Θερινό Σινεμά στην Ειδομένη (Αφιερωμένο στο φίλο και γείτονα Νίκο και την οικογένειά του)

Ομάδα διαχείρισης Ιστοσελίδας Ειδομένης
Καλοκαίρι 2025. Οι περισσότεροι απολαμβάνουν τις διακοπές τους δίπλα στη θάλασσα, παίρνοντας ανάσες μακριά από τη ρουτίνα της καθημερινότητας.

Λόγω δουλειάς, τον Αύγουστο, δεν ήμουνα από τους τυχερούς αδειούχους και έμεινα στην περιοχή. Ένα βράδυ βρέθηκα στην Ειδομένη στην γειτονιά μου, μια γειτονιά που συνήθως ήταν σιωπηλή, σχεδόν άδεια.

Κι όμως, μέσα σε αυτή τη σιωπή, κάτι ξεχώριζε.

Ήταν γύρω στις δέκα και από το σπίτι των γειτόνων μου, που έρχονται μόνο κάποια σαββατοκύριακα, έβγαιναν φωνές και είχε φώτα. Από περιέργεια –αλλά και για τυπικούς λόγους ασφάλειας, όπως συμβαίνει σε μικρά χωριά όπου ο ένας προσέχει την περιουσία του γείτονα – πλησίασα. Και τότε αντίκρισα μια εικόνα που με συγκίνησε: στην αυλή τους είχαν στήσει ένα μικρό θερινό σινεμά. Η ταινία προβαλλόταν πάνω στον ασπρισμένο τοίχο μιας αποθήκης, σαν οθόνη παλιάς εποχής.

Στην πρώτη σειρά τα παιδιά, με μάτια γεμάτα φως, παρακολουθούσαν μαγεμένα. Πιο πίσω, στο φρεσκοκομμένο χορτάρι, οι γονείς και οι φίλοι τους απολάμβαναν κουβέντα κάτω από τον έναστρο ουρανό.

Ήταν μια στιγμή απλή και ταυτόχρονα τόσο πολύτιμη. Μια στιγμή που ξύπνησε μνήμες από τα δικά μας καλοκαίρια – τότε που οι αυλές και τα χωριά έσφυζαν από ζωή.

Ίσως, ποιος ξέρει, να ξαναέρθουν τέτοιες στιγμές. Ίσως κάποτε να γεμίσουν πάλι οι γειτονιές με φωνές και χαμόγελα.

Κι αν η ζωή μοιάζει με παλιά ελληνική ταινία με ευτυχισμένος τέλος, εύχομαι το φινάλε της να μας βρει όλους εκεί που ξεκίνησαν οι ρίζες μας: στην επιστροφή στα χωριά μας.