Κιλκίς…

Γράφει ο Χριστόφορος Μουρατίδης

Δημοτικός Σύμβουλος Κιλκίς
Μία μικρή πόλη με πολλές όμορφες αναμνήσεις για τους περισσότερους από εμάς.
Μία πόλη όπου όποια πέτρα και να σηκώσεις, θα ανακαλύψεις όμορφες ιστορίες ζωής από τα προηγούμενα χρόνια, ιστορίες ανθρώπινων «θρύλων» που έζησαν και δημιούργησαν ο καθένας με την δική του παρουσία, την εικόνα του παζλ για όλους εμάς και όπως ακριβώς θα πρέπει να κάνουμε και όλοι εμείς χαράζοντας ή βάζοντας το δικό μας λιθαράκι σε αυτήν την πόλη.

Αυτά που θυμάμαι εγώ (και τα θυμάμαι καλά) σαν χθες, περίπου στα τέλη του 1960 με αρχές 1970, οι κάτοικοι της πόλης του Κιλκίς δεν ξεπερνούσαν τους 10 με 11 χιλιάδες.

Το Κιλκίς σαν πόλη ήταν χτισμένο γύρω από τον λόφο του Αγίου Γεωργίου, με χαμηλές μονοκατοικίες και αραιά ξεφύτρωναν ορισμένα αρχοντικά διώροφα κτήρια.

Οι εμβληματικές αλάνες και οι μεγάλες αυλές των Δημοτικών σχολείων ήταν συνήθως γεμάτες από παιδιά που έπαιζαν χαρούμενα.

Α) Η έφηβοι και η νεολαία της εποχής

Εκείνα τα χρόνια η ροή της ζωής για εμάς τα παιδιά ήταν πολύ απλή.

Το πρωί πηγαίναμε στο σχολείο το οποίο παρεπιπτόντως ήταν πρωινό και απογευματινό. Κατόπιν σπίτι για διάβασμα και ίσως κάποιο βραδινό φροντιστήριο Αγγλικών.

Στις αρχές του '70 ήταν τότε που τα φροντιστήρια μπήκαν για τα καλά στην ζωή των μαθητών.

Το Σαββατοκύριακο φυσικά δεν μας έπιανε κανείς.

Κάθε Σάββατο, μετά το παζάρι συναντιόμασταν στις αλάνες ή στις μεγάλες αυλές των σχολείων για να παίξουμε μπάλα και τα απογεύματα μαζευόμασταν ο καθένας στην γειτονιά του για παιχνίδια όπως κυνηγητό, κρυφτό, μηλαρόνια κ.α

Κάθε Κυριακή πρωί, ντυμένοι - γυαλισμένοι όλοι μαζί πηγαίναμε στην Εκκλησία και κατόπιν στο κατηχητικό.

Το απόγευμα της Κυριακής ως συνήθως παιχνίδι στις αλάνες ή αλλιώς στις κοντινές μας γειτονιές.

Τα καλοκαίρια συνήθως μαζευόμασταν στο Σαλάτς για κολύμπι και μπάνιο ή παίζαμε στην Σαχταρίνα.

Β) Ο Αθλητισμός της εποχής

Προσπαθώντας να αναλύσω τις πρώτες μου αναμνήσεις του τότε, το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι η θρυλική ποδοσφαιρική ομάδα του Α.Ο.Κιλκισιακού (Α.Ο.Κ).

Λογικό θα μου πεις διότι εκείνα τα χρόνια το μεγαλύτερο και ίσως μοναδικό αθλητικό σωματείο που υπήρχε στην πόλη ήταν ο Κιλκισιακός, ο οποίος ήταν μία συγχώνευση από 3 ομάδες, του ΑΡΗΣ Κιλκίς, της ΑΕΚ Κιλκίς και του Κιλκισιακού.
Φυσικά κατόπιν ακολούθησαν και άλλες ομάδες όπως ο Μέγας Αλέξανδρος ο όποιος συγχωνεύτηκε και αυτός με τον Κιλκισιακό, ο Αχιλλέας Κιλκίς κ.α.

Θυμάμαι ότι συνήθως τα απογεύματα, όλοι η τσακαλοπαρέα μας βρισκόμασταν στο ξερό γήπεδο του Κιλκισιακού (κοκκινόχωμα) παρακαλώντας τον υπεύθυνο υλικού, τον κ. Μάξιμο να μας δώσει μία μπάλα για να παίξουμε και εμείς.

Πρέπει να αναφέρω ότι όταν ο Κιλκισιακός είχε αγώνα εντός έδρας το γήπεδο γέμιζε ασφυκτικά με αρκετές χιλιάδες από κόσμο.

Στα εκτός έδρας συνήθως ακολουθούσαν την ομάδα 2-3 λεωφορεία γεμάτα με κόσμο.

Άλλα χρόνια εκείνα…!

Γ) Οι περιοχές του Κιλκίς

Θυμάμαι ότι εμείς τα παιδιά εκείνα τα χρόνια χωρίζαμε το Κιλκίς σε τέσσερις (4) μεγάλες περιοχές.

Συγκεκριμένα τότε υπήρχαν μόνο τέσσερα (4) Δημοτικά σχολεία οπότε κάπως έτσι τις ξεχωρίζαμε ονομάζοντας και την κάθε περιοχή.

1. Η δικιά μας περιοχή του 1ου Δημοτικού σχολείου, κάλυπτε όλη την νοτιοανατολική πλευρά του Κιλκίς, κάτω από την 21η Ιουνίου έως και το Σαλάτς, με βόρειο σύνορο την οδό Ν. Παναγιώτου (την τότε οδό Λέοντος Σοφού). Αναφέρω επίσης ότι η κάθε περιοχή ανήκε και σε διαφορετική ενορία.

2. Η περιοχή του 2ου Δημοτικού σχολείου όπου κάλυπτε όλη την βόρεια περιοχή επάνω από την 21η Ιουνίου, από το πάρκο έως ψηλά στους πρόποδες του λόφου του Αγίου Γεωργίου.

3. Η περιοχή του 3ου Δημοτικού σχολείου (Κιολαλία), μία περιοχή που ξεκινούσε πάνω από το Νοσοκομείο, εκτείνονταν προς το στρατόπεδο Καμπάνη και έφτανε έως το σπήλαιο (οι ονομαζόμενες 40 κάμαρες εκείνη την εποχή).

4. Η περιοχή του 4ου Δημοτικού σχολείου όπου ξεκινούσε από το παζάρι και εκτείνονταν προς την βόρεια Ανατολική μεριά του Κιλκίς.

Όλη την πόλη του Κιλκίς από άκρη σε άκρη την διέσχιζε η μεγάλη κεντρική οδός “21ης Ιουνίου”.

Βόρεια και διαγώνια κατέβαινε η μεγάλη οδός της Βενιζέλου που πλέον την «πετσόκοψαν» και συνέχιζε κάθετα στην οδό Καπέτα περνώντας μέσα από το παζάρι κατευθυνόμενη προς τα χωριά της Άνω - Κάτω Ποταμιάς.

Η πρώτη παράλληλη οδός της 21ης Ιουνίου ήταν η οδός Θεσσαλονίκης και μάλιστα ήταν χωματόδρομος.

Δ) Τα μαγαζιά της εποχής

Τα περισσότερα μαγαζιά εκείνα τα χρόνια ήταν γνωστά συνήθως με το επίθετο του ιδιοκτήτη τους και όχι όπως τα σημερινά με όλα αυτά τα ξενόφερτα ονόματα.

Π.χ. ποιος δεν θυμάται:

Το βιβλιοπωλείο του κ. Μήτα, του κ. Νικολόπουλου ή του κ. Σπάρου αλλά κ.α

Το τυπογραφείο του κ. Ψάλτου, του κ. Άρη Γρηγοριάδη ή του κ. Ιωάννη Ηλιάδη.

Το ανθοπωλείο του κ. Μαυροσάββα.

Το γνωστό γαλακτοπολείο του Νούρι.

Το ζαχαροπλαστείο του Κόντου,

Το ζαχαροπλαστείο των κ. Μαργαριτόπουλων η “Γωνία”,

Το ζαχαροπλαστείο «Λούξ” του κ. Καρατσιβίδη, κ.α

Το μανάβικο της Πετσάβας ή του κ. Αντωνιάδη στο παζάρι

Τα παλαιά κρεοπωλεία στην σειρά στο παζάρι, του κ. Ανδρέα Βούτσκογλου, του κ. Στ. Κουραλίδη, του κ. Εμμανουηλίδη, κ.α

Το οβελιστήριο του κ. Μπακόπουλου, τα σουτζουκάκια του Κρητικού απέναντι από την λέσχη Αξιωματικών, του μπάρμπα Θεόδωρου (Σαββίδη) και το Snoopy των αδερφών Κουρουζίδη επί της οδού Θεσσαλονίκης

Το καφενείο του Κοσμά (αργότερα στεγάστηκε η Κτηματική Τράπεζα), ο Κάτω Κόσμος στο παζάρι του κ. Σάββα Σαρηγιαννίδη.

Το πρώτο εστιατόριο του κ. Τζαβέλα επί της οδού Λέοντος Σοφού και κατόπιν του υιού Νίκου Τζαβέλα επί της Καλούδη με τον απίστευτα νόστιμο γύρο, το εστιατόριο του κ. Σάββα ο “Πλάτανος”, τα “3 Αδέρφια”, τα “Σκαλοπάτια” κ.α.

Το μαγαζί με τα παιδικά παιχνίδια του κ. Παναγιώτη Γαβουχίδη, του κ. Παυλίδη κ.α.

Το αρτοποιείο του κ. Γιάννη Τσαχουρίδη, του κ. Τραντέρου επάνω στο πάρκο, του Ανανία (το παλιό Goudies)

Το Δισκάδικο του κ. Δημήτρη Ζωηρού, του Μιχάλη κ.α

Ε) Οι κινηματογράφοι της εποχής…

Οι κινηματογράφοι “Ορφέας”, “Άστρον” και ο θερινός “Έλλη” του κ. Σταμπουλή.
Το “Αβέρωφ”, το “Κολοσσαίον”, ο “Μέγας Αλέξανδρος”, ο παλαιός στρατιωτικός κινηματογράφος στην σημερινή πλατεία Ειρήνης που κάηκε το “Καψών”.

Ζ) Οι καφετέριες της εποχής…

Η πρώτη καφετέρια της εποχής που θυμάμαι εγώ ήταν..

H “Γαρδένια” (στο παλιό ΚΤΕΛ),

H “Αργώ” του κ. Παύλου Τονικίδη,

Tο “Μπορσαλίνο”,

H “Αλιάζ”,

H “Εκλέρ” του Μίλτου Γιαλεντζή, μετέπειτα “Pettit” του κ. Μπάμπη Παυλίδη,

H “Λέιζερ”,

Tο “Music hall”,

Tο “Roxy”, του “Λάρρυ”,

H “Amadeus” του Στέλιου Ξανθόπουλου,

Tο “Γραμμόφωνο” του Νίκου Τεκτονίδη,

H “Κίνηση,”,

O “Λωτός” κ.α

Η) Η Ντισκοτέκ της εποχής

Η Ντισκοτέκ … “Orange” και “Smille” του κ. Τάκη Δημητριάδη,

H “Studio 44”,

H θρυλική “BLACKOUT” του Μπόνιου μαζί με τον Γιώργο και μετέπειτα του Παντελή Τσαχουρίδη μαζί με τον Χρήστο Παπαδόπουλο,

H “Prisma” του κ. Γιάννη Μιμίδα,

H πρώτη καλοκαιρινή ντισκοτέκ στα τέλη του -70 η "Χαβάη 5-0” του κ. Ανθρακίδη,

Mετέπειτα στα τέλη του -80 το γνωστό σε όλους μας “Ηχοδρόμιο” του Φιλίστωρa, η 

H “Aktuel” του κ. Παύλου Τονικίδη κ.α

Τι να πρωτοθυμηθώ από τα τόσα μαγαζιά που έσφιζαν από ζωή εκείνα τα χρόνια.

Εκείνα τα χρόνια στην πόλη υπήρχαν οι εξής εκκλησίες :

Ο Μητροπολιτικός Ιερός Ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.

Ο Ιερός Ναός των Πεντεκαίδεκα Ιερομαρτύρων.

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Δημητρίου

Η Ιερά μονή του Αγίου Γεωργίου

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Θεράποντος

Η εκκλησία του Προφήτη Ηλία

Τα χρόνια πέρασαν, εμείς μεγαλώσαμε και η ζωή στο Κιλκίς συνεχίζεται και θα συνεχίσει να συνεχίζεται.

Να θυμάστε μοναχά ένα πράγμα…

Κάπου έξω από το Κιλκίς υπάρχουν 2 κοιμητήρια όπου εκεί βρίσκονται θαμμένοι και θαμμένες ΟΛΕΣ οι αναμνήσεις της πόλης μας.

Μην τους ξεχνάτε, μη του λησμονείτε και προπαντός να τους μνημονεύετε γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι εκεί, είναι το Κιλκίς.

Υ.Γ. Σαν το Κιλκίς δεν έχει….