"Οι τελευταίες Ευροεκλογές;"

Γράφει ο Λευτέρης Παυλίδης*

Τολμηρό ερώτημα! Είχα γράψει και στο παρελθόν την άποψή (1) μου αναφορικά με το μέλλον αυτής της Ευρώπης, ότι δηλαδή στα μάτια μου τουλάχιστον φαντάζει εξαιρετικά δυσοίωνο.

Η Ευρώπη καταρρέει και όσοι δεν το βλέπουν, είναι επειδή εκείνοι που το βλέπουν δεν θέλουν να αποκαλυφθεί. Και ναι, δεν τους συμφέρει να αποκαλυφθεί, διότι οι λίγοι δυνατοί αντλούν τεράστιο όφελος από τους πολλούς αδύναμους. Διότι πρέπει πάση θυσία να φαίνεται ισχυρή. 

Πώς είναι όμως δυνατόν κάποιες χώρες να ελέγχουν και να κατευθύνουν κάποιες άλλες και αυτό να λέγεται συνεργασία; Πώς είναι δυνατόν να θεωρείται ισότιμος εταίρος, αυτός που είναι υπό; Αυτός που δεν καθορίζει όχι μόνο την πορεία της Ε.Ε. αλλά ούτε καν τη δική του;

Δεν θα υπεισέλθω σε οικονομικοτεχνικές ή χρηματοπιστωτικές αναλύσεις, όχι μόνο γιατί δεν είμαι ο ειδικός για να τις κάνω, αλλά κυρίως γιατί άλλοι ειδικότεροι τις έχουν κάνει πολύ πριν από μένα. Εκατοντάδες τα άρθρα στον έντυπο και διαδικτυακό Τύπο που εξηγούν τα γιατί της οικονομικής εκμετάλλευσης, το σκόπιμο της οικονομικής καταστροφής και τους λόγους της διαιώνισής της. Πολιτική αποκατάστασης δεν υπάρχει και οι ψευτο-διορθωτικές κινήσεις, στοχεύουν μόνο στο να κερδηθεί λίγος χρόνος ακόμα.

Είναι φανερό ότι όλη αυτή η κατάσταση βολεύει καταρχήν τις Τράπεζες και τους μηχανισμούς του διεθνούς κεφαλαίου. Συγκεκριμένα δε για την χώρα μας, η νοσηρή αυτή κατάσταση τοκογλυφικής ομηρίας (δια των μνημονίων) αποσκοπεί σε κάτι πολύ πιο μοχθηρό από αυτό που φαίνεται: την πλήρη υποδούλωση της Ελλάδας και την ολοσχερή υποθήκευσή της. 

Όσο κι αν προσπαθούν να το κρύψουν, οι συνεχείς πολιτικές εξελίξεις αποκαλύπτουν την αλήθεια, καθώς τα αποτελέσματα του σκοτεινού σχεδίου τους τα βιώνουμε καθημερινά! Και είναι τόση απίστευτη η βλάβη που υφίσταται η χώρα μας, που ακόμη πιο απίστευτη είναι η απάθεια του λαού μας να αντιδράσει σε αυτή την καταστροφή.

Οικονομικά η Ελλάδα παρουσιάζει τις χειρότερες επιδόσεις στον τομέα της οικονομίας και της Ευρωζώνης. Παρότι είναι από τα αρχαιότερα κράτη-μέλη της δυτικότερης Ευρώπης, είναι η τελευταία αυτών των κρατών και αποτελεί μαζί με τα νεότερα κράτη-μέλη των ανατολικών χωρών το γκρουπ των ουραγών. 

Οι αριθμοί και τα στοιχεία της Eurostat είναι τρομακτικοί (2). Σε όρους ιδιωτικής κατανάλωσης η χώρα μας κατατάσσεται στη 19η θέση (κάτω από την Λιθουανία και την Τσεχία) ενώ σε όρους ΑΕΠ πέφτει ακόμη χαμηλότερα, στην 24η θέση μεταξύ των 28 χωρών. Ποιά είναι όμως η κατάσταση στην υπόλοιπη Ευρώπη;

Και οι οικονομίες των κρατών-μελών (και ιδιαιτέρως των μεσογειακών και των ανατολικών) πάνε όλες κατά διαόλου. ΠΛΗΝ βεβαίως της Γερμανίας, του απόλυτου Άρχοντα της Ευρώπης. Με την οικονομική πολιτική που εφαρμόζει αποκλειστικά και μόνο αυτή, έχει τον πλήρη έλεγχό της, ο δε κίνδυνος να γερμανοποιηθεί όλη η Ευρώπη με την ενδεχόμενη εκλογική Προεδρία του Βέμπερ στη Κομισιόν, είναι παραπάνω από υπαρκτός. 

Όλες τις θέσεις κλειδιά κατέχουν γερμανοί (Πρόεδρος, Γενικός Διευθυντής και Γραμματέας του Ευρωκοινοβουλίου, καθώς και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, αλλά και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) (3).

Περαιτέρω, οι αποστάσεις μεταξύ των κρατών-μελών διευρύνονται και οι διαφορές (πέραν από τις οικονομικές, κυρίως πολιτισμικές αλλά και άλλες) μεγεθύνονται. Πλέον δεν ισχύει ούτε η παλαιότερη διαπίστωση "ο πλούσιος βορράς και ο φτωχός νότος". 

Την αποχώρηση της Αγγλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται πως θα ακολουθήσει σύντομα και η Πολωνία, ενώ και άλλες χώρες στο πρόσφατο παρελθόν απείλησαν για έξοδο ή εκφράζονται φόβοι ότι θα το κάνουν (είναι πλέον κοινό μυστικό). Το παράδειγμα της Αγγλίας άλλωστε, έχει ιδιαίτερη συμβολική σημασία, διότι πρόκειται για την χώρα ιδρυτή της «Ενωμένης Ευρώπης» η οποία έθεσε τον θεμέλιο λίθο αυτού του οικοδομήματος, καταδικασμένου εκ γενετής να αποτύχει.

Η δυσαρέσκεια δε των Ευρωπαίων είναι τόση μεγάλη που εάν διεξάγονταν δημοψηφίσματα και στις υπόλοιπες χώρες, είναι πάρα πολύ πιθανό η Ευρωπαϊκή Ένωση (που δεν θυμίζει σε τίποτα ένωση) να κατέρρεε και πριν την ώρα της! «Ένωση» λοιπόν μόνο κατ’ επίφαση, αφού αυτά που χωρίζουν τους λαούς είναι πολύ περισσότερα από αυτά που τους ενώνουν.

Μια τέτοια Ευρώπη λοιπόν που μετά από μισό αιώνα παρέμεινε μωσαϊκό και δεν μπόρεσε ποτέ να ομογενοποιηθεί, πώς μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι δεν βαίνει προς το άδοξο τέλος της; Πού είναι η φωνή της Ελλάδας στην Ευρώπη; Την άκουσε ποτέ κανείς; Για ποιες Ευρωεκλογές μιλάνε; Ποιο το νόημά τους; Να ψηφίζουμε τραγουδιστές, ηθοποιούς, αθλητές και φωτομοντέλα να μας κυβερνήσουν δήθεν… ευρωπαϊκώς; Ή μήπως για να χρησιμεύουν ως δημοσκόπηση ενόψει των εκάστοτε εθνικών εκλογών;

₁ http://gnomikilkis.blogspot.com/2015/02/blog-post_513.html
₂ http://www.kathimerini.gr/970474/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/sto-klamp-twn-ftwxwn-xwrwn-ths-eyrwpaikhs-enwshs-h-ellada
₃ https://www.efsyn.gr/kosmos/eyropi/146288_i-nea-germanopoiisi-tis-eyropis

* ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΓΝΩΜΗΣ

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Facebook

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Twitter

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Pinterest

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Dailymotion

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Youtube

*