Φίλες και φίλοι,
Δεν ξέρω μετά την ομιλία μου αν θα μείνετε ικανοποιημένοι ή δυσαρεστημένοι από αυτά που θα σας πω. Για ένα να είστε σίγουροι, πως θα σας τα πω όπως εγώ τα βίωσα και τα αντιλαμβάνομαι και όχι όπως ορισμένοι από εσάς θα θέλανε να τα ακούσουν, ενδεχομένως. Και αυτό, γιατί ποτέ δεν ήθελα να λειτουργώ εκ του ασφαλούς, προκειμένου να είμαι αρεστός. Και εδώ βέβαια, μπαίνει το ερώτημα, τι πολιτικό θα θέλατε να σας εκπροσωπεί; Το ερώτημα είναι ρητορικό.
Φίλες και φίλοι,
Σας κάλεσα εδώ απόψε, για να σας ενημερώσω για τις πολιτικές εξελίξεις που είναι ραγδαίες, σ’ ένα πολύ ρευστό πολιτικό περιβάλλον.
Ανέλαβα την πρωτοβουλία αυτή σήμερα, για να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας, ως όφειλα να πράξω.
Να σας ενημερώσω και για τις προθέσεις μου, σε ό,τι έχει να κάνει με την πολιτική μου πορεία από εδώ και εμπρός. Επίσης, να σας εξηγήσω την μέχρι τώρα πολιτική μου λειτουργία και συμπεριφορά, ως βουλευτής και εκπρόσωπος των πολιτών του νομού μας.
Δεν σας κρύβω πως είχα έντονο προβληματισμό για τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να επιλέξω να επικοινωνήσω μαζί σας. Να επικοινωνήσω με φίλους και ψηφοφόρους μου, αλλά και ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ γενικότερα. Έχω την ηθική και πολιτική υποχρέωση να το κάνω. Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για σοβαρά πολιτικά ζητήματα, όπως τα βιώνουμε την περίοδο αυτή.
Εκτιμώ πως ένας πολιτικός τον οποίο ορίζουν με την ψήφο τους οι πολίτες να τους εκπροσωπεί, μόνο σε αυτούς έχει την υποχρέωση να απολογείται.
Η σχέση μου μαζί σας ήταν πάντα και συνεχίζει να είναι έντιμη και ειλικρινής, διότι είναι μια σχέση πρωτίστως συναισθηματική και ανθρώπινη και μετά πολιτική. Αυτό με βαρύνει με ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη, διότι σε όλη μου αυτή την πολιτική σταδιοδρομία και προσπάθεια, συμπορευτήκαμε μαζί. Ήσασταν εσείς που διαμορφώνατε την συνείδηση μου για πολιτικές, συμπεριφορές και αποφάσεις που έπρεπε να πάρω.
Πριν ξεκινήσω να αναφέρομαι σε όλα αυτά, θα ήθελα να σας εξομολογηθώ πως δεν μπόρεσα δυστυχώς να ανταποκριθώ απόλυτα στα καθήκοντα μου. Να είμαι περισσότερο χρήσιμος και αποτελεσματικός σε ό,τι έχει να κάνει με τον δημιουργικό και παραγωγικό τομέα, που αφορά τον νομό μας και τους πολίτες.
Αυτό δεν οφείλεται βέβαια, σε δική μου αδυναμία, αλλά στην υπάρχουσα οικονομική συγκυρία.
Όμως, παρότι νέος στο θεσμικό ρόλο του βουλευτή, από την πρώτη στιγμή έδωσα μάχες μέσα στη βουλή, πολλές φορές μόνος, άλλες φορές με πρωτοβουλίες δικές μου και σε συνεργασία με άλλους συναδέλφους για την κάθαρση του πολιτικού συστήματος από την διαπλοκή και διαφθορά, επιδιώκοντας και επιβάλλοντας σε κάποιες περιπτώσεις διαδικασίες διαφάνειας και κανόνες στη λειτουργία των θεσμών.
Όπως για παράδειγμα :
Tο άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών.
Aλλαγή διαδικασίας πόθεν έσχες του πολιτικού κόσμου.
Kατάσχεση περιουσιακών στοιχείων που αποκτήθηκαν από παράνομο πλουτισμό, είναι αποτέλεσμα και προσωπικών μου πρωτοβουλιών και πιέσεων, προκειμένου να γίνουν νόμοι του κράτους.
Θυμάστε ότι, στους πρώτους 3 μήνες της θητείας μου ως βουλευτής, ανέλαβα πρωτοβουλία να συγκεντρώσω 48 υπογραφές σε κείμενο, που είχα διαμορφώσει ο ίδιος και το οποίο συμπεριελάμβανε, εκτός των άλλων, και τις παραπάνω ρυθμίσεις.
Το κείμενο αυτό το παρέδωσα ο ίδιος στον τότε πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου. Έδωσα ιδιαίτερη βαρύτητα σε αυτά, γιατί η Ελλάδα κατήντησε να χαρακτηρίζεται η χώρα της μίζας, της αρπαχτής, της λαμογιάς.
Φίλες και φίλοι,
Μου δίνεται η δυνατότητα και η ευκαιρία, να σας κάνω γνωστή την πολιτική μου λειτουργία και συμπεριφορά, που είναι ουσιαστικά απολογισμός της μέχρι τώρα κοινοβουλευτικής μου δραστηριότητας.
Πριν όμως από αυτό, θα ήθελα να επισημάνω επιγραμματικά, για να μην κουράσω, το πώς φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση ως χώρα και στην συνέχεια θα αναφερθώ στο πώς διαχειριστήκαμε την κρίση ως κυβέρνηση.
Λένε κάποιοι πως δεν μπορείς να έχεις μέλλον αν δεν πατάς στο παρελθόν και στο παρόν. Έτσι, δεν μπορούμε να βλέπουμε την εξέλιξη της οικονομίας με αισιόδοξη προοπτική, αν δεν εξετάσουμε τι έφταιξε και φτάσαμε εδώ, ώστε να μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη.
Δεν είμαι οικονομολόγος, ούτε ισχυρίστηκα ποτέ πως είμαι από αυτούς που με συμβουλές προσπάθησαν να καθορίσουν την οικονομική πολιτική της χώρας. Διαθέτω όμως μια μέση λογική, εμπειρία και γνώση και ο συνδυασμός αυτός με βοηθάει να σχηματίσω σωστή άποψη, από την οποία πηγάζουν τα επιχειρήματα μου.
Εξ αιτίας της κακής διαχείρισης και του μοντέλου ανάπτυξης που ακολουθήθηκε για περίπου 2 δεκαετίες, θεωρείται φυσική κατάληξη από πάρα πολλούς, ειδικούς και μη, η σημερινή οικονομική κατάσταση.
Βαφτίζαμε ανάπτυξη ένα καταναλωτικό σύστημα, στηριζόμενο μάλιστα σε δανεικά, και πορευθήκαμε με μια οικονομία σε παραγωγική παρακμή.
Η επιπολαιότητα και ανευθυνότητα των διαφόρων κυβερνήσεων οδήγησαν τη χώρα μας στην σημερινή κατάσταση. Ακόμα και λίγα οικονομικά να γνώριζαν οι υπεύθυνοι, θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν τους δείκτες της οικονομίας και να αντιληφθούν το πώς και πού θα κατέληγε η χώρα, ώστε έγκαιρα να υπήρχε η αντίδραση, για να μην φτάσουμε στο σημείο να παρθούν αυτά τα σκληρά, αντιλαϊκά και επαχθή μέτρα που πλήττουν όλους τους εργαζόμενους, συνταξιούχους, μικρομεσαίες επιχειρήσεις και επαγγελματίες.
Στην κατάσταση που βρεθήκαμε, ιδιαίτερα μετά τις εκλογές του 2009, μοιραία ξεκίνησε μια μεγάλη προσπάθεια, από τον τότε πρωθυπουργό, για εξεύρεση οικονομικής βοήθειας, για να μην καταλήξουμε σε στάση πληρωμών και χρεοκοπήσει η χώρα.
Στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης, ο οποίος θα είχε τη δυνατότητα να χρηματοδοτεί χώρες με ανάλογα οικονομικά προβλήματα, καθότι η Ε.Ε. δεν είχε ανάλογη εμπειρία, και ως εκ τούτου, ήταν ανέτοιμη να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις.
Έτσι καταλήξαμε στην αναγκαστική λύση του Μνημονίου Ι και των όρων που συμπεριελάμβανε.
Ήρθε προς ψήφιση στη Βουλή και, παρόλο που δεν έδινε την αίσθηση μιας επαχθούς σύμβασης, υπήρξαν αντιρρήσεις, αντιδράσεις και πάρα πολλές επιφυλάξεις από πολλούς βουλευτές.
Όλες αυτές οι αντιδράσεις κάμφθηκαν, διότι κυβερνητικοί παράγοντες μας πείσανε πως κάνανε τα πάντα, προκειμένου να πετύχουν το καλύτερο. Επέμεναν πως η λύση αυτή ήταν η πιο ενδεδειγμένη.
Τελικά μας πείσανε πως ήταν μονόδρομος για τη διάσωση της χώρας από την χρεοκοπία.
Μας διαβεβαίωσαν,
Πως άλλα μέτρα εκτός από αυτά του Μνημονίου Ι δεν θα υπάρξουν και
Πως το 2012 η Ελλάδα θα βγει στις αγορές για δανεισμό και θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα.
Δεν είχα λόγο να μην τους πιστέψω, διότι ήταν αυτοί που διαχειρίζονταν την διαπραγμάτευση με τους Τροϊκανούς, είχαν τα στοιχεία και τα δεδομένα και προφανώς θα γνώριζαν πολλά περισσότερα από ό,τι οι βουλευτές.
Με αυτά τα δεδομένα ψηφίστηκε το Μνημόνιο Ι.
Έτσι λοιπόν, μετά την ψήφιση και των εφαρμοστικών νόμων, άρχισαν να διαφαίνονται οι αρνητικές επιπτώσεις, σε όλους ανεξαιρέτως τους εργαζόμενους, μισθωτούς και συνταξιούχους, χωρίς να πιάνει αυτούς που έπρεπε πρώτοι να συνεισφέρουν και που είναι μια κατηγορία συμπολιτών μας, οι οποίοι βρίσκονται εδώ και πάρα πολλά χρόνια σε φορολογική ασυλία.
Αυτή η πολιτική με οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων και επιβολή ανεξαιρέτως διαφόρων φόρων,οδήγησαν την οικονομία σε μια βαθιά ύφεση και τους πολίτες σε απόγνωση.
Από τη στιγμή αυτή, η διαδικασία ξέφυγε από κάθε πρωτοβουλία της κυβέρνησης και πλέον η κατάσταση κατευθυνόταν από ένα Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο, προς το οποίο δυστυχώς δεν υπήρξε καμία σχεδόν αντίσταση σε αυτά που μας επέβαλλαν.
Ακόμη και οι όποιες αντιδράσεις υπήρξαν ήταν χλιαρές, όταν μας εξευτέλιζαν αποδίδοντας μας χαρακτηρισμούς, όπως ψεύτες, απατεώνες, τεμπέληδες κλπ.
Δυστυχώς η Ελλάδα έγινε παγκοσμίως συνώνυμη της κρίσης και της διαφθοράς.
Αλίμονο αν θεωρήσουμε πως η οικονομική πολιτική της Ευρώπης εξαντλείται στα πλαίσια της Τρόικας, της οποίας η πολιτική αν υιοθετηθεί πλήρως, όχι ανάκαμψη δεν θα έχουμε το 2013, αλλά ούτε το 2113.
Και αυτό, γιατί οι προτάσεις για την ανασύνταξη της οικονομίας στηρίζονται στην θεωρία του Κόψτε, Διώξτε, Πουλήστε.
Με το κόψτε, αναφέρονται στις μειώσεις του μισθολογικού κόστους, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, κατάργηση του κατώτερου μισθού, περικοπές στην υγεία και παιδεία.
Με το διώξτε, αναφέρονται σε απολύσεις στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα και
Με το πουλήστε, αναφέρονται σε δημόσιες επιχειρήσεις και στην εκποίηση περιουσίας του Δημοσίου.
Αυτές είναι μερικές από τις σκληρές εντολές της Τρόικας. Είναι δυνατόν υπό αυτές τις συνθήκες να υπάρξει ποτέ ανάπτυξη ;
Είναι γνωστό ότι η πολιτική αυτή οδηγεί:
σε παρατεταμένη ύφεση,
σε αύξηση της ανεργίας, αφού έχουμε 1εκ. ανέργους και 400.000 απλήρωτους,
σε μείωση μισθών και συντάξεων,
σε κλείσιμο χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων,
σε αύξηση των έμμεσων και άμεσων φόρων,
στην καταστροφή της χώρας και σε εργασιακό μεσαίωνα.
Δεσμεύτηκε, εν πάση περιπτώσει, η τότε κυβέρνηση να υλοποιήσει το Μνημόνιο Ι.
Ο τρόπος διαχείρισης,
Οι άστοχοι χειρισμοί,
Οι καθυστερήσεις,
Οι παλινωδίες,
Οι διγλωσσίες και διαφωνίες μεταξύ των κυβερνητικών στελεχών, είχαν ως αποτέλεσμα να μας επιβάλλουν το Μνημόνιο ΙΙ, το οποίο είναι πολύ χειρότερο από το Μνημόνιο Ι.
Από το σημείο αυτό, αρχίζω προσωπικά να προβληματίζομαι και να αντιλαμβάνομαι από τα γεγονότα, πως εξαπατήθηκα για όσα με διαβεβαιώνανε μέχρι εκείνη την ώρα.
Διαπίστωσα μια ασυνέπεια σε αυτά που λέγανε και επικαλούνταν ως επιχειρήματα, σε σχέση με αυτά που έπρεπε τελικά να ψηφίσουμε.
Θα μου πει κάποιος, μα δεν διάβασες το Μνημόνιο;
Η απάντηση είναι, πως όλες οι παράγραφοι και ορισμοί του μνημονίου, ήταν προϊόν διαπραγμάτευσης μεταξύ των δυο μερών, για να μπορούν να καταλήξουν και να συμφωνήσουν για την κάθε περίπτωση.
Θα πρέπει να τονίσω και να διευκρινίσω, για να μην υπάρχει παρεξήγηση από αυτούς που θα αναρωτιούνταν, «Μα καλά δεν θα έπρεπε να παρθούν μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής;»
Η απάντηση είναι ότι βεβαίως και θα έπρεπε.
Μάλιστα, θα έλεγα πως θεωρούνται απαραίτητα, προκειμένου να μπορέσουμε από μια δανειακή και παρασιτική οικονομία που έχουμε σήμερα, να περάσουμε σε μια παραγωγική οικονομία.
Το κόστος όμως αυτής της προσπάθειας θα πρέπει να επιμεριστεί δικαίως, για να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή και να εμπεδωθεί μια διατηρήσιμη οικονομική ανάπτυξη. Κάτι που δυστυχώς, δεν γίνεται σήμερα.
Βέβαια, δεν τρελάθηκα ξαφνικά και αντέδρασα με αυτόν τον τρόπο, να πω «ΟΧΙ» στο Μνημόνιο ΙΙ και να υποστώ τις συνέπειες της απομάκρυνσης μου από την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ.
Είναι δύσκολο όταν καλείσαι να αποφασίσεις για σημαντικά ζητήματα που αφορούν, από την μια την επιβίωση της χώρας σου αλλά και της ίδιας της κοινωνίας με ένα «ΝΑΙ» ή ένα «ΟΧΙ», και από την άλλη να διαφυλάξεις την εθνική σου αξιοπρέπεια και περηφάνια.
Ιδιαίτερα, όταν πρέπει να αποφασίσεις για την τύχη των πολιτών, και κυρίως της νέας γενιάς, για τα επόμενα χρόνια, ψηφίζοντας μέτρα δυσβάστακτα που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο II.
Αρνήθηκα το «ΝΑΙ» στο Μνημόνιο II, διότι κανείς δεν με έπεισε πως ψηφίζοντας αυτό το πακέτο μέτρων, υπάρχει δυνατότητα να αποτραπεί η χρεοκοπία της χώρας και κυρίως της κοινωνίας, καθώς και πως τα μέτρα αυτά θα είναι τα τελευταία και θα μας οδηγήσουν στην έξοδο από την κρίση.
Επικράτησε η απόφαση μου αυτή, μετά από σύγκρουση της κομματικής πειθαρχίας και της συνείδησης μου, προσπαθώντας να διαφυλάξω την αξιοπρέπεια μου ως πολιτικός αλλά κυρίως ως Έλληνας πολίτης.
Φίλες και Φίλοι,
Το έγκλημα συντελέστηκε στην αρχή της διαδικασίας διαπραγμάτευσης από την πλευρά της κυβέρνησης, αφού δεν αντιλήφθηκε πως δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει.
Το Γιατί ; Είναι απλό.
Διότι οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες θα χάνανε πολλά δις Ευρώ από την μη πληρωμή των ομολόγων που κατείχαν.
Κυρίως όμως, η Ευρωζώνη και το Ευρώ θα είχαν υποστεί τεράστιες ζημιές από τις επιθέσεις των κερδοσκόπων και αυτό το γνώριζαν στο Euro Group.
Πρόσφατα διέρρευσε και είδε το φώς της δημοσιότητας μυστικό έγγραφο το οποίο ανέφερε, πως το κόστος για την ευρωζώνη, σε περίπτωση χρεοκοπίας της Ελλάδας θα ανήρχετο σε 1 τρις.
Αποφάσισαν λοιπόν να σώσουν την Ελλάδα ως Κρατική Οντότητα. Αυτή η επιλογή δεν είναι τυχαία, διότι έτσι θα συνεχίσουν να πληρώνονται, όπως προβλέπεται και από την σύμβαση, πρωτίστως οι δανειστές και οι πιστωτές μας, ενώ ταυτόχρονα ωθούν τους Έλληνες πολίτες και την ελληνική κοινωνία σε κατάσταση ανέχειας και οικονομικής εξαθλίωσης.
Αυτό το κάνουν, για να είμαστε το παράδειγμα προς αποφυγήν για τους λαούς των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών, που έχουν ανάλογα προβλήματα με εμάς, ώστε να μην τολμήσουν να ζητήσουν οικονομική στήριξη που ενδεχομένως δεν μπορεί να σηκώσει η Ευρωζώνη. Εδώ έπρεπε να απαιτήσουμε, μαζί με το κράτος να διασώσουν και το λαό.
Δεν είναι τυχαίο, πως σχεδόν όλο το ποσό που προβλέπεται από τη δανειακή σύμβαση, πάει στις τράπεζες, και αυτό, για να καλυφθεί όλη η διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων και δανειακών υποχρεώσεων, και καθόλου σχεδόν στην αγορά για την ανάπτυξη της οικονομίας.
Στο Μνημόνιο ΙΙ, γίνεται αναφορά για τους μισθούς και συντάξεις, που θα πρέπει να είναι ίδιες με εκείνων των συγκρίσιμων χωρών τις Ευρώπης, και εννοούν Βουλγαρία, Εσθονία, Λετονία, Ρουμανία κλπ., ενώ το κόστος διαβίωσης παραμένει στο επίπεδο των Βρυξελλών. Αντιλαμβάνεστε σε τι κατάσταση θα βρεθούμε.
Δυστυχώς, είμαστε αλυσοδεμένοι με τις υπογραφές των συμφωνιών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μας χρησιμοποιούν ως πειραματόζωα στην ευρωζώνη.
Η χώρα μας έχει το θλιβερό προνόμιο να βιώνει με την πιο σκληρή μορφή τους, τα μέτρα λιτότητας, τα οποία στη συνέχεια μεταφέρονται και στις άλλες χώρες, κυρίως της νότιας Ευρώπης, σε πιο “λάιτ” παραλλαγές. Δηλαδή στην πιο ήπια μορφή τους.
Αντί να απορούνε, ακόμη και οι κορυφαίοι κυβερνητικοί μας παράγοντες, έπρεπε να αντιληφθούνε πως η επιμονή της Τρόικας στην πολιτική αυτή, που οδηγεί στην ύφεση, κάτι που παραδέχθηκαν και οι Σαρκοζί και Μέρκελ, αποδεικνύει πως δεν ήθελαν να σώσουν την Ελλάδα τελικά, αλλά να την τιμωρήσουν.
Σε αυτή τη στιγμή, η καλύτερη ευχή που θα ήθελα να κάνω, είναι, να μην επαληθευτώ στις απόψεις που εξέφρασα, και θέλω να τα θυμάστε και να τα κρατήσετε αυτά που είπα.
Να είστε βέβαιοι, ότι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, θα ζητηθούν να ληφθούν επιπλέον και νέα μέτρα.
Καλούμαστε λοιπόν να λάβουμε μέτρα, τα οποία μας επιβάλλει η Τρόικα, που ενδεχομένως σε άλλη χώρα με πιο αναπτυγμένες κρατικές δομές, θα είχαν καλύτερα αποτελέσματα.
Όμως, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά :
· Με έναν λαό, με διαφορετική κουλτούρα και νοοτροπία, (φανταστείτε να ζητηθεί από τον γερμανικό λαό να γίνουν Έλληνες μέσα σε ένα χρόνο, να σκέφτονται, να συμπεριφέρονται, να ενεργούν και να λειτουργούν με νοοτροπία ελληνική), είναι δυνατόν;
· Με μια δημόσια διοίκηση που δεν είναι δομημένη στα πρότυπα των χωρών της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, και επομένως δεν είναι σε θέση να υλοποιήσει άμεσα τις όποιες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές.
· Με μια οικονομία που δεν έχει τις προϋποθέσεις εκείνες που θα της επιτρέψουν να γίνει πιο παραγωγική και ανταγωνιστική μέσα στο σύντομο χρονικό διάστημα που ορίζουν.
Είναι φυσικό επακόλουθο τα μέτρα αυτά να μην έχουν το ανάλογο αποτέλεσμα.
Άρα, το πρώτο που έπρεπε να κάνουμε, πέρα από το ποσό του δανείου, για να είναι το χρέος βιώσιμο και η ανάταξη της οικονομίας εφικτή, ήταν να ζητήσουμε μεγαλύτερο κούρεμα.
Το δεύτερο ήταν, να ζητήσουμε μεγαλύτερη περίοδο προσαρμογής, τουλάχιστον από πέντε έως δέκα χρόνια, για την αναμόρφωση του διοικητικού μηχανισμού, προκειμένου να μπορέσουν να υλοποιηθούν οι διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.
Και το τρίτο, ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει ένα πακέτο ανάπτυξης.
Αυτό θα ήταν το τρίπτυχο της επιτυχίας για την συνέχεια της βιωσιμότητας όχι μόνο του Κράτους, όπως επιχειρείται τώρα, αλλά και του ίδιου του λαού μας.
Διαφορετικά η εφαρμογή τόσων πολλών μέτρων σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα θα είναι ανέφικτη και αναποτελεσματική.
Δεν αντιληφθήκαμε ίσως, πως όλος ο χειρισμός της υπόθεσης από πλευράς της τρόικας είχε στόχο να εξασφαλίσουν χρόνο προετοιμασίας, ώστε να αντισταθμίσουν τις επιπτώσεις που θα είχε στην Ευρωζώνη μια ενδεχόμενη απομάκρυνση της Ελλάδας από αυτήν.
Θα έπρεπε ίσως να αντιδράσουμε έγκαιρα, για να μην έχουν περιθώρια να προετοιμαστούν.
Θα έπρεπε να τους κάνουμε σαφές πως όλα αυτά τα οποία ζητούν μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, δεν μπορούν να γίνουν.
Θα έπρεπε να τους κατάστήσουμε και αυτούς συνυπεύθυνους για τα συσσωρευμένα χρέη της χώρας μας, και αυτό, διότι τα δάνεια που μας χορηγούσαν, τελικά κατέληγαν πάλι σ΄ αυτούς μέσα από την διαδικασία εισαγωγών καταναλωτικών αγαθών και δαπανών εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Άρα τα ελλείμματα μας και τα χρέη δημιουργήθηκαν εξαιτίας των δικών τους πλεονασμάτων.
Εδώ αναδεικνύεται η υποκρισία της Ευρώπης, (ιδιαίτερα Γερμανίας και Γαλλίας), οι οποίες σε κάθε συμφωνία χρηματοδότησης, ενώ απαιτούσαν και εξανάγκαζαν σε μείωση των κοινωνικών παροχών, ταυτόχρονα απαιτούσαν την συνέχιση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, ώστε να πουλούν την πραμάτεια τους στην Ελλάδα μέσω των εταιριών τους (Siemens κλπ).
Δυστυχώς, μπορούμε να ισχυριστούμε πως αυτή την περίοδο, από συγκεκριμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει επιβληθεί σε μια χώρα, που είναι ισότιμο μέλος, όπως η Ελλάδα, οικονομική κατοχή. Πρέπει να αντιληφθούμε πως στην ΕΕ δεν είμαστε σήμερα επειδή το θέλαμε μόνο εμείς, αλλά επειδή συμφέρει την ίδια την Ευρώπη να είμαστε μέλος της.
Επομένως, δεν νομιμοποιείται κανείς και δεν έχει το δικαίωμα να δολοφονεί τους πολίτες και την κοινωνία μιας ευρωπαϊκής χώρας, προκειμένου να εξυπηρετεί δανειστές και πιστωτές.
Πεποίθηση μου είναι πως σύσσωμο το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, θα πρέπει να αντισταθεί σε πρακτικές και εξευτελιστικές συμπεριφορές, ανάλογων αυτών που βιώνουμε, λαμβάνοντας υπόψη πως ο Σεβασμός και η Εθνική Αξιοπρέπεια κερδίζονται μέσω μάχης και αντίστασης και όχι μέσω υποταγής.
Είναι λάθος την περίοδο αυτή, να δίνεται η εντύπωση, και αυτό γίνεται κυρίως μέσω των ΜΜΕ και κυβερνητικών παραγόντων, πως ξεπεράσαμε τα προβλήματα και πως από αύριο θα αρχίσει να βελτιώνεται η ζωή μας.
Είναι προτιμότερο να πούμε τα πράγματα όπως έχουν, ώστε να προετοιμαστεί ο λαός για πολύ δύσκολες μέρες που θα έρθουν.
Να είστε βέβαιοι πως η επιβράβευση από πλευράς δανειστών μας για την προσπάθεια που γίνεται, προμηνύει αυτό που θα ακολουθήσει, δηλαδή, δυστυχία, φτώχεια και ανέχεια.
Δεν είναι τυχαία η αναφορά του Σόιμπλε, που είπε πως «είναι λάθος να λέμε πως η Ελλάδα τα κατάφερε, αλλά της δίνεται η ευκαιρία να τα καταφέρει».
Και μόνο για το ότι τα επόμενα δυο χρόνια θα πρέπει να εξοικονομηθούν 11 δις, που προβλέπεται στο μνημόνιο, μπορεί να μας πει κάποιος από πού θα εξοικονομηθούν τα χρήματα αυτά; Μήπως, για παράδειγμα, από την μείωση των δαπανών υγείας;
Θα συμφωνούσαμε, αν τις μειώσεις αυτές, δεν τις πλήρωναν οι πολίτες.
Όταν σήμερα η κατάσταση σε πολλά νοσοκομεία είναι τραγική, από ελλείψεις σε βασικά είδη υγειονομικού υλικού, όπως βαμβάκι, γάζες, επιδέσμους, οινόπνευμα κ.α. που αναγκάζονται να έχουν οι ασθενείς μαζί τους για να εξυπηρετούνται, καταλαβαίνετε τι θα συμβεί με την περαιτέρω μείωση των σχετικών κονδυλίων.
Έτσι λοιπόν όλοι οι παραπάνω λόγοι είναι αυτοί που με οδήγησαν :
· Να πω «ΟΧΙ» στο Μνημόνιο II.
· Να πω «ΟΧΙ» στα εκβιαστικά διλλήματα.
· Να πω «ΟΧΙ» στην βίαιη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου από τα χαμηλά προς τα υψηλά στρώματα, χωρίς να γίνεται ανάλογη και δίκαιη αναδιανομή των βαρών.
· Να πω «ΟΧΙ» στα μέτρα που οδηγούν σε βαθιά ύφεση και κατ΄ επέκταση σε χρεοκοπία της κοινωνίας και καταστροφή της χώρας.
Αλήθεια, πώς θα μπορούσα να συμφωνήσω στα μέτρα, όταν προβλέπεται η εξοικονόμηση κονδυλίων να προέρχονται από περικοπές όπως :
· Μείωση του επιδόματος ανεργίας από 460€ σε 350€,
· Περικοπές επιδομάτων ευπαθών κοινωνικών ομάδων,
· Μειώσεις μισθών και συντάξεων για 3η φορά,
· Αύξηση της φορολογίας φυσικών προσώπων από την μείωση του αφορολογήτου,
· Αύξηση τελών κυκλοφορίας και επιβολή ειδικού τέλους πολυτελείας,
· Έκτακτες εισφορές,
· Αύξηση τιμολογίων της ΔΕΗ,
· Αύξηση τεκμηρίων από 10 έως 70% που θα επιβαρύνουν χιλιάδες μικρομεσαία νοικοκυριά,
· Τέλος επιτηδεύματος για ελεύθερους επαγγελματίες,
· Ειδικό τέλος ακινήτων μέσω ΔΕΗ,
· ΕΤΑΚ του 2009 και ΦΑΠ του 2010 και του 2011
και άλλα πολλά τέτοιας μορφής μέτρα.
Όπως αντιλαμβάνεστε, μόνο ο αέρας που αναπνέουμε μέχρι στιγμής δεν φορολογήθηκε. Με όλα αυτά τρελάναμε τον κόσμο.
Και ερωτώ, έχει καμιά σχέση η πολιτική αυτή με το ΠΑΣΟΚ ;
Θέλω την απάντησή σας, ειλικρινά.
Όλα αυτά αρνήθηκα να ψηφίσω και η στάση μου αυτή είχε ως αποτέλεσμα να τεθώ εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Φίλες και Φίλοι,
Η μέχρι τώρα πολιτική μου πορεία και συμπεριφορά, θέλω να πιστεύω πως διακρινόταν από συνέπεια και υπευθυνότητα. Αναγνωρίζω το δικαίωμα στον πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Γ. Παπανδρέου να ενεργήσει με τον τρόπο που ενήργησε.
Όμως, απαιτώ και εγώ να σεβαστούν τις επιλογές και την λειτουργία του βουλευτή, που είναι υποχρέωση του να αποφασίζει και να ενεργεί σύμφωνα με το Σύνταγμα και όχι να τίθεται εκτός κοινοβουλευτικής ομάδος, επειδή δεν επέτρεψε στον εαυτό του να συνεχίσει ν’ ανέχεται τον βιασμό της συνείδησης του σχετικά με την ψήφιση στην βουλή νομοσχεδίων με τα οποία διαφωνεί.
Οι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου, όπως είμαι βέβαιος ότι πιστεύετε και εσείς, δεν πρέπει να είναι ανεύθυνα πιόνια στην σκακιέρα των κομμάτων.
Δεν είναι άβουλα όργανα, να συμφωνούν με ειλημμένες αποφάσεις δίχως καμία προηγούμενη ενημέρωση, όπως συμβαίνει πολλές φορές από πλευράς κυβερνητικών παραγόντων και υπουργών.
Από την μέχρι τώρα εμπειρία μου ως βουλευτής, μπορώ να σας πω, ότι διακατέχομαι από μεγάλη απογοήτευση από την λειτουργία του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα.
Δυστυχώς, τα κόμματα, και κυρίως τα δυο μεγάλα, δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, επιδεικνύοντας ανεπάρκεια και ανευθυνότητα στη λειτουργία και συμπεριφορά τους, με αποτέλεσμα να απογοητεύσουν όλους αυτούς που τα στήριξαν και ήλπιζαν σ’ ένα καλύτερο μέλλον.
Σε ό,τι έχει να κάνει με το ΠΑΣΟΚ, θλίβομαι πραγματικά και ενώνω και εγώ την φωνή μου με όλους αυτούς που λένε πως το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει εικόνα διάλυσης.
Πρέπει εδώ να ξεκαθαρίσουμε πως γι΄ αυτή την κατάσταση οι μόνοι που δεν ευθύνονται είναι τα απλά μέλη, οι φίλοι και ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Την κύρια ευθύνη φέρουν τα λεγόμενα πρωτοκλασάτα στελέχη και ιδιαίτερα αυτοί που κατείχαν υπουργικές καρέκλες.
Μάλιστα ορισμένοι υπουργοί είχαν τέτοια συμπεριφορά, που πίστευαν πως τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν σ΄ αυτούς.
Η αλαζονεία της εξουσίας, βλέπετε, οδηγεί σε τέτοιες συμπεριφορές.
Αυτές οι συμπεριφορές κατήντησαν το ΠΑΣΟΚ μικρό κόμμα, και σήμερα είναι αυτοί οι ίδιοι στην πρώτη γραμμή, για να σώσουν το ΠΑΣΟΚ από εκεί που το οδήγησαν.
Τέτοιες πρακτικές μόνο στην Ελλάδα μπορούν να συμβούν.
Είναι αυτοί που συνέβαλλαν στην πλήρη αποιδεολογικοποίηση της φυσιογνωμίας του, αφαιρώντας από το ΠΑΣΟΚ την ιδεολογική του ταυτότητα.
Είναι οι ίδιοι, που ως κυβερνόντες ανέχθηκαν όλα αυτά τα χρόνια την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος χωρίς να κάνουν τίποτα να το εμποδίσουν.
Είναι οι ίδιοι, που επέτρεψαν να αναπτυχθούν φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής που δυστυχώς διατηρούνται μέχρι και σήμερα.
Είναι πέρα από βέβαιο πως αν συνεχίσουν να λειτουργούν και να συμπεριφέρονται με τέτοιες λογικές, το ΠΑΣΟΚ θα οδηγηθεί σε πλήρη διάλυση.
Ελπίζω, πως αυτοί οι οποίοι θα αναλάβουν την τύχη του ΠΑΣΟΚ και θα έχουν την ευθύνη της πορείας του από δω και στο εξής, να προσπαθήσουν να γράψουν την πρώτη σελίδα σε ένα νέο βιβλίο και όχι μια νέα σελίδα σε ένα παλιό βιβλίο και ο «νοών νοείτω».
Επιπλέον, δεν πρέπει να καταντήσει το ΠΑΣΟΚ υπόθεση μιας ομάδας φίλων και κολλητών, κάτι που διαβλέπω πως θα γίνει.
Αγαπητοί μου φίλοι,
Το κάλεσμα από πλευράς μου σήμερα είχε και ως σκοπό, να μου δοθεί η δυνατότητα να σας ευχαριστήσω όλους, γιατί σταθήκατε και συμπορευτήκατε όλα αυτά τα χρόνια μαζί μου.
Με τιμήσατε με την ψήφο και την στήριξη σας, στις διάφορες φάσεις της πολιτικής μου πορείας, είτε στο θεσμό της Αυτοδιοίκησης είτε στο θεσμό του Εθνικού Κοινοβουλίου.
Εκτός από τις ευχαριστίες μου, θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη από όλους όσους άθελα μου μπορεί να στενοχώρησα.
Όλα αυτά τα χρόνια της ενασχόλησης μου με την πολιτική, πιστεύω πως απέδειξα, πως η πολιτική με ενδιέφερε μόνο ως δημιουργία και προσφορά στον τόπο και την κοινωνία, και όχι ως μέσο επαγγελματικής καταξίωσης ή οικονομικής ανέλιξης.
Δεν ήμουν ποτέ εραστής των προνομίων και των εξουσιών και αυτό το απέδειξα για μια ακόμη φορά, με την αντίδραση μου να μην ψηφίσω το Μνημόνιο ΙΙ, παρότι γνώριζα τις συνέπειες που θα υποστώ με τη μη συμμετοχή μου στο ψηφοδέλτιο για τις επόμενες εκλογές.
Τώρα, προφανώς θα αναρωτιέστε τι πρόκειται να κάνω και πώς θα πορευτώ από εδώ και πέρα.
Στην απάντηση μου θα είμαι ειλικρινής μαζί σας, όπως εξάλλου ήμουν πάντα.
Όπως γνωρίζετε αυτή την στιγμή είμαι εκτός ΚΟ ΠΑΣΟΚ, όχι με δική μου ευθύνη και υπαιτιότητα.
Άρα, οποιαδήποτε επιλογή μου να ενταχθώ ή να συνεργαστώ με άλλους πολιτικούς χώρους, θα είχε την ηθική και πολιτική νομιμοποίηση.
Δεν σας κρύβω πως είχα προτάσεις από διάφορους πολιτικούς χώρους. Όμως, δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να συμπεριφερθώ με έναν τέτοιο τρόπο, που να δίνω την αίσθηση πως αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως, είναι η «Καρέκλα» και τα «Αξιώματα». Εξάλλου τα είχα και τα θυσίασα στον βωμό της τιμής και της αξιοπρέπειας.
Πάντα ζητούσα από τον κόσμο, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, να έχει αυστηρή πολιτική κρίση στις επιλογές του και να μην συμπαρασύρεται από τυχοδιωκτικές και καιροσκοπικές συμπεριφορές πολιτικών προσώπων, που στις ημέρες μας δυστυχώς υπάρχουν πολλοί και σε όλα τα κόμματα.
Να είστε βέβαιοι, πως οποιαδήποτε επιλογή μου θα έχει ως βασική και μόνη παράμετρο την διαφύλαξη της σχέσης που έχουμε διαμορφώσει τόσα χρόνια σε μια κοινή πολιτική πορεία.
Δηλώνω πως παραμένω στον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο και θα παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις για την δημιουργία της γνήσιας και μεγάλης κεντροαριστεράς παράταξης, που θα έχει κυρίαρχο στόχο της τον σεβασμό στους πολίτες και την καταπολέμηση της διαφθοράς και της διαπλοκής, κάτι που έκανα και μέχρι σήμερα από τη θέση του βουλευτή.
πολύ καλός ανθρώπινος και κοντά στον απλό άνθρωπο λόγος. μπράβο θόδωρε.
ΑπάντησηΔιαγραφή