Οι αναχρονιστικές μας «αγκυλώσεις», όπως υποστηρίζει το δίδυμο Κατρούγκαλου – Πετρόπουλου, δεν ευνοούν τον «κοινωνικό διάλογο» και την «ειλικρινή συνεννόηση» βάζοντας προσκόμματα στο μεταρρυθμιστικό τους «οίστρο» σχετικά με το νέο ασφαλιστικό.
«Αγκυλώσεις» που αφορούν για παράδειγμα στο γεγονός πως δεν μπορούμε να σβήσουμε από τη μνήμη μας την παραδοχή και την ομολογία του συγκεκριμένου διδύμου λίγους μήνες πριν – Υπουργός Διοικ. Μεταρρύθμισης ο ένας, Διοικητής του ΟΑΕΕ ο άλλος – για την τραγική έλλειψη προσωπικού των ασφαλιστικών ταμείων.
«Αγκυλώσεις» που αφορούν για παράδειγμα στο γεγονός πως δεν μπορούμε να σβήσουμε από τη μνήμη μας την παραδοχή και την ομολογία του συγκεκριμένου διδύμου λίγους μήνες πριν – Υπουργός Διοικ. Μεταρρύθμισης ο ένας, Διοικητής του ΟΑΕΕ ο άλλος – για την τραγική έλλειψη προσωπικού των ασφαλιστικών ταμείων.
Δεν μπορούμε επίσης να σβήσουμε ούτε και τις δεσμεύσεις του πρώτου για γενναία ενίσχυση με μόνιμο προσωπικό. Αρνούμαστε να αποδεχτούμε σαν αυτονόητο, λογικό και τίμιο, όπως οι ίδιοι επιθυμούν, αυτό που σήμερα εισηγούνται: την υπαγωγή μέρους του υφιστάμενου προσωπικού σε διαδικασία κινητικότητας σαν πλεονάζοντος!
Όσο για την ασφαλιστική «μεταρρύθμιση» στο σύνολό της οι «αγκυλώσεις μας» αφορούν στο ότι θέτουμε σαν ελάχιστο πλαίσιο διαλόγου, παραιτούμενοι ακόμη και από τις πιθανές επιμέρους διαφωνίες μας, το οικείο σ’ αυτούς κείμενο θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για την Κοινωνική Ασφάλιση του Σεπτεμβρίου 2014. Αλλά βλέπετε ο διάλογος όπως τον αντιλαμβάνονται μόνο το Θέατρο Σκιών (Καραγκιόζης…) μπορεί να εκφράσει τόσο παραστατικά και εμφατικά: «Τα δικά τους, δικά τους (οι καρέκλες και τα προνόμια δηλαδή) και τα δικά μας επίσης δικά τους και των δανειστών (τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα).
Από δω και πέρα λοιπόν, όσες «αποχρώσεις» του μνημονιακού και του ακραία νεοφιλελεύθερου κι αν απομένουν, όσες «φάλαγγες» κι αν εμφανιστούν μετά τη σημερινή πέμπτη φάλαγγα των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πρέπει να καταποντιστούν. Τα ψέματα, η κοροϊδία, η παραπλάνηση και ο εκβιασμός έχουν «κοντά ποδάρια». Η Κυβέρνηση αυτή, όπως οι προηγούμενες, πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό. Απαξιωμένη, ταπεινωμένη και αυτογελοιοποιημένη.
Η Γενική Πανεργατική Απεργία της Πέμπτης 4 Φεβρουαρίου στο ελάχιστο στο οποίο μπορεί να στοχεύσει είναι η άμεση απόσυρση της κυβερνητικής πρότασης. Το «ανάπτυγμά της» και η κλιμάκωση του αγώνα πρέπει να ακουμπά στην ίδια την πτώση της Κυβέρνησης. Χωρίς φόβο και χωρίς ψευδαισθήσεις οφείλουμε να ρίξουμε όσες τέτοιες κυβερνήσεις χρειαστεί. Μαζί και τις παραφυάδες και τις «τερατογεννέσεις» επίσης.
Η κατάθεση και η ψήφιση ενός τέτοιου νομοσχεδίου θα αφορά στο μεγαλύτερο πλήγμα, στη μεγαλύτερη απορρύθμιση με άμεσες καταστροφικές και επώδυνες επιπτώσεις στο σύνολο των εργασιακών σχέσεων. Η κατάργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης θα αποβεί καθοριστική για την τελική διαμόρφωση και την ολοκλήρωση των συνθηκών εργασιακού μεσαίωνα που θέλουν να επιβάλουν, συμπαρασύροντας ότι έχει απομείνει : Εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και τα απομεινάρια των δομών του Κοινωνικού Κράτους.
Στο όνομα των «ενιαίων κανόνων» και της «βιωσιμότητας» του συστήματος, μέσω του «δούρειου ίππου» που θα αποτελέσει ο ΕΦΚΑ (υπερταμείο), αφού ποδοπατήσουν και ισοπεδώσουν κάθε κεκτημένο δικαίωμα, θα φορτώσουν στις πλάτες του κόσμου της εργασίας, κυρίως των μισθωτών, το βάρος της χρηματοδότησης της αναλογικής σύνταξης που σταδιακά βέβαια μοιραία θα μετατραπεί σε φιλοδώρημα.
Όσο για την ασφαλιστική «μεταρρύθμιση» στο σύνολό της οι «αγκυλώσεις μας» αφορούν στο ότι θέτουμε σαν ελάχιστο πλαίσιο διαλόγου, παραιτούμενοι ακόμη και από τις πιθανές επιμέρους διαφωνίες μας, το οικείο σ’ αυτούς κείμενο θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για την Κοινωνική Ασφάλιση του Σεπτεμβρίου 2014. Αλλά βλέπετε ο διάλογος όπως τον αντιλαμβάνονται μόνο το Θέατρο Σκιών (Καραγκιόζης…) μπορεί να εκφράσει τόσο παραστατικά και εμφατικά: «Τα δικά τους, δικά τους (οι καρέκλες και τα προνόμια δηλαδή) και τα δικά μας επίσης δικά τους και των δανειστών (τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα).
Από δω και πέρα λοιπόν, όσες «αποχρώσεις» του μνημονιακού και του ακραία νεοφιλελεύθερου κι αν απομένουν, όσες «φάλαγγες» κι αν εμφανιστούν μετά τη σημερινή πέμπτη φάλαγγα των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πρέπει να καταποντιστούν. Τα ψέματα, η κοροϊδία, η παραπλάνηση και ο εκβιασμός έχουν «κοντά ποδάρια». Η Κυβέρνηση αυτή, όπως οι προηγούμενες, πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό. Απαξιωμένη, ταπεινωμένη και αυτογελοιοποιημένη.
Η Γενική Πανεργατική Απεργία της Πέμπτης 4 Φεβρουαρίου στο ελάχιστο στο οποίο μπορεί να στοχεύσει είναι η άμεση απόσυρση της κυβερνητικής πρότασης. Το «ανάπτυγμά της» και η κλιμάκωση του αγώνα πρέπει να ακουμπά στην ίδια την πτώση της Κυβέρνησης. Χωρίς φόβο και χωρίς ψευδαισθήσεις οφείλουμε να ρίξουμε όσες τέτοιες κυβερνήσεις χρειαστεί. Μαζί και τις παραφυάδες και τις «τερατογεννέσεις» επίσης.
Η κατάθεση και η ψήφιση ενός τέτοιου νομοσχεδίου θα αφορά στο μεγαλύτερο πλήγμα, στη μεγαλύτερη απορρύθμιση με άμεσες καταστροφικές και επώδυνες επιπτώσεις στο σύνολο των εργασιακών σχέσεων. Η κατάργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης θα αποβεί καθοριστική για την τελική διαμόρφωση και την ολοκλήρωση των συνθηκών εργασιακού μεσαίωνα που θέλουν να επιβάλουν, συμπαρασύροντας ότι έχει απομείνει : Εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και τα απομεινάρια των δομών του Κοινωνικού Κράτους.
Στο όνομα των «ενιαίων κανόνων» και της «βιωσιμότητας» του συστήματος, μέσω του «δούρειου ίππου» που θα αποτελέσει ο ΕΦΚΑ (υπερταμείο), αφού ποδοπατήσουν και ισοπεδώσουν κάθε κεκτημένο δικαίωμα, θα φορτώσουν στις πλάτες του κόσμου της εργασίας, κυρίως των μισθωτών, το βάρος της χρηματοδότησης της αναλογικής σύνταξης που σταδιακά βέβαια μοιραία θα μετατραπεί σε φιλοδώρημα.
Η μεγάλη εργοδοσία, το εφοπλιστικό κεφάλαιο, όλες οι επαγγελματικές και εισοδηματικές ελίτ αλλά και το ίδιο το κράτος θα απαλλαγούν δια παντός από κάθε υποχρέωση καταβολής εισφορών και στήριξης του συστήματος. Όσο για τα ψευτο-ιδεολογήματα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης αφορούν μόνο στην κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και στην πολιτική ανέλιξη των εκτελεστικών τους οργάνων. Άξιος ο μισθός τους…
Επομένως, ο σκληρότερος αγώνας τώρα αρχίζει, τώρα που έπεσαν όλες οι μάσκες.
Συμμετέχουμε μαζικά στη Γενική Πανεργατική Απεργία
την Πέμπτη 4 του Φλεβάρη, στο Συλλαλητήριο της πλατείας Κλαυθμώνος στην Αθήνα και στα Συλλαλητήρια που θα πραγματοποιηθούν σε ολόκληρη τη χώρα.
Προσυγκέντρωση Αθήνας ΠΟΠΟΚΠ
10.30 π. μ. Υπουργείο Εργασίας - Σταδίου 29
Επομένως, ο σκληρότερος αγώνας τώρα αρχίζει, τώρα που έπεσαν όλες οι μάσκες.
Συμμετέχουμε μαζικά στη Γενική Πανεργατική Απεργία
την Πέμπτη 4 του Φλεβάρη, στο Συλλαλητήριο της πλατείας Κλαυθμώνος στην Αθήνα και στα Συλλαλητήρια που θα πραγματοποιηθούν σε ολόκληρη τη χώρα.
Προσυγκέντρωση Αθήνας ΠΟΠΟΚΠ
10.30 π. μ. Υπουργείο Εργασίας - Σταδίου 29
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.