Ε. Αγαθοπούλου: Για ποιους πραγματικά νομοθετείτε κ. Υπουργέ;

Δελτίο τύπου Ε. Αγαθοπούλου
Σημεία ομιλίας Ε. Αγαθοπούλου, αναπλ. Τομεάρχισσας Δικαιοσύνης της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στη συζήτηση επί των άρθρων του ν/σ για το Οικογενειακό Δίκαιο
«Ποιες είναι αυτές οι μειοψηφίες, που σας οδήγησαν να παραβλέψετε το πόρισμα της επιτροπής και να περάσετε διατάξεις όπως αυτή για το 1/3, που αποδομήθηκαν συντριπτικά και σήμερα στην ακρόαση των φορέων;»

Αυτό το ερώτημα έθεσε εκ νέου, η βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και αν. τομεάρχισσα Δικαιοσύνης, αρμόδια για θέματα Iσότητας, Ε. Αγαθοπούλου, στη συζήτηση επί των άρθρων, που ακολούθησε της ακρόασης των φορέων για το νομοσχέδιο αναμόρφωσης του οικογενειακού δικαίου. Κατά τη διάρκεια και της σημερινής ημέρας κατέρρευσε παταγωδώς η προσπάθεια της ΝΔ, να πείσει για την αναγκαιότητα μιας τόσο έωλης και προβληματικής νομοθετικής ρύθμισης, με αρνητικό αντίκτυπο σε χιλιάδες γονείς και παιδιά.

Η Ε. Αγαθοπούλου, επεσήμανε για μια ακόμη φορά, ότι πρόκειται περί ενός νομοσχεδίου ταξικού, συντηρητικού, γονεοκεντρικού, το οποίο αναπαράγει πατριαρχικές ιδεοληψίες και σχέσεις ισχύος. Επιπλέον, τόνισε πως το εν λόγω σ/ν, λειτουργεί τιμωρητικά, ελεγκτικά, πατροναριστικά απέναντι στις μητέρες, και μάλιστα με διατάξεις που αντιβαίνουν στο Σύνταγμα, ενώ ζήτησε να εφαρμοστεί ό,τι ορίζει η Σύμβαση της Κων/πολης για την ενδοοικογενειακή βία και να αποσυρθούν επίμαχες διατάξεις.

Τέλος, άσκησε κριτική επί μιας σειράς άρθρων του ν/σ.

Ακολουθεί το πλήρες περιεχόμενο της ομιλίας:

κ. Υπουργέ,

Ήταν χρήσιμη και ιδιαίτερα ουσιαστική η σημερινή ακρόαση των φορέων, καθώς και η κατάθεση του σχεδίου την Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για το οποίο, όπως ενημερωθήκαμε στη σημερινή ακρόαση αλλά είχαμε επισημάνει ήδη από εχθές, δεν έγιναν δεκτές από τον Υπουργό κάποιες διατάξεις του που υπερψηφίστηκαν με συντριπτική πλειοψηφία (15/3) στην επιτροπή, αλλά έγιναν δεκτές οι εισηγήσεις μιας πολύ μικρής μειοψηφίας της επιτροπής, όπως στο άρθρο για την επικοινωνία.

Και ρωτάμε ξανά γιατί απάντηση δεν έχουμε πάρει: ποιες είναι αυτές οι μειοψηφίες, που σας οδήγησαν να παραβλέψετε το πόρισμα της επιτροπής και να περάσετε διατάξεις όπως αυτή για το 1/3, που αποδομήθηκαν συντριπτικά και σήμερα και στην ακρόαση των φορέων;

Το είπαμε κι εχθές, το νομοσχέδιο έχει αντινομίες και αμφισημίες και περισσότερα προβλήματα δημιουργεί παρά λύνει. Σας το είπε και η πλειοψηφία των φορέων.

Δεν είναι ούτε προοδευτικό ούτε προωθητικό το νομοσχέδιο κ. Κότσηρα.

Η ταξικότητά του, λόγω της υποχρεωτικότητας του σταδίου της ιδιωτικής διαμεσολάβησης αναπτύχθηκε από αρκετούς φορείς, η γονεοκεντρικότητά του επίσης, αφού πολλές είναι οι ρυθμίσεις που επικεντρώνονται στις προσδοκίες και τα δικαιώματα των γονέων και όχι στο συμφέρον του παιδιού, που θα έπρεπε να είναι το πρωτεύον για τη συγκεκριμένη νομοθέτηση. Η αναπαραγωγή έμφυλων στερεοτύπων και πατριαρχικών ιδεοληψιών υποκρύπτεται σε πολλά σημεία του νομοσχεδίου, τα οποία κάποια από αυτά ακούσαμε να αναπαράγονται ξεκάθαρα σήμερα και από κάποιους φορείς, υποστηρικτές του νομοσχεδίου.

- Επειδή υπάρχουν ελάχιστες περιπτώσεις όπου μπορεί να υπάρξει ψευδής δήλωση για ενδοοικογενειακή βία, θα λάβουμε αυτές τις εξαιρέσεις ως κανόνα, θα αγνοήσουμε Διεθνείς Συμβάσεις όπως τη Σύμβαση της Κων/πολης και θα εκθέσουμε σε κίνδυνο μητέρα και παιδί από έναν κακοποιητικό σύζυγο και πατέρα για τουλάχιστον 5 χρόνια, μέχρι το δικαστήριο να λάβει οριστική απόφαση; Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι σε αυτό και σας ζητάμε να το αποσύρετε, όπως να αποσύρετε και το εδάφιο β. στο άρθρο 1532.

- Γιατί υποκρύπτεται σε όλο το νομοσχέδιο η υπαιτιότητα του γονέα που έχει μέχρι σήμερα συνήθως την επιμέλεια, δηλαδή της μητέρας, για την μη επικοινωνία των παιδιών με τους πατεράδες τους, για τη μη εφαρμογή των αποφάσεων για την επικοινωνία και υπήρχε και η διάταξη που δήλωνε ευθαρσώς την χειραγώγηση των παιδιών από τη μητέρα, που ευτυχώς τη βγάλατε. Απαράδεκτο να νομοθετείτε ακολουθώντας τέτοια στερεότυπα. Αφαιρέστε και το εδάφιο β από το άρ.1532.

Για τα υπόλοιπα άρθρα τώρα:

1511: Η παράγραφος 2πρέπει να φύγει. Αφορά τις σχέσεις μεταξύ των γονέων, τις ικανότητες, τις προθέσεις και τις συμπεριφορές του ενός απέναντι στον άλλον και όχι απέναντι στο παιδί και καμία σχέση δεν έχει με το συμφέρον του τέκνου.

Αρ. 1513. Θα έχετε καταλάβει ότι η λέξη «εξίσου» στο άρθρο αυτό δεν προσδίδει τίποτε στον νόμο, αφού και ο ίδιος παραδεχτήκατε ότι δεν αφορά την υποχρεωτικότητα στη συνεπιμέλεια. Αφαιρέστε την. Αποτελεί κακή νομοθέτηση και δύναται να δημιουργήσει πρόβλημα στη νομολογία, όπως επισήμαναν και οι φορείς. Η κ. Γιαννάκου, με την οποία συμφωνούμε σε πολλά επί του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, σας έκανε μια ερώτηση εχθές: Ασκούν οι γονείς «εξίσου» την επιμέλεια μέσα στο γάμο για να την ασκούν και μετά το διαζύγιο; Εάν η κυβέρνησή σας καταφέρει να διαμορφώσει τις συνθήκες εκείνες ώστε η επιμέλεια των τέκνων να ασκείται εξίσου εντός του γάμου, σε επόμενο χρόνο να συζητήσουμε να ασκείται και μετά το διαζύγιο εξίσου. Τώρα όμως όχι, γιατί κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ισχύει. Η εξίσου άσκηση γονικής μέριμνας προϋποθέτει πολιτικές ισότητας των φύλων. Κάτι στο οποίο υπολείπεστε πάρα πολύ.

Επιπλέον, η τελευταία φράση του άρ.1513 πρέπει να αφαιρεθεί. Δεν γίνεται να ζητάτε καθημερινή υποχρεωτική επικοινωνία των γονέων – λογοδοσία του ενός στην ουσία – για τα τρέχοντα ζητήματα επιμέλειας ή για πράξεις επείγοντος χαρακτήρα! Θα χρειαστεί ο γονέας να πάει το παιδί στον γιατρό γιατί έχει πυρετό και πριν το πάει θα πρέπει να επικοινωνήσει με τον άλλο γονέα; Κι αν δεν τον βρίσκει θα πρέπει να περιμένει μέχρι να τον βρει; Το καταλαβαίνετε το παράλογο του πράγματος φαντάζομαι, το ακούσατε και από τους φορείς.

Αρ. 1520. Το άρθρο αυτό προτείνουμε να αντικατασταθεί από τη διατύπωση της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής. Το αριθμητικό προσδιοριστικό δημιουργεί προβλήματα, το ακούσατε από πολλές πλευρές και φυσικά δεν κατοχυρώνει ούτε καν το ελάχιστο του 1/3, οπότε ποια η σκοπιμότητά του; Νομοθετείστε την «Κατά το δυνατόν ευρύτερη προσωπική επικοινωνία», χωρίς να μπορεί ο γονέας να την απεμπολήσει, εάν δεν συντρέχει σοβαρός λόγος. Γιατί είναι και υποχρέωση, εκτός από δικαίωμα η επικοινωνία με τα παιδιά.

Ξέρετε, υπάρχουν και γονείς – δεν είναι η πλειοψηφία, αλλά υπάρχουν – που μετά το διαζύγιο σταματούν να έχουν επικοινωνία με το παιδί τους γιατί έχουν άλλα, ίσως σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούν.

Αυτούς, οφείλει η Πολιτεία να προσπαθήσει να τους εμπεδώσει την υποχρέωση συμμετοχής τους στην ανατροφή του παιδιού τους ή όχι;

Επίσης, ξέρετε ότι υπάρχουν κατηγορίες παιδιών – πχ παιδιά με αναπηρίες – τα οποία πολύ συχνά χάνουν τον έναν γονιό τους μετά το διαζύγιο, μάλλον γιατί οι δυσκολίες είναι πολλές και δεν θέλει να τις αναλάβει ούτε από κοινού ούτε εξίσου… Ζητήσαμε να καλέσετε στη σημερινή ακρόαση φορέων φορείς που ασχολούνται με τέτοιες υποθέσεις, αλλά δεν κάνατε δεκτό το αίτημά μας, προφανώς για εσάς αυτά τα παιδιά είναι κατώτερου θεού, δεν νομοθετείτε για αυτά.

Τέλος, το 1519, θεωρούμε ότι αποτελεί ευθεία παραβίαση του συντάγματος, αλλά και του ευρωπαϊκού δικαίου. Η ελεύθερη μετακίνηση προσώπων αποτελεί απαραβίαστο δικαίωμά τους. Παρ΄όλα αυτά, προσωπικά ακούω το επιχείρημα ότι το συμφέρον του παιδιού είναι πάνω από όλα, άρα οι γονείς θα πρέπει να κάνουν υποχωρήσεις στα δικά τους δικαιώματα για να το υπηρετήσουν. Αλλά αυτό θα πρέπει να αφορά και τους δύο γονείς, αφού το δικαίωμα του παιδιού να επικοινωνεί με τους γονείς του επηρεάζεται και από τη μετοίκηση του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει και έχει την επικοινωνία και οφείλετε αυτό να το συμπεριλάβετε στο εν λόγω άρθρο.

Αναμένουμε να δούμε τη διάθεσή σας για ενσωμάτωση των προτάσεών μας.