Ο Δήμος να αναλάβει και να διαδραματίσει τον επιτελικό του ρόλο

Του Παύλου Τονικίδη,

Προέδρου του Επιμελητηρίου Κιλκίς
Η πλέον κοινή και αδιαμφισβήτητη διαπίστωση είναι η δύσκολη εποχή για την Ελλάδα, η δύσκολη εποχή για το Κιλκίς. Η τοπική κοινωνία μας ασφυκτιά από τα συνεχή οριζόντια μέτρα που πλήττουν βάναυσα το βιωτικό επίπεδο χιλιάδων ανθρώπων. Η ανεργία “έχει χτυπήσει το κόκκινο”, οι νέοι παρακολουθούν αμήχανα το νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται και όλοι μαζί αναζητούμε κάποιο φως, κάποια ελπίδα.

Η αγορά της περιοχής πιέζεται, μαγαζιά κλείνουν καθημερινά, ενώ ακούμε συνέχεια μεγάλα λόγια, τα περισσότερα κενά περιεχομένου. Ας μιλήσουμε ρεαλιστικά : Ζούμε μια γρήγορη, επώδυνη χειροτέρευση των συνθηκών ζωής στον Νομό μας.

Ασφαλώς επιδρούν το γενικότερο κλίμα, τα συνολικότερα προβλήματα της χώρας, οι πολιτικές που έχουν ακολουθήσει οι Κυβερνήσεις. Είναι όμως μόνον αυτό που καθορίζει την απουσία προτάσεων, την έλλειψη κάποιου στοιχειώδους προγραμματισμού και σχεδίου; Κατά την άποψή μου, όχι.

Πιστεύω ότι οφείλουμε να αναζητήσουμε απαντήσεις κοιτώντας και την δράση, την παρέμβαση των κεντρικών φορέων της πόλης και βασικά του Δήμου Κιλκίς που θα έπρεπε να διαδραματίζει ένα κεντρικό ρόλο στην εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου, ρεαλιστικού σχεδίου ανάπτυξης της περιοχής. Αισθάνεται άραγε κανείς σήμερα, ότι υπάρχει μια τέτοια μέριμνα, μια τέτοια φροντίδα; Δεν το πιστεύω. Αντίθετα, υπάρχει ένα μεγάλο κενό.

Ας κοιτάξουμε γύρω μας και ας θέσουμε ορισμένα ερωτήματα: υπάρχει κάποια ολοκληρωμένη πολιτική ανάπτυξης κοινωνικών “καθημερινών” υποδομών ή αντιμετώπισης του κυκλοφοριακού προβλήματος της περιοχής; Υπάρχει κάποια ολοκληρωμένη αντίληψη από τον Δήμο για μια ομπρέλα κοινωνικής φροντίδας και προστασίας απέναντι στα φαινόμενα φτώχειας και ανεργίας μέσα σε συνθήκες κρίσης που ισοπεδώνει τα πάντα;

Υπάρχει φροντίδα για μια εύρυθμη λειτουργία των ΚΑΠΗ και των Παιδικών σταθμών; Υπάρχει σχεδιασμός για την ανάπτυξη πολιτιστικών υποδομών και για πρωτοβουλίες που να δίνουν μια ταυτότητα στην πόλη; Υπάρχει κάποια ολοκληρωμένη πολιτική φροντίδας και ανάπτυξης του πρασίνου; Πολύ φοβάμαι ότι οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα συγκροτούν αλυσίδα από συνεχή ΟΧΙ. Δυστυχώς ο Δήμος από πρωταγωνιστής σε μια προσπάθεια ανάπτυξης, φαντάζει κομπάρσος και αδύναμος, χωρίς ουσιαστικό ρόλο.

Ξέρω πολύ καλά, ότι οι απαντήσεις είναι πάντα «έτοιμες». Γνωρίζω τι θα ακουστεί: «Η Αυτοδιοίκηση χτυπιέται», «Οι πόροι μειώθηκαν», «Κάνεις έυκολη κριτική», «Είναι πολλά τα προβλήματα». Προσωπικά όπως και οι περισσότεροι συμπολίτες μου, έχω κουραστεί από τις συνεχείς δήθεν εξηγήσεις, τις γεμάτες κοινοτοπία απαντήσεις , το παιχνίδι της επίρριψης των ευθυνών από τον ένα στον άλλο. Έχω κουραστεί) να ακούω για τις δυσκολίες που έφερε ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ», τις μόνιμες ευθύνες των άλλων.

Το πραγματικό ερώτημα είναι: Θα μπορούσε ο Δήμος μας να έχει ένα ρεαλιστικό σχέδιο αντιμετώπισης των προβλημάτων της περιοχής, ένα προγραμματισμό ανάπτυξης των κοινωνικών “καθημερινών” υποδομών, ένα πλαίσιο στοχεύσεων για την αξιοποίηση πόρων του ΕΣΠΑ; Πιστεύω ακράδαντα πως ναι, αλλά είναι σαφές ότι δεν έπραξε τίποτε προς αυτές τις κατευθύνσεις.

Ας μην κρυβόμαστε. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια κατάσταση αφασίας στον Δήμο και αυτό εμποδίζει οποιοδήποτε βήμα προς τα εμπρός, οποιοδήποτε δημιουργικό σκίρτημα. Το συζητούν όλοι, το ψιθυρίζουν. Πολλοί προβληματίζονται έντονα γιατί αντιλαμβάνονται ότι ο Δήμος θα μπορούσε και θα έπρεπε να διαδραματίζει τον κεντρικό ρόλο σε μια ανορθωτική προσπάθεια, να συντονίζει όλες τις επιμέρους πρωτοβουλίες φορέων και κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.

Νομίζω ότι αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Έχουμε την ευκαιρία να το κάνουμε τον ερχόμενο Μάιο. Σε λιγότερο από δέκα μήνες θα αναδείξουμε νέο Δήμαρχο και νέα Δημοτική Αρχή που μάλιστα θα έχουν για πρώτη φορά πενταετή θητεία. Νομίζω ότι αυτή ακριβώς η στιγμή αποτελεί μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί, ευκαιρία νέας πορείας για τον Δήμο και την περιοχή.

Αυτή ακριβώς η στιγμή αποτελεί μια θετική πρόκληση για όλες τις δημιουργικές δυνάμεις της πόλης πέρα από πολιτικές, ιδεολογικές, κομματικές διαφοροποιήσεις να δώσουν τα χέρια, να καταθέσουν προτάσεις ρεαλιστικές ,κοστολογημένες και με χρονοδιάγραμμα ώστε να θέσουν την σφραγίδα τους σε μια πρωτόγνωρη απόπειρα. Είναι αυτονόητο, ότι σ’αυτή την προσπάθεια θα είμαι παρών. Το ξεπέρασμα της κρίσης απαιτεί έξυπνες προτάσεις. Όχι έξυπνες ατάκες.