Τετέλεσται!

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός Συγγραφέας

Η πρώτη και η μεγαλύτερη ουτοπία είναι η δημοκρατία. Διότι, αν θα μπορούσε εύκολα να εφαρμοστεί, οι ισχυροί θα την είχαν προ πολλού καταργήσει. Επειδή όμως ξέρουν ότι ποτέ και πουθενά οι πολλοί δεν μπορούν να συνεννοηθούν και να συνεργαστούν μαζί, πλην ίσως κάποιων σπάνιων εξαιρέσεων, τους αφήνουν να βαυκαλίζονται πως αυτοί είναι τα θεμέλια της πολιτικής, και πως κατά το σύνταγμα ο λαός είναι ο κυρίαρχος!

Δημοκρατία, με την άμεση έννοια του όρου δεν υπάρχει. Ο σημερινός ψηφοφόρος δεν διαλέγει τον πολιτικό που ο ίδιος επιθυμεί, αλλά επιλέγει έναν από αυτούς που του προτείνουν, εκείνοι που στήνουν το ψηφοδέλτιο κάθε κόμματος.

Η δεύτερη μεγάλη ουτοπία είναι η ανεξαρτησία των θεσμών. Μιλώ για τη χώρα, όπου η εκάστοτε κυβερνητική εξουσία, ορίζει τη δικαστική ηγεσία, τοποθετώντας στην κορυφή της πρόσωπα προσφιλή κι υπάκουα σ’ αυτήν τα οποία και ελέγχει.

Όπου ακυρώνεται η αξιοκρατία, ρέπει η κοινωνία προς την αδικία. Κι όπου συρρικνώνεται η δημοκρατία, γιγαντώνεται η ολιγαρχία. Άλλοτε στη χούντα την τάξη την επέβαλε ο στρατός, ενώ τώρα την επιβάλλει η αστυνομία. Ουδεμία διαφορά στην ουσία σχετικά με το κράτος της καταστολής. Απλά άλλαξε στολές η εξουσία.

Διαχρονικά οι ισχυροί στη Γη από τη Γιάλτα και μετά συνεργάζονται να διαφυλάξουν τα κοινά τους συμφέροντα. Το βλέπουμε και στις μέρες μας, όπου Γερμανοί και οι Αμερικανοί, με αιχμή του δόρατος το «εγκεφαλικά» νεκρό ΝΑΤΟ, μοιράζουν το Αιγαίο, με την κυβέρνηση να δείχνει αμήχανη.

Ό,τι δεν πέτυχαν οι ναζί με πολεμικά μέσα, χάριν των Αντιστασιακών Οργανώσεων της Ελλάδας, το πέτυχαν τώρα με ειρηνικά και οικονομικά μέσα. Κι, αφού πρώτα φρόντισαν να μας πτωχεύσουν ως χώρα, μετά μας πήραν τις επικοινωνίες, τα αεροδρόμια, τον ορυκτό πλούτο και τις ενεργειακές μας πηγές.

Τελευταία σταμπάρανε και το νερό μας. Θέλουν να μας το πάρουν κι αυτό. Ήδη συζητείται η ιδιωτικοποίησή του και η παραχώρησή του σε ντόπιους και ξένους ιδιώτες, ώστε θα λέμε σε λίγο «το νερό νεράκι».

Πες μου, καλέ μου, φίλε: Δεν αποτελεί ντροπή για τη χώρα που οι «νερουλάδες» της βουλής έχουν μεγαλύτερο μισθό από τους πιλότους της πυροσβεστικής;

Δεν είναι ντροπή για την Πολιτεία στην οποία ο υπάλληλος του «κατασκευασμένου» θεσμού, αμείβεται με μεγαλύτερο μισθό από τον πιλότο του στρατού, φύλακα άγγελο του Αιγαίου;

Γιατί να μην ισχύει στην πολιτική, ό,τι ισχύει κι έξω στην εργασιακή ζωή; Γιατί, ενώ παντού μετράει η εμπειρία και η προϋπηρεσία, στην Πολιτική δεν έχουν αυτά καμιά αξία; Πώς είναι δυνατόν να εκπροσωπεί έναν κρατικό θεσμό ή μια σκιώδη κυβέρνηση αυτός/ή που τίποτα το κοινό δεν έχει μαζί του, χάριν ενδοκομματικών ισορροπιών; Είναι ποτέ δυνατόν να αντικαθιστά ο ζωολόγος το γιατρό κι φυτολόγος το νομικό;

Την τύχη της χώρας μας την ορίζουν συνταγματικά οι τρεις θεσμικές εξουσίες: νομοθετική, εκτελεστική δικαστική, μαζί με τα ΜΜΕ. Αυτές εκφράζουν την ποιότητα της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας και της ελευθερίας, σε όλα τα πεδία της ζωής και της καθημερινής της έκφρασης. Οι πολίτες, αν και πολλοί, δεν είναι ικανοί, ούτε για τα μεγάλα κακά ούτε για τα μεγάλα καλά, για να θυμηθούμε και το διάλογο του Σωκράτη με τον Κριτία….

Ποιος θα το πίστευε ποτέ, ότι το παλιό πλην όμως κραταιό, «πανελλήνιο σοσιαλιστικό κίνημα» του Ανδρέα Παπανδρέου, θα εξελισσόταν σ’ ένα κακέκτυπο παρακολούθημα της δεξιάς, αλλάζοντας ως και το όνομά του;

Ποιος θα το πίστευε ποτέ ότι τα παλιά «πράσινα» και «μπλε» καφενεία θα συναποτελούσαν στο ακέραιο ένα κλάσμα με τον ίδιο αριθμητή και παρονομαστή; Ότι θα συμπορευόταν στην υπόθεση Νοβάρτις; Ότι το μετονομασμένο σε Κινάλ, πρώην ΠΑΣΟΚ, θα καταψήφιζε την απλή αναλογική και μαζί με τη δεξιά θα ψήφιζε νόμο που απαγορεύει τις συγκεντρώσεις;

Ποιος θα το φανταζόταν ποτέ ότι το πρώην ΠΑΣΟΚ και νυν Κινάλ, με αφαιρεμένο το «σ» του σοσιαλισμού από το όνομά του, θα άλλαζε και ΑΦΜ, να μην πληρώσει τα δανεικά του; Και, πως μετά κι από αυτό, θα συνέχιζε να γιορτάζει την 3η του Σεπτέμβρη ωσάν να είναι δική του γιορτή; Είναι σαν να λέμε ότι κάποιος έχει χωρίσει, έχει νυμφευθεί ξανά, αλλά εξακολουθεί να γιορτάζει τα γενέθλια της πρώην συζύγου του!

Το να χρωστάς στην πατρίδα εκατομμύρια και να μιλάς για φιλοπατρία, είναι η χείριστη ειρωνεία. Το να μιλάς για πατριωτισμό, αλλά να μην τολμάς να συγκρουστείς με την πατριδοκαπηλία είναι κοροϊδία. Όπου οι κρατικοί θεσμοί γίνονται εσμοί και δεσμοί με εμπλεκόμενα συμφέροντα αλλοιώνεται η δημοκρατία. Η δημοκρατία της χώρας μας, που έχει φθάσει στις μέρες μας στο «τετέλεσται».