανθρωπότητα Σε προηγούμενο μέτρο αρετής Η ηθική ήταν πάντα το κρεβάτι του Προκρούστη
Εσείς οι λιγοστοί Αβοήθητοι στη χώρα Σκλαβωμένο απομεινάρι Καλλιτέχνες Καθημαγμένοι Πλάνητες Καχύποπτοι αντιρρησίες
Ανέστιοι εραστές στην εξουσία μπροστά Δυό χρόνια τριγυρνούσες μόνος Δυο χρόνια τριγυρνούσες μόνος στα νησιά Τι σ' έκανε να τρέμεις έτσι Πρίγκιπα αγγίζοντας την άμμο Εκστατικός Λατρεύοντας μια τέχνη φθινοπωρινή
-Είστε σπουδαίος άνθρωπος κύριε [Κατάπληκτος Πώς το είχε πληροφορηθεί] Θα καπνίσουμε Θα σας τα πω όλα Ίσως έχετε κι εσείς κάτι
Να διηγηθείτε
Το καφενείο απείχε λιγότερο από εκατό βήματα Καθίσαμε αναπαυτικά Εκείνος δεν κάπνιζε και με τα μάτια καρφωμένα πάνω μου ετοιμαζόταν ν' ακούσει
-Δεν πηγαίνω πουθενά Μένω εδώ Άρχισα
-Ήμουνα σίγουρος ότι θα μένατε -Έδειχνε ότι συμφωνούσε μαζί μου Για τον έρωτα Ήθελα ν' αποφύγω αυτό το θέμα Οι πολιτικοί Ακόμα και σήμερα μιμούνται τους κήρυκες της αρετής Ονειρεύονται τα πράγματα καρκινοβατώντας Βήμα-βήμα στην παρακμή Ο δικός μου ορισμός για την "πρόοδο" Μπορούμε ν' αναστείλουμε αυτόν τον εκφυλισμό Να τον συγκεντρώσουμε να το κάνουμε ορμητικό Κι αιφνίδιο Τίποτε παραπάνω Εσείς που δεν φθαρήκατε θηρεύοντας επιτυχίες Εσείς που δεν σκληρύνατε με τις επαναλήψεις Εσείς Της λεπτυσμένης αίσθησης τσακισμένοι Από την κούφια γνώση Σκεφτείτε πώς σφυρηλάτησα την εξορία μου Το καταφύγιό μου
Πικρό απόσταγμα μιας εκθαμβωτικής προϊστορίας Λες Είναι ακόμα καιρός να γυρίσω σελίδα Την ξοδεμένη βασιλεία σου τη θέλεις αιώνια στη γαλάζια χλόη τ' ουρανού Δυο χρόνια γυρνάς στις γυμνές ράχες- Πρίγκιπα- Θλίβομαι βαθιά γι' αυτό που κάποτε συνέβη στα βορινά ακρογιάλια

2
........αυτές τις τελευταίες μέρες δεν είχα πει ούτε λέξη Εξ άλλου ήταν και πολύ ντροπαλός Είχα προσέξει απ' την αρχή ότι η Π. του έκανε μεγάλη εντύπωση Αλλά Ποτέ Δεν πρόφερε τ' όνομά της Πράγμα παράξενο Κάθισε και κάρφωσε πάνω μου το επίμονο βλέμμα του Ο Θεός ξέρει γιατί μου ήρθε η διάθεση να του τα πω- Όλα- Δηλαδή τον έρωτά μου- Όλον- Με τις αποχρώσεις του Ελευθερία- που εννοώ εγώ Τα ένστικτά μας αντιφάσκουν Όρισα το Μοντέρνο σαν αυτο-αντίφαση Αυτό όμως είναι σύμπτωμα παρακμής Η αντίληψη για την ελευθερία είναι απόδειξη του εκφυλισμού των ενστίκτων Τίποτε δεν είναι σπανιότερο μεταξύ των μοραλιστών από την τιμιότητα Εκεί που χρειάζεται πίστη

Τραγούδια μου ελάτε να εκφράσουμε τα ταπεινότερα πάθη μας Θάναι κακό το τέλος σας- Φοβάμαι Στους δρόμους κοντοστέκεστε
Στις στάσεις λεωφορείων και σε γωνιές χασομεράτε Τίποτε δεν κάνετε Ούτε την ευγένειά μας την βαθύτερη δεν μπαίνετε στον κόπο να εκφράστε
Κι εγώ τόσο πολύ κουβέντιασα μαζί σας Σας βλέπω πάντα γύρω μου τέρατα Αναίσχυντα Μικρά Αδιάντροπα Γυμνά

Κάτω στο οδόστρωμα και στις βεράντες των σπιτιών Στις γυάλινες κατασκευές της προκυμαίας έβλεπα τη θάλασσα να γίνεται ατμός σε παραδείσιους κήπους Όλα για σένα- Πρίγκιπα- από μαλακό κερί Και τέφρα
Μιλούσα συνέχεια Αυτό μου έκανε πολύ καλό Πρώτη φορά που ξανοιγόμουνα με κάποιον Έχοντας παρατηρήσει ότι αναστατωνόταν στα φλογερά σημεία- μεγάλωσα επίτηδες τη δύναμη της αφήγησης Δεν υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώνω Άκουγε Καθισμένος Απέναντί μου Ακίνητος Χωρίς την παραμικρή λέξη Με τα μάτια του καρφωμένα Στα δικά μου Με σταμάτησε απότομα και με ρώτησε Αν είχα το δικαίωμα να αναφέρω αυτήν την δευτερεύουσα περίπτωση Και όταν η πίστη είναι πιο χρήσιμη, πιο αποτελεσματική ή πειστική απ' τη συνειδητή υποκρισία τότε η υποκρισία γίνεται ενστικτωδώς αθωότητα- Αυτό για την κατανόηση των φιλοσόφων Όμως- εσύ-
Το νεότερο τραγούδι δεν έχεις μεγαλώσει αρκετά Δεν πρόφτασες Μην μας κατηγορήσουνε ότι λείπει- το γούστο : Μερικές ακόμα οδηγίες [παύση]
Για σένα - από μαλακό κερί και τέφρα- Πρίγκιπα- καθώς βυθίζω μέσα τους τα δάχτυλα Σαν το μικρό παιδί που μεγαλώνει χωρίς προνόμια και παιχνίδια Αφήνεται σε μπαρ και δισκοθήκες Πεθαίνοντας πάνω σε φύλλα Φθινοπωρινά Αλύγιστα

3
-Έχετε δίκιο Φοβάμαι ότι υπερέβην τα εσκαμμένα- απάντησα
-Κρατείτε κάτι το ορισμένο- εκτός από απλές υποθέσεις;
-Όχι καμία
-Αν είναι έτσι και μόνο που το σκεφθήκατε υπήρξε άδικο
-Οι φιλόσοφοι- ξέρετε- δέχονται μόνο συγκεκριμένες αλήθειες Εκείνες χάρη στις οποίες παίρνουν δημόσια επικύρωση για το επάγγελμά τους
Δέχονται αποκλειστικά τις αλήθειες του Πρακτικού Λόγου a la Kant


Πόσοι θαρθούν μετά από μένα να τραγουδήσουν τόσο καλά Όσο εγώ Κανένας καλύτερα Ν' αφηγηθούν την αλήθεια της καρδιάς τους Όπως τους έμαθα να λένε Καρποί δικής μου σποράς
Τίποτα δεν μου ανήκει Καμιά παλινόρθωση ενώ η ματιά μου βυθίζεται στην άπειρη έκταση
-Τι συμπέρασμα βγάζετε; Ήρθα για να ζητήσω τη γνώμη σας
-Το ίδιο κι εγώ Όσο για την Π. πολλές φορές όταν μας οδηγεί η αναγκαιότητα δημιουργούμε σχέσεις με πρόσωπα που απεχθανόμαστε ή που είναι απαγορευμένο οτιδήποτε Θα πρέπει να υπάρχουν λόγοι που εσείς δεν ξέρετε
-Τα μάτια σας λάμπουν Μέσα τους διαβάζω την υποψία Αλλά ξαναβρίσκω την ψυχραιμία μου Δεν έχετε δικαιολογία αναφοράς σε τετριμμένα
-Αναγνωριζόμαστε μεταξύ μας απ' τις συμφωνίες σχετικά με την ''Αλήθεια'' Δεν πρέπει να λες ψέματα Πρόσεξε κύριε στοχαστά Μην πεις την αλήθεια Ω ακατονόμαστα παιδιά μου Σας αγαπούσα από παλιά Καθάριοι Γυμνοί στον ήλιο Ανεμπόδιστοι
Η ανεύθυνη λέξη σου ούτε καν γράφτηκε μα θα γραφτεί- Άρχοντα- Πέφτει η νύχτα στη θάλασσα κι όλα είναι λίγα Η ελπίδα ένα σύντριμμα σιωπής για όλους Δίψα για ατόφιο χρυσάφι Πείνα για λαμπερό αλουμίνιο Φιλιόμαστε σε σκοτεινές δισκοθήκες Εξηγώ

ΤΕΛΟΣ

[*] ο Κριός στην πολιορκία είναι αιώνιος

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1]ΝΙΚΟΣ - ΑΛΕΞΗΣ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ, ΩΔΕΣ ΣΤΟΝ ΠΡΙΓΚΙΠΑ, ΥΨΙΛΟΝ 1991
ΑΝΑΦ.: Φ. ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ, Ο ΠΑΙΚΤΗΣ, μτφρ. Α. ΒΡΑΝΑ, προλεγόμενα Δ. ΚΩΣΤΕΛΕΝΟΥ, ΑΘΗΝΑ αχρονολόγητο ///// Φ. ΝΙΤΣΕ, ΤΟ ΛΥΚΌΦΩΣ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ, μτφρ. Θεοδώρα Σεμερτζιάν, ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2007 ///// ΝΙΚΟΣ - ΑΛΕΞΗΣ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ, ΩΔΕΣ ΣΤΟΝ ΠΡΙΓΚΙΠΑ, ΥΨΙΛΟΝ 1991 ///// EZRA POUND, LUSTRA, μτφρ. ΤΑΚΗΣ ΜΕΝΔΡΑΚΟΣ, ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ 1989

https://i.pinimg.com/736x/44/0e/c6/440ec69a55030ecd33c031e3dce93c9f.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU