Πανελλήνιοι μαθητικοί αγώνες επιχειρηματολογίας

Στην Παλαιά Βουλή, πραγματοποιήθηκαν χθες ο ημιτελικός και ο τελικός Αγώνας Επιχειρηματολογίας – Αντιλογίας 2011-12. Τον Αγώνα παρακολούθησαν ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού κύριος Παύλος Γερουλάνος και η Πρόεδρος του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών Πρύτανης κυρία Ελένη Αρβελέρ, οι οποίοι στο τέλος του Αγώνα στην ομιλία τους αναφέρθηκαν για το πόσο σημαντικός είναι αυτός ο θεσμός που αποσκοπεί στην προώθηση και στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης των νέων. Στη συνέχεια χαιρέτησαν την εκδήλωση ο Διευθυντής της Δ/νσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Στέλιος Μερκούρης και η εκπρόσωπος της ΟΠΑΠ Α.Ε. κ. Εύη Χαλάτση.
Το σχολείο που προκρίθηκε ήταν το Λύκειο Αρσακείου του Γενικού Σχολείου Θεσσαλονίκης με καθηγητές την κ. Βασιλική Δεμίρη και τον κ. Βίκτωρα Βαβαρούτσο. Η ομάδα των μαθητών ήταν η Δέσποινα Δημητρακοπούλου, Αικατερίνη Σιμοπούλου, Γεώργιος Σχινάς, Άννα-Μαρία Πεκρίδου και Χρήστος Κατσιώτης.
Μια από τις μεγαλύτερες εκπαιδευτικές /σχολικές εκδηλώσεις είναι οι Πανελλήνιοι Μαθητικοί Αγώνες Επιχειρηματολογίας (Αντιλογίας) 2011-2012 που διοργανώνει το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών και το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Στους φετινούς Αγώνες, που πραγματοποιήθηκαν για ενδέκατη συνεχή χρονιά συμμετείχαν 600 μαθητές από 88 σχολεία από Αττική, Θράκη, Κρήτη, Μακεδονία και Φωκίδα.
Κατά τη διάρκεια της χρονιάς πραγματοποιήθηκαν εκπαιδευτικά σεμινάρια στους μαθητές, που επρόκειτο να λάβουν μέρος στους Αγώνες καθώς και στους καθηγητές τους, από τους Κριτές των Αγώνων ώστε να εξασκηθούν στις τεχνικές και στους κανόνες του Λόγου και του Αντιλόγου.
Οι Αγώνες πραγματοποιούνται με την ευγενική χορηγία της ΟΠΑΠ ΑΕ.

Ακολουθεί η ομιλία του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού, κ. Παύλου Γερουλάνου.«Είναι μεγάλη χαρά και τιμή που είμαι εδώ και συγχαρητήρια σε όλους. Είναι επίσης μεγάλη τιμή να βρίσκομαι μαζί με έναν πολύ σημαντικό συμπολίτη μας, τον οποίο όλοι γνωρίζετε και είναι η κ. Αρβελέρ. Ίσως περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο μέσα στην αίθουσα κατανοεί πως κατάφερε να μπορούμε να τη θεωρούμε σημαντική. Και αυτό γιατί προσπάθησε να δώσει περιεχόμενο σε μία φράση που εμείς πολύ συχνά τη λέμε και την έχουμε καταντήσει κλισέ και αυτό είναι ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων.
Οι περισσότεροι μέσα σε αυτή την αίθουσα θεωρούν ότι ο πολιτικός λόγος είναι ξύλινος. Ξύλινος είναι ο λόγος ο οποίος έχει δύο χαρακτηριστικά: ο πρώτος είναι όταν δεν συνδέεται με πράξεις και ο δεύτερος όταν είναι κενός περιεχομένου. Συνθηματολογούμε αντί να επιχειρηματολογούμε. Και αυτό έχει μία ιδιαίτερη σημασία. Χρησιμοποιούμε συνθήματα τα οποία παλιά ενδεχομένως να είχαν περιεχόμενο το οποίο μέσα στην πορεία του χρόνου έχουν χάσει. Και υπάρχει λόγος που χρησιμοποιούμε πολύ συχνά ξύλινο λόγο. Επαναλαμβάνουμε τα συνθήματα γιατί ξέρουμε ότι όσο τα επαναλαμβάνουμε είμαστε μέσα σε ένα χώρο που κανείς δεν μπορεί να μας πειράξει. Αυτός που είναι πραγματικά πολιτικός λόγος είναι να καταφέρεις να βγεις από αυτό, δηλαδή το σύνθημα και να δώσεις περιεχόμενο σε αυτό το οποίο μπορείς να πεις. Νομίζω ότι όλοι μας σε αυτή την αίθουσα έχουμε ακούσει τη φράση που λέει ότι αυτή δεν είναι οικονομική κρίση, είναι μία κρίση αξιών και θεσμών. Αυτό είναι ένα σύνθημα το οποίο το λέμε και το ξαναλέμε. Και αυτό που βλέπουμε ξανά και ξανά είναι ότι δεν το εννοούμε. Και δεν το εννοούμε διότι το να θεωρούμε ότι η κρίση είναι οικονομική είναι βολικό. Όσο το πρόβλημα είναι τεχνικό, οικονομικό τότε θεωρούμε ότι θα κάνουμε δέκα συγκεκριμένες κινήσεις και αυτό το τεχνικό πρόβλημα θα λυθεί. Αν όμως το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό και είναι θεσμικό και αξιακό τότε η δουλειά γίνεται πολύ δύσκολη και καμία από τις ευθύνες αυτής της δουλειάς δεν μπορούμε να τη ρίξουμε στους άλλους. Γιατί αυτή η δουλειά είναι δική μας. Η πρόκληση που περνάμε αυτή τη στιγμή είναι να μετατρέψουμε την κοινωνία μας από μία καταναλωτική κοινωνία, η οποία είναι βασισμένη σε κρατικές επιχορηγήσεις, σε μία κοινωνία που δημιουργεί, καινοτομεί και παράγει. Σε μία κοινωνία, ουσιαστικά, που έρχεται να παραδεχτεί ποια είναι τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και να επενδύσει πάνω σε αυτά. Και συγκριτικά πλεονεκτήματα είναι ο πολιτισμός μας, η φύση μας, είναι οι άνθρωποι. Η μεγαλύτερη αδικία αυτής της κρίσης είναι ότι βλέπουμε το Διεθνή Τύπο να μιλάει για το ποιόν του Έλληνα με τρόπους απαράδεκτους, με τρόπους οι οποίοι δεν είναι αληθείς. Ο Έλληνας πολίτης παραμένει εργατικός παραμένει παραγωγικός και σε οποιαδήποτε κοινωνία υπάρχουν σοβαρές δομές κάνει θαύματα όπως κάνουν οι Έλληνες του εξωτερικού. Αν αυτή είναι η δουλειά που πρέπει να κάνουμε, η μετατροπή της κοινωνίας με τον τρόπο που περιέγραψα, απαιτεί πολύ χρόνο, πάρα πολλή δουλειά και κυρίως απαιτεί μία αλλαγή νοοτροπίας. Απαιτεί να σταματήσουμε να περιμένουμε από άλλους και να αρχίσουμε να βασιζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις. Για να γίνει αυτό πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε με συνθήματα και να αρχίσουμε να μιλάμε με επιχειρήματα έτσι ώστε να μπορέσουμε μέσα από αυτό το διάλογο να δημιουργήσουμε πραγματικά κοινούς εθνικούς στόχους. Στόχους που να μπορούν να εμπνεύσουν κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα. Σημαίνει λοιπόν να ξαναδώσουμε περιεχόμενο στο λόγο, έτσι ώστε ο λόγος μας να μπορεί να γίνει πράξη. Και αυτό γίνεται εδώ σήμερα. Από κάθε σχολείο, από κάθε μαθητή, από κάθε δάσκαλο, και από κάθε γονέα, ο οποίος είναι έτοιμος να κοιτάξει έξω από τις παραδοσιακές δομές του σχολείου, έξω από τα εκπαιδευτικά ωράρια και την καθημερινότητα και να ξαναδώσει περιεχόμενο στη λέξη που λέμε με τόση ευκολία, την παιδεία. Για αυτό θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό που κάνετε εδώ σήμερα».