Υπογράφει ο Στέφανος Παραστατίδης
Γραμματέας Οργανωτικού Κινήματος Αλλαγής
Είναι άραγε ίσες οι ευκαιρίες του παιδιού σε ένα μικρό δημόσιο σχολείο της επαρχίας με αυτό ενός μεγάλου αστικού κέντρου ή ακόμη περισσότερο αυτού που φοιτεί σε ένα ιδιωτικό σχολείο; Χωρίς μάλιστα αξιολόγηση, το μέλλον του κάθε παιδιού εξαρτάται από το τυχαίο γεγονός ενός καλού ή κακού δασκάλου, όπως και το μέλλον της υγείας του από έναν καλό ή κακό γιατρό. Ορθώς είχε πει ο Σταύρος Τσακυράκης ότι η δημοκρατία προϋποθέτει αξιοκρατία κ αυτή με τη σειρά της αξιολόγηση.
Είναι άραγε ίσες οι ευκαιρίες ενός ασθενή που παθαίνει έμφραγμα στην επαρχία με αυτόν που παθαίνει έμφραγμα σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο; Γιατί ο έχων 'αγοράζει' βιοψία με βελόνα και αξονικό ενώ ο μη έχων κάνει ανοιχτό χειρουργείο; Γιατί έχει τιμή η αναμονή σε ένα ζήτημα ζωής;
Είναι άραγε ίσες οι ευκαιρίες για δουλειά στην επαρχία με αυτές σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο; Ή μήπως η κακοπληρωμένη ανασφάλεια του ιδιωτικού τομέα (στην Ελλάδα) αναπληρώνεται με κάποιο τρόπο;
Μιλώντας για το ύψιστο αγαθό, αυτό της ζωής, οι άνθρωποι είναι όλοι ίσοι απέναντι στον θάνατο αλλά δεν πεθαίνουν με ίσα κριτήρια.
Οι ανισότητες μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο αν οι συγκρίσεις γίνουν ανά χώρα. Βέβαια, ο πλούσιος έχει την 'ευκαιρία' να αποκτήσει καλύτερη παιδεία, υγεία, εργασία, γι' αυτόν ή και τα παιδιά του -είναι το πλεονέκτημα των άνισων ευκαιριών. Όπως αντίστοιχα το παράγωγο της ανισότητας που μπορεί να έχει κανείς από την οικογένειά του, τον τόπο γέννησης, τη χώρα που ζει.
Αν είσαι ψηλός έχεις περισσότερες ευκαιρίες στο μπάσκετ, αν είσαι έξυπνος έχεις περισσότερες ευκαιρίες στο σχολείο, αν είσαι πρόεδρος έχεις την ευκαιρία να πάρεις το λόγο πρώτος, αν προσπαθείς περισσότερο έχεις τις ευκαιρίες να πετύχεις περισσότερα και αν είσαι μέτοχος στην εταιρία έχεις την ευκαιρία για περισσότερα κέρδη ή και χασούρα.
Ένα κύριο κριτήριο πολιτικού διαχωρισμού στον άξονα αριστερά/δεξιά είναι η διαφορετική ματιά του ανθρώπου στο ιδεώδες της ισότητας.
Η έννοια της ισότητας είναι σχετική, δεν είναι απόλυτη και αφορά 3 μεταβλητές:
-τα υποκείμενα μεταξύ των οποίων θα κατανεμηθούν τα αγαθά ή τα βάρη,
-τα αγαθά ή τα βάρη προς κατανομή,
-τα κριτήρια με τα οποία θα κατανεμηθούν τα αγαθά ή τα βάρη.
Όπως ορθώς γράφει ο Νορμπέρτο Μπόμπιο ''ισότητα ναι, αλλά μεταξύ ποιων σε τι πράγμα και με βάση ποιο κριτήριο;''.
Και συνεχίζει εξηγώντας ότι ο οπαδός της ισότητας ξεκινά με την πεποίθηση ότι το μεγαλύτερο μέρος των ανισοτήτων που τον εξοργίζουν είναι κοινωνικές, άρα εξαλείψιμες. Ενώ ο οπαδός της ανισότητας τις χαρακτηρίζει φυσικές, άρα μη εξαλείψιμες (αποδεκτή ως ανισότητα).
Η δεξιά είναι περισσότερο διατεθειμένη να αποδεχθεί ό,τι είναι φυσικό, καθώς κ τη συνήθεια, την παράδοση, τη δύναμη του παρελθόντος, ως δεύτερη φύση της. Ενώ η αριστερά δεν υποχωρεί ακόμη και στις διάφορες φυσικές ανισότητες, σε αυτές που δεν μπορούν να αποδοθούν στην κοινωνία.
Για παράδειγμα, το φεμινιστικό κίνημα ήταν ένα κίνημα ισότητας, παρά την τότε πεποίθηση ότι οι ανισότητες μεταξύ ανδρικού κ γυναικείου φίλου είχαν τις ρίζες τους στη φύση.
Αναφέρομαι σε 3 τομείς, όχι τυχαία, αυτόν της παιδείας, της υγείας και της εργασίας. Ο βίαιος τεχνολογικός μετασχηματισμός μάς οδηγεί σε μία βουτιά προς το μέλλον και παρά τις πολλές δυνατότητες που δεν πρέπει να αφήσουμε να χαθούν από τις δυνάμεις του αναχρονισμού (αλλιώς θα είναι σαν να ανατινάζουμε σχολεία ή νοσοκομεία), θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες ανισότητες που θα έρθουν με εξίσου βίαιο τρόπο.
Η παιδεία, η υγεία και η εργασία μπαίνουν ξανά στο επίκεντρο των δημοσίων αγαθών που πρέπει να υπερασπιστούμε με σθένος, τουλάχιστον όσοι ενοχλούμαστε από τις παραγόμενες ανισότητες που φυτρώνουν γύρω μας με εκθετική πρόοδο.
Δεν παλεύουμε την ουτοπία. Ούτε να πετύχουμε τα πάντα. Όμως, κάπου, στο σύμπαν, υπάρχει μια δύναμη πιο δυνατή από μας, αυτή που μας λέει να μη μείνει κανένας πίσω.
Είναι άραγε ίσες οι ευκαιρίες ενός ασθενή που παθαίνει έμφραγμα στην επαρχία με αυτόν που παθαίνει έμφραγμα σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο; Γιατί ο έχων 'αγοράζει' βιοψία με βελόνα και αξονικό ενώ ο μη έχων κάνει ανοιχτό χειρουργείο; Γιατί έχει τιμή η αναμονή σε ένα ζήτημα ζωής;
Είναι άραγε ίσες οι ευκαιρίες για δουλειά στην επαρχία με αυτές σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο; Ή μήπως η κακοπληρωμένη ανασφάλεια του ιδιωτικού τομέα (στην Ελλάδα) αναπληρώνεται με κάποιο τρόπο;
Μιλώντας για το ύψιστο αγαθό, αυτό της ζωής, οι άνθρωποι είναι όλοι ίσοι απέναντι στον θάνατο αλλά δεν πεθαίνουν με ίσα κριτήρια.
Οι ανισότητες μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο αν οι συγκρίσεις γίνουν ανά χώρα. Βέβαια, ο πλούσιος έχει την 'ευκαιρία' να αποκτήσει καλύτερη παιδεία, υγεία, εργασία, γι' αυτόν ή και τα παιδιά του -είναι το πλεονέκτημα των άνισων ευκαιριών. Όπως αντίστοιχα το παράγωγο της ανισότητας που μπορεί να έχει κανείς από την οικογένειά του, τον τόπο γέννησης, τη χώρα που ζει.
Αν είσαι ψηλός έχεις περισσότερες ευκαιρίες στο μπάσκετ, αν είσαι έξυπνος έχεις περισσότερες ευκαιρίες στο σχολείο, αν είσαι πρόεδρος έχεις την ευκαιρία να πάρεις το λόγο πρώτος, αν προσπαθείς περισσότερο έχεις τις ευκαιρίες να πετύχεις περισσότερα και αν είσαι μέτοχος στην εταιρία έχεις την ευκαιρία για περισσότερα κέρδη ή και χασούρα.
Ένα κύριο κριτήριο πολιτικού διαχωρισμού στον άξονα αριστερά/δεξιά είναι η διαφορετική ματιά του ανθρώπου στο ιδεώδες της ισότητας.
Η έννοια της ισότητας είναι σχετική, δεν είναι απόλυτη και αφορά 3 μεταβλητές:
-τα υποκείμενα μεταξύ των οποίων θα κατανεμηθούν τα αγαθά ή τα βάρη,
-τα αγαθά ή τα βάρη προς κατανομή,
-τα κριτήρια με τα οποία θα κατανεμηθούν τα αγαθά ή τα βάρη.
Όπως ορθώς γράφει ο Νορμπέρτο Μπόμπιο ''ισότητα ναι, αλλά μεταξύ ποιων σε τι πράγμα και με βάση ποιο κριτήριο;''.
Και συνεχίζει εξηγώντας ότι ο οπαδός της ισότητας ξεκινά με την πεποίθηση ότι το μεγαλύτερο μέρος των ανισοτήτων που τον εξοργίζουν είναι κοινωνικές, άρα εξαλείψιμες. Ενώ ο οπαδός της ανισότητας τις χαρακτηρίζει φυσικές, άρα μη εξαλείψιμες (αποδεκτή ως ανισότητα).
Η δεξιά είναι περισσότερο διατεθειμένη να αποδεχθεί ό,τι είναι φυσικό, καθώς κ τη συνήθεια, την παράδοση, τη δύναμη του παρελθόντος, ως δεύτερη φύση της. Ενώ η αριστερά δεν υποχωρεί ακόμη και στις διάφορες φυσικές ανισότητες, σε αυτές που δεν μπορούν να αποδοθούν στην κοινωνία.
Για παράδειγμα, το φεμινιστικό κίνημα ήταν ένα κίνημα ισότητας, παρά την τότε πεποίθηση ότι οι ανισότητες μεταξύ ανδρικού κ γυναικείου φίλου είχαν τις ρίζες τους στη φύση.
Αναφέρομαι σε 3 τομείς, όχι τυχαία, αυτόν της παιδείας, της υγείας και της εργασίας. Ο βίαιος τεχνολογικός μετασχηματισμός μάς οδηγεί σε μία βουτιά προς το μέλλον και παρά τις πολλές δυνατότητες που δεν πρέπει να αφήσουμε να χαθούν από τις δυνάμεις του αναχρονισμού (αλλιώς θα είναι σαν να ανατινάζουμε σχολεία ή νοσοκομεία), θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες ανισότητες που θα έρθουν με εξίσου βίαιο τρόπο.
Η παιδεία, η υγεία και η εργασία μπαίνουν ξανά στο επίκεντρο των δημοσίων αγαθών που πρέπει να υπερασπιστούμε με σθένος, τουλάχιστον όσοι ενοχλούμαστε από τις παραγόμενες ανισότητες που φυτρώνουν γύρω μας με εκθετική πρόοδο.
Δεν παλεύουμε την ουτοπία. Ούτε να πετύχουμε τα πάντα. Όμως, κάπου, στο σύμπαν, υπάρχει μια δύναμη πιο δυνατή από μας, αυτή που μας λέει να μη μείνει κανένας πίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.