Ξημερώματα 25ης Μαρτίου. Σηκώνομαι όπως κάθε εθνική γιορτή και πριν ακόμη χαράξει βγαίνω στο μπαλκόνι να κρεμάσω τη σημαία. Ναι! όπως έκανα απ τα νιάτα μου κι όπως έμαθα απ το πατρικό μου σπίτι. Θα μπορούσα βέβαια να την έχω κρεμάσει από χθες- προχθές, κάποια στιγμή τέλος πάντων τις προηγούμενες ημέρες. Αλλά όχι! Επιμένω να την κρεμάω ανήμερα και να τη μαζεύω το σούρουπο.
Όχι για να τελειώνω με το καθήκον προς την πατρίδα, δεν το κάνω άλλωστε γι αυτό. Είναι χρέος και υπόσχεση προς τον πατέρα μου. Νευρίαζα τόσο πολύ που ήθελε να κρεμάμε από μέρες πριν τη σημαία, πρώτα τη μεγάλη μπλε με τον άσπρο σταυρό και αργότερα την ριγέ άσπρο- μπλε με το σταυρό ψηλά αριστερά και να τη μαζεύουμε το βράδυ.
Και την επομένη άντε πάλι να τη βγάζει πρωί -πρωί πριν μπει στο σταύλο και να μου υπενθυμίζει ότι μόλις γύρει ο ήλιος πρέπει να τη μαζέψω, γιατί αυτός θα είχε δουλειά στο καφενείο.
Μια μέρα, δεν άντεξα και τον ρώτησα γιατί αυτή η εμμονή του, να πηγαινοφέρνουμε τη σημαία μέσα – έξω και να μην την αφήσουμε 2-3 μέρες κρεμασμένη στη θέση της και να τη μαζέψουμε μια και καλή το βράδυ της γιορτής;
Μια μέρα, δεν άντεξα και τον ρώτησα γιατί αυτή η εμμονή του, να πηγαινοφέρνουμε τη σημαία μέσα – έξω και να μην την αφήσουμε 2-3 μέρες κρεμασμένη στη θέση της και να τη μαζέψουμε μια και καλή το βράδυ της γιορτής;
Γύρισε και ενοχλημένος με την ερώτηση μου , μου απάντησε «τη σημαία δεν την αφήνουμε ποτέ αφύλαχτη γιαβρί μου, πάντα πρέπει να είμαστε κοντά της να την προσέχουμε. Όλη την ημέρα πηγαινοερχόμαστε στην αυλή, το βράδυ που κοιμόμαστε πρέπει να την παίρνουμε κοντά μας».
Τότε τον ρώτησα γιατί οι γείτονες τις αφήνουν και δεν έχουν πρόβλημα. «γιατί αυτοί είναι δεξιοί μπουνταλάδες, ούτε γιατί τις βγάζουμε στις Εθνικές γιορτές μας ξέρουν, ούτε ποια είναι η τάξη τους στην κοινωνία».
Χρόνια τώρα, μένω στα ψηλά, δεν υπάρχει περίπτωση να κινδυνέψει η σημαία μου από κανέναν, αλλά όταν πλησιάζουν οι εθνικές επέτειοι, θυμάμαι πάντα τα λόγια του Μακρονησιώτη Γιάγκου μου. Τη σημαία δεν την αφήνουν ποτέ αφύλαχτη. Και κάνω το αυτονόητο για μένα, την κρεμάω στο μπαλκόνι το πρωί και την κατεβάζω το δειλινό .
Χρόνια μας πολλά, να είμαστε γεροί και ν αρχίσουμε επιτέλους να τιμάμε τους αγώνες όσων θυσιάστηκαν, για να μπορούμε να βλέπουμε εμείς ελεύθερα την Αϊσε και τον Κεμάλ στα τουρκικά σήριαλ.
Χρόνια τώρα, μένω στα ψηλά, δεν υπάρχει περίπτωση να κινδυνέψει η σημαία μου από κανέναν, αλλά όταν πλησιάζουν οι εθνικές επέτειοι, θυμάμαι πάντα τα λόγια του Μακρονησιώτη Γιάγκου μου. Τη σημαία δεν την αφήνουν ποτέ αφύλαχτη. Και κάνω το αυτονόητο για μένα, την κρεμάω στο μπαλκόνι το πρωί και την κατεβάζω το δειλινό .
Χρόνια μας πολλά, να είμαστε γεροί και ν αρχίσουμε επιτέλους να τιμάμε τους αγώνες όσων θυσιάστηκαν, για να μπορούμε να βλέπουμε εμείς ελεύθερα την Αϊσε και τον Κεμάλ στα τουρκικά σήριαλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.