"Δήμαρχε, δεν με εμπνέει αυτό το Κιλκίς που ονειρεύεσαι για μένα"

Υπογράφει η Κασσάνδρα
Αγαπητέ Δήμαρχε,
αποφάσισα να σου γράψω, γιατί -μέρα με τη μέρα - νιώθω την αγανάκτηση και την πικρία μου να συσσωρεύονται μέσα μου. Δεν αποσκοπώ σε μια αντιπολιτευτική στρατηγική. Υποκινούμαι από μια ειλικρινή αγάπη για τον τόπο. Θα ήθελα πολύ να πω τόπο «μας», αλλά αναρωτιέμαι πια για το στόχο σου: μας είχες υποσχεθεί πως θα οδηγήσεις «μπροστά» το Κιλκίς, αλλά το μόνο που φαίνεται να είναι μπροστά είναι το επικοινωνιακό σου προφίλ.

Κάθε δελτίο τύπου, κάθε δημόσια τοποθέτησή σου, συνοδεύεται πάντα και από μια φωτογραφία σου. Το απειροελάχιστο έργο της έως τώρα θητείας σου, όπως το να φυτέψεις λουλουδάκια σε ένα πάρκο ή να κάνεις μια συνάντηση με κάποιο πρόσωπο (σημαίνον ή μη) συνοδεύεται από αμέτρητες φωτογραφίες. Το δελτίο τύπου, Δήμαρχε, προσφέρει είδηση, ενημερώνει για αυτό που αξίζει να αναδειχθεί˙ δεν είναι προβολή του καθετί αυτονόητου.

Τον περασμένο μήνα, οι φωτογραφίες σου με άτομα με αναπηρία και με ηλικιωμένους του ΚΑΠΗ με στεναχώρησαν ακόμα περισσότερο. Με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Όχι, εκεί δε χρειάζονται φωτογραφίες, Δήμαρχε. Και ως άνθρωπος της ορθοδοξίας θα έπρεπε να ξέρεις πως υπάρχουν και πράξεις που χρειάζεται να συμβαίνουν σιωπηλά.

Είναι βέβαια σημαντικό ο Δήμαρχος να επικοινωνεί με τους πολίτες και να προβάλλει το έργο της θητείας του. Στόχος σου, όμως (ή αυτοσκοπός, άραγε), δεν θα έπρεπε να είναι οι φωτογραφίες και τα μεγάλα λόγια, αλλά οι ουσιαστικές πράξεις.

Μπορεί ο βουλευτικός θώκος να φαντάζει για σένα πιο ελκυστικός από το ανώτατο τοπικό αξίωμα μιας μικρής επαρχιακής πόλης. Αλλά το Κιλκίς δεν αντέχει να πατήσουν πια στις πλάτες του άλλοι επαγγελματίες πολιτικοί.

Αυτός που κατέχει τον υψηλότερο θώκο μιας πόλης (έστω και τόσο μικρής όπως το Κιλκίς), οφείλει να συμπαρασύρει και να εμπνέει τον πολίτη για το καλύτερο. Κι εσύ, Δήμαρχε, σήμερα δεν με εμπνέεις. Με κάνεις να θέλω να τρέξω χιλιόμετρα μακριά από αυτό το Κιλκίς που ονειρεύεσαι για μένα.