Μέρες απλές κι όχι παγκόσμιες

Της Παναγίτσας Μιχαήλου

Και όχι. Δεν πιστεύω σε παγκόσμιες μέρες. Όσο κι αν η συμβολική τους αξία προσπαθεί να μας θυμίσει ότι αξίζει να τιμάται τη συγκεκριμένη μέρα εγώ δεν πιστεύω. Γιατί τα ευχολόγια και τα δοξαστικά είναι μονάχα λέξεις.

4 του Οκτώβρη είναι η μέρα των αδέσποτων ζώων. Κι όσο κι αν εκείνη τη μέρα μηνύματα και σποτ κεντρίζουν την ευαισθησία μας, την επόμενη μέρα βρίσκονται πάλι σκυλιά κρεμασμένα.

Όσο βρίσκουνε έδαφος κι υπάρχουν περιστατικά σαν αυτό του Σχιστού, όπου φιλοζωική ομάδα μαζί με την Αστυνομία εισέβαλε για να ανακαλύψει ότι μια ομάδα Πακιστανών εξέτρεφε σκυλιά να τα πουλά για κρέας, η Παγκόσμια μέρα των αδέσποτων ζώων μόνο παγκόσμια δεν είναι τελικά.

Κι όσο η δικαιοσύνη κουκουλώνει τέτοιες υποθέσεις με μπροστάρηδες τους υπερασπιστές των ΜΚΟ, τόσο η Παγκόσμια μέρα θα χάνει και την αξία της και τα μηνύματα που θέλει να περάσει.

Κι έτσι για την ιστορία από την εισβολή στο Σχιστό διάβασα στο διαδίκτυο ότι πρόλαβαν αρκετές ζωές και σώθηκαν.

Κι ήταν σου λέει τόσο τρομαγμένα τα σκυλιά που μπήκαν μόνα τους χωρίς προσπάθεια στο βαν της Φιλοζωικής.

Χτες ήταν η μέρα της γυναίκας.

Κι όλοι με τα γραφόμενα έσκυψαν με σεβασμό στο διαχρονικό της ρόλο. Όμως όσο υπάρχουνε show όπως το Bachelor που 'βαλε 20 γυναίκες να ανταγωνίζονται και να μαλλιοτραβιούνται για την καρδιά του ενός άντρα, τόσο ο ρόλος της θα υποτιμάται εκ των έσω. Γιατί δεν είδα κανενός είδους αντίδραση από το φεμινιστικό κίνημα για την εμπορευματοποίηση της γυναικείας θηλυκής πλευράς από αυτό το show.

Όσο υπάρχουνε γυναίκες που αναρωτιούνται γιατί τόλμησαν τώρα όλες αυτές που καταγγέλλουν κακοποιήσεις, τόσο η Πατριαρχία θα διαιωνίζεται βγάζοντας άντρες αφέντες που θα 'χουν την αλαζονεία να πουν τα 'θελε ο @@@ος της.
Γιατί ακόμα και το βιαστή της Τοπαλούδη γυναίκα τον μεγάλωσε.

Αλλά προπάντων όσο υπάρχουνε εκείνοι οι εμετικά ψευτοευγενικοί που τολμούν να κάνουν δεύτερες σκέψεις ακόμα και για κείνες που δε δίνουν ποτέ τους το δικαίωμα, τόσο το φλερτ του άλλου φύλου θα 'χει μοναδικό σκοπό την υποταγή της γυναίκας μέσω της οποίας απλά επιβεβαιώνονται βάζοντας την κάθε γυναίκα στο ίδιο τσουβάλι με όλες τις υπόλοιπες αφού κι αυτή ενέδωσε. Διότι το σωστό το σερνικό όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει.

Για να έχουν αξία λοιπόν οι παγκόσμιες μέρες πρέπει πρώτα απ' όλα εμείς να μάθουμε να κάνουμε το σεβασμό πράξη σ' ότι κατά καιρούς εορτάζεται. Όμως αυτό είναι αντικειμενικά δύσκολο όταν το ίδιο το κράτος ακόμα και στις γυναίκες της Ελληνικής Επανάστασης φέρθηκε με τόση αχαριστία.

Γιατί αν το κράτος αναγνώριζε το μέγεθος της ανωτερότητας και της προσφοράς όλης της περιουσίας της Μαντώς Μαυρογένους στο βωμό του απελευθερωτικού αγώνα, δε θα την άφηνε να συρθεί στις ουρές των ταμείων για να διεκδικήσει μια πενιχρή σύνταξη.

Ο φόρος τιμής λοιπόν σε οτιδήποτε εορτάζεται έχει αξία μόνο όταν η συμπεριφορά σου έχει με τα λόγια σου συνέπεια.

Γιατί η μέρα η παγκόσμια είναι μονάχα μια.

Όλες οι υπόλοιπες είναι 364.