Σεμινάριο Ιστορίας με τίτλο «Μικρασιατική Τραγωδία. Η οπισθοχώρηση των Ελλήνων στρατιωτών μετά τη συντριβή έξω απ’ την Άγκυρα.»

Την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου ξεκινά ο 15ος κύκλος του Σεμιναρίου Ιστορίας που γίνεται στο πλαίσιο του Ελεύθερου Πανεπιστήμιου του Δήμου Κηφισιάς.

Η πρώτη συνάντηση είναι αφιερωμένη σε μια άγνωστη και τραγική σελίδα της νεότερης ιστορίας.

Ο τίτλος είναι: «Μικρασιατική Τραγωδία. Η οπισθοχώρηση των Ελλήνων στρατιωτών μετά τη συντριβή έξω απ’ την Άγκυρα.»

Αφορμή δόθηκε από την πρόσφατη έκδοση της μαρτυρίας του Δημήτρη Κιουσόπουλου από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.

(Στη φωτογραφία που επισυνάπτεται είναι ο Δημήτρης Κιουσιόπουλος κάπου στη Μικρά Ασία το 1922)...

Ομιλητές:

-Δημήτρης Κιουσόπουλος, Ιστορικός, Επιμελητής της Έκδοσης και εγγονός του συγγραφέα

-Ίρις Τζαχίλη, Ιστορικός, Ομ. Καθηγήτρια Παν/μίου Κρήτης

-Βλάσης Αγτζίδης, Ιστορικός, Επιμελητής του Σεμιναρίου

Ο αφηγητής και μάρτυρας της ήττας, περιγράφει τα συναισθήματα και τα δικά του ερωτήματα:

"...Χίλιες σκέψεις περνοῦσαν ἀπό τό νοῦ μου. Πῶς καταντήσαμε κυνηγημένοι ἀπό
κάποιους ξυπόλυτους τσέτες νά γυρίζουμε στά βουνά ἀσύντακτοι κι
ἀπελπισμένοι, ἐμεῖς πού μέ τόσες ἐλπίδες μιάν ἡμέρα, πρίν λίγα χρόνια
ἀποβιβαζόμαστε ἕνας περίφημος θαυμαστός στρατός μέ χίλιες ἐλπίδες γεμάτοι
καμάρι κι εὐτυχία στήν κοιτίδα τοῦ προαιώνιου μικρασιατικοῦ ἑλληνισμοῦ. Πῶς
θά ξημέρωνε ἡ αὐριανή μέρα καί τί θἄχουμε νά τραβήξουμε ἤ κατά ποῦ θά
πᾶμε. 

Πόσο διαφορετικά, συλλογιόμουν, συνέβαινεν ἄλλοτε. Πολεμώντας οἱ
Μύριοι τά παλιά τά χρόνια καί φεύγοντας μπρός ἀπό τούς ἐπιτιθέμενους
βαρβάρους λαχταροῦσαν κι ἐκεῖνοι νά φτάσουν στή θάλασσα πού θἄβρισκαν
σωτηρία. Ἀλλά ἐμεῖς ποῦ πηγαίναμε τάχα;

[...]
«Κι ἐγώ θά ἤθελα νά μάθω τέλος πάντων, πῶς ὁ περίφημος ἑλληνικός στρατός
ἔφτασε στό σημεῖο νά καταρρεύση» ἔλεγε στή δίκη τῶν ἕξ ὁ ἀρχηγός τοῦ
στρατοῦ αὐτοῦ στρατηγός Χατζηανέστης, ὁ ἀποκληθείς ἀρχιστράτηγος τῆς
ἥττης. Φανταζόταν ὅτι ἐκεῖ θά ἐξιστοροῦντο γιά νά τά νιώσει κι αὐτός τά
γεγονότα τὄνα μέ τἄλλο ἀπό μάρτυρες καί αὐτόπτες, τά περιστατικά πού ὡς
αἴτια καί αἰτιατά ἔφεραν τόν ἑλληνικό στρατό στό κατάντημα νά «ἀπεργήση»,
ὅπως ἔλεγαν τότε στήν Ἀθήνα, ἤ νά πετάη τά ὅπλα καί νά φύγη ρίχνοντας
μαύρη πέτρα γύρω του, ὅπως ἔλεγαν πολλοί φαντάροι.

Βέβαια ἐδῶ δέν πρόκειται νά κάνω τόν ἀπολογητή ἤ τόν κατήγορο καμιᾶς
καταστάσεως. Θά ἀφηγηθῶ μονάχα τά γεγονότα τῆς προσωπικῆς μου ἐμπειρίας
κατά τήν παραμονή μας στή Μ. Ἀσία καί κατά τήν ὑποχώρηση ἀπό τό Ἀφιόν
Καραχισάρ πού ἔμενα, ὡς τόν Τσεσμέ τῆς σμυρναϊκῆς χερσονήσου ἀπέναντι
τῆς Χίου, ὅπου φτάσαμε σέ 18 ἡμέρες ἀτάκτου φυγῆς..."