Το ΠΑΣΟΚ βρίθει λωτοφάγων…

Του Νίκου Τερζή
Ιατρού – Μέλους Νομαρχιακής ΠΑΣΟΚ
Την περασμένη Κυριακή ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες για την ανάδειξη αντιπροσώπων που θα λάβουν μέρος στο συντακτικό Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Προηγήθηκε εκτεταμένος προσυνεδριακός διάλογος με δυναμική συμμετοχή και γόνιμη ανταλλαγή απόψεων και ιδεών… Έτσι τουλάχιστον είπαν.

Η προσέλευση στις κομματικές κάλπες μελών και φίλων ξεπέρασε κάθε οργανωτική προσδοκία, κάτι που οδήγησε την ηγεσία του Κινήματος στην διατύπωση βαρύγδουπων δηλώσεων. Δηλαδή πως το ΠΑΣΟΚ βγαίνει από τη διαδικασία ισχυρό και ριζικά ανανεωμένο, και πως εγκαθιδρύεται μια νέα σχέση ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης με την κοινωνία. Ακούστηκε ακόμη πως επιτέλους σαρώθηκε η μιζέρια μαζί με τα κατάλοιπα παλαιών μηχανιστικών αντιλήψεων.

Αλλά και σε τοπικό επίπεδο κομματικοί πρωτοκλασάτοι , συντονισμένοι στο ίδιο μήκος κύματος, περιχαρείς έσπευσαν να δηλώσουν πως το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ σε πείσμα όσων το πολεμούν, οι Κασσάνδρες διαψεύστηκαν και πως στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν πλέον χαμόγελα και άλλα τέτοια φαιδρά.

Δεν εκπλήσσει πια το ύφος και η φιλοσοφία τέτοιων δηλώσεων. Ηγεσίες, διευθύνουσες ομάδες αλλά και πρόσωπα, μπροστά στα ναυάγια που δημιούργησαν, έντρομοι, επιδιώκουν να εξωραΐσουν την εικόνα τους, να αποποιηθούν την ευθύνη, να ξεφύγουν από την κατακραυγή και να διασωθούν ψευδόμενοι συνειδητά. Ο πολιτικός εκφυλισμός και η πνευματική ανεπάρκεια που τους οδήγησε σε παταγώδη αποτυχία προκάλεσε δυστυχώς την εθνική τραγωδία που όλοι μας βιώνουμε.

Είναι ουτοπική, αν όχι αφελής, η προσμονή για αλλαγή στρατηγικού προσανατολισμού, ή ο προσδιορισμός ενός νέου ιδεολογικού στίγματος στο επερχόμενο Συνέδριο. Πόσο μάλλον η διατύπωση μιας νέας πολιτικής αφήγησης που θα αφορά την ανασυγκρότηση του χώρου και την εκπόνηση ενός ρεαλιστικού σχεδίου με σκοπό την εθνική σωτηρία.

Και αυτό γιατί στον προσυνεδριακό διάλογο κυρίως συμμετείχε ένα συγκεκριμένο κομματικό ακροατήριο, με ιδιαίτερη ηλικιακή σύνθεση, εξαρτημένα αντανακλαστικά, ιδεολογική αρτηριοσκλήρυνση, πνευματική κόπωση και διαλεκτική αφασία. Ο σκληρός πυρήνας δηλαδή του αμετανόητου ή ρομαντικού 5%. Η κοινωνία και το «άλλο» ΠΑΣΟΚ συνειδητά απουσίαζαν. Κουράστηκαν από τη φαρσοκωμωδία. Σιχάθηκαν τους εκφραστές της διαφθοράς, του βολέματος, της συντήρησης, της ερμαφρόδιτης ρητορικής, της εξόφθαλμης ανεπάρκειας.

Και είναι η μορφωτική και πολιτικής τους ανεπάρκεια που δυστυχώς μετέβαλε τον προσυνεδριακό διάλογο σε βήμα άναρθρων κραυγών, κοινότυπων διαπιστώσεων, ανόητων διαξιφισμών και φτηνού κουτσαβακισμού όταν η πολιτική είναι Ανάλυση, Πρόβλεψη, Πρόταση, Ευγένεια και Λόγος.

Η διαδικασία για άλλη μια φορά υπήρξε προσχηματική με ψυχαναλυτικά χαρακτηριστικά. Να εκτονωθεί ο κομματικός στρατός, να πολωθεί τεχνητά το κλίμα και να συσπειρωθούν τα εσωκομματικά στρατόπεδα. Για άλλη μια φορά περίσσεψε η υποκρισία, δεν χώρεσε η αλήθεια. Στον γράφοντα αφαιρέθηκε ο λόγος και εξοστρακίστηκε από συνέλευση γιατί απλά διαπίστωσε την πολιτική μετάλλαξη του Κινήματος. Εικόνα βαρβαρότητας.

Όποιος ασχολήθηκε με την ουσία του προσυνεδριακού διαλόγου σίγουρα διαπίστωσε τη μεγάλη διανοητική, αναλυτική και πολιτική πενία των προσυνεδριακών κειμένων. Κείμενα βαρετά, άνευρα, διατυπωμένα με έναν ξύλινο λόγο, τόσο αόριστα και γενικόλογα έτσι ώστε να μην μπορείς ούτε να συμφωνήσεις αλλά ούτε και να διαφωνήσεις.

Αισθάνεσαι ντροπή συμμετέχοντας σε ετερόκλητες συναθροίσεις που βαφτίζονται Συνέδρια και προτάσσουν ως πολιτική για το μέλλον αυτό το ιδεολογικό συνονθύλευμα. Ο πολιτικός αναλφαβητισμός και η μορφωτική φτώχεια οδηγεί στην ανακύκλωση προσώπων και ιδεών. Προκαλεί αποστροφή το γεγονός πως μια εσωκομματική διαδικασία ρουτίνας επιστρατεύεται για να καλύψει τον πολιτικάντικο μεταμορφισμό. Την παρουσίαση του παλιού ως νέου, του συντηρητικού ως προοδευτικού, του διαβρωμένου ως άφθαρτου.

Πρόσκληση για συμμετοχή, ένταξη και δράση χωρίς νέο λόγο, νέο ήθος, νέα κουλτούρα, νέα αντίληψη ισοδυναμεί με πρόσκληση για συμμετοχή σε μια νέα τυχοδιωκτική ομάδα και όχι σε ένα νέο πολιτικό σχηματισμό. Αυτές τις νοοτροπίες, αυτές τις πρακτικές πληρώνει η χώρα και το Κίνημα. Θλίψη προκαλεί η διαπίστωση πως αυτές οι παρωχημένες πολιτικές προτείνονται ρετουσαρισμένες ως κάτι το νέο από τα υπολείμματα της κραταιάς Δημοκρατικής Παράταξης. Απουσιάζει η αυτόχθονη πολιτική σκέψη, το όραμα, το σχέδιο.

Φαινόμενα προχωρημένης πολιτικής παρακμής που δυστυχώς στην υπερβολή τους απαντώνται και σε τοπικό επίπεδο. Τα ονόματα είναι γνωστά. Άβουλες φιγούρες, περιπλανώμενοι καιροσκόποι, πολιτικάντιδες τις οκάς και βολεμένα τσιράκια που ξεχειλίζουν έπαρση και επαρχιώτικο νταηλίκι…. ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Και εδώ ο Λόγος απουσιάζει.

Ξεχνάμε πως αρχή μιας οποιασδήποτε αναγέννησης, ιδιαίτερα της πολιτικής είναι ο λόγος και η μνήμη. Λησμονούμε τον Αντόνιο Γκράμσι που υποστήριξε πως η Πολιτική Αναγέννηση απαιτεί την Αλήθεια. Και αλήθεια στη γλώσσα μας σημαίνει όχι στη Λήθη. Σημαίνει Ναι στη Μνήμη. Δυστυχώς είμαστε ένας λαός που εύκολα ξεχνά. Να γιατί του χρειάζονται τα Μνημόνια. Για να του υπενθυμίζουν, να του υπαγορεύουν ό,τι ο ίδιος έχει ξεχάσει.

Το ΠΑΣΟΚ δυστυχώς βρίθει λωτοφάγων……