Ξημέρωσε κι αυτή η Πρωτομαγιά, συννεφιασμένη αρχικά. Δαιμονίστηκα γιατί φοβήθηκα ότι τα σύννεφα και η ψιχάλα θα ήταν δικαιολογία να μην κατεβούν στη συγκέντρωση κάποιοι που ΙΣΩΣ θα θέλανε να έρθουν, αλλά όχι και τόσο…. και θα κρύβονταν πίσω από τη σταγόνα.
Ντύθηκα , βγήκα να περπατήσω και ήμουν στην Πλατεία Ειρήνης μισή ωρίτσα πριν το ραντεβού. Μου αρέσει να πηγαίνω νωρίς και να πιάνω κουβέντα με τους μεγαλύτερους που είναι οι πρώτοι που προσέρχονται όταν το κόμμα τους καλεί. Είχαμε απουσίες ορισμένων, αλλά η Αγγέλη εκεί βράχος μέσα στα κόκκινα πιο ζωντανή απ τα 18ρικα. Μαζευτήκαμε οι συνήθεις και αρκετοί ακόμη, πολλοί περισσότεροι από άλλες χρονιές.
Είναι και προεκλογική περίοδος, είναι η κρίση, η αγανάκτηση, η απαξίωση των πάλαι ποτέ κομμάτων της εξουσίας, είναι που στα ζόρια ο κόσμος ΞΕΡΕΙ ποιος υπερασπίζεται τα συμφέροντα του (ασχέτως ότι θέλει κότσια να τα ομολογήσει), για Κιλκίς, ήμασταν υπερβολικά πολλοί.
Αρχίζουν λοιπόν οι χαιρετισμοί και η ομιλία……………… και ξαφνικά σούσουρο. Μη χειρότερα! Δε γίνονται αυτά στο ΠΑΜΕ. Κρατάμε άκρα του τάφου σιωπή όταν μιλάει το στέλεχος. Έχουμε αρχές, έχουμε ιεραρχία, έχουμε σέβας. Γυρνάω στο πλάι και τι να δω;; μια ομάδα 10-15 ατόμων έρχεται από το Εργατικό Κέντρο, που για μια φορά ακόμη ήταν ανίκανο να οργανώσει συγκέντρωση για την 1η Μάη (προσέξτε, δε γράφω ότι ΔΕΝ ήθελε, μη μου το χρεώσετε μετά), προς το μέρος μας. Με μια ματιά αναγνωρίζω τα παιδιά από το ΑΛΛΑΖΩ. Δίπλα μου τσιμπιούνται και ψιθυρίζουν αμήχανα, χαιρέκακα, ζορισμένα……..
-Μη τολμήσετε να τους φέρετε σε δύσκολη θέση τους λέω. Κάποιοι συμφωνούν, άλλοι με κοιτούν παραξενεμένοι, απορημένοι, άλλοι σκέφτονται ότι δεν είμαι δική τους είμαι βέβαιη.
Ξεκινάει η πορεία και δε γυρνάω πίσω να δω αν είμαστε ΕΜΕΙΣ κι ΑΥΤΟΙ αντάμα. Μου άρεσε η κίνηση, θέλει κότσια να συμπορευτείς με το ΚΚΕ και τις αγκυλώσεις του. Το λέω εγώ που δε διανοήθηκα να συνυπάρξω ποτέ, πουθενά αλλού, αλλά έχω φτάσει πολλές φορές στην τρέλα με τις παρωπίδες και τις δογματικότητες του.
Φτάνουμε στο Δημαρχείο, τελειώνει η εκδήλωση και αποχωρώ. Και τους βλέπω. Ναι κάποιοι φτάσανε στο τέρμα! Χαίρομαι και τους χαιρετάω. Φαντάζομαι πως είμαι από τους λίγους που χαιρέτησαν την Ιωάννα και τους άλλους και πώς να μην το κάνω;
Ντύθηκα , βγήκα να περπατήσω και ήμουν στην Πλατεία Ειρήνης μισή ωρίτσα πριν το ραντεβού. Μου αρέσει να πηγαίνω νωρίς και να πιάνω κουβέντα με τους μεγαλύτερους που είναι οι πρώτοι που προσέρχονται όταν το κόμμα τους καλεί. Είχαμε απουσίες ορισμένων, αλλά η Αγγέλη εκεί βράχος μέσα στα κόκκινα πιο ζωντανή απ τα 18ρικα. Μαζευτήκαμε οι συνήθεις και αρκετοί ακόμη, πολλοί περισσότεροι από άλλες χρονιές.
Είναι και προεκλογική περίοδος, είναι η κρίση, η αγανάκτηση, η απαξίωση των πάλαι ποτέ κομμάτων της εξουσίας, είναι που στα ζόρια ο κόσμος ΞΕΡΕΙ ποιος υπερασπίζεται τα συμφέροντα του (ασχέτως ότι θέλει κότσια να τα ομολογήσει), για Κιλκίς, ήμασταν υπερβολικά πολλοί.
Αρχίζουν λοιπόν οι χαιρετισμοί και η ομιλία……………… και ξαφνικά σούσουρο. Μη χειρότερα! Δε γίνονται αυτά στο ΠΑΜΕ. Κρατάμε άκρα του τάφου σιωπή όταν μιλάει το στέλεχος. Έχουμε αρχές, έχουμε ιεραρχία, έχουμε σέβας. Γυρνάω στο πλάι και τι να δω;; μια ομάδα 10-15 ατόμων έρχεται από το Εργατικό Κέντρο, που για μια φορά ακόμη ήταν ανίκανο να οργανώσει συγκέντρωση για την 1η Μάη (προσέξτε, δε γράφω ότι ΔΕΝ ήθελε, μη μου το χρεώσετε μετά), προς το μέρος μας. Με μια ματιά αναγνωρίζω τα παιδιά από το ΑΛΛΑΖΩ. Δίπλα μου τσιμπιούνται και ψιθυρίζουν αμήχανα, χαιρέκακα, ζορισμένα……..
-Μη τολμήσετε να τους φέρετε σε δύσκολη θέση τους λέω. Κάποιοι συμφωνούν, άλλοι με κοιτούν παραξενεμένοι, απορημένοι, άλλοι σκέφτονται ότι δεν είμαι δική τους είμαι βέβαιη.
Ξεκινάει η πορεία και δε γυρνάω πίσω να δω αν είμαστε ΕΜΕΙΣ κι ΑΥΤΟΙ αντάμα. Μου άρεσε η κίνηση, θέλει κότσια να συμπορευτείς με το ΚΚΕ και τις αγκυλώσεις του. Το λέω εγώ που δε διανοήθηκα να συνυπάρξω ποτέ, πουθενά αλλού, αλλά έχω φτάσει πολλές φορές στην τρέλα με τις παρωπίδες και τις δογματικότητες του.
Φτάνουμε στο Δημαρχείο, τελειώνει η εκδήλωση και αποχωρώ. Και τους βλέπω. Ναι κάποιοι φτάσανε στο τέρμα! Χαίρομαι και τους χαιρετάω. Φαντάζομαι πως είμαι από τους λίγους που χαιρέτησαν την Ιωάννα και τους άλλους και πώς να μην το κάνω;
Μαζί στον αγώνα για να μη γίνουν τα μεταλλεία, μαζί στον αγώνα για ν αλλάξει αυτή η μίζερη, όχι μόνο λόγω κρίσης και μνημονίων , αλλά κυρίως λόγω έλλειψης κρίσης και οραμάτων των συμπολιτών μας πόλη.
Ναι αυτή ήταν μια άλλη Πρωτομαγιά, κάποιοι κάνανε ένα βήμα. Και χαίρομαι που το τόλμησαν! Δε μ ενδιαφέρει αν το κάνανε για να φανούνε, για ψηφοθηρικούς λόγους, για…… για….. για…… όπως άκουσα να λένε, εγώ ψηφίζω το καλό σενάριο. Θέλανε να τιμήσουν τους αγώνες των εργαζομένων, αγανάκτησαν με την ανυπαρξία (είδατε ευγένεια; να μου το αναγνωρίσετε!) του Εργατικού Κέντρου και ήρθαν στην πορεία μας (άσχημο ακούγετε το μας, κτητικό). Καλωσορίσατε σύντροφοι.
Ναι αυτή ήταν μια άλλη Πρωτομαγιά, κάποιοι κάνανε ένα βήμα. Και χαίρομαι που το τόλμησαν! Δε μ ενδιαφέρει αν το κάνανε για να φανούνε, για ψηφοθηρικούς λόγους, για…… για….. για…… όπως άκουσα να λένε, εγώ ψηφίζω το καλό σενάριο. Θέλανε να τιμήσουν τους αγώνες των εργαζομένων, αγανάκτησαν με την ανυπαρξία (είδατε ευγένεια; να μου το αναγνωρίσετε!) του Εργατικού Κέντρου και ήρθαν στην πορεία μας (άσχημο ακούγετε το μας, κτητικό). Καλωσορίσατε σύντροφοι.
Ένα βήμα οι μεν, μισό οι δε, κάπου θα συναντηθούμε. Είναι δύσκολη η παραδοχή ότι μόνος του ο καθένας δεν μπορεί να πολεμήσει τη σαπίλα, είμαστε δύσκολοι κι εμείς, αλλά σιγά- σιγά «θα μάθουμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα-ήσυχα κι απλά».
Καταλαβαινόμαστε τώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το καλό το συναπάντημα. Για τα λίγα βήματα, που μπορεί να ήταν τα πρώτα σίγουρα όχι τα τελευταία. Και αν κάτι μείνει από αυτές τις εκλογές εκτός από τους φίλους, θα είναι η τόλμη και το θάρρος για τη συνέχεια.
Συντρόφισσα μερικές καλοπροαίρετες ενστάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός που συμπεριφέρεται «αμήχανα, χαιρέκακα, ζορισμένα» δεν είναι κομμουνιστής. Και αυτός που δεν θα κατέβαινε στην πορεία αν έβρεχε είναι γούστο και καπέλο του και μακάρι να μην έρθει σε καμιά πορεία αν μια βροχή είναι ικανή να τον κρατήσει στο σπίτι (ΙΣΩΣ και ως δικαιολογία).
Το ‘Μη τολμήσετε να τους φέρετε σε δύσκολη θέση τους λέω.’ ακούγετε κάπως αυταρχικό (αν και κατανοώ πως το είπες από χαρά).
Καλώς έκαναν και ήρθαν στην πλατεία γιατί είναι δημόσιος χώρος και ανήκει σε όλους μας. Καλώς έκαναν πορεία γιατί είναι αναφαίρετο και δημοκρατικό τους δικαίωμα. Απλά εκτός περιφρούρησης… όπως γίνεται πάντα. Όπως καλά γνωρίζεις στις πορείες του ΠΑΜΕ δεν έχεις δικαίωμα ούτε να φύγεις από το μπλόκ σου και να πας σε άλλο. Με απλά λόγια ‘’ΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ’’ είναι πάντα εκτός του κυρίου όγκου της εκάστοτε πορείας του ΠΑΜΕ είτε σε μικρές κοινωνίες όπου όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας είτε σε μεγάλες. Όπως καταλαβαίνεις είναι τελείως out αυτό που ζήτησαν.
Και φυσικά σε οποιαδήποτε μη κομματική εκδήλωση (μεταλλεία κ.α.) παρέα θα ήμαστε. Αλλά μέχρι έχει. Μυστήρια προεκλογικά βήματα για να κάνουν ντόρο ας τα κάνουν σε άλλους. Τρώγαμε τους συντρόφους τους τους ΠΑΣΟΚους τόσο χρόνια στη μούρη. ΦΤΑΝΕΙ. Αυτοί να ξέρεις από το άρθρο σου κερδίζουν εντυπώσεις και από την τοποθέτηση μου επίσης .
Προεκλογικά θυμήθηκαν να αφήσουν την ‘’θαλπωρή’’ του Φορτούλα και να έρθουν με εμάς; Σε συγκεντρώσεις στη Θεσσαλονίκη θυμάσαι το τι γίνεται. Με ποιους είναι ο Αλέξης και οι συνιστώσες τους;
Και για να το κλείσω παραθέτω μέρος της ανακοίνωσης του ΠΑΜΕ
«Προκλητική ήταν η παρουσία, στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, μπλοκ 15 ατόμων του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι να αναρωτιέται ο κάθε εργάτης και η καθεμιά εργάτρια τι δουλειά έχει ένα τέτοιο κόμμα στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ που χρόνια τώρα το κατηγορεί, και μάλιστα ενώ ο ίδιος καλούσε σε συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο Κιλκίς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα, υπερασπίζεται τη συνθήκη του Μάαστριχτ, και έχει στηρίξει πολλές συνθήκες και συμφωνίες της Ε.Ε., την οποία υπερασπίζεται ως ιμπεριαλιστική ένωση. Απλώς σπέρνει αυταπάτες στο λαό ότι μπορεί να την αλλάξει και να την κάνει φιλολαϊκή.
Επίσης, στο συνδικαλιστικό κίνημα, εδώ και χρόνια κατηγορεί το ΠΑΜΕ για τις ξεχωριστές πορείες που κάνει από τη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, ενώ ο ίδιος είναι συστηματικός χειροκροτητής των εργοδοτικών και κυβερνητικών εργατοπατέρων. Η ίδια η ζωή δίνει πάρα πολλά παραδείγματα, τα οποία αποδεικνύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν έχει καμιά σχέση με το ταξικό κίνημα, αλλά βρίσκεται απέναντί του.
Προφανώς και δε μετάνιωσε για τις επιλογές του τόσα χρόνια, απλώς ο καιροσκοπισμός του φτάνει μέχρι το σημείο – προεκλογικά – να δείξει ότι «ενδιαφέρεται» για την ενότητα των εργαζομένων, αλλά και ότι ο ίδιος βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των αγώνων.
Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα γνωρίζουν, όμως, πολύ καλά πλέον ποιες δυνάμεις με ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση βρίσκονται καθημερινά – και προεκλογικά και μετεκλογικά – πλάι τους και ποιες δυνάμεις κοροϊδεύουν με προοδευτική φρασεολογία, γιατί στην πράξη βάζουν πλάτη στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και του κράτους τους.»