Basketball stories, vol1 - Γιώργος Θεοδωράκος

Κείμενο, Φωτογραφίες: Γιάννης Σιταρίδης
Απόγευμα Σαββάτου. Οι καγκελόπορτες του 5ου Δημοτικού Σχολείου Κιλκίς ήταν κλειστές. Η προγραμματισμένη συνέντευξη ωστόσο έπρεπε να γίνει. Θα ήταν η πρώτη από μια σειρά συνεντεύξεων με τα νέα αποκτήματα της ομάδας και δεν έπρεπε να ξεκινήσει αντίξοα. Η δυνατή μεσημεριανή βροχή αντικαταστάθηκε από έναν καυτό φθινοπωρινό ήλιο ο οποίος αργοξεπρόβαλε δειλά πίσω από τα σύννεφα. 

Για καλή μας τύχη το διπλανό 1ο Γενικό Λύκειο ήταν ανοιχτό με ένα γήπεδο άδειο, έτοιμο να μας υποδεχτεί για την παράλληλη φωτογράφιση. Στο μικρό γηπεδάκι του διπλανού 5ου Δημοτικού Σχολείου ωστόσο ξεκίνησε το φλερτ με την πορτοκαλί θεά, ένα παιδικό φλερτ που από αυτές εδώ τις μπασκέτες που βρισκόμαστε μετεξελίχθηκε σε φλογερό έρωτα καταλήγοντας σε μια βαθιά, ανιδιοτελή, αιώνια αγάπη. Ο Γιώργος Θεοδωράκος γεννήθηκε το 1988, έχει ύψος 1,99 και κατάγεται από το Κιλκίς.

Ερώτηση: Πες μας Γιώργο, ποιος ήταν ο άνθρωπος που σου έδωσε τα πρώτα μπασκετικά ερεθίσματα, τι ήταν αυτό που σε έσπρωξε προς το άθλημα;

Γιώργος Θεοδωράκος: Καλησπέρα και ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Αυτό που έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στην μνήμη μου, ήδη από την παιδική μου ηλικία, ήταν η πορεία της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού προς την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1996. Ο Dominique Wilkins ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής του πρωταθλήματος και ο κύριος λόγος που αποφάσισα να ασχοληθώ με το μπάσκετ. Ήταν ένα πραγματικό πρότυπο, ένας θρύλος που μου κέντρισε το ενδιαφέρον και έτσι ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ στην διάρκεια των διαλειμμάτων στον αύλειο χώρο του 5ου Δημοτικού σχολείου Κιλκίς! Από εκείνη την στιγμή, αντιλήφθηκα με τι θέλω να ασχοληθώ στο υπόλοιπο της ζωής μου.

Αποτελεί πραγματικά μεγάλη τιμή για το σύλλογο, το γεγονός πως έχει στις τάξεις του έναν αθλητή τέτοιου βεληνεκούς, ως προπονητή των τμημάτων της ακαδημίας αφενός, ως ενεργό παίκτη αφετέρου.

Ερώτηση: Πες μας λίγα λόγια για τις ομάδες που υπηρέτησες.

Γ.Θ.: Από την ηλικία των 10 ετών άρχισε η ενασχόλησή μου με το μπάσκετ. Η πορεία μου ξεκίνησε από τον ΓΑΣ Κιλκίς. Την επόμενη χρονιά και με την δημιουργία του Αετού Κιλκίς, αποφασίσαμε με τον αδερφό μου να αλλάξουμε ομάδα και να μεταπηδήσουμε εκεί. Η παραμονή μου στον Αετό διήρκησε 5 χρόνια. Έκτοτε, ξεκίνησε ένα πολύ όμορφο και ταυτόχρονα απαιτητικό ταξίδι. Το 2004 πήρα την πρώτη μου μεταγραφή. Πρώτος σταθμός η Λάρισα και η ομάδα της Ολύμπια(Α1). Μετά από 2 χρόνια πήρα μεταγραφή για τον Ολυμπιακό Βόλου (Β΄ εθνική). Από εκεί αποφάσισα να κάνω το επόμενο βήμα και να πάω στην Ολυμπιάδα Πατρών η οποία αγωνιζόταν στην Α1. Παρέμεινα στην Πάτρα 3 χρόνια και το 2010 κατηφόρισα μαζί με τον αδερφό μου για το Ρέθυμνο και την ομάδα του Α.Γ.Ο.Ρ (Α2’). Μαζί με τον Νίκο πανηγυρίσαμε την άνοδο της ομάδας στην Α1. Επόμενος σταθμός η πόλη των Σερρών και η ομάδα των Ικάρων. Το 2012 ήταν για μένα η καλύτερη μου χρονιά αφού πήρα μεταγραφή σε μια από τις σπουδαιότερες και ιστορικότερες ομάδες της Ελλάδας, τον Π.Α.Ο.Κ.. Το 2013 συνέχισα την καριέρα μου σε μια εξίσου σημαντική ομάδα της πόλης της Θεσσαλονίκης, τον Ηρακλή που την χρονιά εκείνη αγωνιζόταν στην Α2. Ακολούθως, αγωνίστηκα με τον Ερμή Λαγκαδά(Α2), το Πευκοχώρι(Α2), τον Αίολο Αστακού(Α2),τον Γ.Σ. Ελευθερούπολης(Γ’), τον Κόροιβο Αμαλιάδας(Α2), τον Ν.Ε.Ο. Ληξουρίου(Γ’). Πέρυσι, μια χρονιά που λόγω των συνθηκών δεν ολοκληρώθηκε, αγωνίστηκα στους Ικάρους Σερρών.

Επιστρέφοντας στο σήμερα, ο Γιώργος Θεοδωράκος έχει να αντιμετωπίσει μια νέα πρόκληση.

Ερώτηση: Μίλησε μας για τα νέα δεδομένα, και την καινούργια πρόκληση που ανοίγεται μπροστά σου.

Γ.Θ.: Αρχές καλοκαιριού, έγινε η πρώτη κρούση από την Διοίκηση της ΚΟΥΠΑ. Πιο συγκεκριμένα, ο Κουτρής Χρήστος και ο Παπαδόπουλος Δημήτρης μου ανέπτυξαν το σκεπτικό τους και καταλήξαμε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή η ομάδα της ΚΟΥΠΑ να κάνει το βήμα παραπάνω και να κοιτάξει ψηλότερα. Την τρέχουσα χρονιά καλούμαι αφενός να προπονώ τους νεαρούς αθλητές στην ακαδημία και αφετέρου να παίζω ως μέλος της αντρικής ομάδας. Αξίζει να επισημάνω ότι πρώτη φορά ασχολούμαι με το κομμάτι της προπονητικής! Βέβαια, ως απόφοιτος της Γυμναστικής Ακαδημίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με ειδικότητα την καλαθοσφαίριση, ήταν πάντοτε στα σχέδια μου να ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα.

Η θέση στην οποία αγωνίζεται υπό κανονικές συνθήκες είναι αυτή του small forward. Η ποιότητά του ωστόσο του επιτρέπει να αγωνίζεται και στις υπόλοιπες θέσεις.

Ερώτηση: Τι είναι αυτό που σου αρέσει να κάνεις μέσα στο παιχνίδι; Που πιστεύεις πως μπορείς βοηθήσεις την νέα σου ομάδα;

Γ.Θ.: Στην διάρκεια της καριέρας μου αγωνίστηκα κυρίως ως small forward και power forward. Κύριο χαρακτηριστικό μου μέσα στον αγωνιστικό χώρο αποτελεί το μακρινό σουτ. Ωστόσο, στην παρούσα φάση δεν έχει σημασία ούτε τι θέση θα παίξω ούτε τι μου αρέσει να κάνω μέσα στο γήπεδο, αλλά να βρει η ομάδα την κατάλληλη χημεία και συνοχή προκειμένου να αποδώσει το καλύτερο μπάσκετ που μπορεί. Θα προσπαθήσω να κατευθύνω τους συμπαίκτες μου σωστά μέσα στο γήπεδο στην άμυνα, καθώς και στην επίθεση να δημιουργήσω τις κατάλληλες συνθήκες ώστε οι συμπαίκτες μου να έχουν την ευκαιρία να σκοράρουν ευκολότερα.

Η ομάδα φέτος ενισχύθηκε, ανανεώθηκε, έγινε εμπειρότερη, ανταγωνιστικότερη, ποιοτικότερη. Οι προσθήκες παικτών με πλούσιες μπασκετικές εμπειρίες σε συνδυασμό με την είσοδο και νεαρών ταλαντούχων αθλητών, ανεβάζουν ψηλότερα τον πήχη των προσδοκιών της.

Ερώτηση: Ποιος είναι ο προσωπικός σου στόχος για φέτος; Πώς ορίζεις ως Γιώργος την επιτυχία της ομάδας, μέχρι πού την οριοθετείς;

Γ.Θ.: Προσωπικός μου στόχος είναι να βοηθήσω τα νέα παιδιά να καταλάβουν πώς παίζεται σωστά το άθλημα και να αναπτύξουν περαιτέρω δεξιότητες. Την επιτυχία θα μπορούσα να την ερμηνεύσω ως άνοδο της αντρικής ομάδας στις εθνικές κατηγορίες με ταυτόχρονη αξιοποίηση παιδιών από την ακαδημία. Αυτός άλλωστε είναι και ο απώτερος σκοπός της δημιουργίας της ομάδας. Στο άμεσο μέλλον, η αντρική ομάδα να στελεχώνεται από νέους που ξεκίνησαν το μπάσκετ από τα τμήματα υποδομής της ΚΟΥΠΑ. Προσωπικά, θεωρώ, πως όρια στα όνειρα δεν πρέπει να βάζουμε. Ένα ωραίο ταξίδι ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς και θα παλέψουμε με όλες τις δυνάμεις μας να φτάσουμε όσο υψηλότερα γίνεται.

Το μπάσκετ ως άθλημα μεγάλωσε, γαλούχησε γενιές και γενιές. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, η επιρροή που ασκούσε στον κόσμο ακολουθεί μια φθίνουσα πορεία, οι επιτυχίες των εθνικών ομάδων και των συλλόγων χρόνο με το χρόνο λιγοστεύουν ενώ το ίδιο το μπάσκετ συνολικά περνά σταδιακά σε μια περίοδο απαξίωσης.

Ερώτηση: Τι πιστεύεις πως φταίει, και το κυριότερο, υπάρχει δρόμος επιστροφής, μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο;

Γ.Θ.: Είναι αλήθεια ότι η οικονομική αλλά και η υγειονομική κρίση έχει επηρεάσει σημαντικά την ζωή και την καθημερινότητα όλων μας. Εξαίρεση δεν μπορεί να αποτελέσει ακόμη και το μπάσκετ. Σίγουρα όμως, υπάρχει δρόμος επιστροφής! Aρκεί να επενδύσουμε στους νέους και να τους παρακινήσουμε να στραφούν ενεργητικότερα στον αθλητισμό. Αυτό βέβαια προϋποθέτει την ύπαρξη καταρτισμένου προσωπικού- προπονητών, οι οποίοι θα είναι σε θέση να μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις, τις εμπειρίες, τις αξίες τους και τα ιδανικά του αθλητισμού στα νέα παιδιά. Παράλληλα, δεν πρέπει να παραλείψουμε τον καθοριστικό ρόλο της πολιτείας και της τοπικής αυτοδιοίκησης στο έργο αυτό. Αναλυτικότερα, αναφέρομαι στην παροχή κατάλληλων εγκαταστάσεων, υλικοτεχνικής υποδομής και οικονομικής ενίσχυσης προς τα αθλητικά σωματεία. Όλα τα παραπάνω, κρίνω ότι μπορούν να οδηγήσουν τον αθλητισμό και ειδικότερα το μπάσκετ να ακολουθήσει ανοδική πορεία.

Με αυτή τη μίνι συνέντευξη ανοίγει ένας νέος κύκλος συνεντεύξεων, μια προσπάθεια γνωριμίας των παικτών της ανδρικής μας ομάδας με τους φίλους της. Σίγουρα υπάρχουν πολλά να πει κανείς ειδικά όταν όλα αυτά αφορούν το αγαπημένο μας άθλημα, το άθλημα των επιτυχιών, το basketball. Τα υπόλοιπα ωστόσο ο Γιώργος υπόσχεται να μας τα πει μέσα στο παρκέ και όλοι μας ευχόμαστε να είναι αισιόδοξα, θετικά και …νικηφόρα…

Συνεχίζεται…