Ένα τέλειο ηλιοβασίλεμα από το όμορφο χωριό του Νομού Κιλκίς, Πλαγιοχώρι

Γράφει η Μόνικα Σωτηριάδου
Με θέα ένα τέλειο ηλιοβασίλεμα, από το όμορφο μικρό χωριό Πλαγιοχώρι του Νομού Κιλκίς έρχονται στο μυαλό μου μόνο όμορφες λέξεις για να μπορέσω να περιγράψω την ομορφιά που ξεκουράζει τα μάτια μου.

Μέσα στην απόλυτη σιωπή ενός μικρού χωριού ένας περίπατος έρχεται και δένει απόλυτα με την βόλτα της Κυριακής, για να προσφέρει στον επισκέπτη την μαγεία στο περπάτημα πάνω στην ξεκούραστη γη, το παγκάκι δίπλα στην βρύση για να ξεδιψάσει βαμμένη με τον ασβέστη στην σκιά ενός πέτρινου παλιού σπιτιού, ένα άλογο που αδιάφορα μασουλάει την τροφή του χωρίς να αντιστέκεται στο χάδι κοιτώντας με τα μεγάλα μάτια του φιλικά, συμπληρώνοντας τις όμορφες εικόνες.

Μια καλησπέρα από τους λιγοστούς φιλόξενους κατοίκους, η νεαρή Κωνσταντίνα χωρίς την εξάρτηση του κινητού, αλλά γεμάτη ενθουσιασμό για την φύση, για τα κίτρινα κρινάκια του λόφου με το σημάδι, για την θέα που απλώνεται μπροστά μας στον τέλειο περίπατο που ίσως λίγοι θα επιλέξουν να κάνουν στο όμορφο χωριό Πλαγιοχώρι που προσφέρει απλόχερα την ομορφιά του χωρίς προετοιμασία και εισιτήρια για ένα άλλο ταξίδι μακρινό και αδιάφορο σε ένα άλλο τόπο που σίγουρα αυτός ο άγνωστος τόπος δεν μπορεί να συγκινήσει γιατί δεν τον γνωρίζουμε.

Είναι δυσάρεστο να εγκαταλείπουμε την Πατρίδα κομμάτι κάθε ανθρώπου που επέλεξε ο Θεός για να ζήσουμε και να υπερασπιστούμε μέσα στον χρόνο που έχουμε και να δώσουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να την γνωρίσουμε και να την αγαπήσουμε.

Αντίθετα επιλέγουμε διάφορους άλλους προορισμούς ταξιδεύοντας εδώ και εκεί, μαθαίνοντας άλλες γλώσσες και συνήθειες στον βωμό της καλοπέρασης και δημιουργώντας συνέχεια προβλήματα με την δικαιολογία ότι κάπου αλλού θα περάσουμε καλύτερα.

Αν όλη αυτή η αναζήτηση για κάπου αλλού βοήθησε τότε σίγουρα ζούμε σε μια χώρα χωρίς προβλήματα.

Αφήνω όμως την παρένθεση που δύσκολα θα βγάλουμε άκρη και επιστρέφω στην στιγμή.

Μέσα στην απόλυτη σιωπή και στην βόλτα με την Κωνσταντίνα (μέλος του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού) βρισκόμαστε στη εκκλησία του Αγίου Δημητρίου που δεσπόζει ψηλά στο χωριό καθαρή και περιποιημένη από τους λιγοστούς κατοίκους με τους κατιφέδες να αντέχουν τον χειμώνα και να συνεχίζουν να την στολίζουν.

Στο ίδιο χώρο ένα καθαρό και καινούργιο πνευματικό κέντρο εξυπηρετεί του κατοίκους στις κοινωνικές εκδηλώσεις.

Η αίθουσα βρίσκεται δίπλα στο γραφικό Δημοτικό Σχολείο (δυστυχώς δεν λειτουργεί) το οποίο είναι φροντισμένο με τα πράσινα θρανία του "κάποτε" σε μουσιακό είδος και πολλά άλλα εκθέματα εποχής των προσφύγων πρώτων κατοίκων του χωριού.

Πάντα στον ίδιο χώρο της εκκλησίας και του σχολείου όπου υπάρχουν τραπεζοκαθίσματα και κούνιες για τα παιδιά προσφέροντας την ιδέα της εκδρομής με λίγο ουζάκι και ελιές και μια μπάλα να παίξουν τα παιδιά αναπνέοντας οξυγόνο και την ομορφιά του ξένοιαστου παιχνιδιού.

Λίγο παρακάτω το ποτάμι μουρμουρίζει τον δικό του σκοπό προσφέροντας τις δικές του νότες στα χρώματα του δειλινού, σε ένα χωριού που σίγουρα όταν ανοίξουμε την πόρτα του αυτοκινήτου για την επιστροφή θα νιώθουμε μια περίεργη και διαφορετική ξεκούραση από αυτή που έχουμε συνηθίσει.

Ένας τέλειος Ελληνικός καφές κάνει τον επίλογο συζητώντας χαλαρά και άνετα με την οικογένειά Ταγκαλίδη που με πολύ Αγάπη αυθόρμητα και μοναδικά βοήθησαν να σας περιγράψω τις λίγες από τις ομορφιές του χωριού γιατί υπάρχουν περισσότερες.

Η απόλυτη σιωπή, η κατάπληκτη θέα με τα χωριά των Κρουσίων, το ποτάμι, τα πέτρινα ερείπια μιας άλλης εποχής, όσο και ο πανέμορφος λόφος με τα πεύκα συνθέτουν όλα μια γαλήνη στην ψυχή που τυχεροί σε όσους θα έχουν το προνόμιο να την αναζητήσουν.

Με Αγάπη από το όμορφο χωριό Πλαγιοχώρι του Νομού Κιλκίς και στην υπέροχη νεαρή Κωνσταντίνα που συνάντησα τυχαία και μου χάρισε έναν τέλειο περίπατο.

Αν ο,τι μας χάρισε ο Θεός δεν μας είναι αρκετό, τον κόσμο να μας χαρίσουν δεν γίνουμε ποτέ ευτυχισμένοι.