"Η Ζήνα κίνησε για ένα αδόκητο ταξίδι να χρωματίσει άλλους ουρανούς με τα πινέλα της"

Για την Μ.Κ.Ε. ΤΕΧΝΗ υπογράφει η Σοφία Κεσίδου

Πένθιμη μέρα για την Μ.Κ.Ε. Τέχνη Κιλκίς. Η Ζήνα, η αιώνια έφηβη, το γελαστό κορίτσι του τμήματος ζωγραφικής, το καλοσυνάτο παιδί των εικαστικών κίνησε για ένα αδόκητο ταξίδι να χρωματίσει άλλους ουρανούς με τα πινέλα της. 

Η Ζήνα μας. Ευγενική και σκανταλιάρα, πάντα με την καλή κουβέντα και πρόθυμη να είναι παρούσα για όλους. 

Θυμάμαι, όταν της ζήτησα πριν από δύο χρόνια να ζωγραφίσει έναν πίνακα για να τον χαρίσουμε στην γιορτή της Πινακοθήκης. Δεν απόσωσα την κουβέντα μου και ήδη, με εκείνο το γλυκό χαμόγελο στα κόκκινα χειλάκια, είχε σκεφτεί το θέμα φουσκώνοντας από περηφάνεια θεωρώντας το μεγάλη τιμή. 

Με ρώτησε πόσο χρόνο είχε, της είπα έχεις έναν ολόκληρο μήνα, αναστέναξε με ανακούφιση. Μια εβδομάδα μετά, ήρθε στην Τέχνη, με τον πίνακα έτοιμο, τα μεγάλα χρωματιστά λουλούδια της, και με λαχτάρα να διαβάσει στα μάτια την αποδοχή. Έμεινα άφωνη από την μεγαλοσύνη, την τρυφερότητα και την δοτικότητα της και της ζήτησα να τη φωτογραφίσω με το έργο της. 

Σχεδόν ντροπαλά, πόζαρε καλώντας με δίπλα της. Κρατούσε τον πίνακα με συνεσταλμένη περηφάνεια και έναν αθώο παιδικό ενθουσιασμό. Αυτήν την εικόνα σου κρατώ Ζήνα, της αθωότητας, της ευγένειας και του ζεστού χαμόγελου. Και είμαι πολύ θυμωμένη που ο ανάλγητος και τυφλός ιός δεν μπόρεσε να σεβαστεί το μεγαλείο και την ομορφιά της ψυχής σου. Και είμαι πολύ χαρούμενη για τον καιρό που πορεύτηκα δίπλα σου.

Η Τέχνη και όλοι όσοι σε ζήσαμε ξέρουμε πως κάποιοι εκεί πάνω είναι τυχεροί που θα σε υποδεχθούν.

Μόνο που, κάθε Πέμπτη απόγευμα, ένα άδεια κάθισμα θα μαρτυρά την απουσία σου και από τις κουβέντες της Έλενας, της Μαίρης, του Γιάννη, της Μάρθας, της Ζωγραφιάς, της Δέσποινας, της Θεοδώρας θα λείπει το γέλιο σου.

Ζήνα, οι συμμαθητές και ο δάσκαλός σου θα θυμούνται πάντα τη φιλία, τη γλυκιά παρουσία σου, την αγάπη σου.

Νικόλας Μπλιάτκας: Στη Ζήνα δεν ταίριαζε η θλίψη και η στενοχώρια. Άνθρωπος δοτικός, έδινε χαρά κάθε στιγμή, χάριζε ένα μεγάλο χαμόγελο χωρίς καν να υποψιάζεσαι ότι μπορεί να υπέφερε σωματικά και σε έκανε να βλέπεις ηρωικά τη ζωή. 

Έδινε τις μάχες της και κέρδιζε ολοένα και κάτι παραπάνω. Δεν πρόλαβε όμως. Τη Ζήνα μας θα τη θυμόμαστε με το φωτεινό της πρόσωπο, τα λαμπερά της χρώματα στη ζωγραφική της, τη δύναμη της ψυχής της, το πνευματώδες χιούμορ της και την θετική της ενέργεια. Καλό Παράδεισο αγαπημένη μας.

Ελένη Μυρωνίδου: Πολλά θα μπορούσα να πω γι' αυτό το μεγάλο παιδί στην κυριολεξία που η καλοσύνη και η ευγένεια ήταν τα πιο σημαντικά της χαρακτηριστικά. Μένω σ αυτά λοιπόν και στις δεκάδες φωτογραφίες μέσα στο εργαστήρι που θα μας τη θυμίζουν.

Γιάννης Αθανασιάδης: Η ανάγκη για ανθρώπινη ζεστασιά και επικοινωνία μέσα από την τέχνη μας έφερε κοντά στη Ζήνα. Ευγενική και διακριτική πάντα μας χαμογελούσε και ενδιαφερόταν για τις ανησυχίες μας ανθρώπινες και καλλιτεχνικές. Αναζητώντας τη σύνθεση χρωμάτων στις ανθρώπινες σχέσεις ζωγράφιζε στον καμβά της πανέμορφα λουλούδια, παιδιά και μοναχικές υπάρξεις. Ζωγράφιζε επικοινωνώντας και επικοινωνούσε ζωγραφίζοντας. Σ' αποχαιρετήσαμε Ζήνα με την ελπίδα να ξαναβρεθούμε.

Μαρία Τερζοπούλου: Υπάρχει άραγε κάποιος άνθρωπος που να μην αγαπάει τη Ζήνα; Όπως κι ε-κείνη αντίστοιχα. Μια ανοιχτή καρδιά για όλον τον κόσμο, με ένα μόνιμο χαμόγελο και πάντα με μια ζεστή κουβέντα παρά τις αντιξοότητες της καθημερινότητάς της. 

Αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιτεχνικής μας παρέας, δε θα την ξεχάσουμε ποτέ. Και όσο δεν ξεχνάς έναν άνθρωπο και τον θυμάσαι με αγάπη, αυτός ζει για πάντα. Και η Ζήνα μας, το αξίζει αυτό και με το παραπάνω.

Ζωγραφία Αμοιρίδου: Η Τέχνη έμεινε φτωχότερη μετά την απώλεια της ευγενέστατης και καλοσυνάτης κυρίας Ζήνας. Ενός ανθρώπου που κανείς δε μπορούσε να μη λατρέψει, ενός ανθρώπου που πέραν της τέχνης και της ζωγραφικής λαχταρούσε την παρέα και ένα θερμό χαμόγελο, χαιρόταν με συζητήσεις και αστεία.

Δε θα σβηστείτε ποτέ από τις μνήμες μας κυρία Ζήνα, σας αγαπάμε πολύ, αναπολούμε τις όμορφες στιγμές που μας χαρίσατε. Καλό παράδεισο και είμαστε σίγουροι πως κάνετε τους αγγέλους εκεί πάνω χαρούμενους, όπως κάνατε και εμάς με την παρουσία σας

Δέσποινα Στουπιάδου: Τα λόγια μου θα είναι φτωχά μπροστά σ' αυτά που νιώθω για την Ζήνα μας. Εκεί που πήγε, δεν θα υποφέρει άλλο, θα ξεκουραστεί. Ζήνα θα σε θυμάμαι πάντα.

Μάρθα Λαζαρίδου: Στο καλό Ζήνα, Καλό πέταγμα. Θα είσαι έτσι κι αλλιώς μαζί μας κάθε Πέμπτη που θα ζωγραφίζουμε σιωπηλοί. Θα είσαι και στο μέλλον μαζί μας, ως ο ανοιχτόκαρδος κρίκος της ομάδας μας.

Θεοδώρα Αθανασιάδου: Πάντα γεμάτη αγάπη για όλους γύρω της. Έδειχνε ενδιαφέρον και ποτέ δεν μας ξεχνούσε στις σημαντικές στιγμές μας και ας είχε τόσα να την ταλαιπωρούν. Για αυτό και εμείς έτσι θα την θυμόμαστε, με πολλή αγάπη και χαμογελαστή. Θα μας λείψει πάρα πολύ και το τμήμα της Τέχνης δεν θα είναι ίδιο χωρίς αυτήν.