Κορωνοϊός: Μήνυμα Ιεράς Συνόδου Εκκλησίας της Ελλάδος, εν όψει της ιδιαζούσης υγειονομικής περιστάσεως

Μήνυμα Ιεράς Συνόδου Εκκλησίας της Ελλάδος

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Οι άνθρωποι, όσο δυνατοί κι αν είναι, αισθάνονται την ανάγκη κάπου να ακουμπήσουν όταν τους συνταράσσουν οι δοκιμασίες της ζωής. Η ανάγκη αυτή γίνεται εντονότερη τώρα που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την σοβαρή έξαρση της πανδημίας του κορωνοιού. Του ιού, που εδώ και αρκετούς μήνες απειλεί επικίνδυνα την ανθρωπότητα χωρίς να κάνει διακρίσεις.

Του ιού, που ήρθε και άλλαξε ριζικά την καθημερινότητα των ανθρώπων, με περιορισμούς, εμπόδια, απαιτήσεις, στερήσεις, οι οποίες όλο και εντείνονται. Βέβαια τα ερωτήματα διαρκώς πληθαίνουν. 

Γιατί δοκιμάζεται η ανθρωπότητα; Γιατί ο Θεός αργεί; Τι φταίει; Όσο η απάντηση αργεί, τόσο περισσότερο ελλοχεύει ο κίνδυνος του διχασμού και της απόγνωσης.

Το ίδιο βασανιστικό ερώτημα απηύθυνε και ο Απόστολος Παύλος προς τον Θεό για να λάβει την απάντηση: «Αρκεί σοι η χάρις μου. Η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται» . Όσο κι αν φαίνεται αντιφατικό αυτό, η δύναμη του Θεού φανερώνεται μέσα στην αδυναμία του ανθρώπου. Αυτό γράφει ο Απόστολος Παύλος στους Κορινθίους.

Τρεις φορές παρεκάλεσε τον Κύριο να τον απαλλάξει από την αρρώστια και η απάντησή του ήταν: «Σου αρκεί η χάρη μου».

Είναι δυνατόν, μέσα από την αδυναμία του ανθρώπου να φανερώνεται η δύναμη του Θεού; Όσο κι αν αυτό φαίνεται για την ανθρώπινη λογική αντιφατικό, στην πραγματικότητα δίνει μία απάντηση στο ερώτημα του κάθε ανθρώπου.
Η λύση βρίσκεται στην λέξη χάρη. «Σου αρκεί η χάρη μου».

Η χάρη του Θεού είναι ένα νέο πρίσμα, υπεράνω της ανθρώπινης λογικής, η οποία θέλει όλα να τα καταλάβει. Με την χάρη ο άνθρωπος βλέπει τον πόνο ως δωρεά, την αρρώστια σαν ευκαιρία για προσέγγιση του Θεού, τις ταλαιπωρίες σαν ανύψωση σε μία σφαίρα άλλης βιοτής. Οπωσδήποτε, αυτό δεν είναι εύκολο για τις ανθρώπινες δυνάμεις, μάλλον αδυναμίες, αλλά είναι δυνατόν μόνο με την χάρη του Θεού.

Είναι η ώρα να μετατρέψουμε την δική μας αδυναμία σε δύναμη.

Με την χάρη να αυξήσουμε την πίστη μας στον Τριαδικό Θεό. Να συνδέσουμε συνειδητά την ζωή μας με την ζωή της Εκκλησίας. Να καλλιεργήσουμε τις αρετές της υπομονής, της ταπείνωσης και, κυρίως, της μετάνοιας που θα μας οδηγήσει στην λύτρωση. 

Η προσευχή μας να γίνει καρδιακή, έντονη, τακτική για όλους τους συνανθρώπους μας, ιδιαίτερα για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης για να βοηθήσουν τον πάσχοντα άνθρωπο. 

Ας προσευχόμεθα για την ίαση των ανθρώπων που τους επισκέφθηκε η ασθένεια, οι οποίοι μπορεί να είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. 

Ας προσευχόμεθα για όσους στερήθηκαν αγαπημένα πρόσωπα εξ αιτίας της πανδημίας. Ας προσευχόμεθα για τους νέους μας, οι οποίοι, μέσα από αυτήν την δυσκολία της πανδημίας, μπορούν να ωριμάσουν συνειδητοποιώντας πως τίποτε δεν είναι αυτονόητο σε αυτόν τον κόσμο. 

Ας προσευχόμεθα για τις ψυχές όσων έφυγαν για τον ουρανό, λόγω αυτής της φονικής ίωσης. Η αγιαστική χάρη θα μας βοηθήσει να αναπτύξουμε υψηλό αίσθημα ατομικής ευθύνης, αλλά και απολύτου σεβασμού στον συνάνθρωπο.

Οι πιστοί δικαιολογημένα ζητούμε από τον Θεό να μας απαλλάξει από κάποια ασθένεια, από πόνο ή ταλαιπωρία. Η χάρη του Θεού ως απάντηση μας δίνει την δυνατότητα να αντέξουμε. Αναζητούμε την ασφάλεια κοντά στον Θεό, αλλά και στην ποιμαίνουσα Εκκλησία, η οποία ενδιαφέρεται κυρίως για την υγεία της ψυχής, αλλά δεν αδιαφορεί για την υγεία του σώματος των πιστών. Το σώμα είναι ναός του Αγίου Πνεύματος. 

Σε αυτό το πλαίσιο, η Εκκλησία δίνει μεγάλη προσοχή στα πορίσματα της ιατρικής, αναφορικά με δύσκολα διλήμματα βιοηθικής, όπως μεταμοσχεύσεις, αντιμετώπιση πανδημίας και άλλα, τα οποία ιατρικά πορίσματα σέβεται, όταν δεν στερούν από τους ανθρώπους την σωτηρία.

Το «αγκάθι» στο σώμα του Παύλου, ο,τι κι αν ήταν αυτό, δεν εμπόδισε το ιεραποστολικό του έργο που εκτείνεται σε όλη την τότε οικουμένη, δεν σταμάτησε την συγγραφή των επιστολών του. Δεν τον εμπόδισε να επισκεφθεί, ξανά και ξανά, τις Εκκλησίες που ίδρυσε. Δεν τον εμπόδισε να γράφει επαινετικά λόγια για τους χριστιανούς παραλήπτες των επιστολών ή για τους συνεργάτες του. Ο Παύλος δεν άφησε την πικρία του για τον δικό του πόνο να επηρεάσει την συμπεριφορά του προς τους άλλους.

Έτσι και εμείς, μετατρέποντας την αδυναμία σε δύναμη μπορούμε να μην αφήσουμε τίποτα να σταθεί εμπόδιο στον δρόμο για την Βασιλεία των Ουρανών.
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, συμπάσχουσα και συναγωνιζόμενη με τους πιστούς, επαναλαμβάνει μαζί με τον Απόστολο Παύλο: «τις ασθενεί, και ουκ ασθενώ; τις σκανδαλίζεται, και ουκ εγώ πυρούμαι; ει καυχάσθαι δεί, τα της ασθενείας μου καυχήσομαι. 

Ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οίδεν, ο ων ευλογητός εις τους αιώνας, ότι ου ψεύδομαι».

Λαέ του Θεού ηγαπημένε, «ανδρίζου, και κραταιούσθω η καρδία σου, και υπόμεινον τον Κύριον», για να ακούσεις την στοργική φωνή του Αρχηγού της Ζωής και Τελειωτού της πίστεώς μας Ιησού Χριστού: «απαλείψω παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών».

† Ο Αθηνών Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος
† Ο Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου Ιάκωβος
† Ο Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου Δημήτριος
† Ο Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων
† Ο Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός
† Ο Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Ανδρέας
† Ο Ξάνθης και Περιθεωρίου Παντελεήμων
† Ο Άρτης Καλλίνικος
† Ο Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως Αθηναγόρας
† Ο Ζακύνθου Διονύσιος
† Ο Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού Κύριλλος
† Ο Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος Γαβριήλ
† Ο Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης Αντώνιος
Ο Αρχιγραμματεύς
† Ο Ωρεών Φιλόθεος