Γράφει ο Φώτης Μισόπουλος
"...θα μιλήσω για το δίκτυο της φτώχειας
κι όλους τους φτωχούς που ακροβατούν δίχως δίχτυ
.......
Είμαι παρουσιαστής μιας καθημερινής εκπομπής
.......
μα πάνω απ' όλα ακροβάτης των λέξεων" [1]
Ισορροπίες πάνω σ' ένα τεντωμένο σχοινί που μεταβάλλονται διαρκώς σε μια τελετή εξοικείωσης με τον θάνατο: ο ακροβάτης των λέξεων είναι ο ποιητής, ο σχοινοβάτης πέρα απ' το περίβλημα του λόγου, στο αμείλικτο υπαρκτικό κενό, στον θάνατο που εγκλωβίζεται ανάμεσα σε ό,τι γράφεται και αποκτά το τέλος του, το σκοπό του, στην τελετουργία γραφή-ανάγνωση, -τον τελικό καθαγιασμό.
Ο λόγος είναι το σχοινί του ποιητή:
"Ανασταίνεται και γίνεται λάλο" [2] κι "έχει ροπή προς το αίμα/ εξημέρωσέ το καλύτερα" [3]
Αυτή η αγωνία του Ζενέ στον δικό του σχοινοβάτη γίνεται ουσία, σ' αυτό το έργο του Η,Κ,: Ο ίδιος πίσω από την θέση του, μπροστά σ' ένα μικρόφωνο καιροφυλαχτεί στη μοναξιά, τη δική του και των άλλων, " και το σκοτάδι είναι φτιαγμένο από χιλιάδες μάτια που σε κρίνουν, που τρέμουν μήπως πέσεις και ελπίζουν ότι θα πέσεις, ελάχιστα ενδιαφέρει: εσύ θα χορέψεις πάνω και μέσα σε μια ερημία ακατοίκητη" [4]
Μ' αυτόν τον τρόπο βαδίζει ο ποιητής: Σαν Νάρκισσος και Ακροβάτης, βαθιά στην ατμόσφαιρα του τσίρκου, που εικονογραφεί ο Σαγκάλ, κυνηγώντας τα είδωλα των άλλων, μα προπαντός το δικό του. Τότε, τις στιγμές που υποχωρεί η εννοιακότητα του χρόνου ή/και ενδύεται τα καταργημένα του όρια , ξεπροβάλλει η απελευθέρωση του υπερ-πραγματικού, η απόδραση δοσμένη με το όνειρο, με την εγκυρότητα της άρνησης των καρτεσιανών χώρων που δίνει η εξέγερση του "Παρανοικού σπήκερ" :
"...και μ' ένα θαυμάσιο βολέ ανοίγει το τοπίο δεξιά όπου ο Μαρκήσιος ντε Σάντ είναι κλεισμένος ανάμεσα στην Δούκισσα της Άλμπα και τον Πιερ Πάολο Παζολίνι σε μια πραγματικά ακατονόμαστη φάση αγαπητoί ακροατές..." [5]
Όπως είμαστε εμείς κλεισμένοι στις συμπληγάδες μιας αλλοτριωμένης φυγής και μάς προσφέρουν τη λύτρωση. Χωρίς χρόνο, σαν ανθρώπινη προφητεία.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1], Η. Κουτσούκος., Ο ακροβάτης των λέξεων, σελ. 13
[2], Ζαν Ζενέ, Ο σχοινοβάτης, μτφρ. Παύλος Μάτεσις, εκδ. Ηλέκτρα, σελ.18
[3], ο.π. σελ.19
[4], ο.π. σελ. 23
[5], Η. Κουτσούκος, ο.π. σελ.41
"...θα μιλήσω για το δίκτυο της φτώχειας
κι όλους τους φτωχούς που ακροβατούν δίχως δίχτυ
.......
Είμαι παρουσιαστής μιας καθημερινής εκπομπής
.......
μα πάνω απ' όλα ακροβάτης των λέξεων" [1]
Ισορροπίες πάνω σ' ένα τεντωμένο σχοινί που μεταβάλλονται διαρκώς σε μια τελετή εξοικείωσης με τον θάνατο: ο ακροβάτης των λέξεων είναι ο ποιητής, ο σχοινοβάτης πέρα απ' το περίβλημα του λόγου, στο αμείλικτο υπαρκτικό κενό, στον θάνατο που εγκλωβίζεται ανάμεσα σε ό,τι γράφεται και αποκτά το τέλος του, το σκοπό του, στην τελετουργία γραφή-ανάγνωση, -τον τελικό καθαγιασμό.
Ο λόγος είναι το σχοινί του ποιητή:
"Ανασταίνεται και γίνεται λάλο" [2] κι "έχει ροπή προς το αίμα/ εξημέρωσέ το καλύτερα" [3]
Αυτή η αγωνία του Ζενέ στον δικό του σχοινοβάτη γίνεται ουσία, σ' αυτό το έργο του Η,Κ,: Ο ίδιος πίσω από την θέση του, μπροστά σ' ένα μικρόφωνο καιροφυλαχτεί στη μοναξιά, τη δική του και των άλλων, " και το σκοτάδι είναι φτιαγμένο από χιλιάδες μάτια που σε κρίνουν, που τρέμουν μήπως πέσεις και ελπίζουν ότι θα πέσεις, ελάχιστα ενδιαφέρει: εσύ θα χορέψεις πάνω και μέσα σε μια ερημία ακατοίκητη" [4]
Μ' αυτόν τον τρόπο βαδίζει ο ποιητής: Σαν Νάρκισσος και Ακροβάτης, βαθιά στην ατμόσφαιρα του τσίρκου, που εικονογραφεί ο Σαγκάλ, κυνηγώντας τα είδωλα των άλλων, μα προπαντός το δικό του. Τότε, τις στιγμές που υποχωρεί η εννοιακότητα του χρόνου ή/και ενδύεται τα καταργημένα του όρια , ξεπροβάλλει η απελευθέρωση του υπερ-πραγματικού, η απόδραση δοσμένη με το όνειρο, με την εγκυρότητα της άρνησης των καρτεσιανών χώρων που δίνει η εξέγερση του "Παρανοικού σπήκερ" :
"...και μ' ένα θαυμάσιο βολέ ανοίγει το τοπίο δεξιά όπου ο Μαρκήσιος ντε Σάντ είναι κλεισμένος ανάμεσα στην Δούκισσα της Άλμπα και τον Πιερ Πάολο Παζολίνι σε μια πραγματικά ακατονόμαστη φάση αγαπητoί ακροατές..." [5]
Όπως είμαστε εμείς κλεισμένοι στις συμπληγάδες μιας αλλοτριωμένης φυγής και μάς προσφέρουν τη λύτρωση. Χωρίς χρόνο, σαν ανθρώπινη προφητεία.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1], Η. Κουτσούκος., Ο ακροβάτης των λέξεων, σελ. 13
[2], Ζαν Ζενέ, Ο σχοινοβάτης, μτφρ. Παύλος Μάτεσις, εκδ. Ηλέκτρα, σελ.18
[3], ο.π. σελ.19
[4], ο.π. σελ. 23
[5], Η. Κουτσούκος, ο.π. σελ.41
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.