Αξιοποιείται επιτέλους το εγκαταλελειμμένο παλιό αεροδρόμιο του Κιλκίς..

Γράφει ο Πάνος Μαύρος
Εμείς δεν ήμασταν αυτοί που φωνάζαμε, διαμαρτυρόμασταν, βρίζαμε, που ξεπουλιόταν η Ελλάδα μας στους ξένους; Εμείς δεν ήμασταν αυτοί, που βλέπαμε τον πλούτο της πατρίδα μας να ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑ για ελάχιστα ευρώ; Υπέδαφος, έδαφος, θάλασσες, ήλιος, νερά…; Όλα να μας τα πάρουν οι παμφάγες και αχόρταγες ύαινες. Ντόπιες και ξένες..

Ποια ήταν όμως η δική μας πρόταση; Τι κάναμε τόσα χρόνια; Τίποτα. Μόνο ψευτομαγκιές και λόγια από τη “θαλπωρή” του facebook. Αυτό κάναμε οι περισσότεροι.. Κουτοπόνηρα περιμέναμε να μας σώσουν οι «άλλοι..» Αμ δε.. 

Έστω και αργά, πήραμε επιτέλους τη μοίρα μας, στα χέρια μας και στις δικές μας δυνάμεις.. Οι «άλλοι» ή δήθεν επενδυτές, ήταν ποιο έξυπνοι και ποιο ικανοί από εμάς; 

Παλιό αεροδρόμιο Κιλκίς. Ένας ακόμα ανεκμετάλλευτος χώρος, εδώ και πολλά χρόνια. Ερημωμένος, βρώμικος, αναξιοποίητος. Για άλλη μια φορά δείξαμε την πλήρη εγκατάλειψη και απαξίωση μας, σε κάτι που είχε αξία.. Χρήσιμος μόνο για καρδιοπαθείς περιπατητές, και τα παράνομα ή μη ζευγαράκια, τις νυχτερινές ώρες. Άντε και κάποιες συναντήσεις των αερομοντελιστών τα Σαββατοκύριακα. 

Τι έφταιγε άραγε, και μας είχες πάρει η «κάτω βόλτα» εδώ και τόσα χρόνια; Είχαμε τόσα πολλά πράγματα στην πόλη μας, αλλά τα παραμελήσουμε και τα αφήσαμε στη μοίρα τους. Απογοητευμένοι; Διχασμένοι; Αδιάφοροι; Ανίκανοι; Με προσωπικά μικροσυμφέροντα; 

Τέλος πάντων, έστω και αργά απορροφήσαμε ένα ακόμη μεγάλο κονδύλιο του ΕΣΠΑ 2035-2045 μΧ. Από το 1ο ΕΣΠΑ 2007-2013, η Ευρώπη μας έδινε πολλά χρήματα μήπως και «ξυπνήσουμε» και αλλάξουμε επιτέλους, αλλά που μυαλό τότε… Αυτοί μας έλεγαν: «Άντε ξεκολλήστε από τη μιζέρια και προχωρήστε..», αλλά εμείς γκρίνια, κλάψα, διχόνοια και πλακώματα μεταξύ μας. Διχόνοια, η κατάρα του Έλληνα.. 

Μια Ελλάδα σε μόνιμη σύγχυση… Διαμαρτυρίες, απεργίες, κλείσιμο δρόμων, βία, αναρχία. Κάνεις προκοπή έτσι….; Και να πετυχαίναμε τίποτα; Επί δεκάδες χρόνια, τόσο σκληροί αγώνες στα πεζοδρόμια και στους δρόμους, και αυτοί μας έφεραν ακόμη ποιο πίσω στο 1950. Που να μην παλεύαμε κιόλας δηλαδή…. Και οι πονηροί στη μάσα… μόνιμα.. Και άσε το κορόιδο το λαουτζίκο να παλεύει και να τρώει ξύλο και χημικά. 

Γιατί άραγε δεν βλέπουμε Ελβετούς μετανάστες; Μήπως είναι βλάκες και χαζοί οι Φιλανδοί και Σουηδοί, που σπάνια ξεσηκώνονται; Zουν ιδανικά στον παράδεισο; Και φυσικά όχι.. Πως καταφέρνουν όμως και ζουν αξιοπρεπώς και χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα; Απλά είναι ποιο έξυπνοι. ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΟΙΚΟΥΝ ΕΝΤΙΜΟΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ, ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΑΥΣΤΗΡΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ… Επιπλέον στηρίζουν τις αποφάσεις των διοικούντων, όταν είναι για το κοινό καλό. Τόσο απλά.. 

Σχετικά με το παλιό αεροδρόμιο Κιλκίς, υπήρχαν πολλά πλεονεκτήματα για την αξιοποίηση του. 

Ήταν σε σημείο προνομιακό (στην κύρια είσοδο της πόλης από Θεσσαλονίκη, συν τους διερχόμενους του δυτικού περιφερειακού δρόμου για Βουλγαρία, Πολύκαστρο κτλ). 

Ήταν «χαρακτηρισμένο» ακόμα σαν αεροδρόμιο, έξω από την πόλη αλλά και δίπλα σε αυτήν. Είχε μεγάλους επίπεδους χώρους άδειους (τίγκα στο σκουπίδι και τα ξερόχορτα βέβαια, συν κάτι παραγκοαποθήκες), συν τον αεροδιάδρομο και ένα ρημαγμένο πύργο ελέγχου. 

Τι έμενε; Απλά να κάνουμε κάτι. Και το κάναμε. Επινοώντας, δημιουργώντας, ελπίζοντας, και φυσικά απορροφώντας έξυπνα τα κονδύλια που μας έδιναν. 

Το κάναμε μουσείο αεροπλάνων, και όχι μόνο βέβαια. 

Απευθυνθήκαμε στην Πολεμική μας αεροπορία, αλλά και στις ιδιωτικές αεροπορικές εταιρείες όλου του κόσμου. Μπελάς ήταν για αυτούς τα παλιά αεροπλάνα. Μας τα χάρισαν στην ουσία. Έμμεσα όμως έκαναν διαφήμιση διότι τα λογότυπα υπήρχαν επάνω στα αεροπλάνα και τα έβλεπαν οι χιλιάδες επισκέπτες. 

Η Π.Α. μας έδωσε αρκετά από τα μοντέλα της, από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα. «Ανατρίχιαζες» από εθνική υπερηφάνεια στο θέαμα, τόσο των παλιών όσο και των σύγχρονων αεροσκαφών. Αεροπλάνα που κάποτε «έσκιζαν» τους αιθέρες του Αιγαίου για να υπερασπίσουν νύχτα και μέρα την πατρίδα μας, τώρα «αναπαυόταν» στη γη του ηρωικού και ακριτικού Κιλκίς. 

Όχι πεταμένα σε κάποιο «νεκροταφείο αεροσκαφών», αλλά λαμπερά, περιποιημένα, για να ΘΥΜΙΖΟΥΝ…. Να θυμίζουν στα παιδιά μας, στους νέους μας, ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται, αλλά κατακτιέται.. Ότι κάποιοι έδωσαν τη ζωή τους για εμάς, αλλά δυστυχώς δεν τους θυμάται κανείς. Μα κανείς..; Έτσι και εμείς αφιερώσαμε αυτό το πάρκο προς τιμή των αφανών ΗΡΩΩΝ πιλότων μας. Το ονομάσαμε «Πάρκο Ηρώων πιλότων».. Δεν ήταν ελάχιστος φόρος τιμής για αυτά τα παλικάρια..; 

Τόσα εκατομμύρια ξόδεψε η πατρίδα μας από το υστέρημα μας για την αγορά τους. Ακόμα και ανενεργά πτητικά, πάλι μπορούσαν να προσφέρουν κάτι. 

Μερικά τα προσαρμόσαμε έτσι ώστε μπαίνοντας οι επισκέπτες, και κυρίως τα παιδιά στο θάλαμο του κυβερνήτη, να υπάρχουν ήχοι και οθόνη εξομοίωσης σαν να νιώθουν ότι πετούν πραγματικά. Τους βάζαμε στολή και κράνος πιλότου και «τρελαινόταν» από την βίωση τόσο αληθοφανών συνθηκών. 

Κάποια πολιτικά αεροσκάφη τα διασκευάσαμε σε εστιατόριο, καφετέρια, μαγαζί πώλησης σουβενίρ κτλ Χορηγοί στο καθένα οι αεροπορικές εταιρείες που διαφημιζόταν. 

Κάποιο άλλο το κάναμε ιντερνέτ καφέ, και άλλο παιδότοπο. Η αερολέσχη Κιλκίς έχει μια από τις καλύτερες σχολές αερομοντελιστών. Πρωτεργάτης ο «σποράς» Θόδωρος (Πέπος) Παπαδόπουλος που έχει γίνει φίρμα παγκοσμίως. 

Χτίσαμε και έναν εικονικό πύργο ελέγχου που έχει απίθανη θέα σε όλη την πεδιάδα του Κιλκίς. Είναι περιστρεφόμενος σαν τον πύργο του ΟΤΕ Θεσσαλονίκης και λειτουργεί σαν καφέ και κυριλέ εστιατόριο. Είναι τόσο εντυπωσιακό που για να μπεις πληρώνεις είσοδο. Την κατασκευή και εκμετάλλευση ανέλαβαν οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Τόσα λεφτά κονομούσαν από εμάς, ας επένδυαν και αυτοί κάπου…



Φτιάξαμε και ένα κτιριακό ομοίωμα αεροδρομίου, που στην ουσία είναι εμπορικό κέντρο. Από δήθεν Duty free, που στην πραγματικότητα πουλάνε κυρίως τοπικά προϊόντα της ευρύτερης περιοχής, μέχρι ρούχα, ηλεκτρικά κτλ Αυτό το ανέλαβε το επιμελητήριο και εμπορικός σύλλογος Κιλκίς. Υπάρχει επίσης και κατάστημα της αερολέσχης Κιλκίς που πουλάει στους χιλιάδες τουρίστες συναρμολογούμενα παιχνίδια-μοντέλα κτλ. Από παντού να τους «τα πάρει» ο Πέπος. Χαλάλι του…

Η «συνταγή» ήταν και πάλι η γνωστή: Στην πραγματικότητα εμείς παρείχαμε την ιδέα, και την παροχή της γης δωρεάν στους επενδυτές-χορηγούς (Κιλκισιώτες και μη), με ΑΜΟΙΒΑΙΟ ΚΕΡΔΟΣ. Αυτοί διαφημισμένοι και με οικονομικό όφελος, και εμείς με ΧΙΛΙΑΔΕΣ επισκέπτες από όλο τον κόσμο, συν σχολεία, γκρουπ κτλ



Το Κιλκίς πασίγνωστο, τα ξενοδοχεία γεμάτα, η αγορά της πόλης σφύζει από επισκέπτες-καταναλωτές, και οι θέσεις εργασίες πολλές (το σημαντικότερο όλων). Εννοείται ότι όλα τα υλικά κατασκευής, εξοπλισμών, διακόσμησης κτλ αγοράστηκαν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ από καταστήματα ή εργοστάσια της πόλης μας.

Επινοείς, δημιουργείς, ρισκάρεις και ελπίζεις. Να μείνεις στο βούρκο του παρελθόντος για το ποιος είναι αριστερός και δεξιός; Να πάρεις θέση εξουσίας να λουφάξεις και να αράξεις τέσσερα χρονάκια εις υγεία των κορόιδων;

Να μοιρολογείς και να γκρινιάζεις που δεν έχει δουλειές, χρήμα, ανάπτυξη; Να ανέχεσαι να ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ το δημόσιο xρήμα οι μάγκες; Να έχουν «σκάσει» από την ατέλειωτη μάσα οι λίγοι, και να σου λένε πρόστυχα και από επάνω: «Δεν έχουμε χρήματα… δεν γίνεται αυτό… δεν γίνεται το άλλο…. τι ψάχνεις τώρα….; πολλή φαντασία έχεις για να γίνουν όλα αυτά» και άλλες ξεδιάντροπες παπαριές;

Αυτοί όμως και φαντασία έχουν, και ρισκάρουν, και δεν φοβούνται να μας παρουσιάσουν το άσπρο για μαύρο και να τρώνε, τρώνε, τρώνε το υστέρημα του κοσμάκη………

Κιλκίς 2044 μ.Χ.