Η Παγκόσμια Μέρα του Περιβάλλοντος γίνεται αφορμή για μια ανούσια επανάληψη διακηρύξεων και "κροκοδείλιων δακρύων" για την κατάσταση του περιβάλλοντος, τα οξυμμένα περιβαλλοντικά προβλήματα.
Η υποκρισία περισσεύει από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τις διεθνείς ενώσεις του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων και των κρατών τους για την ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος ενώ αυτοί είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για την κατάσταση του περιβάλλοντος.
Το περιβάλλον βρίσκεται στο στόχαστρο των πολυεθνικών ως δεξαμενή άντλησης πρώτων υλών, απόρριψης των αποβλήτων τους, ως ένας ακόμη κερδοφόρος τομέας επενδύσεων, με αποτέλεσμα την επιδείνωση των μεγάλων προβλημάτων του πλανήτη.
Κορυφαία αναδεικνύεται σε αυτή τη βάση η πρόσφατη απόφαση της διάσκεψης του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή στην οποία μετά από διαφωνίες, αντιθέσεις και συμβιβασμούς των ιμπεριαλιστικών κέντρων, που εκφράσθηκαν στον καθορισμό των στόχων, των μηχανισμών ελέγχου, στην κατανομή της χρηματοδότησης για την αντιμετώπισή της, αξιοποιεί την κλιματική αλλαγή και τα περιβαλλοντικά προβλήματα, ως ευκαιρία κερδοφόρας διείσδυσης των πολυεθνικών ομίλων σε νέες αγορές, για τον έλεγχο και την αναδιανομή τους.
Άλλωστε οι αντιθέσεις εκδηλώνονται σε όλες τις σχετικές διεθνείς διασκέψεις, αποτυπώνονται στις διεθνείς συμφωνίες, στους θεσμούς και τους νόμους που προστατεύουν σε παγκόσμιο, σε ευρωενωσιακό και σε εθνικό επίπεδο τη μεγάλη ατομική ιδιοκτησία στη γη, στις πλουτοπαραγωγικές πηγές, στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.
Το καπιταλιστικό σύστημα που σαπίζει είναι το υπόβαθρο για την εκδήλωση, τεράστιων τεχνολογικής φύσης οικολογικών καταστροφών και για τις στρατιωτικές ιμπεριαλιστικές πολεμικές επεμβάσεις των ΗΠΑ της ΕΕ και των συμμάχων τους, τον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα, στην Ασία και στην Αφρική, που καταστρέφουν και ξεριζώνουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, μνημεία της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς, το φυτικό και ζωικό πλούτο, τις υποδομές. Ανοίγουν νέα μέτωπα, συνεχίζουν την ανεξέλεγκτη πυρηνική δραστηριότητα.
Οι «αποφάσεις» του Ρίο, του Γιοχάνεσμπουργκ, του Κιότο δεν απέτρεψαν το θάνατο, τη δίψα εκατομμύριων ανθρώπων, την πείνα, τις επιδημίες και φυσικές καταστροφές, που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, όπως και τις επιπτώσεις από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ούτε τώρα θα αντιμετωπισθούν με τις αποφάσεις της διάσκεψης του Παρισιού για το κλίμα.
Καθημερινά προβάλλει πιο καθαρά η δραματική αντίθεση, ανάμεσα στις προσδοκίες των λαών, για σταμάτημα της εκμετάλλευσης, της καταστροφής και υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της ζωής στον πλανήτη, από τη μια και τα συμφέροντα των πολυεθνικών των καπιταλιστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών τους από την άλλη.
Γι' αυτό η προστασία του περιβάλλοντος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ανεξάρτητα από το κίνητρο της παραγωγής, του δρόμου ανάπτυξης που ακολουθεί κάθε κοινωνία. Η καπιταλιστική ανάπτυξη, που τελικά ταυτίζεται με την εξασφάλιση της κερδοφορίας των επενδύσεων οι οποίες προϋποθέτουν την εκμετάλλευση, τη λεηλασία του πλούτου που παράγουν οι εργάτες, των δικαιωμάτων τους και του περιβάλλοντος, των φυσικών πόρων της γης και της χρήσης τους ως επενδυτικό πεδίο.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στην ίδια «ρότα» με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Συσκοτίζει ότι η αιτία που οξύνει τα προβλήματα του περιβάλλοντος είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης.
Η περιβαλλοντική πολιτική της εντάσσεται στη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας. Στηρίζει και υλοποιεί την περιβαλλοντική στρατηγική της ΕΕ, της άρχουσας τάξης, του ΣΕΒ, για την ενέργεια, την "πράσινη ανάπτυξη", την πολιτική υδάτων, τη διαχείριση των απορριμμάτων, τη βιοποικιλότητα, το χωροταξικό σχεδιασμό, την πολιτική γης, την κλιματική αλλαγή, τη δασική πολιτική, που οι αστικές κυβερνήσεις έχουν διαχρονικά συνδιαμορφώσει, για να δώσουν νέα ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη, διέξοδο για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, σε τομείς όπως αυτοί της ενέργειας, των ρύπων, των κατασκευών, των μεταφορών, της ύδρευσης, της διαχείρισης απορριμμάτων, των τροφίμων, την εντατικοποίηση της εμπορευματοποίησης της γης κ.ά. Η κυβέρνηση Τσίπρα, συμμετέχει ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που καταστρέφουν ανθρώπινες ζωές και το περιβάλλον γενικότερα. Η πολιτική της μετακυλίει τελικά στους εργαζόμενους τις δαπάνες για την προστασία του περιβάλλοντος ενώ η αρχή της ΕΕ «ο ρυπαίνων πληρώνει», στρώνει το δρόμο για την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Προωθεί με αντιφάσεις και αντιθέσεις τις επιδιώξεις των πολυεθνικών μονοπωλιακών ομίλων στις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας. Οι ρυθμίσεις για τους Δασικούς χάρτες, στόχο έχουν την επιτάχυνση και διευκόλυνση των κερδοφόρων επενδύσεων από τους ενδιαφερόμενους μονοπωλιακούς ομίλους, με την παράλληλη νομιμοποίηση καταπατήσεων, εκχερσώσεων, παράνομων οικισμών και αυθαιρέτων σε βάρος της κρατικής δασικής γης. Τα οικονομικά συμφέροντα είναι τεράστια γι' αυτό οι δασικοί χάρτες ήταν στα προαπαιτούμενα του μνημονίου.
Το ΚΚΕ αναδεικνύει ότι μόνο η κοινωνικοποίηση του πλούτου και των μέσων παραγωγής, μια οικονομία και κοινωνία που δε θα στηρίζεται στο καπιταλιστικό κέρδος, αλλά στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μπορεί να εξασφαλίσει μια σταθερή, συμβατή, συνειδητή, προγραμματισμένη και ισόρροπη επίδραση του εργαζόμενου ανθρώπου στη φύση, στο περιβάλλον.
Θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία όλων των φυσικών πόρων και των μέσων αξιοποίησής τους, στον κεντρικό σχεδιασμό, στην παραγωγή με κίνητρο την κοινωνική ευημερία.
Γι' αυτό καλεί την εργατική τάξη τα λαϊκά στρώματα να οργανώσει την πάλη του να ανασυντάξει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, να διαμορφώσει τη λαϊκή συμμαχία, στο δρόμο της ρήξης και ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου και του καπιταλιστικού κράτους του, που αποτελεί την αιτία όξυνσης και χειροτέρευσης της ίδιας της ζωής και των περιβαλλοντικών προβλημάτων.
Η υποκρισία περισσεύει από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τις διεθνείς ενώσεις του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων και των κρατών τους για την ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος ενώ αυτοί είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για την κατάσταση του περιβάλλοντος.
Το περιβάλλον βρίσκεται στο στόχαστρο των πολυεθνικών ως δεξαμενή άντλησης πρώτων υλών, απόρριψης των αποβλήτων τους, ως ένας ακόμη κερδοφόρος τομέας επενδύσεων, με αποτέλεσμα την επιδείνωση των μεγάλων προβλημάτων του πλανήτη.
Κορυφαία αναδεικνύεται σε αυτή τη βάση η πρόσφατη απόφαση της διάσκεψης του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή στην οποία μετά από διαφωνίες, αντιθέσεις και συμβιβασμούς των ιμπεριαλιστικών κέντρων, που εκφράσθηκαν στον καθορισμό των στόχων, των μηχανισμών ελέγχου, στην κατανομή της χρηματοδότησης για την αντιμετώπισή της, αξιοποιεί την κλιματική αλλαγή και τα περιβαλλοντικά προβλήματα, ως ευκαιρία κερδοφόρας διείσδυσης των πολυεθνικών ομίλων σε νέες αγορές, για τον έλεγχο και την αναδιανομή τους.
Άλλωστε οι αντιθέσεις εκδηλώνονται σε όλες τις σχετικές διεθνείς διασκέψεις, αποτυπώνονται στις διεθνείς συμφωνίες, στους θεσμούς και τους νόμους που προστατεύουν σε παγκόσμιο, σε ευρωενωσιακό και σε εθνικό επίπεδο τη μεγάλη ατομική ιδιοκτησία στη γη, στις πλουτοπαραγωγικές πηγές, στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.
Το καπιταλιστικό σύστημα που σαπίζει είναι το υπόβαθρο για την εκδήλωση, τεράστιων τεχνολογικής φύσης οικολογικών καταστροφών και για τις στρατιωτικές ιμπεριαλιστικές πολεμικές επεμβάσεις των ΗΠΑ της ΕΕ και των συμμάχων τους, τον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα, στην Ασία και στην Αφρική, που καταστρέφουν και ξεριζώνουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, μνημεία της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς, το φυτικό και ζωικό πλούτο, τις υποδομές. Ανοίγουν νέα μέτωπα, συνεχίζουν την ανεξέλεγκτη πυρηνική δραστηριότητα.
Οι «αποφάσεις» του Ρίο, του Γιοχάνεσμπουργκ, του Κιότο δεν απέτρεψαν το θάνατο, τη δίψα εκατομμύριων ανθρώπων, την πείνα, τις επιδημίες και φυσικές καταστροφές, που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, όπως και τις επιπτώσεις από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ούτε τώρα θα αντιμετωπισθούν με τις αποφάσεις της διάσκεψης του Παρισιού για το κλίμα.
Καθημερινά προβάλλει πιο καθαρά η δραματική αντίθεση, ανάμεσα στις προσδοκίες των λαών, για σταμάτημα της εκμετάλλευσης, της καταστροφής και υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της ζωής στον πλανήτη, από τη μια και τα συμφέροντα των πολυεθνικών των καπιταλιστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών τους από την άλλη.
Γι' αυτό η προστασία του περιβάλλοντος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ανεξάρτητα από το κίνητρο της παραγωγής, του δρόμου ανάπτυξης που ακολουθεί κάθε κοινωνία. Η καπιταλιστική ανάπτυξη, που τελικά ταυτίζεται με την εξασφάλιση της κερδοφορίας των επενδύσεων οι οποίες προϋποθέτουν την εκμετάλλευση, τη λεηλασία του πλούτου που παράγουν οι εργάτες, των δικαιωμάτων τους και του περιβάλλοντος, των φυσικών πόρων της γης και της χρήσης τους ως επενδυτικό πεδίο.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στην ίδια «ρότα» με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Συσκοτίζει ότι η αιτία που οξύνει τα προβλήματα του περιβάλλοντος είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης.
Η περιβαλλοντική πολιτική της εντάσσεται στη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας. Στηρίζει και υλοποιεί την περιβαλλοντική στρατηγική της ΕΕ, της άρχουσας τάξης, του ΣΕΒ, για την ενέργεια, την "πράσινη ανάπτυξη", την πολιτική υδάτων, τη διαχείριση των απορριμμάτων, τη βιοποικιλότητα, το χωροταξικό σχεδιασμό, την πολιτική γης, την κλιματική αλλαγή, τη δασική πολιτική, που οι αστικές κυβερνήσεις έχουν διαχρονικά συνδιαμορφώσει, για να δώσουν νέα ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη, διέξοδο για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, σε τομείς όπως αυτοί της ενέργειας, των ρύπων, των κατασκευών, των μεταφορών, της ύδρευσης, της διαχείρισης απορριμμάτων, των τροφίμων, την εντατικοποίηση της εμπορευματοποίησης της γης κ.ά. Η κυβέρνηση Τσίπρα, συμμετέχει ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που καταστρέφουν ανθρώπινες ζωές και το περιβάλλον γενικότερα. Η πολιτική της μετακυλίει τελικά στους εργαζόμενους τις δαπάνες για την προστασία του περιβάλλοντος ενώ η αρχή της ΕΕ «ο ρυπαίνων πληρώνει», στρώνει το δρόμο για την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Προωθεί με αντιφάσεις και αντιθέσεις τις επιδιώξεις των πολυεθνικών μονοπωλιακών ομίλων στις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας. Οι ρυθμίσεις για τους Δασικούς χάρτες, στόχο έχουν την επιτάχυνση και διευκόλυνση των κερδοφόρων επενδύσεων από τους ενδιαφερόμενους μονοπωλιακούς ομίλους, με την παράλληλη νομιμοποίηση καταπατήσεων, εκχερσώσεων, παράνομων οικισμών και αυθαιρέτων σε βάρος της κρατικής δασικής γης. Τα οικονομικά συμφέροντα είναι τεράστια γι' αυτό οι δασικοί χάρτες ήταν στα προαπαιτούμενα του μνημονίου.
Το ΚΚΕ αναδεικνύει ότι μόνο η κοινωνικοποίηση του πλούτου και των μέσων παραγωγής, μια οικονομία και κοινωνία που δε θα στηρίζεται στο καπιταλιστικό κέρδος, αλλά στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μπορεί να εξασφαλίσει μια σταθερή, συμβατή, συνειδητή, προγραμματισμένη και ισόρροπη επίδραση του εργαζόμενου ανθρώπου στη φύση, στο περιβάλλον.
Θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία όλων των φυσικών πόρων και των μέσων αξιοποίησής τους, στον κεντρικό σχεδιασμό, στην παραγωγή με κίνητρο την κοινωνική ευημερία.
Γι' αυτό καλεί την εργατική τάξη τα λαϊκά στρώματα να οργανώσει την πάλη του να ανασυντάξει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, να διαμορφώσει τη λαϊκή συμμαχία, στο δρόμο της ρήξης και ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου και του καπιταλιστικού κράτους του, που αποτελεί την αιτία όξυνσης και χειροτέρευσης της ίδιας της ζωής και των περιβαλλοντικών προβλημάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.