Έπρεπε να χαθούν ζωές με αποκορύφωμα την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και να πραγματοποιηθούν δολοφονικά πογκρόμ από «τάγματα εφόδου» ενάντια σε συνδικαλιστές, κομμουνιστές, μετανάστες, για να αποκαλυφθεί το δολοφονικό πρόσωπο των ναζί της «χρυσής αυγής». Η «χρυσή αυγή», ναζιστική οργάνωση, γαλουχημένη από τα σπλάχνα του συστήματος, βρέθηκε στο επίκεντρο της κεντρικής πολιτικής σκηνής, όταν οι αντιθέσεις και τα κοινωνικά αδιέξοδα οξύνονταν ελέω της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, και τα κόμματα της αστικής εξουσίας, δεν μπορούσαν να διαχειριστούν με την ευκολία που το έκαναν πριν τις αντεργατικές - αντιλαϊκές πολιτικές.
Το σύστημα στην κρίση είχε χάσει την ικανότητα να απορροφά τους κραδασμούς των συνεπειών των πολιτικών που γινόταν εις βάρος των λαϊκών – κοινωνικών αναγκών.
Σε αυτή την κατεύθυνση επιστράτευσαν τους ναζί της «χρυσής αυγής», που την πλάσαραν σαν δύναμη «αντισυστημική» και «πατριωτική», για να γίνει πιο ελκυστική, και να εγκλωβίζει στους κόλπους της εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, που βίωναν την κλιμακούμενη φτώχεια και ανασφάλεια από τις πολιτικές των «μνημονίων», τις πολιτικές διεξόδου υπέρ του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Οι ναζί αξιοποιήθηκαν σαν ανάχωμα του συστήματος, για να βάλουν εμπόδια στην ριζοσπαστικοποίηση και την χειραφέτηση του λαού από την αστική πολιτική, αστική ιδεολογία, και να αναχαιτίσουν την συμμέτοχη του, στην οργανωμένη λαϊκή – ταξική πάλη, για την κοινωνικοπολιτική ανατροπή.
Στο ρετουσάρισμα των ναζί πολλοί έβαλαν πλάτη συσκοτίζοντας το αποκρουστικό πρόσωπο και την εγκληματική της φύση.
Δημοσιογράφοι, Bloggers, σάιτ, άνθρωποι του αστικού πολιτικού προσωπικού, αιρετοί δήμων και περιφερειών, έπαιξαν με την «χρυσή αυγή», δίνοντας της ζωτικό χώρο, για να σκορπάει το δηλητήριο της, στοχεύοντας τις λαϊκές και νεανικές συνειδήσεις.
Έκαναν πως δεν καταλάβαιναν ότι πρόκειται για ναζιστικό μόρφωμα και μάλιστα με ημιπαραστρατιωτική δομή και την νομιμοποιούσαν σαν δήθεν κόμμα που εξελέγη στο αστικό κοινοβούλιο.
Όλοι αυτοί δημιούργησαν συγχύσεις και αυταπάτες στον λαό για τον χαρακτήρα και τον ρόλο της «χρυσής αυγής».
Φρόντιζαν με τον φερετζέ που την έντυναν, να την πλασάρουν σαν «πατριωτική» δύναμη, που δήθεν αντιμάχεται το σύστημα και αυτό την πολεμάει.
Είναι αυτοί που την καλούσαν σαν ισοδύναμους συνομιλητές σε εκδηλώσεις, ραδιοτηλεοπτικά πάνελ, σε άλλες πρωτοβουλίες, και την άφηναν να λασπολογεί, να συκοφαντεί, αφήνοντας την να διαδίδει τις επικίνδυνες - φασιστικές θέσεις της με όρους πατριδοκαπηλίας και δημαγωγίας.
Το ξέπλυμα αυτό συνεχίστηκε και με την δολοφονία του Παύλου Φύσσα που όλα καταδείκνυαν τον εγκληματικό - δολοφονικό τρόπο δράσης της, μέσα από τα «τάγματα εφόδου», όταν 10 μέρες πριν την δολοφονία του Φύσσα, είχαν επιτεθεί με καδρόνια, ρόπαλα, και μαχαίρια σε Αιγύπτιους αλιεργάτες και σε μελή - στελέχη του ΚΚΕ, εκλεγμένους συνδικαλιστές με το ταξικό κίνημα , το ΠΑΜΕ, στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος.
Όλοι αυτοί σήμερα αντί να κάνουν μια βαθιά αυτοκριτική με τον εαυτό τους και να τα ζυγιάσουν καλυτέρα τα πράματα σήμερα, σαν έτοιμοι από καιρό άρχισαν τους έωλους συμψηφισμούς, για να αθωώσουν την ναζιστική δράση και τον φασισμό.
Αξιοποιώντας την παρακρατική δράση (και για αυτό υπάρχει εξάλλου) προσπαθούν να την ταυτίσουν με τους λαϊκούς αγώνες, τις κινητοποιήσεις και την δράση του οργανωμένου λαϊκού κινήματος, κλείνοντας με αυτό τον τρόπο το μάτι στον φασισμό, ώστε να δημιουργηθεί χώρος έκφρασης και μέσα από την λογική των ίσον αποστάσεων, να εξισωθεί η ναζιστική – φασιστική δράση, με τους αγώνες, τα αιτήματα, τις διεκδικήσεις του οργανωμένου λάου και κυρίως εκείνου του τμήματος που παλεύει κάτω από τις «σημαίες» της ταξικής πάλης.
Καμιά αυταπάτη. Η απόφαση καταδίκης των ναζί της «χρυσής αυγής» αποτελεί αδιαμφισβήτητα νίκη του αγωνιζόμενου λαού, αυτό σε τίποτα δεν πρέπει να αμβλύνει τα αντιφασιστικά του αντανακλαστικά.
Γιατί φασισμός σημαίνει καπιταλισμός στο πιο αποκρουστικό και αντιδραστικό του πρόσωπο και θα χρειαστούν ακόμα πολλές μάχες στο πεδίο της ταξικής πάλης μέχρι να συντριφθεί, μέχρι να ανατραπεί, για να ξεριζωθούν μαζί με αυτόν ο ναζισμός – φασισμός.
Κανένας εφησυχασμός, συνεχίζουμε την πάλη εμπλουτίζοντας τες καθημερινά με νέες δυνάμεις, μέχρι την τελική νίκη.
Το σύστημα στην κρίση είχε χάσει την ικανότητα να απορροφά τους κραδασμούς των συνεπειών των πολιτικών που γινόταν εις βάρος των λαϊκών – κοινωνικών αναγκών.
Σε αυτή την κατεύθυνση επιστράτευσαν τους ναζί της «χρυσής αυγής», που την πλάσαραν σαν δύναμη «αντισυστημική» και «πατριωτική», για να γίνει πιο ελκυστική, και να εγκλωβίζει στους κόλπους της εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, που βίωναν την κλιμακούμενη φτώχεια και ανασφάλεια από τις πολιτικές των «μνημονίων», τις πολιτικές διεξόδου υπέρ του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Οι ναζί αξιοποιήθηκαν σαν ανάχωμα του συστήματος, για να βάλουν εμπόδια στην ριζοσπαστικοποίηση και την χειραφέτηση του λαού από την αστική πολιτική, αστική ιδεολογία, και να αναχαιτίσουν την συμμέτοχη του, στην οργανωμένη λαϊκή – ταξική πάλη, για την κοινωνικοπολιτική ανατροπή.
Στο ρετουσάρισμα των ναζί πολλοί έβαλαν πλάτη συσκοτίζοντας το αποκρουστικό πρόσωπο και την εγκληματική της φύση.
Δημοσιογράφοι, Bloggers, σάιτ, άνθρωποι του αστικού πολιτικού προσωπικού, αιρετοί δήμων και περιφερειών, έπαιξαν με την «χρυσή αυγή», δίνοντας της ζωτικό χώρο, για να σκορπάει το δηλητήριο της, στοχεύοντας τις λαϊκές και νεανικές συνειδήσεις.
Έκαναν πως δεν καταλάβαιναν ότι πρόκειται για ναζιστικό μόρφωμα και μάλιστα με ημιπαραστρατιωτική δομή και την νομιμοποιούσαν σαν δήθεν κόμμα που εξελέγη στο αστικό κοινοβούλιο.
Όλοι αυτοί δημιούργησαν συγχύσεις και αυταπάτες στον λαό για τον χαρακτήρα και τον ρόλο της «χρυσής αυγής».
Φρόντιζαν με τον φερετζέ που την έντυναν, να την πλασάρουν σαν «πατριωτική» δύναμη, που δήθεν αντιμάχεται το σύστημα και αυτό την πολεμάει.
Είναι αυτοί που την καλούσαν σαν ισοδύναμους συνομιλητές σε εκδηλώσεις, ραδιοτηλεοπτικά πάνελ, σε άλλες πρωτοβουλίες, και την άφηναν να λασπολογεί, να συκοφαντεί, αφήνοντας την να διαδίδει τις επικίνδυνες - φασιστικές θέσεις της με όρους πατριδοκαπηλίας και δημαγωγίας.
Το ξέπλυμα αυτό συνεχίστηκε και με την δολοφονία του Παύλου Φύσσα που όλα καταδείκνυαν τον εγκληματικό - δολοφονικό τρόπο δράσης της, μέσα από τα «τάγματα εφόδου», όταν 10 μέρες πριν την δολοφονία του Φύσσα, είχαν επιτεθεί με καδρόνια, ρόπαλα, και μαχαίρια σε Αιγύπτιους αλιεργάτες και σε μελή - στελέχη του ΚΚΕ, εκλεγμένους συνδικαλιστές με το ταξικό κίνημα , το ΠΑΜΕ, στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος.
Όλοι αυτοί σήμερα αντί να κάνουν μια βαθιά αυτοκριτική με τον εαυτό τους και να τα ζυγιάσουν καλυτέρα τα πράματα σήμερα, σαν έτοιμοι από καιρό άρχισαν τους έωλους συμψηφισμούς, για να αθωώσουν την ναζιστική δράση και τον φασισμό.
Αξιοποιώντας την παρακρατική δράση (και για αυτό υπάρχει εξάλλου) προσπαθούν να την ταυτίσουν με τους λαϊκούς αγώνες, τις κινητοποιήσεις και την δράση του οργανωμένου λαϊκού κινήματος, κλείνοντας με αυτό τον τρόπο το μάτι στον φασισμό, ώστε να δημιουργηθεί χώρος έκφρασης και μέσα από την λογική των ίσον αποστάσεων, να εξισωθεί η ναζιστική – φασιστική δράση, με τους αγώνες, τα αιτήματα, τις διεκδικήσεις του οργανωμένου λάου και κυρίως εκείνου του τμήματος που παλεύει κάτω από τις «σημαίες» της ταξικής πάλης.
Καμιά αυταπάτη. Η απόφαση καταδίκης των ναζί της «χρυσής αυγής» αποτελεί αδιαμφισβήτητα νίκη του αγωνιζόμενου λαού, αυτό σε τίποτα δεν πρέπει να αμβλύνει τα αντιφασιστικά του αντανακλαστικά.
Γιατί φασισμός σημαίνει καπιταλισμός στο πιο αποκρουστικό και αντιδραστικό του πρόσωπο και θα χρειαστούν ακόμα πολλές μάχες στο πεδίο της ταξικής πάλης μέχρι να συντριφθεί, μέχρι να ανατραπεί, για να ξεριζωθούν μαζί με αυτόν ο ναζισμός – φασισμός.
Κανένας εφησυχασμός, συνεχίζουμε την πάλη εμπλουτίζοντας τες καθημερινά με νέες δυνάμεις, μέχρι την τελική νίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.