sur une idée de Noël Devaulx
....θεοί δε τι όλβια δοίεν ΟΔΥΣΣΕΙΑ, Ω - 402 [1α]
Ποιος είναι αυτός ο Νεκρός που καταπονούμε μ' ερωτήματα ; .....Εκείνος, ο Θεός μας ; .....Αλλά εμείς, ποιοι είμαστε για να τον ρωτούμε, να τον ρωτούμε χωρίς σταματημό ; Αποκριθείτε : Ποιοι είμαστε ;
Noël Devaulx [1β]
il giuoco delle coppie
.......πιστεύω στην απαραίτητη νύχτα την πρόφαση αυτή όταν λεηλατεί τις ανεκδήλωτες επιθυμίες ''θα σού πω πού θα μπορούσες να κοιμηθείς'' ν' αποφύγω τα βλέμματα των υπολοίπων ή όποιο δικαίωμα στη λιποταξία απ' όλο αυτό που τραβάει το δρόμο του βίαια πριν την υπεκφυγή του σύμπαντος κόσμου αρχίζουν όλα σαν πρόσχημα ακουστικής εντροπίας αδυνατώ να περιγράψω τον τρόπο θέλω έναν καιρό ορφανό μόνο για μένα ή καθώς εποικίζω το Purgatorio με τα δικά μου σπαράγματα ανάμεσα στα τόσα δεν γεννήθηκα ποτέ κυρίως για λόγους προσωπικούς έζησα στο πανόραμα μιας άλλης ερήμου που απέφευγα υπάρχω θωπεύοντας τις υποψίες και τα εγκαταλειμμένα ερωτήματα των τελευταίων επιδρομών γιατί θέλω ν' ακούσω τη θάλασσα ή εκείνη πάλι η αμμουδιά που μόλις βρέχεται από τις σιωπές βαρύνουν τ' ανεξερεύνητα σημεία στις όχθες αξίζει τον κόπο δεν είναι σκοτάδι Το παράθυρο Από παρόρμηση τάχω καλά με άστεγους και διαρρήκτες ήταν η μοίρα αυτή χειμώνες καλοκαίρια τα χρόνια που πέρασαν θυμάμαι έχω δώσει τ' όνομά μου σ' έναν νεκρό τελείως άγνωστο ούτε λουλούδια ούτε ασφόδελοι ούτε η άβυσσος είναι όλα κρυμμένα όπως οι καθρέφτες που καταπίνουν τα είδωλα γυρίζουμε σπίτι σα να πρόκειται για τη συντέλεια σημείο μηδέν της βιογραφούμενης μυθοτοκίας παλιοί εντολοδόχοι και το αρκετά θολό φως επάνω μου αφημένο οι ίδιοι λογοκριτές και λογοκρινόμενοι κόκκινες φλέβες που διατρέχουν τα μάτια μου κι από κάτω άλλες σκοτεινές αθεράπευτες δεν υπάρχουν πλέον ταξιδευτές μια γυναικεία φωνή διασχίζει Μες στη διαστροφή γινόμαστε όχι απλά υποφερτοί περίπου ολβιότεροι κι η συγκατοίκηση με τα φαντάσματα στην επικράτειά τους δύσκολη κι απαιτητική φωνές τρεμουλιαστές που ρωτάνε ''έζησες ποτέ σου μια στιγμή ;'' έχει συντελεσθεί στο μεταξύ και κάτι άλλο η θέση μας είναι στο μουσείο ενώ σκουριάζουν οι σταγόνες λίγο πριν χαράξει το βράδυ που γαντζώνεται με τα νύχια στην πόρτα μη φύγει πήγαινα πότε πότε να δω τη γη πίσω απ' τον μαντρότοιχο προορισμένη για μένα
elegia
.......δεν ξέρω ποια μέρα και ποιο πρόσωπο άγνωστα και αρνημένα πρόσωπα πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο ή ο άντρας στο βάθος του διαδρόμου που ζει με το φόβο του χαμαιλέοντα κάποτε επιτέλους μπορεί να τραβήξει τη ζωή του η Μαίρη Σάντσεζ η Κλυταιμνήστρα ήταν η Μαίρη Σάντσεζ [2] αύριο θα 'ναι κιόλας μακριά holders of one position, wrong for years [3] ή πάλι η κ. Μπέρκοβιτς [4] o Καπότε υποστήριζε δεν υπήρξε μεθυσμένη απλά ερωτομανής μπορεί ούτε κι αυτό επικοινωνεί άριστα με παπαγάλους κι ο Ορέστης ήταν Έλληνας μετανάστης δεύτερης γενιάς [5] Στο Αστόρια Γι' αυτό κρυβόταν η Μαίρη ο Αίγισθος πλέον αναγνωρίσιμος φανταζόταν ένα καινούριο φιλόδοξο ξεκίνημα στην Παρκ Άβενιου καθέτως προς το Λέξινγκτον δοκιμάζω το ανοιχτό μαύρο σμόκιν σαν αυτό που φορούν σ' όλη την οικουμένη και λένε ''τελευταίο βράδυ που παίζω τον νέγρο'' γυροφέρνω άσκοπα επειδή τα πρόσωπα έχουν έκφραση σαρκώδους προσοχής ένα ζευγάρι κάλτσες καταλάβαινα τι παπούτσια έπρεπε να φορέσω βγαίνεις έξω από κάτι παρόμοιο και είναι νύχτα η ίδια νύχτα σαν τα παιδικά χρόνια να έχουν λογική επειδή τα έζησες στην ανήλιαγη φαμίλια σου και με διακοπές στη θάλασσα το έκανα με σφιγμένη καρδιά κέικ σοκολάτας και παγωτό φιστίκι τα ορφανά χειροκροτούν τις κακόγουστες παραστάσεις αρχαίου δράματος χρηματοδότηση Αίγισθου με έγκριση της Τοπικής Πρόνοιας ''τζάμπα έπινε τζάμπα γαμούσε'' ο Ορέστης σε μια εξάσκηση σκοποβολής δεν ξεπέρασε τον Γουλιέλμο Τέλλο όπως ο Μπαρόουζ με την συμβία του χωρίς να κυνηγά τηναθωότητα την ξάπλωσε άπνοη δίπλα στις γραμμές του τραμ ή η κ. Μπέρκοβιτς καθώς ένα δέντρο που κοιτάζεται φιλάρεσκα στον καθρέφτη Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΛΑΦΑΓΙΕΤ : ..... χειμώνας Ξαναφέρνει την ομοιογένεια στη μοίρα των ανθρώπων un acte sans paroles θα βρεθούμε ανέλπιστα στην εξορία στην πόλη που ναρκισσεύεται.
il giuoco delle coppie
.......πιστεύω στην απαραίτητη νύχτα την πρόφαση αυτή όταν λεηλατεί τις ανεκδήλωτες επιθυμίες ''θα σού πω πού θα μπορούσες να κοιμηθείς'' ν' αποφύγω τα βλέμματα των υπολοίπων ή όποιο δικαίωμα στη λιποταξία απ' όλο αυτό που τραβάει το δρόμο του βίαια πριν την υπεκφυγή του σύμπαντος κόσμου αρχίζουν όλα σαν πρόσχημα ακουστικής εντροπίας αδυνατώ να περιγράψω τον τρόπο θέλω έναν καιρό ορφανό μόνο για μένα ή καθώς εποικίζω το Purgatorio με τα δικά μου σπαράγματα ανάμεσα στα τόσα δεν γεννήθηκα ποτέ κυρίως για λόγους προσωπικούς έζησα στο πανόραμα μιας άλλης ερήμου που απέφευγα υπάρχω θωπεύοντας τις υποψίες και τα εγκαταλειμμένα ερωτήματα των τελευταίων επιδρομών γιατί θέλω ν' ακούσω τη θάλασσα ή εκείνη πάλι η αμμουδιά που μόλις βρέχεται από τις σιωπές βαρύνουν τ' ανεξερεύνητα σημεία στις όχθες αξίζει τον κόπο δεν είναι σκοτάδι Το παράθυρο Από παρόρμηση τάχω καλά με άστεγους και διαρρήκτες ήταν η μοίρα αυτή χειμώνες καλοκαίρια τα χρόνια που πέρασαν θυμάμαι έχω δώσει τ' όνομά μου σ' έναν νεκρό τελείως άγνωστο ούτε λουλούδια ούτε ασφόδελοι ούτε η άβυσσος είναι όλα κρυμμένα όπως οι καθρέφτες που καταπίνουν τα είδωλα γυρίζουμε σπίτι σα να πρόκειται για τη συντέλεια σημείο μηδέν της βιογραφούμενης μυθοτοκίας παλιοί εντολοδόχοι και το αρκετά θολό φως επάνω μου αφημένο οι ίδιοι λογοκριτές και λογοκρινόμενοι κόκκινες φλέβες που διατρέχουν τα μάτια μου κι από κάτω άλλες σκοτεινές αθεράπευτες δεν υπάρχουν πλέον ταξιδευτές μια γυναικεία φωνή διασχίζει Μες στη διαστροφή γινόμαστε όχι απλά υποφερτοί περίπου ολβιότεροι κι η συγκατοίκηση με τα φαντάσματα στην επικράτειά τους δύσκολη κι απαιτητική φωνές τρεμουλιαστές που ρωτάνε ''έζησες ποτέ σου μια στιγμή ;'' έχει συντελεσθεί στο μεταξύ και κάτι άλλο η θέση μας είναι στο μουσείο ενώ σκουριάζουν οι σταγόνες λίγο πριν χαράξει το βράδυ που γαντζώνεται με τα νύχια στην πόρτα μη φύγει πήγαινα πότε πότε να δω τη γη πίσω απ' τον μαντρότοιχο προορισμένη για μένα
elegia
.......δεν ξέρω ποια μέρα και ποιο πρόσωπο άγνωστα και αρνημένα πρόσωπα πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο ή ο άντρας στο βάθος του διαδρόμου που ζει με το φόβο του χαμαιλέοντα κάποτε επιτέλους μπορεί να τραβήξει τη ζωή του η Μαίρη Σάντσεζ η Κλυταιμνήστρα ήταν η Μαίρη Σάντσεζ [2] αύριο θα 'ναι κιόλας μακριά holders of one position, wrong for years [3] ή πάλι η κ. Μπέρκοβιτς [4] o Καπότε υποστήριζε δεν υπήρξε μεθυσμένη απλά ερωτομανής μπορεί ούτε κι αυτό επικοινωνεί άριστα με παπαγάλους κι ο Ορέστης ήταν Έλληνας μετανάστης δεύτερης γενιάς [5] Στο Αστόρια Γι' αυτό κρυβόταν η Μαίρη ο Αίγισθος πλέον αναγνωρίσιμος φανταζόταν ένα καινούριο φιλόδοξο ξεκίνημα στην Παρκ Άβενιου καθέτως προς το Λέξινγκτον δοκιμάζω το ανοιχτό μαύρο σμόκιν σαν αυτό που φορούν σ' όλη την οικουμένη και λένε ''τελευταίο βράδυ που παίζω τον νέγρο'' γυροφέρνω άσκοπα επειδή τα πρόσωπα έχουν έκφραση σαρκώδους προσοχής ένα ζευγάρι κάλτσες καταλάβαινα τι παπούτσια έπρεπε να φορέσω βγαίνεις έξω από κάτι παρόμοιο και είναι νύχτα η ίδια νύχτα σαν τα παιδικά χρόνια να έχουν λογική επειδή τα έζησες στην ανήλιαγη φαμίλια σου και με διακοπές στη θάλασσα το έκανα με σφιγμένη καρδιά κέικ σοκολάτας και παγωτό φιστίκι τα ορφανά χειροκροτούν τις κακόγουστες παραστάσεις αρχαίου δράματος χρηματοδότηση Αίγισθου με έγκριση της Τοπικής Πρόνοιας ''τζάμπα έπινε τζάμπα γαμούσε'' ο Ορέστης σε μια εξάσκηση σκοποβολής δεν ξεπέρασε τον Γουλιέλμο Τέλλο όπως ο Μπαρόουζ με την συμβία του χωρίς να κυνηγά τηναθωότητα την ξάπλωσε άπνοη δίπλα στις γραμμές του τραμ ή η κ. Μπέρκοβιτς καθώς ένα δέντρο που κοιτάζεται φιλάρεσκα στον καθρέφτη Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΛΑΦΑΓΙΕΤ : ..... χειμώνας Ξαναφέρνει την ομοιογένεια στη μοίρα των ανθρώπων un acte sans paroles θα βρεθούμε ανέλπιστα στην εξορία στην πόλη που ναρκισσεύεται.
intermezzo interotto
.......θα μείνω σ' αυτή τη στάση ακίνητος ως το τέλος αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα της κάμαρας για ν' ακούει ίσως αποκοιμήθηκε έφυγε χωρίς να νιώσω το παραμικρό θ' ακολουθήσουν κι άλλες πολλές μέρες δε μιλώ ο καθένας έχει τον τρόπο του πάρτε την κυρία Τάδε στον αριθμό τάδε μια επίμονη θλίψη σαν σιωπηλή αινειάδα ή το τέλος όταν γεννάει την καινούρια ανησυχία φόρεσα ξανά το παλτό μου ήταν τα μέσα του χειμώνα και το καπέλοκανείς δεν είναι άγνωστος για μένα μπορούσαν να υποψιαστούν την ανακωχή κατά καιρούς πώς συμφωνώ με τον εαυτό μου σε θέματα επουσιώδη αλλά αναγκαία εξαρτάται απ' τις εικόνες που τρέφουν τα μάτια μερικές φορές Ή τα πουλιά απαντούν αλλού ή εναντιώνουν τον πόθο τους απομένοντας κολακευμένοι και ισορροπημένοι ο Τ.Κ. μαθαίνω ότι τους συναντά σ' ένα παρακμιακό μπαρ με άθλια κουζίνα δήθεν πικάντικη δεν θα 'θελα να γίνω παίγνιο παρόμοιας ντροπής [μικρή παύση] κα. ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ : .......ο δικός μου η ιδέα αυτή ούτε καν μ' αγγίζει ούτε καν με άγγιζε κι αν το είχε κάνει ή επιχειρήσει θα τον είχα κυνηγήσει όπως κυνηγούν μια μύγα / κος ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ : είναι λίγο μεθυσμένη μην παρεξηγείτε μιμείται τη γυναίκα του Ροσσέττι που πέθανε οπιομανής απλή σεξομανία Διαπιστωμένη Σημειώστε δονεί μια και μοναδική χορδή οι άλλες σωπαίνουν όπως το τελευταίο αντίο που ζυγίζει τη μοναξιά του κι εξασθενίζουν οι βεβαιότητες κρύβει μια μυστική κλωστή ένα είδος καταπαχτής όπως το γέλιο της αφηρημένης νεκρής στο νεκροστάσιο [παύση - γέλια] κάθε τόσο διακόπτουν τη μουσική είναι προδοτικό εκμαυλιστικό δεν υφίσταται φόβος όμως η διαφάνεια του Μεγάλου Νεκρού έχω μαζί μου τα σύνεργα μιας ημερήσιας προσευχής [γελάει εκ νέου] κυρίως εκζητήσεις αναγνωρίζω εμένα ένας άνθρωπος έτσι φτιαγμένος γρονθοκοπάει το ριζικό του το πίστευα ένα πράγμα καταχτημένο τραχύ μόνο δικαίωμα [κοιτάζει γύρω] [παύση]''ποιος είναι αυτός ο Νεκρός που γύρω του αγκομαχούμε ακατάπαυστα σαν ύαινες και στριφογυρίζουμε σαν τσακάλια.....; Ποιος είναι ; Ποιος ; Εκείνος ; ο Θεός μας ;''[6]
ΤΕΛΟΣ
ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1α] "Ούλε τε καί μάλα χαίρε, θεοί δέ τοι όλβια δοίεν !!!" Να είσαι καλά και να χαίρεσαι, οι δε θεοί να σου δίδουν ευτυχία : Ομήρου 'Οδύσσεια , ω - 402 .[ΠΗΓΗ : Διαδίκτυο]
[1β] Noël Devaulx, Φωνή πέρα απ' τον τάφο, απόδοση Λένας Παππά [Χριστιανικό Συμπόσιο 1966, Εστία]
[2] του ιδίου, Η Κλυταιμνήστρα ήταν η Μαίρη Σάντσεζ, Διαδίκτυο / Μαίρη Σάντσεζ : βλ. Truman Kapote, Μιας μέρας δουλειά, εισαγωγή-μετάφραση Ρούμπη Θεοφανοπούλου [Τ.Κ., στο : Μουσική για χαμαιλέοντες, 1981] η λέξη, τ.38 οχτώβρης 1984
[3] Φρουροί μιας μόνης θέσης για χρόνια λανθασμένης [Γ. Όντεν, στο : Seamus Heaney, Η κυβέρνηση της γλώσσας, μτφρ. Ερωτόκριτος Μωραίτης, Πατάκης 2010, κεφ. Ο βαθύς ήχος στον Όντεν]
[4] ο.π. Truman Kapote
[5] ο.π. του ιδίου βλ. σημ. [2]
[6] Noël Devaulx ο.π.
foto
1. https://www.metastasio.it/media/archivio/I-fratelli-Karamazov-Borchi_Piovan_1_zoom.jpg
2. https://sipario.it/media/k2/items/cache/a7fb8b6bd6b993846ce02bb84a04f7ce_XL.jpg
3. https://i.pinimg.com/originals/29/df/8f/29df8f6d6162fb79a8bce4a49a466407.jpg
[δημοσιευμένο επίσης επίσης Απρίλιος/2019 στο neinnewsgr.blogspot.com]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.