συναπτά παρακάλια των σκλάβων, το βόμβο των επιτή
δειων// EDGAR ALLAN POE, TAMERLANE
Του Φώτη Μισόπουλου
Για τον ''Μύθο των μελισσών'' [1705], ο Mandeville, αναφέρεται, σε κάποιo σημείo, από τον Μαρξ ως εξής: '''Άραγε το δέντρο της αμαρτίας δεν είναι ταυτόχρονα, και δέντρο της γνώσης, από την εποχή του Αδάμ ως σήμερα;''[1] [Μαρξ].
Ο Μαρξ παραθέτει, επίσης, σ' αυτήν την μπροσούρα ένα εδάφιο του Mandeville, όπου ο Άγγλος συγγραφέας λέει σχεδόν αφοριστικά; ''....και την στιγμή που θα έπαυε να υπάρχει το Κακό, η κοινωνία θα ήταν καταδικασμένη να φθαρεί, αν όχι να καταποντιστεί αύτανδρη''.
Στο Κακό αναγνωρίζουμε μια αμεσότητα λόγω της εμπειρίας, που έχουμε με αυτό. Ο μαρξιστικός εγκωμιαστικός λόγος, όμως, για το έγκλημα είναι ένας διαλεκτικός λόγος, ένας λόγος που εμπεριέχει την επαμφοτερίζουσα ειδολογία και ''τοπολογία'', ως ρήματα καθ' εαυτά για τις εννοιολογίες ή καλύτερα τις εννοιακότητες του Καλού και του Κακού.
Από αυτήν την σκοπιά ο Μαρξ είναι πολύ κοντά, ο ίδιος, στην αποδόμηση του ίδιου του κειμένου, που έγραψε.[2] [Ντερριντά] Πολύ κοντά σε μια μεταφυσική ανάγνωση του εγκλήματος, ίσως στη μεταφυσική του εγκλήματος - στα πλαίσια των όρων που γεννιέται αυτό.
Στο ''Εγκώμιο....'' ο Μαρξ γεννά έμμεσα την ιδεοκρατία, είτε την εννοιοκρατία του Καλού, αφού θεωρεί πλέον αυτήν την έννοια σαν μια εξ ορισμού φιλοσοφική και διαλεκτική ουσία, που αντιπαρατίθεται στην ουσιοκρατία και το πράττειν του Κακού, της καπιταλιστικής οργάνωσης.
Το ''Ε[ε]γκώμιο του Ε[ε]γκλήματος'', σπάραγμα μέσα από το Das Kapital προσφέρει την ιδεολογική προϋπόθεση της ρήξης, δηλαδή την άρνηση στην πραγματικότητα με την διεύρυνση του λακανικού Πραγματικού της πολιτικής καπιταλιστικής αντίφασης, επαναπατρίζοντας τη σκέψη στις φροϋδικές αξιολογίες, κυρίως γύρω από τον σαδικό και μαζοχιστικό χαρακτήρα της εξουσίας σε όλες τις διαβαθμίσεις της.
Το ''Ε[ε]γκώμιο του Ε[ε]γκλήματος'', σπάραγμα μέσα από το Das Kapital προσφέρει την ιδεολογική προϋπόθεση της ρήξης, δηλαδή την άρνηση στην πραγματικότητα με την διεύρυνση του λακανικού Πραγματικού της πολιτικής καπιταλιστικής αντίφασης, επαναπατρίζοντας τη σκέψη στις φροϋδικές αξιολογίες, κυρίως γύρω από τον σαδικό και μαζοχιστικό χαρακτήρα της εξουσίας σε όλες τις διαβαθμίσεις της.
[Γραμμένο την άνοιξη του 2016, με την ευκαιρία μιας κουβέντας]
Σημειώσεις
[1] Karl Marx, Abschweifung, Das Kapital
[2]Jacques Derrida', Η Λευκή Μυθολογία
[2]Jacques Derrida', Πλάτωνος Φαρμακεία
Σημειώσεις
[1] Karl Marx, Abschweifung, Das Kapital
[2]Jacques Derrida', Η Λευκή Μυθολογία
[2]Jacques Derrida', Πλάτωνος Φαρμακεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.