Paulo Coelho: «Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα και έκλαψα» - Μυθιστόρημα

Γράφει η Χρύσα Αλεξανδρή
Ο Πάουλο Κοέλιο (γεν. 25 Αυγούστου 1947) γεννήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Φοίτησε στην νομική, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του το 1970, για να ταξιδέψει σε Μεξικό, Περού, Βολιβία, Χιλή, στην Ευρώπη και την Βόρεια Αφρική. Δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε στη Βραζιλία και άρχισε να γράφει στίχους για μουσική. Φυλακίστηκε για λίγο καιρό το 1974 για υπονομευτικές δραστηριότητες κατά της βραζιλιάνικης δικτατορίας.

Παρότι Χριστιανός Καθολικός, τα κείμενά του συνδυάζουν με ένα ιδιαίτερο τρόπο τη θρησκευτικότητα και τον μυστικισμό, το διαλογισμό και τις πνευματικές ασκήσεις και εμπειρίες από το μυστικιστικό παρελθόν του, που συχνά ίσως να αντιτίθεται στη γραμμή του επίσημου Καθολικισμού. 

Τα θέματά του από την άλλη δεν θα εξέφραζαν συγκεκριμένη θρησκευτική ιδεολογία, αν δεν υπήρχαν τα Καθολικά στοιχεία, αλλά αυτή η διάσταση δεν λαμβάνεται έντονα υπόψη από το κοινό του, καθότι υφίσταται απλά ως υπόβαθρο για την κυρίως ιστορία. 

πουλήσει πάνω από 20 εκατομμύρια βιβλία σε ολόκληρο τον κόσμο και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε τριανταοκτώ γλώσσες. Του έχουν απονεμηθεί πολλά λογοτεχνικά βραβεία από διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης μιας υποψηφιότητας για το περίφημο Διεθνές Λογοτεχνικό Βραβείο του Δουβλίνου για το "Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει".

(πηγή: Βικιπαίδεια)
ΥΠΟΘΕΣΗ:

Η Πιλάρ κι ο σύντροφος της, που γνωρίζονταν από παιδιά, αλλά χώρισαν στην εφηβεία, ξαναβρίσκονται ύστερα από έντεκα χρόνια. Η Πιλάρ, έχει χάσει την παιδική της αθωότητα και Εκείνος είναι ένας άντρας που όλα τα χρόνια της απουσίας του, δοκίμασε έντονα την εμπειρία της πνευματικής ζωής και βίωσε τις δυνατές συγκρούσεις της θρησκευτικής ζωής. 

Ζουν τον απόλυτο έρωτα, την αγάπη που είναι πάνω από την ανθρώπινη μικρότητα και αγγίζει τα όρια του θεϊκού, ενώ ταυτόχρονα δοκιμάζεται, συγκρούεται με τις προκαταλήψεις και τις τυπικότητες του συμβατικού κόσμου και στο τέλος νικάει. 

Είναι συγκινητικά τα λόγια που της λέει Εκείνος, στις όχθες του ποταμού Πιέδρα, όταν τη βρίσκει εκεί: «θα μείνω καθισμένος πλάι σου όσο θα είσαι εδώ, μπροστά σ΄ αυτό το ποτάμι. Αν κοιμηθείς, θα πλαγιάσω στην πόρτα σου. Αν φύγεις μακριά, θ΄ ακολουθήσω τα βήματά σου. Ώσπου να μου πεις: φύγε! Και τότε θα φύγω. Αλλά δε θα πάψω να σ΄ αγαπώ ως την τελευταία μου μέρα.

Εκ βαθέων: Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα πετυχαίνει να υποβάλλει στον αναγνώστη όλη την ατμόσφαιρα ενός κόσμου, όπου κυρίαρχο ρόλο παίζει η αγάπη. Στις σελίδες του γίνεται μια πρακτική δοκιμασία της πνευματικότητας που κρύβει μέσα της η θεϊκή μορφή της αγάπης. 

Κατορθώνει, επίσης, πολύ επιτυχημένα ο συγγραφέας να αναφερθεί σε προβληματισμούς πίστης, λατρείας και θρησκείας. Είναι πολύ ουσιαστικά και κατατοπιστικά τα λόγια του ίδιου του Κοέλιο στις σημειώσεις του, που στοχεύουν άμεσα στην «ψυχή» του έργου του: «Κάποια στιγμή, μας έτυχε να πούμε κλαίγοντας: «Πονάω για μια αγάπη που δεν αξίζει τον κόπο». 

Υποφέρουμε γιατί δεν καταφέρνουμε να επιβάλουμε τους κανόνες μας. Αλλά υποφέρουμε χωρίς λόγο, γιατί η αγάπη είναι το σπέρμα της ανάπτυξής μας. Όσο πιο πολύ αγαπάμε, τόσο πιο κοντά είμαστε στην πνευματική άσκηση.

Οι πραγματικά φωτισμένοι, αυτοί που η ψυχή τους φλεγόταν από αγάπη, θριάμβευαν σε όλες τις προκαταλήψεις της εποχής τους. Τραγουδούσαν, γελούσαν, προσεύχονταν μεγαλόφωνα, χόρευαν, μοιράζονταν αυτό που ο Απόστολος Παύλος αποκάλεσε «ιερή τρέλα». 

Ήταν χαρούμενοι, γιατί αυτός που αγαπάει έχει νικήσει τον κόσμο, χωρίς να φοβάται μη χάσει οτιδήποτε. Η αληθινή αγάπη είναι μια πράξη ολοκληρωτικής δωρεάς».

Καλή ανάγνωση…

* ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΓΝΩΜΗΣ

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Facebook

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Twitter

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Pinterest

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Google+

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Dailymotion

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Youtube