GOD bless Hellenic Rebublic and United States of America!

Γράφουν οι κ.κ. 

- Κυριακίδου (Φωτεινή) Φαίη, Φιλόλογος Παν. Ιωαννίνων / Σύμβουλος Ανάπτυξης / Υπεύθυνη Γυναικών Δημ.Τ.Ο. Ν.Δ. Νέας Σμύρνης και 

- Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Π.Μ.Σ. Διεθνών Σπουδών, Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διπλωματίας Παν. Μακεδονίας / Επικοινωνιολόγος / Δημοσιογράφος

”…Γκαρδιακὰ χαροποιήθει

καὶ τοῦ Βάσιγκτον ἡ γῆ,
καὶ τὰ σίδερα ἐνθυμήθει
ποὺ τὴν ἔδεναν κι αὐτή…”
τμήμα από τον συνολικό Ύμνο εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σωλομού

Αναφέρεται προφανώς στην Αμερική και στις ΗΠΑ. Νέο αρκετά κράτος, τότε, γεμάτο νέους ορίζοντες και γοργά ανερχόμενο σε όλους τους τομείς, άρα και διεθνώς.

In God We Trust! Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι σε αυτό το σύντομο πόνημα δεν παίρνουμε θέση υπέρ ή κατά ενός υποψήφιου ή λέμε πιο από τα δυο αμερικανικά κόμματα είναι το καλό και το Άγιο. Άλλωστε, ο σώφρων μέσος Έλληνας δεν νομίζουμε ότι σε αυτά τα θέματα πρέπει να κοιτάει την ιδεολογία, οφείλει όμως να εύχεται μόνο ένα πράγμα: να εκλεγεί αμερικανός πρόεδρος εκείνος που θα φροντίσει υπέρ ζητημάτων γύρω από τον οικουμενικό Χριστιανισμό και θα δράσει εν καιρώ υπέρ του Ελληνισμού. 

Όταν και αν αυτό χρειαστεί, ακόμη και σε επίπεδο ”απαλής ή σκληρής” σύρραξης με τον όποιο εχθρικό γείτονα. Θαρρούμε, ότι ζήτημα διαφορετικής ιδεολογίας δεν υπάρχει μεταξύ των Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων. Οι κομματικές κόκκινες γραμμές μόνο… κόκκινες δεν είναι. Δεν μιλάμε άρα Κομματικά ή Ιδεολογικά, αλλά Πολιτικά με την πολύ ευρεία έννοια της λέξης! 03/11/2020 είναι οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές λοιπόν. 4η Νοέμβρη τι να περιμένουμε; Θα σας δώσουμε την δική μας εικόνα λοιπόν.

Εκλογές με άρωμα Γυναίκας;

Η γυναίκα διψάει να συμμετέχει σε πολιτικές δραστηριότητες και θεωρείται σημαντικό δημοκρατικό έλλειμμα και πολιτική ένδεια η απουσία της από το πολιτικό στερέωμα. Η γυναικεία παρουσία, η μούσα και η αστείρευτη πηγή έμπνευσης των ποιητών του χθες, του σήμερα και του αύριο είναι ικανή να κάμει τη δική της υπέρβαση και να διαδραματίσει ρόλο κυρίαρχο με στόχο την υπεράσπιση της ποιότητας και των αξιών της ζωής. 

Απόδειξη των ανωτέρω είναι η σημερινή πραγματικότητα όπου στην εποχή της παγκοσμιοποίησης συναντάμε γυναίκες σε όλες τις φάσεις της οικονομικής και πολιτικής ζωής. Παρατηρούμε δηλαδή γυναίκες επιστήμονες (οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, επικοινωνιολόγοι κλπ), ανώτερα στελέχη τραπεζών, πολυεθνικών εταιριών, δημοσίων οργανισμών ακόμη και γυναίκες, βασίλισσες, αρχηγούς κρατών βουλευτές, υπουργούς, πρωθυπουργούς, ευρωβουλευτές και βασικά στελέχη της E.E. και των Η.Π.Α.. Και στις Η.Π.Α. θα αναφερθούμε στις παρακάτω γραμμές.

Άρωμα γυναίκας στις τρέχουσες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ (03/11/20). Νάνσυ Πελόζι, Χίλαρι Κλίντον, Ιβάνκα Τραμπ, Καμάλα Χάρις, Αλεξάντρια Κορτέζ – Οκάζιο (30 ετών), Κέιλι ΜακΈνανι (32 ετών), Μάρσα Μπλάκμπερν και τόσες άλλες κυρίες. Είναι γεγονός λοιπόν ότι η γυναίκα στις ΗΠΑ, βρίσκεται στις επάλξεις της κοινωνίας και της πολιτικής ζωής χωρίς φραγμό με ίσα δικαιώματα με τον άνδρα και συνεχώς κερδίζει χώρο, χρόνο και παράσημα. 

Της πρέπει λοιπόν πρωταγωνιστικός ρόλος στην πολιτική σκηνή! Στις Η.Π.Α., στην πατρίδα μας εδώ μα και παντού. Θα γίνουν οι Τραμπ κάτι σαν τους Μπους για τον Λευκό Οίκο; Είτε χάσει, είτε κερδίσει ο νυν πρόεδρος τον Νοέμβρη. Αν δοθεί η ευκαιρία (και θα δοθεί συν το χρόνο), τότε η Ιβάνκα Τραμπ θέλει να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα της και να καθίσει και η ίδια στο Οβάλ Γραφείο, για 4 και ποιος ξέρει ίσως και 8 χρόνια. Η κόρη του Αμερικανού προέδρου και ο σύζυγός της, Τζάρεντ Κούσνερ έχουν κάνει και θα κάνουν προεργασία για αυτό τον σκοπό.

Η πρώτη γυναίκα πρόεδρος, ίσως λοιπόν να είναι βαπτισμένη Εβραία και ιδεολογικά Ρεπουμπλικάνα. Τόσο η Πρώτη Κόρη των Η.Π.Α. όσο και ο σύζυγός της είναι υψηλόβαθμοι σύμβουλοι του προέδρου στον Λευκό Οίκο, ενώ έπαιξαν σημαντικό ρόλο και στην προεκλογική καμπάνια του. Και δεν έχουν πατήσει καν τα 40… Από την άλλη, έχουμε τους Δημοκρατικούς που πριν περίπου ένα μήνα -και επίσημα πριν λίγες μέρες- επέλεξαν την 50αρα και πολύ δραστήρια επαγγελματικα, κοινωνικά και πολιτικά, κα. Καμάλα Χάρις για την θέση της υποψηφίας αντιπροέδρου των Η.Π.Α.. 

Η πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος ίσως σε λίγους μήνες και πιθανό κάποια μέρα και η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των Η.Π.Α.. Οι Η.Π.Α. για άλλη μια φορά δείχνουν τον δρόμο στον δυτικό κόσμο. Είτε το 2024, είτε το 2028 -είναι εξαιρετικά πιθανό- ο ισχυρότερος ηγέτης του πλανήτη να είναι γυναίκα! Κρατήστε άρα τα ονόματα: Ιβάνκα Τραμπ και Καμάλα Χάρις. Να πούμε και στα δικά μας; Ε ναι το λέμε… Μακάρι Ελληνίδα Πρωθυπουργός κάποια στιγμή μετά το 2023!

Μάχη 2 κόσμων… ή και όχι!

”Αν νομίζετε ότι τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα , μπορούν και θα γίνουν ,αν δεν επιλέξουμε την αλλαγή σε αυτές τις εκλογές”, αυτή ήταν η προειδοποίηση της τέως Πρώτης Κυρίας των Η.Π.Α., Μισέλ Ομπάμα στο Συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος ενόψει της προεδρικής εκλογής τον ερχόμενο Νοέμβριο. 

Αυτή η φράση δείχνει τι θα ακολουθήσει μετά από μία ενδεχόμενη επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στον προεδρικό θώκο. Στις 3 Νοεμβρίου δεν αναμετρούνται μόνο ο Τραμπ με τον Μπάϊντεν και οι Ρεπουμπλικανοί με τους Δημοκρατικούς – άλλωστε οι ουσιαστικές ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των δύο κομμάτων είναι ιδιαιτέρως λίγες- αλλά οι ακρότητα με την μετριοπάθεια, η ανευθυνότητα με το αίσθημα ευθύνης!

Το ξεκίνημα του 2020 βρήκε τον νυν πρόεδρο των Η.Π.Α κατηγορούμενο για κατάχρηση εξουσίας και αντιμέτωπο με καθαίρεση από το ύπατο αξίωμα της χώρας. Η ελεγχόμενη από το Ρεπουμπλικανικό κόμμα Γερουσία απάλλαξε τον Ντ.Τραμπ από τις κατηγορίες δίνοντας του μία σημαντική επικοινωνιακή ώθηση και δίνοντας του κάποιους πόντους έναντι του αντιπάλου του και πρώην αντιπροέδρου της χώρας Τζ. Μπάϊντεν. 

Η οποιαδήποτε θετική για τον πρόεδρο αντίδραση εξανεμίστηκε από την ελλιπή και λαϊκίστικη αντιμετώπιση της κρίσης της πανδημίας του COVID-19. Με τις Η.Π.Α. να μετράνε χιλιάδες κρούσματα και θανάτους από τον φονικό ιό έγινε αντιληπτό από τους περισσότερους ότι η κυβέρνηση Τραμπ με τα τεράστια λάθη και τις δραματικές αστοχίες της οδήγησε την χώρα σε ένα χάος.

Όπως όλα δείχνουν και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου ΟΛΑ ειναι πιθανα επόμενος πλανητάρχης θα εκλεγεί ο Τζ. Μπάϊντεν. Ένας πολιτικός με σημαντική κυβερνητική εμπειρία έχοντας διατελέσει εκτός από αντιπρόεδρος της χώρας επί διακυβέρνησης Ομπάμα και Γερουσιαστής για περισσότερο από τρείς δεκαετίες αναλαμβάνοντας σημαντικά καθήκοντα στο Σώμα. 

Έχοντας στο πλευρό του την γερουσιαστή Κάμαλα Χάρις ως υποψήφια αντιπρόεδρο, την πρώτη μη λευκή υποψήφια για την θέση και μέχρι πρότινος αντίπαλο του για το χρίσμα των Δημοκρατικών θα επιχειρήσει να βάλει τέρμα στην χαοτική διακυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ με σοβαρές και μετρημένες προτάσεις.

Παρά όλα τα παραπάνω μια νέα νίκη Τραμπ δεν θα ήταν και τόσο απίθανη όσο πιστεύουν οι περισσότεροι. Όσο η ανησυχία των Αμερικανών ψηφοφόρων για τον κορονοϊο υποχωρεί, τόσο η δημοτικότητα του Αμερικανού Προέδρου ανεβαίνει. Χαρακτηριστική η δημοσκόπηση του CNBC / Change Research στην οποία η δημοτικότητα του Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται σε υψηλά δύο εβδομάδων.Μία σκληρή μάχη αναμένεται τις επόμενες εβδομάδες.

Έχουν παρουσία οι αντιπρόεδροι;

Τώρα όσο αφορά τους υποψήφιους Αντιπροέδρους ποια είναι τα υπέρ τους καθενός; Ο νυν Αντιπρόεδρος της χώρας Μ. Πενς, πρώην κυβερνήτης της πολιτείας της Ιντιάνα είναι ένας άνθρωπος βαθιά συντηρητικός. Ο ίδιος ο Πενς χαρακτηρίζει τον εαυτό του «χριστιανό, συντηρητικό, Ρεπουμπλικάνο, με αυτή τη σειρά». Είναι ήπιος και χαμηλών τόνων, ίσως το κατάλληλο πρόσωπο για να ισορροπήσει την κατάσταση που δημιουργεί ο εκρηκτικός και εκκεντρικός χαρακτήρας του Ρεπουμπλικάνου προέδρου.

Από την μεριά των Δημοκρατικών, η Καμάλα Χάρις, ο ”θηλυκός Ομπάμα” όπως την χαρακτήρισαν Αμερικανικά ΜΜΕ ήταν η πλέον κατάλληλη επιλογή. Σε μια περίοδο που η χώρα περνάει μια μεγάλη κρίση έξαρσης των ρατσιστικών περιστατικών με χαρακτηριστικό την δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ περνάει ένα ξεκάθαρο μήνυμα. 

Η υποψήφια Αντιπρόεδρος είναι η δεύτερη αφροαμερικανή γυναίκα που εξελέγη ποτέ στην Γερουσία, αλλά και η πρώτη γερουσιαστής νοτιοασιατικής καταγωγής.Μια γυναίκα με ιδιαίτερα δυναμικό χαρακτήρα και ένα σπουδαίο βιογραφικό που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της επόμενης μέρας μετά από την ενδεχόμενη εκλογή του Τζ. Μπαιντεν.

Η σκιά που πέφτει βαριά πάνω μας

Οι αμερικανικές εκλογές είναι σημαντικές και για την Ελλάδα και την Κύπρο. Οι φιλίες του Τραμπ με τον Ερντογάν υπήρξαν σίγουρα ζημιογόνες για τα ελληνικά συμφέροντα. Και αποθράσυναν την Άγκυρα. Στον Τσίπρα είπε «είναι καλός ο Ερντογάν, κάνει και καλές μπίζνες» και ότι «ήταν κακή ιδέα να μείνετε στο ευρώ, έπρεπε να είχατε βγει». Και στον Μητσοτάκη είπε: «δεν είναι κακή ιδέα να υπάρξει ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία»!

Όσο αφορά την χώρα μας, τι έχει να περιμένει η Ελλάδα από μία ενδεχόμενη διακυβέρνηση Μπάϊντεν ,κυρίως σε σχέση με την κατάσταση στην Τουρκία; Σε πρόσφατη τηλεοπτική του εμφάνιση ο υποψήφιος πρόεδρος τοποθετήθηκε για την κατάσταση που επικρατεί στην Ανατολική Μεσόγειο και κυρίως για την κατάσταση στην Τουρκία χαρακτηρίζοντας ‘’αυταρχικό’’ τον Ταγίπ Ερντογάν και κάνοντας έκκληση στην αντιπολίτευση της γειτονικής χώρας να υιοθετήσει μία διαφορετική προσέγγιση ώστε να καταφέρει να νικήσει τον Ερντογάν με εκλογές. 

Βέβαια πολλές είναι οι περιπτώσεις που υποψήφιοι πρόεδροι της υπερδύναμης άμβλυναν τις θέσεις τους όσο αφορά την Τουρκία καθώς η χώρα διατηρεί μία σχετικά σταθερή εξωτερική πολιτική ανεξαρτήτως το πιο από τα δύο κυρίαρχα κόμματα και ποίος πρόεδρος βρίσκετε στην εξουσία Το σίγουρο είναι ότι η συμμαχικές σχέσεις με τις Η.Π.Α σχεδόν μόνο θετικά έχουν φέρει στην χώρα μας και πρέπει να διατηρηθούν στο ακέραιο. Χρειαζόμαστε και επιθυμούμε την στήριξη της μεγαλύτερης δυτικής υπερδύναμης!

Η Ιστορία δείχνει το αύριο

Σε μια κοινή παρτίδα σκακιού, τα πράγματα είναι συνήθως σχετικά απλά∙ όλα εξαρτώνται αποκλειστικά από τη στρατηγική σκέψη, την προνοητικότητα και την υπομονή του ενός παίκτη και του μοναδικού του αντιπάλου. Στη διεθνή σκακιέρα, όμως, η έκβαση του παιχνιδιού καθορίζεται από πολύ περισσότερους παράγοντες, όπως είναι ο πολύ μεγαλύτερος αριθμός των συμμετεχόντων, η τύχη, ενώ σημαντικός για την ανάδειξη των νικητών είναι συχνά και ο ρόλος των αποτελεσμάτων των προηγούμενων παρτίδων. Σε ένα τέτοιο πολυσχιδές παιχνίδι, είναι καλό να έχεις ισχυρούς συμμάχους. Στα μάτια της Ελλάδας και όχι μόνο, ένας τέτοιος σύμμαχος είναι διαχρονικά οι Η.Π.Α..

Πράγματι, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν συμβάλει σημαντικά στη διαμόρφωση του ελληνικού κράτους όπως το γνωρίζουμε σήμερα, παρεμβαίνοντας σε κρίσιμες για την πορεία του στιγμές. 

Η κοινή δυτική κληρονομιά και η δημοκρατική οργάνωση δένουν τα δύο κράτη, ενώ σημαντική είναι η εμπορική και στρατιωτική τους συνεργασία, καθώς έχουν συμμετάσχει ως σύμμαχοι στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, στον Πόλεμο της Κορέας, αλλά και στον Ψυχρό Πόλεμο.

Από τις στιγμές αυτές ας κάνουμε ενδεικτικά λόγο για ορισμένες του 20ου αιώνα, όπως είναι το Δόγμα Τρούμαν, το σχέδιο Μάρσαλ, καθώς και η ένταξη (και επανένταξη) της χώρας μας στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο. Η επιλογή αυτών γίνεται καθότι αφορούν εξίσου και την Τουρκία, για την αντιμετώπιση των βλέψεων της οποίας η χώρα μας προσβλέπει τώρα και στο εξής μεταξύ άλλων και στον μέλλοντα Πρόεδρο των Η.Π.Α.. 

Και τα τρία εμφανίζονται ως διαδοχικά στάδια μιας ενιαίας γεωπολιτικής στρατηγικής με στόχο την εξάλειψη του ενδεχομένου ένταξης των δύο μεσογειακών κρατών στη σφαίρα επιρροής των σοβιετικών. Με το σχέδιο Μάρσαλ, το οποίο απετέλεσε ίσως την κύρια εφαρμογή στην πράξη του Δόγματος Τρούμαν, χορηγήθηκαν σημαντικά κονδύλια σε ευρωπαϊκές χώρες που κατά την κρίση των Αμερικανών στέκονταν πιο ευάλωτες εμπρός στον σοβιετικό «κίνδυνο», ως βοήθεια, προκειμένου ν’ αναστυλώσουν τις οικονομίες τους. 

Ο τότε μαινόμενος ελληνικός εμφύλιος απετέλεσε την απαρχή της παρέμβασης των Η.Π.Α. στα ελληνικά πράγματα, ενώ ο αμερικανικός παρεμβατισμός οδήγησε σταδιακά στην ίδρυση του Ν.Α.Τ.Ο., όπου προσχωρήσαμε από κοινού με την Τουρκία το 1952.

Η αγόρευση του Προέδρου Τρούμαν στο Κογκρέσο το 1947 στάθηκε το έναυσμα ώστε να τεθεί σε δράση η παραπάνω στρατηγική, η οποία σαφώς επηρέασε τη χώρα μας και την βοήθησε να ορθοποδήσει. Μολονότι στις μέρες μας ο φόβος κυριαρχίας στην Ευρώπη ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων μάλλον δεν βρίσκει έρεισμα, για την χώρα μας εξακολουθούν να υφίστανται και να εντείνονται άλλου είδους φόβοι, πολλοί εκ των οποίων πηγάζουν ακριβώς από ένα άλλο κράτος του Ν.Α.Τ.Ο., εκείνο με το οποίο προσχωρήσαμε στη συμφωνία χέρι με χέρι. 

Συνεπώς, και όπως πρόκειται ν’ αναλυθεί παρακάτω, το πρόσωπο του επόμενου Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών ενδιαφέρει και με το παραπάνω τους Έλληνες∙ οπωσδήποτε, όχι αποκλειστικά τα μέλη της σημαντικής -πληθυσμιακά και όχι μόνο- ελληνοαμερικανικής κοινότητας.

Ποια είναι όμως είναι η κατάσταση στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις σήμερα και πως οι Η.Π.Α. εμπλέκονται στην περιοχή μας; Εν έτει 2020 μπορούμε να πούμε πως η Ελλάδα αποτελεί έναν από τους πιο στενούς συμμάχους των Η.Π.Α. στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια αλλά και παγκοσμίως. Η πολιτική της αναδίπλωσης στη Μέση Ανατολή που ακολούθησε ο Donald Trump στον απόηχο των καταστροφικών αποτόκων της πολιτικής Ομπάμα (της Αραβικής άνοιξης και του συριακού εμφυλίου) οδήγησε στη σύσφιξη των σχέσεων με τις περιφερειακές δυνάμεις της Αμερικής στην περιοχή. 

Έτσι οι Η.Π.Α. για να καλύψουν το κενό που άφησε η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από Ιράκ και Συρία και για να αποτρέψουν αντίπαλους προς αυτούς παράγοντες όπως η Ρωσία και το Ιράν να αδράξουν την ευκαιρία και να επωφεληθούν από την αναδίπλωση αυξάνοντας την επιρροή τους στη Μέση Ανατολή, ενέτειναν την συνεργασία τους (εξοπλιστικά και στρατιωτικά) με τις φίλα προσκείμενες σε αυτές περιφερειακές δυνάμεις: Την Ελλάδα, το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Τουρκία.

Η τελευταία, ωστόσο, εκμεταλλευόμενη το γεγονός αυτό «πάτησε πάνω» στην ανοχή των Η.Π.Α. για να ξεκινήσει μια πολιτική αναβίωσης των Νέο-Οθωμανικών της φαντασιώσεων. Ας μην ξεχνάμε πως όλες οι τουρκικές εισβολές στη Συρία έγιναν «με το ΟΚ» της αμερικανικής κυβέρνησης και του Προέδρου Trump προσωπικά, εισβολές οι οποίες συνοδεύτηκαν από άγριες σφαγές εις βάρος του Κουρδικού στοιχείου. 

Μόλις το 2020 μετά την υπογραφή του αντίθετου με το Δίκαιο τη Θάλασσας τουρκολιβυκού μνημονίου και την Τουρκική επέμβαση στη Λιβύη η Αμερικανική Εξωτερική πολιτική μεταστρέφεται κατά της Τουρκίας, και ως εκ τούτου υπέρ της χώρας μας , αντιλαμβανόμενη πως η Νέο-Οθωμανική Ισλαμιστική πολιτική Ερντογάν όχι μόνο υποθάλπει την τρομοκρατία στην περιοχή, αλλά και θίγει πλέον ζωτικά Βορειοατλαντικά συμφέροντα. Το Νοτιοανατολικό Υπογάστριο της Συμμαχίας πλήττεται πλέον σοβαρά, τόσο δια των ρωγμών που του δημιουργεί η επεκτατική της πολιτική εις βάρος της Πατρίδας μας όσο και λόγω της ολοένα και στενότερης συνεργασίας με τη Ρωσία σε εξοπλιστικό και οικονομικό επίπεδο.

Stronger together!

Η Ελλάδα, συνεπώς έχει άμεσο συμφέρον τόσο από την περεταίρω εμβάθυνση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων όσο και από την αποκρυστάλλωση της διαφαινόμενης αντιτουρκικής πολιτικής των Η.Π.Α.. Απαιτείται να συνειδητοποιηθεί ξεκάθαρα από τη νέα διοίκηση του Λευκού Οίκου και του State Department, όποια κι αν είναι αυτή , ότι η διπολική πολιτική της Τουρκίας του Ερντογάν που κλείνει διαρκώς το μάτι στη Ρωσία αλλά και στον ευρύτερο χώρο του πολιτικού Ισλάμ δεν είναι απλά προβληματική∙ είναι ζημιογόνος. 

Η Τουρκία έχει ξεκαθαρίσει πως πλέον το Ν.Α.Τ.Ο. δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά της, συνεπώς και η προεξάρχουσα, μεταξύ άλλων, βορειοατλαντική δύναμη οφείλει να αντιδράσει αναλόγως.

Γι’ αυτό λοιπόν απαιτείται από τον νέο Πρόεδρο (όποιος κι αν είναι αυτός) η αποδέσμευση των υφιστάμενων προσωπικών σχέσεων με τον Τούρκο Πρόεδρο και η διαμόρφωση ενός συγκεκριμένου προγράμματος απέναντι στη Νέο-Οθωμανική απειλή. Από την άλλη, όσον αφορά τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, αυτές θα πρέπει να ενταθούν σε ενεργότερο βαθμό και πέρα από το στρατιωτικό εξοπλιστικό σκέλος, όπου έχει επιτευχθεί ιδιαίτερα ικανοποιητική πρόοδος, ιδίως στον τομέα της οικονομίας και των επενδύσεων. 

Η Ελλάδα, ευρισκόμενη σε φάση εξόδου από την κρίση έχει όσο ποτέ ανάγκη εισροής κεφαλαίου, ώστε να επανακτήσει την οικονομική ευρωστία που της αξίζει. Η αρχή έγινε με τις αμερικανικές επενδύσεις της ONNEX στα ελληνικά ναυπηγία∙ ζητούμενο είναι, λοιπόν, η επέκταση των αμερικανικών επενδύσεων και σε άλλους τομείς, ιδίως σε αυτόν της ενέργειας.

Καταληκτικά λοιπόν, ναι στις άριστες σχέσεις με τις ΗΠΑ ανεξάρτητα Τραμπ και Μπάιντεν, αλλά όχι για να εξυπηρετούμε μόνο τα δικά τους γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα. Έχουμε και εμείς τα δικά μας συμφέροντα. Κι ας μη ρίχνουμε πέτρες σε αυτούς που μας στήριξαν στο παρελθόν ή και σήμερα π.χ. το γειτονικό Ισραήλ. Έστω και ”χλιαρά” μερικές φορές, έστω και αν κάποιες στιγμές δεν τους νιώσαμε δίπλα μας όπως το περιμέναμε. 

Μπορεί να τους ξαναχρειαστούμε. Σε ένα τόσο ρευστό διεθνές πολιτικό περιβάλλον δεν έχουμε την πολυτέλεια να δημιουργούμε αντιπάθειες. Εξάλλου μας παρέχεται η ευκαιρία να εντάξουμε τα συμφέροντά μας σε μια ευρύτερη συμπαράταξη στην Ανατολική Μεσόγειο για την αντιμετώπιση της νέο-οθωμανικής απειλής. Είναι η ώρα για τις σωστές και ρεαλιστικές αποφάσεις. GOD bless Hellas and United States of America!

Και ας κλείσουμε για σήμερα, όπως ξεκινήσαμε. Ολόκληρο το τμήμα του συνολικοί Εθνικού μας Ύμνου που αφορούσε της Μεγάλες Δυνάμεις. Διαβάστε προσεκτικά και σκεφθείτε τις ομοιότητες του τότε (1820-1829) με το σήμερα…

Γκαρδιακά χαροποιήθει και του Βάσιγκτον η γη,

και τα σίδερα ενθυμήθει που την έδεναν κι αυτή. (ΗΠΑ, όπως αναφέραμε ήδη)

Απ’ τον πύργο του φωνάζει, σα να λέει σε χαιρετώ,

και τη χήτη του τινάζει το λιοντάρι το Ισπανό. (Ισπανία, διαχρονικά φίλη μας)

Ελαφιάσθη της Αγγλίας το θηρίο, και σέρνει ευθύς (Ηνωμ. Βασίλειο)

κατά τ’ άκρα της Ρουσίας τα μουγκρίσματα τσ’ οργής. (Ρωσία)

Εις το κίνημα του δείχνει πως τα μέλη ειν’ δυνατά·

και στου Αιγαίου το κύμα ρίχνει μια σπιθόβολη ματιά. (πάντα ανταγωνισμός μεταξύ πολλών για το Αιγαίο και την Ανατολ. Μεσόγειο διευρυμένα)

Σε ξανοίγει από τα νέφη και το μάτι του Αετού, (Γερμανία…)

που φτερά και νύχια θρέφει με τα σπλάχνα του Ιταλού·

και σ’ εσέ καταγυρμένος, γιατί πάντα σε μισεί,

έκρωζ’ έκρωζ’ ο σκασμένος, να σε βλάψει, αν ημπορεί.

΄Αλλο εσύ δεν συλλογιέσαι πάρεξ που θα πρωτοπάς·

δεν μιλείς και δεν κουνιέσαι στες βρισιές οπού αγρικάς·

σαν το βράχο οπού αφήνει κάθε ακάθαρτο νερό

εις τα πόδια του να χύνει ευκολόσβηστον αφρό· (Προσέξτε τις 15-16 τελευταίες λέξεις)