Τοπίο χωρίς αργοναύτες

Του Φώτη Μισόπουλου
διάλογοι πορτρέτων
Και τότε ο μπάρμαν του ξετυλίγει έναν λογαριασμό μακρύ τρία μέτρα
JEAN COCTEAU [1]

ΠΡΩΤΗ ΕΙΚΌΝΑ

ΣΚΗΝΙΚΟ: [.....μπροστά στα κύματα μπαίνει ένα ζευγάρι. Χορεύουν βαλς αλλά χωρίς μουσική, δίχως κανέναν ήχο[2] Στην υποδοχή του νοσοκομείου η νοσοκόμα που λαγοκοιμάται Είπαν πώς υπήρχε κάποιο επείγον περιστατικό Έβλεπε κομμάτια της παιδικής ηλικίας και άκουγε τη φωνή όσων είχαν πεθάνει νωρίς Πιστεύουν η λύπη, τούς μεταβάλλει σε δέντρο Άραγε τα πουλιά έχουν όσφρηση; Νυχτώνει Τα πάντα έχουν αλλάξει]

Η ΚΥΡΊΑ ΜΕ ΤΟ ΒΑΘΎ ΝΤΕΚΟΛΤΈ [3]: ......εγώ η πορεία μου στη θάλασσα Εγώ η κατάληψη της γης από μέρους μου Η προέλασή μου στα προάστια Εγώ ο θάνατός μου σε βροχή από περιττώματα πουλιών με δέρμα ασβέστη [4]- η ανεύθυνη λέξη σου ούτε καν γράφτηκε μα θα γραφτεί [μεγάλη παύση] Πρέπει να παντρευτώ κάποιον Όποιον [σαν να ήταν η φωνή του εξάρτημα τού σκοταδιού και της σιωπής]

Ο ΚΎΡΙΟΣ ΜΕ ΤΟ ΒΕΛΟΎΔΙΝΟ ΚΟΣΤΟΎΜΙ: .......Είμαι ο Άλβαρο ντε Κάμπος [5] και είναι μεσάνυχτα,- η καλύτερη ώρα να σε συναντήσουν
τα νιχιλιστικά μου ποιήματα, οι θυμωμένες ωδές που ισοπέδωσα τον εαυτό μου Να ξέρεις πως στη ζωή αγάπησα με το συνειδητό πόνο των μυστηριωδών νευμάτων- [ένα στρογγυλεμένο παραβάν κίτρινου ξύλου κρύβει τα δεξιά παρασκήνια],- χαμένος στην υπόθεση, περίπου ανεμπόδιστος[6] για οποιαδήποτε πίστη [παύση] Υπάρχει φως στο σπίτι- οι νέοι γέρασαν το ίδιο όπως οι διαφημίσεις Η δροσιά σκούριασε το όπλο μου.

[ΣΚΗΝΙΚΟ ΥΠΟ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ]: [.....Αμήν. Όσο χρειάζεται για να δω- βλέπω και παραβλέπω- έννοια σου- δεν μού παραπονέθηκε κανένας. Πάψτε τώρα. Ποιανού είναι ο σκύλος; Ύστατος ομφάλιος λώρος η άγκυρα, χάνεται η μνήμη της ακτής με τον ορίζοντα. Τα πουλιά είναι ένα αντίο]

Ο ΑΧΘΟΦΌΡΟΣ: ......είναι ένα καλή αντάμωση καλή ερήμωση Λένε πως οι νεκροί στέκουνε όρθιοι στο βυθό ώσπου να αναπαυθούνε τα οστά τους

Η ΝΥΦΗ ΤΟΥ ΝΑΥΤΗ: [....το χορευτικό ζευγάρι κατέρχεται μέσα στη θάλασσα χορεύοντας ανακουφισμένοι: ΤΟ ΜΕΓΑΦΩΝΟ: ....δεν μάς γνώρισαν Δε θα γίνει πρεμιέρα][7]

Η ΚΥΡΊΑ ΜΕ ΤΟ ΒΑΘΎ ΝΤΕΚΟΛΤΈ: .......αιχμάλωτοι στην ουσία της μοίρας,- από το στόμα κλειστό προς τη ρευστή καθάρια μνήμη [Φως]

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΙΚΟΝΑ

[ΤΟΠΊΟ ΧΩΡΙΣ ΑΡΓΟΝΑΎΤΕΣ[8]: [......Νυχτ......Αυτό που φτερουγίζει ολόγυρα: Χελιδόνι; Πιθανόν νυχτερίδα Με παίρνει για δέντρο, άρα δεν βλέπει. Ξαναρωτάω: Τα πουλιά έχουν όσφρηση: Μετεμψύχωση- θυμάμαι το λάθος εκτίμησης: Έχουν δυο σπίτια ο αδελφός του Γκάμπριελ Κ. κι εγώ
- παραδείγματος χάριν εκείνη η γάτα σήμερα το πρωί στη σκάλα χρώμα καστανής τύρφης λένε ότι δεν τις βλέπεις ποτέ με τρία χρώματα Δεν είναι αλήθεια. Αν γυρίσει ποτέ μυρίζοντας τα στενοσόκακα των λιμανιών- Πώς μπορούν ν' αγαπούν τη θάλασσα; Κι όμως την αγαπούν Σηκώνουν την άγκυρα ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ Ή ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ: [άνοιξε την πόρτα στο μισόφωτο το πρόσωπό του έμοιαζε με κολοκυθόπιτα] ....περιττό ν' ανησυχείς γι' αυτούς- φεύγεις και γλυτώνεις: Αγαπητή Κυρία δεν μου δόθηκε ευκαιρία να ενημερωθώ περί το μήνυμά σας για σήμερα χτές ή αύριο ή δεν ξέρω για ποια χρονική στιγμή- Δεν θα έχουν και πολύ αλλάξει τα πράγματα] ΣΚΗΝΙΚΟ: [.....η γωνιά ενός μπιλιάρδου ξεπερνά τη βάση της σκηνής, στα αριστερά, όπου ένα γκρενά παραπέτασμα, ζωγραφιστό. Παίρνουν θέση στο σύνολο μόλις σηκωθεί η αυλαία, με ύποπτη βαρύτητα σκαφάνδρου. Μπαίνουν με τη σειρά: Η ΚΥΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΒΑΘΥ ΝΤΕΚΟΛΤΕ, σε κόκκινο φουστάνι φοράει κόκκινες πανύψηλες γόβες, Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΕ ΤΟ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΚΟΣΤΟΥΜΙ, Ο ΝΕΓΡΟΣ ΜΠΟΞΕΡ ΣΥΜΒΟΛΟ, ακολουθούν οι θεατές με ύφος ηθοποιού- σε πρώτη θέα αριστερά η δερμάτινη πολυθρόνα, δεξιά το επίκαιρο για την παράσταση τραπέζι ροκοκό. Ύστερα επέρχεται η θαυμάσια γαλήνη δίχως ούτε συννεφάκι η θάλασσα λάδι ειρηνική το πλήρωμα και το φορτίο συντρίμμια στην κοιλιά του Ποσειδώνα Και το φεγγάρι από ψηλά δε φταίω εγώ Δεν έφταιγα ποτέ εγώ]
Η ΚΥΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΒΑΘΥ ΝΤΕΚΟΛΤΕ: .......ανάμεσα στα σκέλια έχει ο θάνατος μια ελπίδα Ανάμεσα στα σπασμένα αγάλματα [γελάει δείχνοντας τούς Αργοναύτες- ουρλιάζει]: ΔΕ ΒΛΕΠΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ[9]- ΘΕΑΤΡΙΝΟΙ- μεταξύ του παράθυρου και της πόλης τα αιδοία τους λιμοκτονούν

ΤΡΙΤΗ ΕΙΚΟΝΑ

Ο ΝΕΓΡΟΣ ΜΠΟΞΕΡ ΣΥΜΒΟΛΟ: .......η ηδονή και ο φόβος,- υπήρξα άντρας γυναίκα γέρος κοριτσάκι υπήρξα ο όχλος των μεγάλων μπουλβάρ στις πρωτεύουσες της Δύσης υπήρξα ο εαυτός μου και πολλοί άλλοι, όλοι οι άλλοι που μπορούσα να είμαι, έζησα τη ζωή μου σαν να ήταν χίλιες ζωές Ω αμέτρητα χαμόγελα των θαλάσσιων κυμάτων Κρύβομαι Οι υπόλοιποι κοιμούνται όπως οι απόστολοι στο όρος των ελαιών- το χορευτικό ζευγάρι κατέρχεται μέσα στο νερό χορεύοντας-/ Κάθεται δίπλα στο άγαλμα Μπροστά το πέλαγος Πέφτει πάνω του φεγγαρόφωτο η μουσική ξαναρχίζει, το παιχνίδι δεν αλλάζει τα καθορισμένα βήματα- Ποιο άφθαρτο πλάσμα θρυμματίζεται μέσα μας και πεθαίνει[10] γεμίζοντας βελονισμούς το κορμί;

Η ΚΥΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΒΑΘΥ ΝΤΕΚΟΛΤΕ: .......εγώ το λέω, αν είναι να φάω την μικρή μου ζωή παίζοντας κλέφτες κι αστυνόμους, τουλάχιστο να το κάνω γι' αυτούς που θα με πληρώνουνε Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΕ ΤΟ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΚΟΣΤΟΥΜΙ: [.....έσκυψε και αναποδογύρισε το χαρτί πάνω στην παραλία Το έφερε κοντά στα μάτια του και δοκίμασε να το διαβάσει Γράμμα; Όχι Καλύτερα να πηγαίνω Καλύτερα Είμαι κουρασμένος Μια σελίδα από παλιό τετράδιο Όλες αυτές τις λακκούβες και τα χαλίκια ποιος θα μπορούσε να τα μετρήσει; Ποτέ δεν ξέρεις τι βρίσκεις Ένα μπουκάλι με την ιστορία ενός θησαυρού απ' το πλησιέστερο ναυάγιο] -/ Χάραξα κάτι ελαφρά με το μπαστούνι στη σκληρή άμμο- θα της γράψω μήνυμα μπορεί να διατηρηθεί Αύριο ένα πλατύ πόδι θα πατήσει πάνω του. Περιττό. Τα παιδιά ρίχνουν πράματα στη θάλασσα Την εμπιστεύονται Άρτος επί του προσώπου του ύδατος Μια σχεδία ένα κομμάτι ξύλου Η άδοξη απόβαση οι νεκροί Αργοναύτες σαν πάσσαλοι φυτεμένοι στα ρηχά Το θέατρο του θανάτου σου,
στην άκρη ενός κόσμου που δεν γνωρίσαμε- αλλά έξαφνα αναπήδησα ''με συγχωρείτε, τους λέω, δεν ήθελα να ενοχλήσω, σύντροφοι, αλλά δεν βλέπετε;- είναι αργά για όλα Ίσως γι' αυτό μιλώ αργά και μόνο το βράδυ ακουμπισμένος στη γέφυρα για κάποια ομορφιά που αδιάκοπα ξεφεύγει.-

ΑΥΛΑΙΑ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ
[1] Jean Cocteau, βλ. και σημ. [3]
[2] Παύλος Μάτεσις, Περιποιητής φυτών, Κέδρος 1989
[3] Jean Cocteau, Θέατρο τσέπης, μονόπρακτα, μτφρ. Βίκος Ναχμίας, Άγρα 1999, βλ. ΤΟ ΒΟΔΙ ΣΤΗ ΣΚΕΠΉ Ή THE NOTHING DOING BAR
[4] Heiner Müller, Mορφές από τον Ευριπίδη, εισαγωγή-μτφρ. Ελένη Βαροπούλου, επίμετρο Hans Thues Lehmann, Άγρα 1997
[5] ποιητικό ετερώνυμο του Fernando Pessoa
[6] Antonio Tabucchi, Oι τρεις τελευταίες ημέρες του Φερνάντο Πεσσόα,- ένα παραλήρημα- μτφρ. Ανταίος Χρυσοστομίδης, Άγρα1999
[7] Παύλος Μάτεσις ο.π.
[8] Heiner Müller ο.π., βλ. Τοπίο με Αργοναύτες
[9] Heiner Müller ο.π.
[10] Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Ωδές στον Πρίγκηπα, Ύψιλον 1991

https://www.washingtonpost.com/rf/image_1484w/2010-2019/WashingtonPost/2011/10/04/Style/Images/01%20DollHouse%20-%20Photo%20by%20Richard%20Termine.JPG?t=20170517