Οικισμός Πετράδες Κιλκίς: Φύση, ουρανός, ομορφιά, καθαρός αέρας

Γράφει η Μόνικα Σωτηριάδου
Πετράδες ένα ξεχασμένο χωριό που έγινε γνωστό από την επίσκεψη που έκανε ο νέος Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου κ.κ. Βαρθολομαίος. Ο Δέσποτας ζήτησε να χοροστατήσει παραμονή της Αγίας Βαρβάρας σε ένα Ναό του Νομού Κιλκίς και έτσι βρέθηκε στο μικρό χωριό Πετράδες με επτά κατοίκους όπου είναι αφιερωμένη η εκκλησία.

Με αφορμή αυτή την ωραία και συγκινητική επίσκεψη του Μητροπολίτη σε ένα ξεχασμένο χωριό αποφάσισα να πάω να το ανακαλύψω και εγώ κάνοντας συγχρόνως και μια ωραία εκδρομή.

Η διαδρομή φανταστική μέσα στα χρώματα του χειμώνα και ένα γύρω μικρά χωριά να στολίζουν στο βάθος το επιβλητικό και προστατευτικό Μπέλλες.

Τοπίο που μόνο το χέρι του Θεού έχει τον τρόπο να δημιουργεί.

Φτάνοντας νιώθεις αμέσως την διαφορά είναι αυτό που λέμε κάτι άλλο, άλλος αέρας κυριολεκτικά.

Χωρίς δεύτερη κουβέντα ακολουθώ τον μοναδικό κεντρικό καθαρό χωματόδρομο.
(Άλλη αίσθηση όταν πατάς γη)

Δεν ακούγεται απολύτως τίποτα.

Κάποιος κύριος κόβει ξύλα και το τσεκούρι σπάει την σιωπή, τον χαιρετώ και παίρνω μερικές πληροφορίες.

Κάπου στον δρόμο συναντώ ένα ερειπωμένο κτίριο, αρχιτεκτονικό στολίδι του χωριού. Είναι το σχολείο που έπεσε επάνω του ανελέητα ο χρόνος αλλά αυτό έμεινε εκεί για να θυμίζει τον πολιτισμό μιας εποχής που αντέχει ακόμα.

Στον ίδιο δρόμο πέτρινα σπίτια, κάτι από παλιό Παντελεήμονα κάτι από τα ταξίδια που κάναμε για να θαυμάσουμε άλλα μέρη χωρίς ποτέ να ψάξουμε τα δικά μας.

Ένα ξεχασμένο παρκάκι με μια βρύση βαμμένη με ασβέστη.

Ένα παγκάκι που κάποιος το φρόντισε με την ελπίδα για λίγη συντροφιά.

Σπίτια κλειστά και παλιά διατηρώντας τα χρώματα τους με την Ελληνική σημαία στα ξύλινα κάγκελα σημάδι πατριωτισμού και Αγάπης στην Πατρίδα.

Μέσα σε όλα αυτά τα όμορφα στο χωριό Πετράδες, συναντώ την ευγενική και φιλόξενη κυρία Ελευθερία.

Ανοίγει την Εκκλησία που είναι αφιερωμένη στην προστάτιδα του πυροβολικού Αγία Βαρβάρα και ανάβω κεράκι.

Η θέα απίστευτα όμορφη, νιώθω την μαγεία της φύσης παντού.

Η Κυρία Ελευθερία μου μιλά για το χωριό με αγάπη και πόνο για την εγκατάλειψη.

Μεταφέρω λίγα από τα λόγια της.

"Ήτανε μεγάλη τιμή να επισκεφθεί το χωριό μας ο Δέσποτας δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο κανείς δεν ξέρει τους Πετράδες.

Την εκκλησία την διατηρούμε με εράνους και λειτουργεί δύο φορές τον χρόνο.

Παρακαλάμε χρόνια να κάνουν τον δρόμο και δεν έχουμε καμία απάντηση.
Το σχολείο είναι πολιτιστικό μνημείο κάναμε προσπάθειες να το σώσουμε αλλά και εδώ δεν υπήρξε ανταπόκριση."

Το χωριό θα μπορούσε να σωθεί και να προβληθεί σε κάτι που λίγοι γνωρίζουν.
Έχει αυξημένο δείκτη ποιότητας καθαρού αέρα κάτι που μπορούνε να βρούνε σε εφαρμογή οι νέοι στα κινητά τους τηλέφωνα.

Θα ήθελα επίσης να ενημερώσω ότι πωλούνται σπίτια για όσους ενδιαφέρονται για επιστροφή στην φύση.

Κάπου αριστερά του χωριού ένας άλλος καθαρός χωματόδρομος.

Βρίσκομαι σε ένα άλλο πανέμορφο κομμάτι, περπατώ μου κάνει εντύπωση το πέτρινο περιβάλλον πετράδες.

Αλλά δεν θα γράψω περισσότερα.

Θα αφήσω τα υπόλοιπα να τα ανακαλύψετε εσείς που διαβάζεται τώρα αυτές τις σειρές.

Δεν χρειάζονται πολλά.

Μόνο λίγος χρόνος μια τσάντα με νερό σάντουιτς και καλή διάθεση.

Πρέπει να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και την αγάπη μεταξύ μας, ο τόπος μας έχει αυτή την δύναμη να μας κάνει να νιώθουμε ελεύθεροι και ξεχωριστοί.

Ευχαριστώ τους κατοίκους για την βοήθεια στο άρθρο.

Την κυρία Ελευθερία.

Την καλή μου φίλη Βασιλική για άλλη μια φορά για την βοήθεια και την υπομονή της.