Θα ηθελα να σας διηγηθω ένα περιστατικο που εζησα την παραμονη του δεκαπενταυγουστου στην πολη μας και μου εδειξε πως υπαρχουν ακομα ανθρωποι. Πηγαινα στην εκκλησια της Παναγιας που πανηγυριζε όταν ειδα να σωριαζεται μπροστα στη λεσχη αξιωματικων ενας ηλικιωμενος κυριος μαλλον από καρδια. Τοτε ειδα αμεσως και χωρις να το σκεφτουν να τρεχουν για βοηθεια δυο τρεις περαστικοι και ο φανταρος που βρισκεται μπροστα στη λεσχη. Οι περαστικοι εκαναν ότι μπορουσαν ενώ ο φανταρος ειδοποιησε τον αξιωματικο που ειχε υπηρεσια και βγηκε και αυτος και ειδοποιησε το αθενοφορο. Οσο διαρκουσε το περιστατικο ολοι εδιναν την ψυχη τους να επαναφερουν τον γεροντα.
Ο αξιωματικος εδινε οδηγιες για το πώς θα τον ξαπλωσουν ενώ απομακρυνε και αρκετους περιεργους. Από την άλλη οι δυο κυριοι που υπηρχαν βοηθουσαν όπως μπορουσαν ενώ καποιος φωναξε λανθασμενα και ταξι. Αξιωματικος δεν αφησε να επιβιβασουν τον γεροντα που ηταν σε χαλια κατασταση στο ταξι αφου ειπε πως δεν επρεπε να τον μετακινησουν αφου ερχοταν το ασθενοφορο. Αυτό νομιζω εσωσε τη ζωη και του γεροντα αφου όταν εφτασε το ασθενοφορο οι διασωστες με τη σειρα τους εδωσαν και αυτοι την ψυχη τους για να τον επαναφερουν στη ζωη.
Όλα αυτά θεωρησα υποχρεωση μου να τα αναφερω αφου το ολο περιστατικο με συγκλονισε και δεν μπορω να το ξεχασω. Ετσι θα ηθελα να δωσω συγχαρητηρια στους δυο περαστικους αλλα και στον αξιωματικο που ειχε υπηρεσια στη λεσχη αλλα και στους δυο διασωστες που εδωσαν μαχη να σωσουν τον ατυχο γεροντα. Τετοιες εποχες που ζουμε τετοιες πραξεις πρεπει να απαινουνται γιατι μας θυμιζουν πως τελικα υπαρχουν ακομα ανθρωποι με το Α κεφαλαιο. Ευχαριστω για τη φιλοξενια.
Μια αναγνωστρια.
Ο αξιωματικος εδινε οδηγιες για το πώς θα τον ξαπλωσουν ενώ απομακρυνε και αρκετους περιεργους. Από την άλλη οι δυο κυριοι που υπηρχαν βοηθουσαν όπως μπορουσαν ενώ καποιος φωναξε λανθασμενα και ταξι. Αξιωματικος δεν αφησε να επιβιβασουν τον γεροντα που ηταν σε χαλια κατασταση στο ταξι αφου ειπε πως δεν επρεπε να τον μετακινησουν αφου ερχοταν το ασθενοφορο. Αυτό νομιζω εσωσε τη ζωη και του γεροντα αφου όταν εφτασε το ασθενοφορο οι διασωστες με τη σειρα τους εδωσαν και αυτοι την ψυχη τους για να τον επαναφερουν στη ζωη.
Όλα αυτά θεωρησα υποχρεωση μου να τα αναφερω αφου το ολο περιστατικο με συγκλονισε και δεν μπορω να το ξεχασω. Ετσι θα ηθελα να δωσω συγχαρητηρια στους δυο περαστικους αλλα και στον αξιωματικο που ειχε υπηρεσια στη λεσχη αλλα και στους δυο διασωστες που εδωσαν μαχη να σωσουν τον ατυχο γεροντα. Τετοιες εποχες που ζουμε τετοιες πραξεις πρεπει να απαινουνται γιατι μας θυμιζουν πως τελικα υπαρχουν ακομα ανθρωποι με το Α κεφαλαιο. Ευχαριστω για τη φιλοξενια.
Μια αναγνωστρια.
Ίσως σημεία των καιρών.Μην σας φαίνετε περίεργο πως όσο η οικονομική κρίση θα βαθαίνει,τόσο τα περιστατικά αλληλεγγύης θα γίνονται περισσότερα. Όσο ο άνθρωπος θα νιώθει ανίσχυρος, θα νιώθει το αίσθημα της αλληλλοβοήθειας να αποτελεί μέρος της επιβίωσής του(δές το παράδειγμα της κρίσης στην Αργεντινή και το πώς αυτή λειτούργησε καταλυτικά για συλλογικές δράσεις).Τα κοινά προβλήματα είναι αυτά που ενώνουν τον κόσμο και τον συσπειρώνουν ώστε να συμπεριφέρεται συλλογικά, ενώ η ατομική οικονομική δύναμη αποξενώνει και κάνει τον άνθρωπο αναίσθητο στα προβλήματα των άλλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως λόγω και της ημέρας η Παναγία να τους είχε στείλει;
ΑπάντησηΔιαγραφή