Το πρώτο κουδούνι χτυπάει και φέτος για εκατοντάδες παιδιά του Κιλκίς και της Παιονίας σε Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια. Πρώτο κουδούνι σημαίνει για τους μαθητές την έναρξη ακόμα μιας σχολικής χρονιάς, με καλή διάθεση από την περίοδο ξεκούρασης των διακοπών, με τη χαρά της αντάμωσης των συμμαθητών, με νέα μαθήματα και εκπαιδευτικούς, με υψηλότερους στόχους για πολλούς.
Αλλά και... με τα γνωστά και επαναλαμβανόμενα βάρη για τις λαϊκές οικογένειες, που καμαρώνουν αλλά και μοχθούν για τα παιδιά τους, για να τους προσφέρουν όλα όσα δικαιούνται, που το σημερινό σχολείο δεν τα προσφέρει, τους τα στερεί.
Στην εποχή μας θα μπορούσε και θα έπρεπε το σχολείο να καλύπτει πλήρως όλες τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών, τη σχέση τους με τον Αθλητισμό και την Τέχνη.
Όμως οι λαϊκές οικογένειες κάθε χρόνο τέτοιο καιρό συζητούν για τις εξωσχολικές δραστηριότητες που θα καταφέρουν ή δεν θα μπορέσουν τελικά να προσφέρουν στα παιδιά τους, για τις ξένες γλώσσες ή για την οικονομική αφαίμαξη των φροντιστηρίων.
Στην εποχή μας θα μπορούσε και θα έπρεπε να μην υπάρχουν κενά στα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί να εργάζονται με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας, να υπάρχουν όλες οι αναγκαίες ειδικότητες, τα βιβλία να είναι σύγχρονα και να συμβάλουν στην ολόπλευρη μόρφωση των μαθητών.
Όμως χιλιάδες εκπαιδευτικοί παραμένουν άνεργοι, ενώ άλλοι συνάδελφοί τους αναπληρώνουν κάθε χρόνο τον εαυτό τους (μόνο στην ΠΕ Κιλκίς ήδη προσλήφθηκαν πάνω από 70 αναπληρωτές οι οποίοι εργάζονταν και πέρσι και απολύθηκαν μόλις πριν από 2 μήνες). Ενώ τα βιβλία είναι γεμάτα ανακρίβειες, ελλείψεις, λάθη, που οι εκπαιδευτικοί πασχίζουν να τα συμπληρώσουν με φωτοτυπίες και σημειώσεις και οι γονείς μοχθούν πολλές φορές να τα καταλάβουν για να βοηθήσουν στο διάβασμα των παιδιών.
Στην εποχή μας θα μπορούσε και θα έπρεπε όλα τα σχολεία να λειτουργούν σε σύγχρονα κτίρια και με όλους τους απαραίτητους βοηθητικούς χώρους.
Όμως ακόμα στο Κιλκίς έχουμε κτίρια που δεν είμαστε βέβαιοι αν θα αντέξουν σε έναν σεισμό, έχουμε τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές τόσο στο Κιλκίς και στο Πολύκαστρο όσο και στα χωριά, δεν υπάρχουν οι αναγκαίοι χώροι για εργαστήρια, για βιβλιοθήκες, ακόμα και για γραφεία διδασκόντων που μετατρέπονται σε αίθουσες διδασκαλίες. Ενώ αίθουσες πολλαπλών χρήσεων μετατρέπονται σε γυμναστήριο, σε εστιατόριο για τα παιδιά του ολοήμερου. Ακόμα και διάδρομοι και υπόγεια μετατρέπονται σε αίθουσες.
Στην εποχή μας θα μπορούσε και θα έπρεπε όλα τα νήπια να έχουν πρόσβαση στην Προσχολική Αγωγή σε σύγχρονες αίθουσες, κοντά στο σπίτι τους, με ολιγομελή τμήματα.
Όμως τα νήπια στοιβάζονται σε 25άρια τμήματα, σε μικρούς χώρους, ακόμα και σε καταστήματα οικοδομών, συχνά μακριά από το σπίτι τους στην πόλη του Κιλκίς και του Πολυκάστρου (για να βγαίνουν οι αριθμοί).
Στην εποχή μας θα μπορούσε και θα έπρεπε όλα τα παιδιά και οι έφηβοι που χρήζουν Ειδικής Αγωγής να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Όμως το κράτος παίρνει ημίμετρα, δεν κατασκευάζει τις κατάλληλες υποδομές και έτσι στέλνει δεκάδες παιδιά του νομού με ειδικές ανάγκες σε ιδιώτες ή στο σπίτι τους, εντελώς εκτός οποιασδήποτε εκπαιδευτικής δομής.
Στην εποχή μας θα μπορούσε και θα έπρεπε όλα τα παιδιά να μπορούν να μορφώνονται ολόπλευρα μέχρι τα 18 τους χρόνια, να υπάρχει σχεδιασμός για τους πόσους επιστήμονες χρειαζόμαστε, ποιες σχολές κτλ.
Όμως τα παιδιά μας μπαίνουν από νωρίς στην «αρένα» των πανελλαδικών εξετάσεων του ανταγωνισμού και του άγχους, αποχαιρετώντας όποια γενική μόρφωση. Επιπλέον, όπως συμβαίνει και φέτος, αρκετοί μαθητές δεν έχουν δικαίωμα να προετοιμαστούν για το πεδίο που επιθυμούν, μιας και 8 ολιγομελή τμήματα σε Λύκεια του νομού δεν θα λειτουργήσουν. Ενώ στην πορεία οι σπουδές τους καταλήγουν σε ένα πτυχίο που τους οδηγεί στην ανεργία, χωρίς να μπορούν να προσφέρουν στην κοινωνία με το επιστημονικό τους αντικείμενο.
Οι γονείς κοιτάμε τα παιδιά μας στα μάτια, προσπαθώντας να τους προσφέρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, να χτίσουμε για κείνα ένα καλύτερο μέλλον, όμως πέφτουμε διαρκώς πάνω σε τοίχους, πάνω σε αυτά που δικαιούμαστε και μας στερούν, πάνω σε ελλείψεις που ζητούν και από εμάς να συμπληρώνουμε, βάζοντας διαρκώς το χέρι στην τσέπη για πράγματα που θα έπρεπε να παρέχονται δωρεάν.
Το ΚΚΕ έχει πρόταση που απαντάει οριστικά σ' αυτά τα προβλήματα, λύνει την αντίθεση ανάμεσα στις σύγχρονες δυνατότητες της εποχής μας και τη μιζέρια που εισπράττουμε στην Εκπαίδευση, γιατί ξεμπερδεύει με την κοινωνία της εκμετάλλευσης και τη μόρφωση που γίνεται εμπόρευμα και κοιτάει τους γονείς στην τσέπη!
Ο δρόμος για το «σήμερα» και το «αύριο» των παιδιών μας, για να σταθούμε πραγματικά δίπλα τους, είναι ο δρόμος του συλλογικού αγώνα για να κατακτήσουμε όσα μας ανήκουν. Για να έχουμε το σύγχρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο που αξίζει στα παιδιά μας τον 21ο αιώνα. Με το παράδειγμά μας να διδάξουμε τα παιδιά μας να μη συμβιβάζονται με τα ψίχουλα, να παλεύουν και να κατακτούν όσα δικαιούνται.
Να ζωντανέψουμε και να μαζικοποιήσουμε τους Συλλόγους και τα άλλα όργανα των γονέων. Να τους κάνουμε εστίες συλλογικής διεκδίκησης με γνώμονα το συμφέρον των παιδιών μας, τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες τους, το δικαίωμά τους στο παιχνίδι, στον αθλητισμό, στην ψυχαγωγία.
Να απαιτήσουμε σήμερα:
Παιδεία σύγχρονη, δημόσια και δωρεάν, ουσιαστική και όχι στα λόγια.
Ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στις τέχνες και στον αθλητισμό.
Να μη βάζει το χέρι στην τσέπη κανένας γονιός γι' αυτά που έχουν ευθύνη η κυβέρνηση και οι δήμοι.
Να ανεγερθούν νέα, ασφαλή και σύγχρονα σχολεία και ιδιαίτερα νηπιαγωγεία. Να γίνει προσεισμικός έλεγχος σε όλα τα σχολεία.
Ουσιαστική στήριξη των σχολείων, για να αντιμετωπίζονται έγκαιρα τα προβλήματα υλικοτεχνικής υποδομής.
Άμεση κάλυψη των κενών, καμία διδακτική ώρα χαμένη. Άμεση έναρξη ενισχυτικής διδασκαλίας και πρόσθετης διδακτικής στήριξης.
Κανένα παιδί εκτός ολοήμερου σχολείου. Να λειτουργήσουν όλα τα Τμήματα Ένταξης για τους μαθητές που το έχουν ανάγκη.
Να λειτουργήσουν όλες οι δομές Ειδικής Αγωγής για τους μαθητές που το έχουν ανάγκη.
Δωρεάν μετακίνηση όλων των μαθητών.
Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους μαθητές, άμεση υποδομή για δωρεάν δελτία υγείας.
Διαγραφή των χρεών των σχολείων προς τις ΔΕΚΟ.
Αλλά και... με τα γνωστά και επαναλαμβανόμενα βάρη για τις λαϊκές οικογένειες, που καμαρώνουν αλλά και μοχθούν για τα παιδιά τους, για να τους προσφέρουν όλα όσα δικαιούνται, που το σημερινό σχολείο δεν τα προσφέρει, τους τα στερεί.
Στην εποχή μας θα μπορούσε και θα έπρεπε το σχολείο να καλύπτει πλήρως όλες τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών, τη σχέση τους με τον Αθλητισμό και την Τέχνη.
Όμως οι λαϊκές οικογένειες κάθε χρόνο τέτοιο καιρό συζητούν για τις εξωσχολικές δραστηριότητες που θα καταφέρουν ή δεν θα μπορέσουν τελικά να προσφέρουν στα παιδιά τους, για τις ξένες γλώσσες ή για την οικονομική αφαίμαξη των φροντιστηρίων.
Στην εποχή μας θα μπορούσε και θα έπρεπε να μην υπάρχουν κενά στα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί να εργάζονται με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας, να υπάρχουν όλες οι αναγκαίες ειδικότητες, τα βιβλία να είναι σύγχρονα και να συμβάλουν στην ολόπλευρη μόρφωση των μαθητών.
Όμως χιλιάδες εκπαιδευτικοί παραμένουν άνεργοι, ενώ άλλοι συνάδελφοί τους αναπληρώνουν κάθε χρόνο τον εαυτό τους (μόνο στην ΠΕ Κιλκίς ήδη προσλήφθηκαν πάνω από 70 αναπληρωτές οι οποίοι εργάζονταν και πέρσι και απολύθηκαν μόλις πριν από 2 μήνες). Ενώ τα βιβλία είναι γεμάτα ανακρίβειες, ελλείψεις, λάθη, που οι εκπαιδευτικοί πασχίζουν να τα συμπληρώσουν με φωτοτυπίες και σημειώσεις και οι γονείς μοχθούν πολλές φορές να τα καταλάβουν για να βοηθήσουν στο διάβασμα των παιδιών.
Στην εποχή μας θα μπορούσε και θα έπρεπε όλα τα σχολεία να λειτουργούν σε σύγχρονα κτίρια και με όλους τους απαραίτητους βοηθητικούς χώρους.
Όμως ακόμα στο Κιλκίς έχουμε κτίρια που δεν είμαστε βέβαιοι αν θα αντέξουν σε έναν σεισμό, έχουμε τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές τόσο στο Κιλκίς και στο Πολύκαστρο όσο και στα χωριά, δεν υπάρχουν οι αναγκαίοι χώροι για εργαστήρια, για βιβλιοθήκες, ακόμα και για γραφεία διδασκόντων που μετατρέπονται σε αίθουσες διδασκαλίες. Ενώ αίθουσες πολλαπλών χρήσεων μετατρέπονται σε γυμναστήριο, σε εστιατόριο για τα παιδιά του ολοήμερου. Ακόμα και διάδρομοι και υπόγεια μετατρέπονται σε αίθουσες.
Στην εποχή μας θα μπορούσε και θα έπρεπε όλα τα νήπια να έχουν πρόσβαση στην Προσχολική Αγωγή σε σύγχρονες αίθουσες, κοντά στο σπίτι τους, με ολιγομελή τμήματα.
Όμως τα νήπια στοιβάζονται σε 25άρια τμήματα, σε μικρούς χώρους, ακόμα και σε καταστήματα οικοδομών, συχνά μακριά από το σπίτι τους στην πόλη του Κιλκίς και του Πολυκάστρου (για να βγαίνουν οι αριθμοί).
Στην εποχή μας θα μπορούσε και θα έπρεπε όλα τα παιδιά και οι έφηβοι που χρήζουν Ειδικής Αγωγής να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Όμως το κράτος παίρνει ημίμετρα, δεν κατασκευάζει τις κατάλληλες υποδομές και έτσι στέλνει δεκάδες παιδιά του νομού με ειδικές ανάγκες σε ιδιώτες ή στο σπίτι τους, εντελώς εκτός οποιασδήποτε εκπαιδευτικής δομής.
Στην εποχή μας θα μπορούσε και θα έπρεπε όλα τα παιδιά να μπορούν να μορφώνονται ολόπλευρα μέχρι τα 18 τους χρόνια, να υπάρχει σχεδιασμός για τους πόσους επιστήμονες χρειαζόμαστε, ποιες σχολές κτλ.
Όμως τα παιδιά μας μπαίνουν από νωρίς στην «αρένα» των πανελλαδικών εξετάσεων του ανταγωνισμού και του άγχους, αποχαιρετώντας όποια γενική μόρφωση. Επιπλέον, όπως συμβαίνει και φέτος, αρκετοί μαθητές δεν έχουν δικαίωμα να προετοιμαστούν για το πεδίο που επιθυμούν, μιας και 8 ολιγομελή τμήματα σε Λύκεια του νομού δεν θα λειτουργήσουν. Ενώ στην πορεία οι σπουδές τους καταλήγουν σε ένα πτυχίο που τους οδηγεί στην ανεργία, χωρίς να μπορούν να προσφέρουν στην κοινωνία με το επιστημονικό τους αντικείμενο.
Οι γονείς κοιτάμε τα παιδιά μας στα μάτια, προσπαθώντας να τους προσφέρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, να χτίσουμε για κείνα ένα καλύτερο μέλλον, όμως πέφτουμε διαρκώς πάνω σε τοίχους, πάνω σε αυτά που δικαιούμαστε και μας στερούν, πάνω σε ελλείψεις που ζητούν και από εμάς να συμπληρώνουμε, βάζοντας διαρκώς το χέρι στην τσέπη για πράγματα που θα έπρεπε να παρέχονται δωρεάν.
Το ΚΚΕ έχει πρόταση που απαντάει οριστικά σ' αυτά τα προβλήματα, λύνει την αντίθεση ανάμεσα στις σύγχρονες δυνατότητες της εποχής μας και τη μιζέρια που εισπράττουμε στην Εκπαίδευση, γιατί ξεμπερδεύει με την κοινωνία της εκμετάλλευσης και τη μόρφωση που γίνεται εμπόρευμα και κοιτάει τους γονείς στην τσέπη!
Ο δρόμος για το «σήμερα» και το «αύριο» των παιδιών μας, για να σταθούμε πραγματικά δίπλα τους, είναι ο δρόμος του συλλογικού αγώνα για να κατακτήσουμε όσα μας ανήκουν. Για να έχουμε το σύγχρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο που αξίζει στα παιδιά μας τον 21ο αιώνα. Με το παράδειγμά μας να διδάξουμε τα παιδιά μας να μη συμβιβάζονται με τα ψίχουλα, να παλεύουν και να κατακτούν όσα δικαιούνται.
Να ζωντανέψουμε και να μαζικοποιήσουμε τους Συλλόγους και τα άλλα όργανα των γονέων. Να τους κάνουμε εστίες συλλογικής διεκδίκησης με γνώμονα το συμφέρον των παιδιών μας, τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες τους, το δικαίωμά τους στο παιχνίδι, στον αθλητισμό, στην ψυχαγωγία.
Να απαιτήσουμε σήμερα:
Παιδεία σύγχρονη, δημόσια και δωρεάν, ουσιαστική και όχι στα λόγια.
Ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στις τέχνες και στον αθλητισμό.
Να μη βάζει το χέρι στην τσέπη κανένας γονιός γι' αυτά που έχουν ευθύνη η κυβέρνηση και οι δήμοι.
Να ανεγερθούν νέα, ασφαλή και σύγχρονα σχολεία και ιδιαίτερα νηπιαγωγεία. Να γίνει προσεισμικός έλεγχος σε όλα τα σχολεία.
Ουσιαστική στήριξη των σχολείων, για να αντιμετωπίζονται έγκαιρα τα προβλήματα υλικοτεχνικής υποδομής.
Άμεση κάλυψη των κενών, καμία διδακτική ώρα χαμένη. Άμεση έναρξη ενισχυτικής διδασκαλίας και πρόσθετης διδακτικής στήριξης.
Κανένα παιδί εκτός ολοήμερου σχολείου. Να λειτουργήσουν όλα τα Τμήματα Ένταξης για τους μαθητές που το έχουν ανάγκη.
Να λειτουργήσουν όλες οι δομές Ειδικής Αγωγής για τους μαθητές που το έχουν ανάγκη.
Δωρεάν μετακίνηση όλων των μαθητών.
Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους μαθητές, άμεση υποδομή για δωρεάν δελτία υγείας.
Διαγραφή των χρεών των σχολείων προς τις ΔΕΚΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.