Οι κινήσεις των άστρων

Του Φώτη Μισόπουλου

.... πρόζα, - για το αναίτιο στον Ρασκόλνικοβ. Ενώ εμείς μείναμε για πάντα εδώ.

- Γιατί πρέπει βέβαια ο κάθε άνθρωπος κάπου να μπορεί να πάει
Φ.Μ. Ντοστογιέφσκι[1]

......συνεπαρμένος από λυρισμό με στεντόρεια φωνή καταπνίγοντας το κροτάλισμα :
''Μαντλέν! Μαντλέν! [2] ήγγικεν η ώρα! [γελώ] Ας φύγουμε μακριά από αυτά τα ανυπόφορα μέρη'' -
Ο ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ [παρεμβαίνει] : ......''αν ο κύριος τους έβλεπε κάθε μέρα να ξαναπερνούν όπως εγώ τότε θα μπορούσε εξ ίσου να με ρωτήσει από πού έρχονται [μικρή παύση] Οι τρομακτικές παρεξηγήσεις περιπλέκουν ακόμα περισσότερο τα λόγια τους - επειδή όλοι αντιλαμβάνονται το ψέμα - αρνούνται ή είναι αδύνατο να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον'' Stop
Ο Ρασκόλνικοβ βγήκε σαν χαμένος η σύγχυση όσο πήγαινε και μεγάλωνε μέσα του : ''Χαίρετε, Αλιόνα Ιβάνοβνα!'' [3]
Τα βράδια σύντροφοι, θρόιζαν τα ατέλειωτα μυστικά μιας ωραίας νεότητας Λέτε ν' ακούσουμε ξαφνικά καλή μου φίλη τον θαλασσινό αγέρα να φυσάει στις ακρογιαλιές; Πιθανότατα να είναι το ίδιο αφού κάθε μέρα ξαναπερνούν Και λέω με το νου μου : Για να ξαναπερνούν θα πει πως δεν βρήκαν αυτό που αναζητούσαν
Ο ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ : ......περιμένω τώρα ο κύριος να με ρωτήσει τι αναζητούν - επειδή τότε ο κύριος θα δει τι θα του απαντήσω Η συμπόνια μπορεί να μάς κάνει δυστυχισμένους μέσω των άλλων όταν δεν είμαστε από μόνοι μας Κάτι τέτοιο δεν αναλογεί σε όλους - μόνο στους καλύτερους Μόνο αυτοί είναι ικανοί να νοιώσουν την ευτυχία : όσοι είναι ανίκανοι να αιστανθούν αγάπη - κι αυτό αποτελεί το Μεγάλο Όνειδος -/
Κατεβαίνοντας τη σκάλα σταμάτησε μερικές φορές σαν να 'ταν κάτι που τον άφηνε ξαφνικά κατάπληκτο και τέλος, όταν βγήκε στο δρόμο φώναξε μέσα του ''Θε μου τι σιχαμερά που είναι ολ' αυτά τα χρόνια'' Αργότερα λησμόνησα τα πάντα όπως εκείνες οι παλιές φωτογραφίες ναυαγισμένες στο περιθώριο του καθρέφτη, - ξέρω ότι κοντά σας όλες οι σκέψεις στέκουν ασήμαντες αλλά αυτός ο άνεμος μπορεί να τις αναστηλώσει Δε μένει παρά μόνο η αυριανή μέρα.....
Ύστερα το ταξίδι
Ονειρευτείτε λοιπόν αγαπητή Μαντλέν.
Ονειρευτείτε. Την άφησα.
Οπότε ρώτησα : Τι αναζητούν;
Ο ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ [συνέχισε με έμφαση] : ........δεδομένου ότι δεν μένουν πουθενά - δεν μπορεί να είναι η ευτυχία Αν θέλει ο κύριος με πιστεύει [και πλησιάζοντας είπε πιο σιγά] : Αναζητούν την προσωπικότητα τους Ο κύριος δεν είναι από τα μέρη μας'' -/
'Όχι -απάντησα, -/
Ο ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ : .....''Είναι φανερό - ναι την προσωπικότητά τους αυτό που αποκαλούμε παρεξηγημένα αινίγματα του εαυτού μας Η γυναίκα μου περιφρονεί πολύ τους ανθρώπους που αποκαλεί ''κατώτερους'' Για την ακρίβεια τα όντα αυτά δεν υφίστανται ως όντα για κείνη - υπάρχουν μόνο για τις δικές της ανάγκες'' -/
Ο Ρασκόλνικοβ προχωρούσε σαν μεθυσμένος συνήλθε στον επόμενο δρόμο Η μπυραρία ήταν στο υπόγειο-/
Ο ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ : .....διανυκτερεύσατε ποτέ στον Νέβα; στις μαούνες με το σανό;
ΡΑΣΚΟΛΝΙΚΟΒ : ....εννοείτε χωρίς ελπίδα σε ο,τι περίμενε κάποιος - Επιτρέψτε μου να εκφραστώ πιο δυνατά, παραστατικότερα αν και τέτοια εποχή οι νύχτες στην Πετρούπολη είναι λευκές και στο πάνω μέρος της σκάλας το σκοτάδι πυκνό - μεγάλα γεγονότα που χάθηκαν στην ανατομία των ημερών,- Σύντροφε Φιόντορ Μιχαήλοβιτς, πιστέψτε με, ζήτησα να μιλήσω μαζί της τελευταία φορά αλλά μου είπαν άλλαξε όνομα, για να νοιώσω ένοχος στην μικρή γεωγραφία του πατρικού κήπου : συχωρέστε με, -έχασα τις μέρες μου στα έκτακτα δρομολόγια των τρένων που συνοψίζεις τη ζωή όπως ένας νεκρός που κάθεται για λίγο στη βαλίτσα του ή η μεγάλη περιπέτεια στην πάροδο Κιριούσκιν - που αγνοήσαμε-/ ''Πολύ καλά'', έκανε η Μαντλέν, ''πηγαίνετε να κοιμηθείτε- γεια σας'' - Επέστρεψα τρέχοντας, πλάγιασα όχι να κοιμηθώ - έβλεπα τους άλλους να πίνουν Εκνευρίζομαι Ένοιωθα απόγνωση προσηλωμένος σαν βλοσυρή κουκουβάγια - επαναστάτης από τρόμο για το αντίθετο Αξιοθρήνητος,- εξ αιτίας της ομορφιάς που αδιάκοπα μάς διαφεύγει.[σκοτάδι-φως]
Ο ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ : .....έχω ένα φίλο κύριε - δεν θα το πιστέψετε - είναι Εκατομμυριούχος - Είναι επίσης τυφλός, - ευφυής βέβαια Σκεφτόταν μια αναίτια ενέργεια - το πώς να γίνεται άραγε : Μια πράξη που δεν υποκινείται από πουθενά και δεν υποκινεί τίποτα Καταλαβαίνετε Ούτε το συμφέρον ούτε το πάθος - περίπου ένα ανέκδοτο παρελθόν και ένα αναποφάσιστο μέλλον [παύση] Θυμηθείτε τη γυναίκα μου : τους χρησιμοποιεί όλους όπως χρησιμοποιεί μια χτένα ή μια βούρτσα ένα οποιοδήποτε άψυχο εργαλείο-/
Ο Ρασκόλνικοβ δεν ήταν συνηθισμένος στην πολυχρωμία κι όπως το 'παμε και άλλοτε απόφευγε κάθε συντροφιά ιδιαίτερα εκείνον τον τελευταίο καιρό Τώρα όμως κάτι τον τράβηξε κοντά στους ανθρώπους Κάτι καινούριο συνέβαινε μέσα του - ένοιωσε δίψα για αυτοσυγκέντρωση και βαθιά επιθυμία ν' αναπνεύσει σ' ένα άλλο κόσμο - στο δρόμο για το σταθμό με τα ύποπτα πανδοχεία παραδείγματος χάριν - Τις νύχτες άκουγε τόσους ερωτικούς στεναγμούς που κανείς δεν μπορούσε να τον βοηθήσει να γεράσει,- σύντροφε, του λέω, φαίνεται πως κάθε ιδέα σε τιμωρεί μόλις την αγγίξεις - οι ιδέες μοιάζουν με τις λάμιες της νύχτας που θρονιάζονται στους ώμους σου τρέφονται από σένα γίνονται ολοένα και πιο βαριές όσο εσύ αδυνατίζεις [φωνές, φασαρία, γέλια]
ΜΑΝΤΛΕΝ : .......άρχισα να αναζητώ ισοδύναμα των σκέψεών μου για να τις κάνω πιο ξεκάθαρες στους άλλους
Ο ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΣ : .....μη με διακόπτετε Το παιχνίδι μου είναι να δανείζω στους ανθρώπους
Ο ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ : .....ξέρετε τι λένε; - ο,τι είστε ο Παντοδύναμος Θεός
Ο ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΣ : .....εγώ το επέτρεψα να λέγεται [4] [παύση]
ΡΑΣΚΟΛΙΝΙΚΟΒ : .......ο άνεμος θα στροβιλίζει τα φύλλα στα προάστια θα ζήσουμε μέσα στον ύπνο των άλλων μ' ένα παλιό σακάκι απ' τη μοίρα των επιζώντων Η αληθινή ζωή που αποφεύγουν οι θνητοί

ΑΥΛΑΙΑ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] βλ. σημ. [3]
[2] Ευγένιος Ιονέσκο, Αμεδαίος ή Πώς να το ξεφορτωθούμε, μτφρ. Μαρία Πορτολομαίου, Δωδώνη/ αχρονολόγητο
[3] Φ.Μ. Ντοστογιέφσκι, Έγκλημα και τιμωρία, μτφρ. [από τα Ρωσικά] Άρης Αλεξάνδρου, Γκοβόστης 2014
[4] Αντρέ Ζιντ, Ο Προμηθέας ελεύθερος Δεσμώτης, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, Καστανιώτης 2010

https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2015/09/Mein-Kampf_9_MK_Candy-Welz_p.jpg

τα πρόσωπα
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Ο ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ
Ο ΡΑΣΚΟΛΝΙΚΟΒ
Η ΜΑΝΤΛΕΝ
Ο ΦΙΟΝΤΟΡ ΜΙΧΑΗΛΟΒΙΤΣ, βουβό πρόσωπο
Ο ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΣ