Act Business Center

Act Business Center

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2022

Καθώς βρέχει ακόμα



Του Φώτη Μισόπουλου
A grip for the sun. A jump into shadow. Shakespeare the turist
Heiner Müller[1]

.......καθώς βρέχει ακόμα. [Ο ΛΆΙΟΣ ΕΊΝΑΙ ΣΤΗ ΘΉΒΑ ΒΑΣΙΛΙΆΣ]. Ανεμοδαρμένα δέντρα ψιθυρίζουν ειρωνείες. Όχι πια ηλιόφως. Ή ο Αντισθένης, ο μαθητής του Γοργία. Παίρνει το βραβείο αντρικής ομορφιάς από τα χέρια της ΑΡΓΕΊΑΣ ΕΛΈΝΗΣ. Την ξύλινη φοράδα της Τροίας, που μέσα της κοιμήθηκαν ένας σωρός ήρωες. Πέρασε μια πλουσιοπάροχη ζωή: ζεστές πίτες με ρέγγες, πράσινες κούπες ισπανικό κοκκινέλι, σάλτσες με μέλι. Ροδοζάχαρη, αμυγδαλωτά. Περιστέρια με φραγκοστάφυλα. Γλυκίσματα με μίρτιλα[2]. Κάθε τι κοινωνικό αποτελείται από μάταιες προσεγγίσεις:
ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ: ......τι είναι αυτά; τι γίνεται εδώ; -/
Τον κόσμο τους πλέοντας στο νερό. Πορφυρά γεράνια. Αυξάνουν το κρύο. Σκουρόχρωμα γυαλιά που καθρεφτίζουν ναρκισσισμούς. Οι περιπατητές λησμονούν γιατί βρίσκονται έξω.
Κα ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ: .....ΠΟΙΟΣ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΌΣ Ο ΆΝΤΡΑΣ;
Κος ΜΠΕΡΚΟΝΙΤΣ: ......ΠΡΟΦΑΝΏΣ. ΣΕ ΡΏΤΗΣΑ: ΠΟΙΟΣ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΌΣ Ο ΆΝΤΡΑΣ;[3].-/
Il faut mieux. Η κίνηση ανήκει στο Χρόνο. Η απώλεια δική μας. Ο γιος του θα τον υπερβεί. [ΑΠΡΌΘΥΜΟΣ Ο ΒΑΣΙΛΙΆΣ ΝΑ ΚΑΤΑΒΆΛΕΙ ΤΟ ΤΊΜΗΜΑ ΤΗΣ ΓΈΝΝΗΣΗΣ. ΑΡΝΙΈΜΑΙ ΌΤΙ ΣΤΗΝ ΠΈΜΠΤΗ ΣΚΗΝΉ ΤΟΥ ΆΜΛΕΤ, Η ΙΟΚΆΣΤΗ ΣΤΙΓΜΑΤΊΖΕΤΑΙ ΜΕ ΑΠΙΣΤΊΑ]. Δεν έχει πια όνομα. Stop. Η Ιοκάστη στην Park Avenue. Σέρνεται μέχρι το Lexington. Η θέση της είναι στο μουσείο. Χιόνι. Εποχή παγετώνων.
[Ο ΟΙΠΙΠΟΔΑΣ ΣΕ ΑΝΑΠΗΡΙΚΟ ΑΜΑΞΊΔΙΟ. ΔΥΌ ΆΝΤΡΕΣ ΜΕ ΙΑΤΡΙΚΈΣ ΜΠΛΟΎΖΕΣ ΤΟΝ ΔΈΝΟΥΝ ΑΠΌ ΚΆΤΩ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΆΝΩ ΜΕ ΕΠΙΔΈΣΜΟΥΣ. Γελάει χωρίς ήχο. Η ΙΟΚΆΣΤΗ ΠΟΖΆΡΕΙ ΓΥΜΝΉ ΓΙΑ ΤΟ PLAYBOY. ΕΚΕΊΝΟΣ ΣΚΊΖΕΙ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ ΤΗΣ]. ΟΙΔΊΠΟΔΑΣ: .....παραβιάζω τη σφραγισμένη σάρκα μου. Θέλω να κατοικήσω στις φλέβες μου. Στο λαβύρινθο του κρανίου μου. Αποσύρομαι στα σπλάχνα μου. Στα κόπρανά μου. Στο αίμα μου[4]. ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΜΈΡΑ ΠΟΥ ΠΑΊΖΩ ΤΟΝ ΡΌΛΟ ΤΟΥ ΝΈΓΡΟΥ ΕΔΏ ΜΈΣΑ........
ΣΆΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΏ[5].-/
......εμείς δεν νοιώθαμε λιγότερο ευτυχείς. Τα δωμάτια ήταν ευχάριστα, φωτεινά και καθαρά. Ο κήπος εκτεινόταν πολύ κάτω στην πλαγιά. Ακριβώς έτσι είχα φανταστεί τη ζωή στην επαρχία. Και μετά το δημόσιο πάρκο με το σιντριβάνι. Encore vingt sous. Nous ferons de petites cochonneries. Minette? Tu veux?[6] Προσχήματα που συνθλίβονται σιγά σιγά. Εδώ είναι Κυριακή. Επεκτείνεται δειλά έξω απ' τον καιρό που υπήρχα. Μόνος.
ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ: ......ΤΟ ΒΙΒΛΊΟ ΣΑΣ, ΕΊΝΑΙ ΌΠΩΣ ΜΙΛΆΤΕ. ΜΙΑ ΤΕΧΝΗΤΉ ΜΕΤΕΜΨΎΧΩΣΗ. ΈΝΑΣ ΑΠΛΌΣ ΜΕΤΕΩΡΙΣΜΌΣ.-/
Κατάφερα με κόπο να ανακαλύψω και να συνθέσω τα κομμάτια της ιστορίας μου. Οι τουλίπες σέρνονται στις ρίζες τους,- πενθώντας,- stop- σε ανεπαίσθητες συχνότητες. Η κίνηση είναι του ανέμου. Το σαλόνι: χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων. Πλήρες. Σ' εκείνη την εσπερίδα εμφανίστηκε με τεράστιο καπέλο. Έμεινε ελάχιστα. Όταν όλοι είδαν και αντιλήφθηκαν επίσης τι υπήρχε από κάτω, στράφηκε μια φορά γύρω απ' τον άξονά της κι εξαφανίστηκε. Έκαμνε την τουαλέτα της με αιλουροειδείς χειρονομίες. Απροσχημάτιστα. ΚΙ ΈΛΕΓΕ: έχω να διαπραγματευτώ με νεροπόντικες κάτισχνους κι αγριεμένους. Λύση του δράματος.-/
Μόνο τα παράθυρα του ισογείου είχαν παντζούρια. Τα υπόλοιπα φωτίζονταν μερικές φορές τη νύχτα. Αχνά. Μια το ένα. Μια το άλλο. Τουλάχιστον αυτή την εντύπωση είχα. ΕΠΑΝΈΡΧΕΤΑΙ η ΣΌΝΙΑ στην αγκαλιά του ΡΑΣΚΌΛΝΙΚΟΦ [όπως στην αρχική σημείωση]. ΔΈΟΣ. ΦΩΣ.
Η ΙΟΚΆΣΤΗ-Minette ΣΤΗ ΣΚΙΆ ΤΟΥ ΦΙΌΝΤΟΡ ΜΙΧΑΉΛΟΒΙΤΣ. Σουφρώνει τα χείλη της. Μια νότα υψώνεται σε γλυκό μουρμούρισμα. Μια τσίχλα. Ασπρότσιχλα. Η ανάσα της σαν του πουλιού. Υπερηφανεύεται για τα δόντια της. Βγάζει κάποιον ήχο γοερού θρήνου. ΧΆΝΟΝΤΑΙ. Ήχος πλούσιος. Δυο νότες σε μία. Η τσίχλα που άκουσα στην κοιλάδα με τ' ασπράγκαθα. Δανείζεται από μένα τους σκοπούς. Τους αναπτύσσει .
Τους διασκευάζει.
ΟΙΔΊΠΟΔΑΣ: ....και μια νύχτα βρίσκεις τη λύση του μυστηρίου, σύντροφε Φιόντορ Μιχαήλοβιτς. Λεπτομέρειες θαμμένες σε ιδιωτικά κοιμητήρια.

-/ ........όργωσε το κρεβάτι που φυτεύτηκε. Κάθε καινούρια επίκληση ανακαλεί στη μνήμη αυτήν, που κρύφτηκε. Ηχώ. Πόσο γλυκιά ακούγεται η απάντηση. Όπως στον Παίκτη,- η Μαρία Φιλίπποβνα. Πτώση, παράδοση. Ενδίδει. Μέσα στον ύπνο τον πλησιάζει. Χωρίς αθωότητα, κάτω από Νέα Σελήνη. Άγγιγμα νερού. Πολύ αργά. Σαν να θέλει να σταματήσει η θάλασσα. Λοιπόν, πριγκηπικό,- βασιλικό διαιτολόγιο, υψώνουν τα ποτήρια στην υγεία του ακάθεκτου λαού[γέλια]. Sonnanbula. H ωραιότερη άρια που γράφτηκε ποτέ: ή ο Joyce στο θεωρείο. Τον τυφλώνει η πίεση στα μάτια.
ΜΠΕΡΑΝΖΕ[7]: ......είμαι ο Λάιος. Ο ΒΑΣΙΛΙΆΣ ΛΆΙΟΣ. Ειδικός στους ρινόκερους. Δεν παθαίνω ποτέ μου παραισθήσεις! Κάτι ύποπτο συμβαίνει!-/
Στις κόγχες των ματιών ενταφιάζεται ο κόσμος.
Ο ΠΑΠΑΓΆΛΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΎΖΕΙ[8]: .....συνουσιάζομαι με τον αέρα μέχρι να σβήσουν τα ομοιώματα στο μουσείο. A grip for the sun. A jump into shadow. Shakespeare the turist[9]. Μετά από αυτά οι αιώνες που ζούμε ειναι κωμωδία. Το πρώτο μου κείμενο χάθηκε στη δίνη των ημερών, πριν τον πόλεμο. Ποτίζω τα λουλούδια που ζωγραφίστηκαν στα σεντόνια και κάποτε θα γράψω για τις ελεγείες του έρωτα στις Λευκές Νύχτες. Θα γυρίζω απ' την Αγία Πετρούπολη μ' ατέλειωτες υποθήκες και βαλσαμωμένα πουλιά. Την ίδια νύχτα.
Κος ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ: .......ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΊ ΠΥΡΟΒΟΛΟΎΣΑΝ ΑΛΎΠΗΤΑ, ΑΛΛΆ ΕΓΏ ΤΑΚΤΟΠΟΙΟΎΣΑ ΈΝΑ ΜΥΣΤΉΡΙΟ.....
Κα ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ: .......ΜΙΚΡΈΣ ΕΠΟΠΟΙΊΕΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΆΣ- ΈΝΑΣ ΚΌΣΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΖΉΣΟΥΜΕ ΛΙΠΌΣΑΡΚΑ ΧΩΡΊΣ ΚΑΝΕΊΣ ΝΑ ΜΆΣ ΒΛΈΠΕΙ.-/
Μού έλειπε η Ιοκάστη. Κάθε τόσο συνεπής. Τ' απογεύματα έβαζε κάποιο φοξ τροτ στο γραμμόφωνο κι έπαιζε με το μικρό μαραμένο στήθος της μπρος στον καθρέφτη. Φυσικά από πολύ νέος είχα την διαίσθηση πως γεννήθηκα για κάτι πολύ μεγάλο. Ένα ρόλο τραγικό κι εγκωμιαστικό μαζί.
Κι έτσι, έψαχνα απεγνωσμένα στο παρελθόν, μήπως εύρισκα τις λεπτομέρειες που εξηγούσαν τα πάντα.

ΑΥΛΑΙΑ



ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] Heiner Müller, ο.π. [Ποιήματα]
[2] ΤΖΑΙΗΜΣ ΤΖΌΥΣ, ΟΔΥΣΣΕΑΣ, μτφρ. Σωκράτης Καψάσκης, ΚΕΔΡΟΣ 1990
[3] TRUMAN CAPOTE, MIAΣ ΜΈΡΑΣ ΔΟΥΛΕΙΆ, εισαγωγή-μετάφραση Ρούμπη Θεοφανοπούλου, Η ΛΈΞΗ, τ.38/1984
[4] Heiner Müller , ΔΥΣΤΗΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, εισαγωγή-επιλογή-μτφρ.: Ελένη Βαροπούλου, ΆΓΡΑ 2001
[5] TRUMAN CAPOTE ο.π.
[6] Άλλα είκοσι σου[ς] [είδος γλυκού]. Θα κάνουμε μικρά σκουπίδια. Minette; Θέλεις?
[7] βλ. ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΙΟΝΈΣΚΟ, Ο ΡΙΝΌΚΕΡΟΣ
[8] πορτρέτο, βλ. TRUMAN CAPOTE ο.π.
[9] Heiner Müller, ο.π. [Ποιήματα]

https://i.pinimg.com/564x/4b/34/0f/4b340fe7287722a458da755f7e7de6c3.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.

Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.

Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.