Καιροσκόποι παραχαράκτες και γελοίες αποδομήσεις στη διεθνή γεωπολιτική ιστοριογραφία

[εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Γουμενίσσης, Άξιουπόλεως & Πολυκάστρου]

Με την ιδιότητα του νεότερου Συνέλληνα-Παίονα-Κιλκισιώτη-Μακεδόνα, συνυφασμένη στην ποιμαντορική αποστολή και στην πρωτεύουσα χριστιανική ταυτότητα-ευθύνη μας, ως “υπέρτιμος και έξαρχος Δυτικής Μακεδονίας”, χαιρετίζουμε τις νηφάλιες άμεσες αντιδράσεις των τοπικών αρχών στις προκλήσεις φαινομενικά δημοτικών παραγόντων της Γευγελής και γενικότερα του κυβερνώντος κόμματος των πολυεθνικών Σκοπίων. Φαίνεται πως δεν βρέθηκε (ούτε μάλλον θα βρεθεί) είτε ενδοκρατικά στα Σκόπια είτε διεθνώς “γιατρός” των ανιστόρητων εμμονών των νεότερων κρατιδικών μορφωμάτων, που δραδραματίζουν το ρόλο των γεωπολιτικών “ιών” για να ταλαιπωρούν μαζί με τους φιλήσυχους ανθρώπους και την ιστορία χιλιάδων ετών. Τέτοιοι παραχαράκτες αναζητούνται ως χρησιμότατοι στην παγκόσμια αριθμητική μαζοποίηση των μεταβολισμένων ανθρωπίνων συνειδήσεων, τ.ε. ημών των συνανθρώπων, χωρίς σεβασμό στο θεόσδοτο δικαίωμα της ελευθερίας και του προσώπου. 

Για να εθίζουν τους κατοίκους και τους τουρίστες με τη διαφημιστική πρακτική στον παραλογισμό της ισοπέδωσης των πάντων (και της ιστορίας και της εθνικής αυτοσυνειδησίας, πολύ δε περισσότερο της θρησκευτικής ανάδυσης στην αποδοχή της αυτοαποκάλυψης του ζώντος μοναδικού Θεού).

Χριστιανισμός και Ελληνισμός συνιστούν τα δομικά στοιχεία της νεότερης Ευρώπης και όχι μόνο, είναι οι δύο μαστοί της πολιτισμικής δημιουργικότητας των κρατών της Ε.Ε. στην οποία θα ήθελαν να ενταχθούν τα Σκόπια, σεβόμενα τη μήτρα της Βαλκανικής διαχρονίας σε πολιτισμό και κυρίως σε πίστη ζώσα κι αληθινή, σεβόμενα τη μεγαλόδωρη γενοβολία τουλάχιστον του σλαβικού αλφαβήτου. 

Με πάντοτε νικητή στους διεθνείς “αγώνες” επιβίωσης της Βαλκανικής διακρατικότητας τη μακροχρόνια γλώσσα και τον υπερ–τρισχιλιόχρονο πολιτισμό και τη θεόσδοτη θεολογία και τη χριστιανική ανθρωπολογία και τον εκκλησιαστικό κοινωνισμό των Ελλήνων, των μετέπειτα Ρωμηών, αλλά και των σημερινών Ελλαδιτών, που τόσο μας αδικούν με τις υβριστικές διεκδικήσεις τους οι χθεσινότατοι των Σκοπίων, οι στενοκέφαλοι πολιτικοί σύμβουλοι του τωρινού ηγέτη τους!

«Οι Ομηροι των Σκοπίων (Φυγάδες, περιουσίες και επαναπατρισμός. Απόρρητα αρχεία της Γιουγκοσλαβίας)» της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, του Νικ. Μέρτζου, με φωτογραφίες και φωτοστατική ανατύπωση των ίδιων των Γιουγκοσλαβικών και των Βουλγαρικών εξωτερικο-πολιτικών απορρήτων εγγράφων, μικρό και περιεκτικό, μοιάζει με το Προφητικό Αποκαλυπτικό λιθαράκι που ξεκόλλησε από την αγέραστη νεότερη ελληνική ιστορία και κυλώντας έπεσε και γκρέμισε την γεωπολιτική αλαζονεία των γειτόνων και των παρα-γειτόνων μας, που διαθέτουν το απολίτιστο προτέρημα της αχόρταγης πείνας. 

Η αχόρταγη πείνα, που απαμφιέζει τον άνθρωπο από τη θεοδόμητη λαχτάρα της αλήθειας και της δικαιοσύνης και τον μεταμφιέζει σε αρλεκίνο των φαντασιακών ψευδών, δεν είναι μόνο πληγή αγιάτρευτη στη μεγάλη συνανθρώπινη ιστορία, αλλά φθάνει να εγγίζει τα όρια της βλάσφημης καταφρόνησης του Θεού. 

Καθώς η δική Του ασταμάτητη δημιουργική πρόνοια μας κρατάει όλους στην ύπαρξη και στη ζωή. Η δική Του απροσμέτρητη φιλανθρωπία υπομονεύει με μιαν απερινόητη υπομονή στα λάθη της αθεολόγητης λήθης και της ασυνάνθρωπης πρακτικής. Γιαυτό και δεν είναι μόνον ενδοκοσμική η υποκλεπτική αναίδεια των γειτόνων μας, αλλά ματαιόφρων, ασεβής, απορριπτική της αγάπης του Θεού μας, που τόσο μας αγάπησε ώστε να μας χαρίσει το Σταυρό Του!

Και μόνο το κρατιδικό σύμβολο των Σκοπίων, το επιθετικό λιονταράκι, στις παρυφές της Σταυροφόρου ελληνικής σημαίας, ακόμη και σε εδάφη που ευωδιάζουν Ελλάδα και Ρωμηοσύνη ωσάν τη Γευγελή (!), δείχνει κατά που προσανατολίζονται τέτοιες πρακτικές των γειτόνων. Μόνο και μόνο για να κρατηθούν γεωπολιτικά ως σφήνα στα πλευρά της Ελλάδος, στα πλευρά της Ρωμηοσύνης.

Όλα αυτά είναι γεννήματα μιας απρόσωπης μικροπρέπειας, αν την αξιολογήσουμε με τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όχι αυτά του ΟΗΕ, αλλά εκείνα που μας έδωσε στην πρώτη μας δημιουργία ο Θεός και μας τα ξανάδωσε στην αναδημιουργία της σωτηρίας ο Υιός Του. 

Γιαυτό διαλαλούμε προς κάθε κατεύθυνση, κυρίως προς τους εκκλησιαστικούς παράγοντες των Σκοπίων, την αυτονόητη αλήθεια: ότι ποτέ ένας άνδρας ωσάν τον ισαπόστολο άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς αρχιεπίσκοπο Αχρίδος, το νεότερο ισαπόστολο των Σέρβων (και όλων των Σλάβων), τον ομολογητή και θύμα της ναζιστικής κατοχής, δεν θα διενοείτο τα γεωπολιτικά παραμύθια σαν αυτά που θεατρίζουν στη Γευγελή σήμερα. Ποτέ ένας ήρωας της ανθρωπιάς δεν θα εξυπηρετούσε άλογες, παράλογες, τοπικιστικές ανακατανομές σε βάρος της ιστορίας τόσων και τόσων Αγίων και Δικαίων Νεκρών, τόσων Ηρώων.

Η Μακεδονία και ως όνομα και ως ιστορία και ως ζωή, με όλους τους προμάχους της, είτε στην προοπτική της εγκοσμιότητας είτε (και) στην προοπτική της εσχατολογίας προσκαλεί συν τοις άλλοις ειδικά τους ανιστόρητους γείτονες σε αυτοσυγκράτηση (αντί τη σχιζοφρενική απώθηση της αλήθειας) και σε αξιοποίηση του ευλογημένου δώρου της γειτονίας τους με την ιστορική Μακεδονία τόσων και τόσων ολοζώντανων μνημείων του Ελληνισμού, του Ελληνικού Χριστιανισμού. 

Ο κορμός μας είναι βαθύρριζος ως τις διαδρομές της προϊστορίας. Είναι καλλίκλαδος και καλλίκαρπος, φθάνοντας ως τα ύψη του ουρανού και επέκεινα. Διότι ελεήθημεν μέχρι και τώρα να έχουμε αγίους και δικαίους, χώρια τους μάρτυρες και εθνομάρτυρες της νεότερης ιστορίας μας.