"Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ " του Μανόλη Αναγνωστάκη

Γράφει η Θεοδώρα Θεοδωρίδου
Ο Αναγνωστάκης υπήρξε από τους κορυφαίους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, μια γενιά ποιητών που έζησε μέσα στο κλίμα συνταρακτικών πολιτικών γεγονότων, που συμπορεύτηκε με τα πολιτικά πράγματα της εποχής, μια γενιά που η βαριά κληρονομιά που της άφησε ο Εμφύλιος Πόλεμος (1946 – 1949) δεν της επέτρεψε να έχει ψευδαισθήσεις και οράματα. 

Πολιτικά στρατευμένος από νεαρή ηλικία στο χώρο της ανανεωτικής αριστεράς, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου καταδικάστηκε από το στρατοδικείο δις εις θάνατον για την παράνομη πολιτική του δράση (1949) και έμεινε φυλακισμένος για τρία χρόνια. 

Το 1945 πραγματοποίησε την πρώτη επίσημη εμφάνισή του στο χώρο των Γραμμάτων με την ποιητική του συλλογή «ΕΠΟΧΕΣ». Ακολούθησαν οι Εποχές 2,3 (1945 – 1954), οι Συλλογές «ΣΥΝΕΧΕΙΑ» 1,2,3 (1954 – 1962), η Συλλογή «ΣΤΟΧΟΣ» (1970). Βραβεύτηκε με το κρατικό βραβείο Ποίησης το 1986. Το 1971 κυκλοφόρησε συγκεντρωτική έκδοση του έργου του με τίτλο: «ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ». Άρθρα και μελέτες του Μανόλη Αναγνωστάκη είναι συγκεντρωμένα στα βιβλία: ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ (1965), ΑΝΤΙΔΟΓΜΑΤΙΚΑ (1978) και ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ (1985). 

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος έγραψε για τον Αναγνωστάκη: «εκείνο που έφερε στην ποίησή μας ο Αναγνωστάκης είναι η χαμηλόφωνη κουβέντα με τον εξομολογητικό χαρακτήρα. Όχι πια λυρικές κορδέλες και τραγούδια, αλλά κάτι από τη θέρμη της προφορικής ομιλίας, ένας λόγος γυμνός, μια κουβέντα ανθρώπινη, όχι πια πετάγματα της φαντασίας εκφρασμένα με τις πιο απίθανες και αλλεπάλληλες εικόνες, αλλά μια έκφραση της εμπειρίας που μας καίει, του καημού που μας τρώει, της λαχτάρας που μας παιδεύει»