Μονομαχία για έναν Πράσινο Ήλιο...

Γράφει ο Θωμάς Χ. Μαρκόπουλος*
Από την δημοκρατία του ενός κόμματος, στην δημοκρατία των 3 κομμάτων. Ετούτο φέρνει η μονομαχία για έναν Πράσινο Ήλιο. Ίσως να είναι απότομο να το πούμε, αλλά με την πιθανότατη εκλογή του κου Νίκου Ανδρουλάκη αποστρατεύεται σιγά - σιγά μια ολόκληρη γενιά πολιτικών. 

Η γενιά του 70, δηλαδή της Μεταπολίτευσης, όσες/όσοι μπήκαν στην πολιτική σκηνή από το 74 μέχρι και το 89. Ανδρουλάκης, από την Κυριακή, Κυριάκος Μητσοτάκης ήδη, αλλά και Τσίπρας, βάζουν στην κεντρική σκηνή τη γενιά του 1990-2009. 

Το να αποστρατεύεσαι δεν είναι κακό, είναι ανθρώπινο, η καθημερινότητα και η ζωή το επιβάλουν. Σε κεντρικό ρόλο kingmaker ο κος Ανδρέας Λοβέρδος με το 26%, kingmaker, playmaker, μπαλαντέρ. OXI δεν είναι καθόλου ανήθικο και παλαιο-πολιτικό να λες ανοιχτά με ποια/ποιον θες να συνεργαστείς, ποια/ποιον θα ψηφίσεις, ποια/ποιον αγαπάς, προτιμάς, εκτιμάς, στηρίζεις. Ποια/ποιον θεωρείς καλύτερο από τον άλλο ρε αδερφέ. ''Στην υπηρεσία των καιρών'' όπως έλεγε ο μεγάλος δάσκαλος της γαλλικής και ευρωπαϊκής διπλωματίας Charles Maurice de Talleyrand-Périgord. 

Από την Τρίτη το απόγευμα αρκετές εκατοντάδες πολίτες (!), ΠΑΣΟΚοι και μη, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθώς και αρκετοί δημοσιογράφοι και πολιτικοί αναλυτές στα ΜΜΕ, εκφράζουν δημόσια την άποψη ότι η στάση του κύριου Ανδρέα Λοβέρδου υπέρ του Νίκου Ανδρουλάκη, όπως και της στενής και ευρύτερης πολιτικής του ομάδας, είναι ιδεολογικά ''ανήθικη'' και παλαιοκομματικού επιπέδου μέχρι και ότι θυμίζει εποχές του 1960 είπαν.

Ότι ας πούμε οι μάζες θα ''τυφλωθούν'' και δεν θα πράξουν σωστά! Εκείνες και εκείνοι που τα λένε αυτά μάλλον δεν παρακολουθούν διεθνή πολιτική, αλλά και ευρωπαϊκού επιπέδου. Τους παραπέμπω να μελετήσουν κινήσεις και πράξεις, πολιτικής επικοινωνίας και ιδεολογικής ουσίας, βλέπε εσωκομματικές διαδικασίες των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ το 2007-2008, το 2015-2016, αλλά και των Ρεπουμπλικάνων το 2015-16. 

Επίσης αντίστοιχες δράσεις του Γαλλικής Κεντροδεξιάς μα και Κεντροαριστεράς το 2016-17. Και επίσης την στάση του κου. Δημήτρη Αβραμόπουλου το 2009, του κου. Απόστολου Τζιτζικώστα το 2015-16 από την γαλάζια παράταξη και την στάση το 2017 αρκετών συνυποψήφιών της αείμνηστου Φώφης Γεννηματά για τον 2ο γύρο των τότε πασοκικών προεδρικών εκλογών. 

Δηλ. είναι άσχημο και αμαρτωλό να λες την άποψη σου καθάρια και αντίκρια και είναι ποιοτικό και γοητευτικό το να κρύβεσαι και να λες απλά ''καλή επιτυχία σε όλους'' ή να λες άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. 

Ότι κανείς πολιτικά ντιλς εκείνος που εκφράζεται δημόσια, ενώ εκείνος που δεν λέει τίποτα ειναι αθώος και άμεμπτος και δεν έχει ντιλάρει θέσεις και πόστα.

Ερώτηση: Μήπως αυτός που κάτι φοβάται ή κάτι περιμένει ή κάνει πολιτικές συναλλαγές κάτω από το τραπέζι και όπως και να 'χει δεν μιλάει, μήπως ειναι με την πλευρά του ''λύκου'', που ως γνωστόν στην αναμπουμπούλα χαίρεται; 

Επίσης μέχρι 5 του μήνα, λέγανε ορισμένοι ότι θα πήγαιναν οι νεοδημοκράτες κατά 1000δες να ψηφήσουν τον κο. Λοβέρδο, τώρα οι ίδιοι μας λένε ότι οι συριζαίοι θα πάνε να ψηφίσουν Ανδρουλάκη; Τους πειράζει που ένας Ανδρέας παίζει να βάλει έναν Παπανδρέου στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας;

Έχουν σοβαρό πολιτικό κριτήριο όσοι τα λένε αυτά; Αναρωτιέμαι είχανε ποτέ; Άσχετο μα σχετικό, δεν είναι επίσης λίγο λάθος να ρωτάνε οι δημοσιογράφοι τον εκάστοτε υποψήφιο πρόεδρο ''με ποιον θα συνεργαστείτε;''. Λες και θα σου απαντήσει ο άνθρωπος, έλεος.

Και τέλος, έχουν κάποια ρεαλιστική πολιτική και κομματική εμπειρία όλα αυτά τα άτομα που λειτουργούν ως μποέμ κλακαδόροι προς τους μάλλον μην έχοντες σοβαρό πολιτικό κριτήριο, ή απλά πήραν μέρος σε 2-3 νεανικές προσομοιώσεις βουλής, ευρωβουλής και δημοτικού συμβουλίου και... να 'χαμε να λέγαμε, να 'χαμε να πούμε;

Πάντως ως Θωμάς, τότε 26-27 ετών, το 2019, αφού ''τον ήπι@'' -σορρυ νοτ σορρυ- ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, βγήκα και υποστήριξα τον σωστό υποψήφιο δήμαρχο για τον 2ο γύρο. 

Μέσα σε 3 μέρες! Και μάλιστα με βιντεο-μήνυμα που ακόμη και σήμερα πολλές/πολλοί μου λένε ότι ειναι πρότυπο επικοινωνιακής προσέγγισης και πολιτικού ήθους. 

Όχι ότι ενδιαφέρει καμία και κανέναν αυτό, απλά είπα να το αναφέρω για την Ιστορία. Όμως όταν πιστεύεις ότι κάτι ειναι καλό, είτε καλύτερο από κάτι άλλο και αξίζει, βγαίνεις και το λες, με απόλυτο σεβασμό, με καλή διάθεση, χωρίς φοβίες και πάθη και πάντα με ελεύθερη σκέψη. 

Με τα παρούσα δεδομένα, ως υλικό ανάλυσης: Πάμε για 2 συν 4 χρόνια σχεδόν απόλυτης Κυριαρχίας του Έλληνα ΠΘ, κου. Κυριάκου Κ. Μητσοτάκη, στην ΝΔ, στην πολιτική σκηνή συνολικά, στα θεσμικά και εκλεγμένα πόστα. 

Ο κος. Τσίπρας θα πιέζεται πάρα πολύ μήνα με τον μήνα, χρόνο με το χρόνο, εντός και εκτός κόμματος του. Και κάπου κοντά στα τέλη του 2023, με τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και δεύτερες εθνικές εκλογές που είναι σχεδόν δεδομένες (πρώτες το καλοκαίρι του 23), είτε τον Μάιο του 24 με τις ευρωεκλογές μπορεί να δούμε το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ εξαιρετικά κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είτε και ένα κλικ παραπάνω. 

Από την άνοιξη του 22 έρχεται δυναμική και συνολική αναδιάταξη στο πολιτικό σκηνικό ευρύτερα. Η σκακιέρα ήδη κινείται, τα πρώτα στρατιωτάκια άνοιξαν βήμα...

ΥΓ: - ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ δεν είμαι, δεν ψήφισα αλλά επιτέλους το χθες ας αφήσει το αύριο να ανατείλει.

- Το χρειάζεται η Πατρίδα και η Κοινωνία.
- Το έχει ανάγκη η Δημοκρατία μας, το κομματικό και θεσμικό μας σύστημα, η κανονικότητα.

* Θωμάς Χ. Μαρκόπουλος
Μεταπτυχιακός Φοιτητής Διεθνών Σπουδών, Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διπλωματίας Πανεπιστήμιο Μακεδονίας,
Πτυχιούχος Τεχνολόγος Επικοινωνίας και Ψηφιακών Μέσων ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας και Ραδιοφωνικός Παραγωγός