thank yoy fog
W. Η. AUDEN [1a]
Στον καφκικό κόσμο ο φάκελος αυτού του ατόμου μοιάζει με την πλατωνική ιδέα
MILAN KUNDERA [1]
1.
........είχε μετατραπεί σε ζωντανή κούκλα - ζωή που μπορώ ν' αγγίξω μ' εμπιστοσύνη - φοβάσαι να γεννηθείς αν δεν υπήρξες - εύχομαι ν' αρχίσει η φυγή όταν θελήσει κανείς - εννοώ εμένα στο δέντρο με ξέφτια ήλιου που διατρέχουν το πρόσωπο κίτρινα φύλλα - παλιοί δρόμοι με άλλους ανθρώπους ίδιοι - μ' ένα σκυλί στα γόνατα - ωστόσο διαφορετικοί - κι οι πεθαμένοι σού μιλάνε μες απ' τη διαφάνεια της απουσίας τους ή το πρώτο κύμα αίματος καθώς χτυπούσε σε δυνατούς επιταχυνόμενους ρυθμούς το πρόσωπό της που στράφηκε κατά τα σπίτια Κοίταζα αλλού εκείνη την ώρα
Ο ποταμός έφεγγε εξωπραγματικά - απροσδόκητο φέγγος - γλιστρούσε πάνω απ' το μεσημέρι αναγκαίο να μεθύσεις αν θέλεις να δείρεις εκείνο το κωλόπαιδο με τα κίτρινα φτερά φουντωμένα που έμοιαζε χρυσάνθεμο δεν φορώ πάντως το μακρύ μου παλτό όλα τ' άλλα έχουν χαθεί βία οργή βροχή αυτό περιέχει για μένα το νόημα των πραγμάτων την πρώτη ύλη των αινιγμάτων - Εκτός των άλλων υπάρχουν και τα αινίγματα - Ρέμβασα το εσωτερικό των τοπίων που είχαν σβηστεί και πιο δίπλα το είδωλο Προσπάθησα να δω τα πολλά μου πρόσωπα στην ακίνητη μεμβράνη του νερού. Κρασί υπάρχει στο εκδρομικό καλάθι κάθε τζέντλεμαν - αραιοί και ειρηνικοί μ' εκείνη τη φθινοπωρινή ιδιότητα που έχουν οι καμπάνες εκ στόματος νηπίων ξαπλωμένοι στο χώμα κάτω απ' το παράθυρο ασφαλώς τα ηλιοβασιλέματα είναι αλλού έμενε ακίνητη τα μάτια της ανοιχτά κοιτούσαν πέρα απ' τα κεφάλια του πλήθους - στον ουρανό - ιστορία που μοιάζει της ζωής μου δίχως κουράγιο να τελειώσει ή τη δύναμη να συνεχίσει, - η ομίχλη φτιαγμένη από εφιάλτες - αυτή η διαρκής επικάλυψη των προσώπων Θυμήθηκα ένα γεγονός σαν τη φωνή της γυναίκας που είχε αποφασίσει να μου δοθεί παρά την κούραση της αυριανής μέρας Δεν υπάρχει χώρος Για τα περίχωρα βλέπουμε πώς αιωρείται το Απόμακρο Ήμουν ο εαυτός μου ή ο,τι είχε απομείνει από αυτόν -/ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ : .....αθωότητα - με την οποία οι θεοί εμπνέουν τους εραστές Αβροφροσύνη.
2.
....είχε γίνει το κορμί μιας ύπαρξης χωρίς εγκέφαλο - ''Κατά κάποιο τρόπο φοβάμαι να το κάνω'', είπε- [παύση]
ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΟ ΣΟΑΡΕΣ : ....φεύγω από τη Ρούα ντος Ντοραδόρες για το Ανέφικτο [2] [μικρή παύση]
Στα δίχτυα του φοβερού αυτού κακουργιοδικείου : από πού το κληρονόμησα ; ίσως κάποιο όνειρο ή βιβλίο όταν διάβασα στη γωνιά μου παιδί - μια λέξη που τυχαία πήρε το αυτί μου στο δρόμο Ο Κουέντιν πυροβόλησε ολωνών τις φωνές από το πάτωμα του δωματίου της Κάντυ [3] Το ήξερα.
Είμαι σίγουρος ότι άκουσα βροχή Η αποψινή κοπέλα εκπαιδεύεται Κάθε καινούρια απόδειξη που μου δίνει ο άνθρωπος για την αχρειότητά του με γοητεύει Η ακμή μιας ωριμότητας - το φως του ουράνιου τόξου Εκείνη η απόλυτη ακινησία στο τέλος της βιαστικής μετακόμισης Δευτερόλεπτο μονάχα φτάνει και ύστερα σειρά μου μπορώ να κάνω το ίδιο και σ' εμένα όπως οι όμορφες ασάφειες που γεννάνε τα πρόσωπα : θα έγραφα το ίδιο σονέτο σαν να επρόκειτο για την συντέλεια του κόσμου : Μια επιμήκης μαύρη σκιά αρχαία ή μετέωρη, νεκρή αλλά όχι σαπισμένη
Ο ΑΕΤΟΣ : ......φοβούμενος μην κατηγορηθώ ως προκατειλημμένος, σύντροφοι, φοβούμενος επίσης μη βλάψω την ελευθερία της σκέψης δεν προετοίμασα την ομιλία μου παρά μέχρι εδώ [4] - τον έρανο θα διεξαγάγει ο Προμηθέας : Η νύχτα γεννά βατράχους και μαύρα σκυλιά και σώματα πνιγμένων [5] ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΟ ΣΟΑΡΕΣ : ...και μάλιστα με καπέλα βροχής σε κίτρινα αδιάβροχα Ήθελα στ' αλήθεια να ήμουν κάποιος άλλος -/
Κουβάλησαν αυτό το τεράστιο σώμα μέσα στη νύχτα - εκείνη ούτε που κατάλαβε πως ήταν νεκρός - το πρόσωπό του είχε πάρει ένα σταχτί χρώμα σαν απλή σιωπή στο δρόμο που αναστήθηκε απ' την άβυσσο - ερωτήσεις καθώς προχωρώ αναδύονται - προκαλούν σύγχυση Καταρρέω λησμονώντας ολότελα πού βρισκόταν ο Προμηθέας Πετάχτηκε όρθιος απότομα κι έβγαλε μια δυνατή κραυγή με την οποία κάλεσε τον Μεγάλο του Αετό
W. Η. AUDEN [1a]
Στον καφκικό κόσμο ο φάκελος αυτού του ατόμου μοιάζει με την πλατωνική ιδέα
MILAN KUNDERA [1]
1.
........είχε μετατραπεί σε ζωντανή κούκλα - ζωή που μπορώ ν' αγγίξω μ' εμπιστοσύνη - φοβάσαι να γεννηθείς αν δεν υπήρξες - εύχομαι ν' αρχίσει η φυγή όταν θελήσει κανείς - εννοώ εμένα στο δέντρο με ξέφτια ήλιου που διατρέχουν το πρόσωπο κίτρινα φύλλα - παλιοί δρόμοι με άλλους ανθρώπους ίδιοι - μ' ένα σκυλί στα γόνατα - ωστόσο διαφορετικοί - κι οι πεθαμένοι σού μιλάνε μες απ' τη διαφάνεια της απουσίας τους ή το πρώτο κύμα αίματος καθώς χτυπούσε σε δυνατούς επιταχυνόμενους ρυθμούς το πρόσωπό της που στράφηκε κατά τα σπίτια Κοίταζα αλλού εκείνη την ώρα
Ο ποταμός έφεγγε εξωπραγματικά - απροσδόκητο φέγγος - γλιστρούσε πάνω απ' το μεσημέρι αναγκαίο να μεθύσεις αν θέλεις να δείρεις εκείνο το κωλόπαιδο με τα κίτρινα φτερά φουντωμένα που έμοιαζε χρυσάνθεμο δεν φορώ πάντως το μακρύ μου παλτό όλα τ' άλλα έχουν χαθεί βία οργή βροχή αυτό περιέχει για μένα το νόημα των πραγμάτων την πρώτη ύλη των αινιγμάτων - Εκτός των άλλων υπάρχουν και τα αινίγματα - Ρέμβασα το εσωτερικό των τοπίων που είχαν σβηστεί και πιο δίπλα το είδωλο Προσπάθησα να δω τα πολλά μου πρόσωπα στην ακίνητη μεμβράνη του νερού. Κρασί υπάρχει στο εκδρομικό καλάθι κάθε τζέντλεμαν - αραιοί και ειρηνικοί μ' εκείνη τη φθινοπωρινή ιδιότητα που έχουν οι καμπάνες εκ στόματος νηπίων ξαπλωμένοι στο χώμα κάτω απ' το παράθυρο ασφαλώς τα ηλιοβασιλέματα είναι αλλού έμενε ακίνητη τα μάτια της ανοιχτά κοιτούσαν πέρα απ' τα κεφάλια του πλήθους - στον ουρανό - ιστορία που μοιάζει της ζωής μου δίχως κουράγιο να τελειώσει ή τη δύναμη να συνεχίσει, - η ομίχλη φτιαγμένη από εφιάλτες - αυτή η διαρκής επικάλυψη των προσώπων Θυμήθηκα ένα γεγονός σαν τη φωνή της γυναίκας που είχε αποφασίσει να μου δοθεί παρά την κούραση της αυριανής μέρας Δεν υπάρχει χώρος Για τα περίχωρα βλέπουμε πώς αιωρείται το Απόμακρο Ήμουν ο εαυτός μου ή ο,τι είχε απομείνει από αυτόν -/ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ : .....αθωότητα - με την οποία οι θεοί εμπνέουν τους εραστές Αβροφροσύνη.
2.
....είχε γίνει το κορμί μιας ύπαρξης χωρίς εγκέφαλο - ''Κατά κάποιο τρόπο φοβάμαι να το κάνω'', είπε- [παύση]
ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΟ ΣΟΑΡΕΣ : ....φεύγω από τη Ρούα ντος Ντοραδόρες για το Ανέφικτο [2] [μικρή παύση]
Στα δίχτυα του φοβερού αυτού κακουργιοδικείου : από πού το κληρονόμησα ; ίσως κάποιο όνειρο ή βιβλίο όταν διάβασα στη γωνιά μου παιδί - μια λέξη που τυχαία πήρε το αυτί μου στο δρόμο Ο Κουέντιν πυροβόλησε ολωνών τις φωνές από το πάτωμα του δωματίου της Κάντυ [3] Το ήξερα.
Είμαι σίγουρος ότι άκουσα βροχή Η αποψινή κοπέλα εκπαιδεύεται Κάθε καινούρια απόδειξη που μου δίνει ο άνθρωπος για την αχρειότητά του με γοητεύει Η ακμή μιας ωριμότητας - το φως του ουράνιου τόξου Εκείνη η απόλυτη ακινησία στο τέλος της βιαστικής μετακόμισης Δευτερόλεπτο μονάχα φτάνει και ύστερα σειρά μου μπορώ να κάνω το ίδιο και σ' εμένα όπως οι όμορφες ασάφειες που γεννάνε τα πρόσωπα : θα έγραφα το ίδιο σονέτο σαν να επρόκειτο για την συντέλεια του κόσμου : Μια επιμήκης μαύρη σκιά αρχαία ή μετέωρη, νεκρή αλλά όχι σαπισμένη
Ο ΑΕΤΟΣ : ......φοβούμενος μην κατηγορηθώ ως προκατειλημμένος, σύντροφοι, φοβούμενος επίσης μη βλάψω την ελευθερία της σκέψης δεν προετοίμασα την ομιλία μου παρά μέχρι εδώ [4] - τον έρανο θα διεξαγάγει ο Προμηθέας : Η νύχτα γεννά βατράχους και μαύρα σκυλιά και σώματα πνιγμένων [5] ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΟ ΣΟΑΡΕΣ : ...και μάλιστα με καπέλα βροχής σε κίτρινα αδιάβροχα Ήθελα στ' αλήθεια να ήμουν κάποιος άλλος -/
Κουβάλησαν αυτό το τεράστιο σώμα μέσα στη νύχτα - εκείνη ούτε που κατάλαβε πως ήταν νεκρός - το πρόσωπό του είχε πάρει ένα σταχτί χρώμα σαν απλή σιωπή στο δρόμο που αναστήθηκε απ' την άβυσσο - ερωτήσεις καθώς προχωρώ αναδύονται - προκαλούν σύγχυση Καταρρέω λησμονώντας ολότελα πού βρισκόταν ο Προμηθέας Πετάχτηκε όρθιος απότομα κι έβγαλε μια δυνατή κραυγή με την οποία κάλεσε τον Μεγάλο του Αετό
3.
......εκτός από το να σε ρίξουν χωρίς κανένα λόγο στους Κροκόδειλους του Νείλου μπροστά στο χαμόγελο των ιερών γάτων - πρόκειται για γνωστή περίπτωση όπου η τιμωρία ζητάει το έγκλημα ΑΝΖΕΛ [6] : .....η αυγή ξυπνά φωσφορισμούς και οι αναλαμπές που ανυψώνονται από τους βάλτους μοιάζουν με τη μετουσίωση - θα έπρεπε να με τρομάζουν όλ' αυτά όμως εγώ δεν φοβόμουν άπλωσα το χέρι ν' ανάψω το φως δίπλα στο μαξιλάρι Όλη η πόλη σκοτώνεται απ' τα χρωματιστά μπουκάλια που μεγαλώνουν Κράτησα λοιπόν τις λιγοστές αυτές σημειώσεις - αυτά τα λόγια-/
Αν όμως η ζωή του ανθρώπου δεν είναι παρά ίσκιος - χωρίς να θέλουμε προσφέρουμε αλληγορίες ''Θα χαθεί στην ομίχλη σαν να μην υπήρξε ποτέ - και τι να ήταν άραγε αυτό στο πίσω κάθισμα που είδα'' - μουρμούρισα - ''υπήρξαμε σ' ένα όνειρο και δεν υπήρξαμε ; - ατέλειωτα στιλπνοί ή στο μυαλό κάποιου Θεού που κρυφακούει; Μοιάζει να μη μιλάμε την ίδια γλώσσα Το πολύ πολύ γνωρίζουμε τι σημαίνουν οι λέξεις που ο άλλος χρησιμοποιεί κι αυτό το πιστεύω απόλυτα Κάποιος έχει γίνει πιο ξένος από μένα - από δω φαίνεται το άσπρο πουκάμισο της Τεργέστης που φόρεσε ο Joyce
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ : .....γνώριζες ήδη τους δρόμους όπου συναντάς το πολύ μια γυναίκα να ανεβαίνει ασθμαίνουσα - μελωδικοί σκελετοί για όλη τη μουσική της χτεσινής νύχτας οι τροχιές στο άδειο της δημοσιάς είναι κόκκινες - έπειτα συνέρχεται σε προσπερνάει αγέρωχα ΡΑΣΚΟΛΝΙΚΟΦ [7] : .....είχα τη Ρώμη και την ευτυχία - τη Σόνια - πέρασα πολλά που μέσα μου ακόμα ζουν ΑΝΖΕΛ : ....θ' αργήσουμε δεν μπορείς να πας πιο γρήγορα;
ΡΑΣΚΟΛΝΙΚΟΦ : ......αυτό το ρολόι πάει δέκα λεπτά μπροστά [παύση] Όχι - είναι καλό σημάδι Λένε πως είναι το καλύτερο σημάδι -/ Σαν να ήθελε να δώσει έμφαση στα λόγια του - ο λεγόμενος οργανισμός αμύνεται πολύ περισσότερο όσο επιτίθεται ΑΝΖΕΛ : .....συμπάσχω με οποιονδήποτε βλέπω που υποφέρει : Βγαίνουν οι ταξιδιώτες παράξενα νέοι και ανέμελοι Θα επισκεφτούν την πόλη όπου από χτες έχουν κυλήσει δέκα χρόνια.-
ΤΕΛΟΣ
Τα πρόσωπα
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
Ο ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΟ ΣΟΑΡΕΣ
Ο ΑΕΤΟΣ
Η ΑΝΖΕΛ
Ο ΡΑΣΚΟΛΝΙΚΟΦ
ΧΟΡΟΣ [διάσπαρτα πρόσωπα]
ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ
[1a] https://thegadabouttown.com/2014/11/06/thank-you-fog/
[1] Milan Kundera, Σαν το ψάρι στο ενυδρείο, μτφρ. Αντώνης Φωστιέρης / περ. ''η λέξη'' τ.25, 1983
[2] ετερώνυμο του Fernando Pessoa, βλ. Fernando Pessoa- Ω Λισαβόνα, σπίτι μου- ανθολόγηση, εισαγωγή, μτφρ. Μαρία Παπαδήμα, Gutenberg 2016
[3] Γουίλιαμ Φώκνερ, Η βουή και η μανία, μτφρ. Παύλος Μάτεσις - Καστανιώτης 2010
[4] Αντρέ Ζιντ, Ο Προμηθέας ελεύθερος Δεσμώτης, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, Καστανιώτης 2010
[5] Γιασουνάρι Καουαμπάτα, Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών, μτφρ. Εύη Κουκουκουμπάνη-Πολυτίμου, Καστανιώτης 2010
[6] πρόσωπο στο : Αντρέ Ζιντ ο.π.
[7] βλ. Φ.Μ. Ντοστογιέφσκι, Έγκλημα και Τιμωρία [Ρασκόλνικοφ και Σόνια]
https://i.pinimg.com/originals/43/dd/cc/43ddccd8dbd4d51e9a78f4cb4a1a2fc3.jpg
https://pbs.twimg.com/media/EfP843sWsAc1HRw.jpghttps://i.guim.co.uk/img/media/ea558f663772503c833f9eec258abfe13bfde22f/0_30_4000_2402/master/4000.jpg?width=1200&height=1200&quality=85&auto=format&fit=crop&s=9846fea5797c22f167ca5a0f0027ed46
köszönöm ,további sok sikert kívánok
ΑπάντησηΔιαγραφή