Η μαντάμ L. και οι ύαινες

Του Φώτη Μισόπουλου
πρόζα σε μια εικόνα, - ''γι' αυτήν τη φλύαρη πολιτεία όπως και κάθε άλλη''/ W.H. Auden
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ: [βγάζει τις χειροπέδες] Εδώ είναι τα βραχιόλια [1]

.......''πράγματι'', έγραφε ο αντιπρόσωπος, ''η πόλη γέμισε με σκώληκες και άλλα ζωύφια, μα- δεν θα το πιστέψεις- ύαινες επίσης, ύαινες πολλές'', - προβάλλεται στον τοίχο ο αντικατοπτρισμός της λίμνης με τα δυσδιάκριτα ζώα της, τα οποία βόσκουν μέσα στην ασημένια άχνα, σ' αυτό λοιπόν το παρατηρητήριο- ένα παγερό δωμάτιο, όπου το εκκρεμές με θανάσιμη στατιστική ακρίβεια, μετρούσε τα δευτερόλεπτα- οι ήχοι έμοιαζαν να σφυροκοπούνε το σκέπασμα ενός φέρετρου και η ζωή βγαίνει στις στέγες μια ώρα που τινάζεται η βροχή απ' τα πεύκα Υπάρχει μάλιστα το γραφείο εισαγωγών υαινών που εξελίχθηκε γρήγορα σε μονοπώλιο και ίσως κρατικοποιηθεί [4] Το πρόσωπο γίνεται μακρουλό χλομιάζει πλαισιώνεται με γένια - ακουμπάει το μαντήλι στα χείλη κι εξετάζει το τριανταφυλλί αίμα που ρέει άφθονο από το στόμα Σχεδόν άφωνος: ''Με συγχωρείτε, υποφέρω από σοβαρό κρυολόγημα, μόλις σηκώθηκα απ' το κρεβάτι'' Πήγα το άλλο πρωί Το παράθυρο έβλεπε προς το ποτάμι, είδα τις ψηλές καμινάδες και τις τολύπες του καπνού να σωριάζονται στα σκοτεινά βάθη- χρόνια με φαντάσματα, που σβήνουν, τηλέφωνα που ηχούν σε άδεια δωμάτια, τέφρα ριγμένη στη θάλασσα- το Καθεστώς εξάλλου δε παύει να μιλά για τις λανθάνουσες και γνήσιες δημοκρατικές του τάσεις, ο καθένας βιάζεται ν' αποκτήσει την ύαινά του, το αυτοκίνητο που επιθυμεί, το προσωπικό του αφοδευτήριο- θα μιλήσουμε γι' αυτά πιο πέρα Σιγοτραγουδά απλοϊκά Τον σφυρίζουν μέχρι που αναγκάζεται να σωπάσει Οι πληβείοι Δον Ζουάν παρατηρούνε πίσω από νοικιασμένες άμαξες και δανεικά σμόκιν κάθε αισχρή φωτογραφία, από αυτές που πουλούν στα βουλεβάρτα- Μισόγυμνη, εύθραυστη, ωραία,- η γυναίκα του όπως διαβεβαίωνε σοβαρά Στάθηκε λίγο σαν να περίμενε Μα δεν είπε λέξη Αφήσαμε τις κλίνες μας στους ρομαντικούς, έτσι- αναπαύεται κανείς μέσα στις πράξεις του Επείγοντα μηνύματα ζωής του Κάφκα, φτάνουν στον Πύργο, διασχίζοντας καπνό και άσφαλτο, αέρα και κύματα Όσα σκηνοθετεί ή θρηνεί ανεξήγητα [2]
Οι ύαινες σε προστατεύουν, λένε, από άλλα ειδεχθή και αποτρόπαια ζώα, το καλύτερο απορρυπαντικό γιατί τρώνε οτιδήποτε και τέλος, το σπουδαιότερο, όταν πεθάνεις καταβροχθίζουν το πτώμα σου Αυτό το τελευταίο αποτελεί το σπουδαιότερο προτέρημα μιας ύαινας, καθώς διευκρινίζουν οι εισαγωγείς Όλος αυτός ο κόσμος: εννοούσα μόνο την ιδέα του πράγματος Θερμό μυρμήγκιασμα ερεθίσματος που αποκλείει τη ροή του αίματος Εκλεπτυσμένο χτύπημα με βέργα προς διέγερση της κυκλοφορίας Η μαντάμ L. κατέβαινε σταθερά τη μεγάλη σκάλα, τραβώντας σαν πέτρα σε βαθιά νερά, προς την μαύρη άβυσσο που ανοιγόταν στη βάση Ορυκτά και πλάσματα τόσο βαθιά ναρκισσευόμενα Η αμαρτία τής νωθρότητάς τους παραμερίζει όλες τις άλλες: μια απρόσεκτη ομορφιά. Θεμελιώνοντας το μοναδικό σφάλμα απέναντι στα αναρίθμητα λάθη της [3]
Οι εισαγωγείς διευκρινίζουν: εξασφαλίζεται μια καθαρή και άμεμπτη αποχώρηση ή- έγινε ήδη της μόδας η λέξη: δια της απουσίας σας
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: [με δυνατή φωνή] .......άνευ μονίμου κατοικίας, αναγνωρίσθηκε ως πασίγνωστος δυναμιτιστής, παραχαράκτης, δίγαμος, προαγωγός - Και κερατάς, δημόσιος κίνδυνος για τους πολίτες....
Η ΜΑΝΤΑΜ L: .......επαίνεσε υπερβολικώς τα κάτω άκρα μου, τις τορνευτές γάμπες μου σε μακριές μεταξωτές κάλτσες κι εγκωμίασε με πάθος τους άλλους κρυμμένους θησαυρούς μου μέσα σε ανεκτίμητες δαντέλες
Ωστόσο, είτε με την τέχνη, είτε με την φυσική εκδήλωση, χάρη στον πρωτόγονο χαρακτήρα ή στις αντιδράσεις που προκαλούσαν οι περιστάσεις, με την παράξενη επιφυλακτικότητα που διέθετε, χαλούσε τα σχέδια των κυριών, και κινούσε το πείσμα Ένας χαμηλός τόνος φωνής που δεν κολακεύει Και δεν ησυχάζει πριν βρει ακροατή εξάπτοντας τους ευαίσθητους Δακρύζει στο μη παρθενικό της κρεβάτι [σκοτάδι-φως]
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: .......πολλά τέτοια ευεργετήματα κυκλοφορούν και στον τόπο μας, που μόνο μια διαρκώς υπο μεταμόρφωση Εποπτεία θα μπορούσε να ευνοηθεί Κατά τα άλλα ευνοούνται- προϊόντα και υποθέσεις- που δεν έχουν διευκρινισθεί [4]
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ: [οργισμένος]......κατέχουμε απλώς τις αποχρώσες ενδείξεις [σκοτάδι]-/
Eίχα συχνά καθίσει, παρατηρώντας μέσα από μια ροδέλα με πολύχρωμο τζάμι, σαν ανάγλυφο καλειδοσκόπιο το συνεχώς εναλλασσόμενο θέαμα που προσέφερε η λεωφόρος καθώς περπατούσε αργά το σύμπαν, γύρω και γύρω και γύρω στην άκρη μιας κρημνώδους σφαίρας- με ειλικρινώς εκτιμωμένη ευγνωμοσύνη, μ' εκτιμώμενη ειλικρίνεια θλίψεως- Είχε αρνηθεί Ήταν στιγμές που δεν μπορούσα να διαβάσω αυτό το πρόσωπο, που τόσον καιρό το σπούδαζα Στιγμές που η ερημική αυτή γυναίκα ήταν το μεγαλύτερο μυστήριο της κοσμικότητας, που έχει πίσω της ή δίπλα της απέραντους κύκλους δορυφόρων και τη βοηθούν να κρύβει τα συναισθήματα- όσα την διακατέχουν Κυνήγησε ήλιους και σύννεφα ατέλειωτα πρωινά
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: [γελώντας] .......το μπαλκόνι του ρετιρέ αστράφτει, στεγνώνει πλυμένο από ουράνια.....
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: ......ράβδοι χρυσού, κεραυνοί, βαρύτητα, κρασί, μπετόν, καπνός. Μάς έλκει το άστρο του συγκολλητή. Μισοβλέπουμε.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ: .....πλην όμως τις υποθέσεις αυτές δεν ήρθε καιρός να τις ανακινήσουμε. Προς το παρόν αφοδεύστε συχνώς και εν ηρεμία Η θολούρα μάς ευνοεί- τουλάχιστον μάς έχει πλήρως καμουφλαρισμένους -/
Όμως επείγοντα μηνύματα ζωής φτάνουν στον Πύργο. Μεταδίδουν μηνύματα και σήματα παράξενων ατυχημάτων Ο Κάφκα νεκρός
Ο ποταμός αργοκυλά δίχως στόμφο Γυμνοί και σιωπηλοί θεοί, θόλοι, θέατρα και τούτη η τρανή καρδιά ησύχασε απ' το ρόγχο [μεγάλη παύση]
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: ......η απουσία ήταν παγίδα για τους άλλους Το Καθεστώς δεν παύει να μιλά για λανθάνουσες και γνήσιες δημοκρατικές τάσεις
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: .......δεν έχουν ακόμα διευκρινισθεί
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ: .......όταν ο καθένας σκάψει τον λάκκο του επαρκώς, τότε θα έρθει ο καιρός ν' ανοίξουμε τους τάφους [σκοτάδι]

ΑΥΛΑΙΑ

τα πρόσωπα
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ
Η ΜΑΝΤΑΜ L.
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] James Joyce, ΟΔΥΣΣΕΑΣ, μτφρ. Σωκράτης Καψάσκης, ΚΕΔΡΟΣ 1990
[2] Edwin Morgan, Λονδίνο: Ο Πύργος του Ταχυδρομείου, απόδοση Λίνα Σακέλλιου, ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ τ.33/ 1983
[3] W.H. AUDEN, Οξφόρδη, απόδοση Γιώργος Τρίγκας, ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ο.π.
[4] Αριστοτέλης Νικολαΐδης, Ανθρώπων εξ ανθρώπων, διηγήματα, Καστανιώτης 1982

https://i1.wp.com/artistsandclimatechange.com/wp-content/uploads/2018/08/The-animal-translators-from-SLIME-l-r-Sophia-Wolfe-Mason-Temple-Teo-Saefkow-Anais-West-Pedro-Chamale-Lisa-Baran-Edwardine-van-Wyk-photo-by-Donald-Lee-e1534949778700.jpg?resize=820%2C492&ssl=1

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU