prose - Nous cherchons des choses
Η νύχτα γεννά βατράχους και μαύρα σκυλιά και πτώματα πνιγμένων
ΓΙΑΣΟΥΝΑΡΙ ΚΑΟΥΑΜΠΑΤΑ [1α]
Αν είμαι ειλικρινής σήμερα τι σημασία έχει αν θα μετανοιώσω αύριο
ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ [1β]
1.
le heros inconnu - Orestia
Τίποτε πιο άσχημο από ένα γέρο ξαπλωμένο ανάμεσα σε νεκρά ποιήματα - όταν ενώσουμε και σμίξουμε αργά αγαπώντας την τυφλότητα - κατά το τέλος θα μιλήσει το νερό που μάζευε τη λάσπη μέσα του ή ο σκύλος με τα δάκρυα καθώς παίρνει κι αυτός το μερτικό του τραβώντας την πόρτα με δύναμη - έζησα με τόσες ελπίδες που είναι αδύνατη η συμφιλίωση κάποιοι κλαίνε ή φωνάζουν από φόβο και οργή - άφησαν ανώφελες απειλές κρυμμένοι στα σμιχτά δέντρα πέρασαν δέκα χιλιάδες χρόνια η ψυχή τους είχε εξαφανιστεί - με την ζόρικη μεριά του παράλογου τα φαντάσματα γερνάνε τις νύχτες - δεν υπάρχει πληγή - σταγόνα αίμα - κουβέντιασα μαζί τους -/ Κορεσμός - Εσείς ; μου λέει - Εγώ θα λείψω σε διακοπές μέχρι να κοπάσει ο θόρυβος απάντησα είναι σα να προχωράμε στο σκοτάδι τ' άλλα πουλιά κοίταζαν από μακριά τους τρυποφράκτες πόση ώρα θα χρειαστεί ν' αφήσω ελεύθερους τους βασιλίσκους με τα κίτρινα λοφία ; Επειδή η ομίχλη πυκνώνει ολοένα τα προμηνύματα της βροχής και κάποτε ο ήλιος - αυτός ο ήλιος του καλοκαιριού σαπίζει - έχουμε τους παλιούς ένοχους μύθους με τη σοφία του ξέθωρου - την αλλήθωρη λάμψη - το ζαρωμένο δέρμα όσων ξεχάσαμε - το πεπρωμένο ήταν φτιαγμένο από ανερμήνευτες ειρωνείες - Ξαναγύρισα στη ζωή - έλεγε κάθε τόσο - θα προφέρω ξανά τ' όνομά μου μ' ένα ενοχλητικό σκεπτικισμό -παράξενο ν' απασχολούν το μυαλό τέτοιες σκέψεις ύστερα άκουσα να γελάει όπως η γυναίκα στην άκρη της απελπισίας του παιδιού που άργησε ή το ραδιόφωνο - πάνω που μετακόμιζαν οι σκαπανείς με την αρχαία φτερούγα σαν εφαπτόμενη υδρία του φεγγαριού Όταν ήρθε ο μάρτυρας και οι προσκυνητές έγινε τα είδωλα να σωπάσουν - θα μείνει ακίνητος σχεδόν μέχρι τα μεσάνυχτα - oι τσέπες του αδιακόρευτες με υποσχέσεις θεών - από κείνη τη μέρα κατάλαβα πως ήμουν γυμνός και πολύστηθος - έτσι τώρα που έχω πεθάνει παρουσιάζομαι συχνά σαν άγιος στον ύπνο σας.
1.
le heros inconnu - Orestia
Τίποτε πιο άσχημο από ένα γέρο ξαπλωμένο ανάμεσα σε νεκρά ποιήματα - όταν ενώσουμε και σμίξουμε αργά αγαπώντας την τυφλότητα - κατά το τέλος θα μιλήσει το νερό που μάζευε τη λάσπη μέσα του ή ο σκύλος με τα δάκρυα καθώς παίρνει κι αυτός το μερτικό του τραβώντας την πόρτα με δύναμη - έζησα με τόσες ελπίδες που είναι αδύνατη η συμφιλίωση κάποιοι κλαίνε ή φωνάζουν από φόβο και οργή - άφησαν ανώφελες απειλές κρυμμένοι στα σμιχτά δέντρα πέρασαν δέκα χιλιάδες χρόνια η ψυχή τους είχε εξαφανιστεί - με την ζόρικη μεριά του παράλογου τα φαντάσματα γερνάνε τις νύχτες - δεν υπάρχει πληγή - σταγόνα αίμα - κουβέντιασα μαζί τους -/ Κορεσμός - Εσείς ; μου λέει - Εγώ θα λείψω σε διακοπές μέχρι να κοπάσει ο θόρυβος απάντησα είναι σα να προχωράμε στο σκοτάδι τ' άλλα πουλιά κοίταζαν από μακριά τους τρυποφράκτες πόση ώρα θα χρειαστεί ν' αφήσω ελεύθερους τους βασιλίσκους με τα κίτρινα λοφία ; Επειδή η ομίχλη πυκνώνει ολοένα τα προμηνύματα της βροχής και κάποτε ο ήλιος - αυτός ο ήλιος του καλοκαιριού σαπίζει - έχουμε τους παλιούς ένοχους μύθους με τη σοφία του ξέθωρου - την αλλήθωρη λάμψη - το ζαρωμένο δέρμα όσων ξεχάσαμε - το πεπρωμένο ήταν φτιαγμένο από ανερμήνευτες ειρωνείες - Ξαναγύρισα στη ζωή - έλεγε κάθε τόσο - θα προφέρω ξανά τ' όνομά μου μ' ένα ενοχλητικό σκεπτικισμό -παράξενο ν' απασχολούν το μυαλό τέτοιες σκέψεις ύστερα άκουσα να γελάει όπως η γυναίκα στην άκρη της απελπισίας του παιδιού που άργησε ή το ραδιόφωνο - πάνω που μετακόμιζαν οι σκαπανείς με την αρχαία φτερούγα σαν εφαπτόμενη υδρία του φεγγαριού Όταν ήρθε ο μάρτυρας και οι προσκυνητές έγινε τα είδωλα να σωπάσουν - θα μείνει ακίνητος σχεδόν μέχρι τα μεσάνυχτα - oι τσέπες του αδιακόρευτες με υποσχέσεις θεών - από κείνη τη μέρα κατάλαβα πως ήμουν γυμνός και πολύστηθος - έτσι τώρα που έχω πεθάνει παρουσιάζομαι συχνά σαν άγιος στον ύπνο σας.
2.
Sisyphe Ι
Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ : ......πρέπει να συντελεστεί η δίκη - η καταπακτή θα περιείχε τα πάντα κατά την άποψή μου Το σκοτάδι κι εκείνη την επιδέξια προσπάθεια να καλύψει κανείς κάθε αυθαίρετη απόφαση [γελάει]
Α' ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ : .....αυτός ο ξένος που ζητάει να τον δεχτούν είναι στο τέλος του ταξιδιού - όπως έκανε πάντα άνοιξε λίγο την πόρτα και κοίταξε μέσα αδιάκριτα
Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ : .....δεν χρειάζεται - δεν χρειάζεται - επινόησα ένα όνομα λιγότερο χοντροκομμένο αλλά δεν έδωσε σημασία κανείς [παύση] Νομίζω ότι έβρεξε χτες κι εμείς υπάρχουμε - σύντροφοι - σαν λίκνο για αυταπάτες
Α' ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ : .....έχετε υποστηρίξει παλιότερα πως υπάρχει μόνο μια βεβαιότητα - οι θεοί μάς αφανίζουν - την κατάλληλη στιγμή
Β' ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ : ......όλες οι μέρες ταξίδεψαν στον χρόνο σαν παραμονές κι όλες οι μέρες θα κρατηθούν στο μέλλον ενός ανυπόστατου γεγονότος
Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ : ..... - παρακαλώ - δεν πρόκειται να πειράξω τα μικρά κομμάτια πρωινό φως έξω απ' το παράθυρο - -μόνο το χέρι - εκείνο το χέρι που περίμενε να με φοβίσει [μικρή παύση]
Β' ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ : ........σε μικρή απόσταση αν έγερνε λίγο μπροστά -ναι- σε λίγο δεν θα είμαι πια - το μισοσκόταδο ακολουθεί ένα αβέβαιο αισθησιακό τραγούδι Φόρεσα σκούρα γυαλιά Αποκοιμήθηκα
Α' ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ : : ........Ο βράχος αυτός είναι ο θαυμασμός ή η έκκληση - η αδιαπραγμάτευτη προοπτική της σωτηρίας Ανασαίνουν πλουσιοπάροχα τα πρόσωπα του μυθιστορήματος μετά τον θάνατο του συγγραφέα
Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ : ......τα λουλούδια είναι φυσικό να φέρνουν αναμνήσεις από γάμους που απέτυχαν - εγώ σαν ήρωας του έργου βρίσκω φυσικό αυτό που μου συμβαίνει - η πόρτα του μυστικού δωματίου ανοιχτή από ένα τρομακτικό δράμα που μύριζε στον αέρα τη δύναμη της αιώνιας φιλοδοξίας
Α' ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ : ......ήταν σα να προσευχόταν - ο μακρινός θόρυβος φαινόταν να προέρχεται από περαστικά αυτοκίνητα περιέγραφαν λέει τον παράδοξο μύθο που διαπερνά τα βλέφαρα όταν κοιμάσαι
Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ : .....δεν υπάρχει άλλη έννοια εκτός από αυτές που μάς βασανίζουν - όχι από αδιαφορία ή κάποιον άλλον υπόγειο λόγο απώλειας - αλλά η τύψη καθαγιάζει την ηδονή αγάπησα όσα με συνέθλιψαν σ' αυτό το σύντομο άλμα [παύση]
Β' ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ : .....μπορώ και χωρίς να περιμένω απάντηση είμαι περαστικός από αυτήν την καταγραμμένη τυφλότητα σα να ξεμακραίνουν τα άνθη της καμέλιας που δεν επέζησε
Α' ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ : .....ένα βράδυ -σύντροφοι- συνάντησα τη γυναίκα με την κλωστή - αυτό θα μάς ενώνει φώναζε με την ιστορία της ανθρωπότητας - ο κόσμος μας είναι κλειστός [ακούγονται ήχοι - κάτι σαν μουσική]
Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ : ......το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί : πώς ήταν φτιαγμένο το σώμα του - γνώρισε εκείνη που έγινε αιώνια ερωμένη για να σωθεί το παρελθόν του - [γελάει] .....Τι λέτε ; Περάστε δε χρειάζονται τυπικότητες - ως τότε θα παρακολουθούμε από απόσταση παρατηρητή τους διάσημους θεούς Στοπ
3.
Sisyphe II
[ΣΚΗΝΙΚΟ : ......ένα από τα χέρια του έπεφτε στον γκρεμό - περαστικοί είμαστε έγκλειστοι εξόριστοι κατ' επάγγελμα και στο τέλος ανακοίνωσαν τη χυδαία ιδέα - δεν ήταν απαραίτητη η βία η ομολογία ήταν θέμα αφύπνισης - τη βραδιά που κανείς στραγγαλίζει την αντίσταση στο κορμί του ή περνάνε τα πάντα σαν επίκληση σαν αστραπή Γιατί δεν ξέρω πού είναι ; και - γιατί δε μένει στο σπίτι σας ο τελευταίος σύντροφος ;- αυτές οι σκέψεις κατοικούσαν όπως οι δικαιολογίες σε ύπνωση - είναι κάποιοι που θέλουν να πουλήσουν τη στέρνα και τα υπάρχοντα θα έρθουν να μείνουν χωρίς την αίσθηση εναλλαγής της μέρας ήδη έχουν αρχίσει οι μυστικές συνεργίες του καθημερινού πριν το Έγκλημα- διαπερνούσε το στήθος του μέχρι τον ώμο η λιπαρότητα μια κόκκινη σταγόνα έτρεχε σε κάποιο από τα κόκκινα πέταλα στο μεγαλύτερο άνθος γύρω του - αναρωτιόταν αν ο εφιάλτης είχε γίνει μόνο γι' αυτόν και στο δικό του όνειρο - στους τελευταίους δισταγμούς που όρθωνε μπροστά του - Παύση Λίγο φως]ΧΟΡΙΚΟ : ......ζάλη - προσπάθησε να φέρει στο μυαλό ο,τι συμβαίνει εκεί έξω - πρέπει να ζήσουμε συγνώμη για την καθυστέρηση - η βαριά ανάσα τού χτύπησε το πρόσωπο άφησε το στόμα μισάνοιχτο τα θέλγητρα ενός αμφίβολου κυνηγητού με τον ίδιο - κατέδιδε τον εαυτό του γνωρίζοντας πως καλούσε τον βέβαιο θάνατο καταγράφουμε τη ζωή με άλλες λεπτομέρειες και μια συνείδηση ακόμα πιο πέτρινη Ξαναερχόμαστε
Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ : .....η αγάπη για τα πουλιά έδινε διορία στις προσδοκίες Πόσος χρόνος κυνηγάει την ύπαρξη να καταρρεύσουν τα πάντα ; κάθε λέξη θα διασχίσει μια επικίνδυνη θητεία στην αθωότητα
Α' ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ : ......στη θλιβερή αγνότητα στην πρωτόγνωρη παραμόρφωση - από εκείνες τις θερμές χειραψίες με τους θεούς έως τα έσχατα
Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ : ......- για ο,τι ρωτήθηκα αφορούσε το χτες άλλωστε έχω μετανιώσει - ούτε η νύχτα γεννά βατράχους και μαύρα σκυλιά ούτε και πτώματα πνιγμένων.
ΤΕΛΟΣ
ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ
[1α] Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών - διηγήματα, μτφρ. Έφη Κουκουμπάνη-Πολυτίμου, Καστανιώτης 2010
[1β] Περί τυφλότητος, μτφρ. από τα πορτογαλλικά Αθηνά Ψύλλια, Καστανιώτης 2003
https://static01.nyt.com/images/2018/03/28/arts/28serebrennikov1/merlin_135393582_31fb58d5-bc84-4e08-b6eb-3b8956d67712-superJumbo.jpg
https://gogolcenter.com/upload/iblock/933/933c67e7ee99c28275f12f9ae6da64ae.jpg
https://gogolcenter.com/upload/resize_cache/iblock/9a9/2000_2000_1/9a9f79945311859d6f6eb38a5dd66fad.jpg
Tα πρόσωπα
ΜΑΡΤΥΡΑΣ
Α' ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ
Β' ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ
ΧΟΡΟΣ
[δημοσιεύτηκε και τον Οκτώβριο του 2019 στο neinnewsgr.blogspot.com]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.