Ανάμεσα στο διαχειριστικό χάος και το σύνδρομο της αυτοκαταστροφής

Του Δημήτρη Μάρδα
Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ, π. Γενικού Γραμματέα Εμπορίου του ΥΠΑΝ (2000-2)
Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι στο ΠΑΣΟΚ απειλούν –απόλυτα δικαιολογημένα– παραμονές του Συνεδρίου του Κινήματος. Η πολιτική ηγεσία υποσχέθηκε την άμεση επίλυση του προβλήματος. Από την άλλη όμως πρέπει να βρει χρήματα για να καλύψει, εκτός των άλλων αναγκών του Συνεδρίου, τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής των εκτός Αττικής συνέδρων.
Προς διευκόλυνση των διαχειριστών του Κινήματος, πραγματοποιείται η ακόλουθη πρόταση.

Θα ήταν σκόπιμο λοιπόν να συμβάλλουν χρηματικά, τα στελέχη του Κόμματος, που δεν μετακόμισαν σε άλλο κόμμα, με τον εξής τρόπο. Αναλυτικότερα:

· Όσοι είναι ή διετέλεσαν Υπουργοί έστω μια φορά, ας καλύψουν δαπάνες διαμονής για πέντε θέσεις συνέδρων. Και για να μην τρομάζουν οι προαναφερθέντες, οι εν λόγω δαπάνες ανά σύνεδρο ανέρχονται, σε 100-130 ευρω ανά άτομο.

· Όσοι διετέλεσαν Υπουργοί ή Υφυπουργοί αδιαλείπτως, επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, από το 1990 και μετά, ας καλύψουν δέκα θέσεις.

· Όσοι είναι ή διετέλεσαν Υφυπουργοί έστω μια φορά, ας καλύψουν τρεις θέσεις.

· Όσοι διετέλεσαν ή είναι Γενικοί Γραμματείς ας καλύψουν δύο θέσεις.

· Ο αρχηγός του κόμματος ας καλύψει δέκα θέσεις.

· Όσα κομματικά στελέχη ή όσοι προέρχονται από γνωστά γραφεία των βαρόνων της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, που τοποθετήθηκαν σε θέσεις Προέδρου ή Δ/ντος Συμβούλου σε Δημόσιες Επιχειρήσεις, ας καλύψουν δαπάνες διαμονής για τρεις θέσεις.

· Αν δεν καλυφθούν οι εξεταζόμενες δαπάνες από τις παραπάνω λύσεις, τότε οι σύνεδροι οι προερχόμενοι από την Αττική, ας καλύψουν τις μισές δαπάνες διαμονής των υπολοίπων συντρόφων τους. Οι υπόλοιπες δαπάνες διαμονής θα καλυφθούν από τους εκτός Αττικής συνέδρους. Ως προς τις δαπάνες μετακίνησης, οι τελευταίες ας καλυφθούν από το Κίνημα, εκτός αν τα ποσά που συγκεντρωθούν από τους δεκάδες Προέδρους και Δ/ντες Συμβούλους των Δημοσίων Επιχειρήσεων, ξεπεράσουν τις ανάγκες χρηματοδότησης των δαπανών διαμονής.

Βέβαια το κύριο ζητούμενο και σε αυτό το Συνέδριο δεν είναι το διαχειριστικό πρόβλημα, αλλά η νέα ταυτότητα του Κινήματος. Αν αυτή οικοδομηθεί για πολλοστή φορά, σε παλαιά φθαρμένα υλικά, τότε το ΠΑΣΟΚ θα μοιάζει με έναν κλόουν που κινείται σε σάπια ξυλοπόδαρα.

Αν δεν απαλλαγεί λοιπόν το Κόμμα από το «σύνδρομο της αυτοκαταστροφής» δεν φαίνεται να έχει λόγο ύπαρξης. Έτσι, αν μετά από αυτό το όπως λέγεται ενωτικό και ανανεωτικό συνέδριο, ξαναδούμε στα όργανα διοίκησης του, εκείνα τα «πετυχημένα» ιστορικά στελέχη, που οδήγησαν τη χώρα εδώ που βρίσκεται (με τη θεαματική συνδρομή της Ν.Δ. κατά την περίοδο 1990-3 και 2004-9), τότε πολλοί θα αναρωτηθούν το λόγο ύπαρξης τους σε ένα πολιτικό χώρο, που αδυνατεί να κατανοήσει το εξής απλό:

Πηγή της πολιτικής είναι οι ενάρετοι άνθρωποι (βλ. διακήρυξης της γαλλικής Επανάστασης του 1789) και όχι οι φθαρμένοι, στεγνοί πια από ιδέες και γνώσεις αιωνόβιοι πρώην και νυν βουλευτές, Υπουργοί κ.λπ, που μαζί με τα κρατικοδίαιτα στελέχη των πολιτικών τους γραφείων ή του κόμματος, μοιάζουν σαν παλιά πολυχρησιμοποιημένα υλικά μικρής αξίας.