Εκπαιδευτικός - συγγραφέας
Μία-μία πέφτουν οι θύμησες στην επιφάνεια των νερών της ψυχής σου ταράζοντας τα γαληνεμένα της νερά και σχεδιάζοντας σχήματα κυκλωτικά, που σου θυμίζουν ότι όλα κάνουν τον κύκλο τους, ακολουθώντας νομοτελειακά τη στράτα του ήλιου και τα τρίστρατα των άστρων.
Βουτάς στα βαθιά νερά της ψυχής σου, αναζητώντας της ζωής σου το χαμένο θησαυρό στο δρόμο σου για την Ιθάκη.
Ιχνηλατείς στην τέφρα των καμένων σου ονείρων, όταν τ’ άστρα βασιλεύουν στα μάτια σου και το φως του νου σου χαμηλώνει.
Κλείνεις τα βλέφαρά σου να ονειρευτείς εκείνο που μόνο με τα μάτια της ψυχής μπορείς να δεις, και, που κανένας ήλιος δεν μπορεί να σου το φανερώσει.
Θυμάσαι πράγματα παιδικά και χαίρεσαι με αυτά, γιατί πάντοτε και παντού στη ζωή το λίγο δίνει αξία στο πολύ. Το ελάχιστο σε διάρκεια αλλά μέγιστο σε ένταση και πάθος.
Αναπολείς τη στιγμή που σκύβει μπροστά της ολάκερη η ζωή, όπως σκύβουν τα ακροκλώναρα της ιτιάς στο ποτάμι, όταν διψάνε.
Κρατάς τα μάτια σου κλειστά, μέσα σου για να κοιταχτείς, εκεί όπου το φως δεν φτάνει, παρά μονάχα η πυγολαμπίδα σε καρτερεί για να σου δώσει όλα όσα ο ήλιος έχει προδώσει. Φύλαξε την πυγολαμπίδα στα μύχια της ψυχής σου καλά. Κι, αν είναι το φως της αμυδρό, μη φοβηθείς. Αυτή δεν πρόκειται ποτέ να σε τυφλώσει.
Σ’ όλη σου τη ζωή μαζεύεις αναμνήσεις για να ζεστάνεις τα χέρια σου, όταν οι καιροί τα παγώνουν. Όταν το αύριο δεν μπορεί στα πόδια του να σταθεί και ακουμπά στο χθες να ξαποστάσει.
Βουτάς στα ασίγαστα νερά της σκέψης σου. Ρίχνεις μέσα τους τη σχεδία των ονείρων σου κι αρμενίζεις. Έμαθες πια να αντιστέκεσαι. Δεν φοβάσαι την Καλυψώ και την Κίρκη. Αρνήθηκες για λίγο καιρό τον εαυτό σου, υπέκυψες στις αδυναμίες σου, αλλά δεν τον απαρνήθηκες. Κι από ο «Κανένας» που ήσουν, όταν ρώτησε ο Πολύφημος το όνομά σου, έγινες ο «Ένα»ς. Βρήκες ξανά τον εαυτό σου.
Ξέρεις πια, ως ένας βαθύς στοχαστής κι ως ένας πραγματικός θαλασσοδρόμος να μη ρίχνεις άγκυρα για παντοτινά σε ξένο λιμάνι. Μοναδική σου επιθυμία η Ιθάκη. Σ’ αυτήν θέλεις να φτάσεις και στην αγκαλιά της μέσα να αράξεις.
Προχωράς από τη θέση στην άρση κι από την άρνηση στην κατάφαση ακολουθώντας τη μακρινή φωνή της ψυχής σου, την άκρη της οποίας δεν θα βρεις, όποιο δρόμο κι αν ακολουθήσεις.
Ένα αμφίδρομο ταξίδι η ζωή στον εξωτερικό και τον εσωτερικό μας κόσμο. Ένα ταξίδι στο φως και το σκοτάδι, στην αναβροχιά και στην μπόρα, στους ορίζοντες της φυγής και στα βάθη της ψυχής. Θεωρούμε, αναθεωρούμε τις απόψεις μας και προχωρούμε.
Ένα ταξίδι στη στεριά, στον ουρανό και τη θάλασσα. Με «επάρσεις» στις απογειώσεις και αναταράξεις στις προσγειώσεις. Με πτήσεις και πτώσεις. Ένας υμέναιος χαράς και τέμενος λύπης. Ένα ταξίδι σε ανεμοδαρμένα βάθη κάτω από το νανούρισμα των κυμάτων και το φτερούγισμα των γλάρων, που συλλαβίζουν μαζί σου ψιθυριστά τη λέξη Ιθάκη.
Θαλασσοδέρνεσαι στην ερημιά του πελάγους, μέσα σε τσακισμένες σκέψεις και σε ναυαγισμένα όνειρα. Θυμάσαι αξίες που νικήθηκαν και ιδέες που χάθηκαν. Λογίζεσαι, πως μια ανάσα είναι η ζωή. Μια πορεία από το νανούρισμα ως το μοιρολόι. Στην πορεία αυτή γίνεται η ζωή σου ένα πενταπόσταγμα για όσους αγάπησες και για όσους πόνεσες. Για όσους λάτρεψες κι από όσους πληγώθηκες.
Έμαθες, τώρα, από την περιπλάνηση αυτή, ότι η Ιθάκη δεν κρύβεται σε αλαργινά πελάγη, αλλά βρίσκεται πολύ κοντά σου: στην πιο μικρή και φωτεινή γωνιά της καρδιάς σου.
Άδικα έψαχνες τόσα χρόνια αλλού να την βρεις. Γιατί ό,τι αναζητείς έξω από σένα, ποτέ δεν θα το βρεις. Ιθάκη είναι ο εαυτός σου και επιστροφή είναι ο εξανθρωπισμός σου. Τον εαυτό σου ζητάς να βρεις. Αυτόν έχεις να σώσεις. Μην τον προδώσεις.
Βουτάς στα βαθιά νερά της ψυχής σου, αναζητώντας της ζωής σου το χαμένο θησαυρό στο δρόμο σου για την Ιθάκη.
Ιχνηλατείς στην τέφρα των καμένων σου ονείρων, όταν τ’ άστρα βασιλεύουν στα μάτια σου και το φως του νου σου χαμηλώνει.
Κλείνεις τα βλέφαρά σου να ονειρευτείς εκείνο που μόνο με τα μάτια της ψυχής μπορείς να δεις, και, που κανένας ήλιος δεν μπορεί να σου το φανερώσει.
Θυμάσαι πράγματα παιδικά και χαίρεσαι με αυτά, γιατί πάντοτε και παντού στη ζωή το λίγο δίνει αξία στο πολύ. Το ελάχιστο σε διάρκεια αλλά μέγιστο σε ένταση και πάθος.
Αναπολείς τη στιγμή που σκύβει μπροστά της ολάκερη η ζωή, όπως σκύβουν τα ακροκλώναρα της ιτιάς στο ποτάμι, όταν διψάνε.
Κρατάς τα μάτια σου κλειστά, μέσα σου για να κοιταχτείς, εκεί όπου το φως δεν φτάνει, παρά μονάχα η πυγολαμπίδα σε καρτερεί για να σου δώσει όλα όσα ο ήλιος έχει προδώσει. Φύλαξε την πυγολαμπίδα στα μύχια της ψυχής σου καλά. Κι, αν είναι το φως της αμυδρό, μη φοβηθείς. Αυτή δεν πρόκειται ποτέ να σε τυφλώσει.
Σ’ όλη σου τη ζωή μαζεύεις αναμνήσεις για να ζεστάνεις τα χέρια σου, όταν οι καιροί τα παγώνουν. Όταν το αύριο δεν μπορεί στα πόδια του να σταθεί και ακουμπά στο χθες να ξαποστάσει.
Βουτάς στα ασίγαστα νερά της σκέψης σου. Ρίχνεις μέσα τους τη σχεδία των ονείρων σου κι αρμενίζεις. Έμαθες πια να αντιστέκεσαι. Δεν φοβάσαι την Καλυψώ και την Κίρκη. Αρνήθηκες για λίγο καιρό τον εαυτό σου, υπέκυψες στις αδυναμίες σου, αλλά δεν τον απαρνήθηκες. Κι από ο «Κανένας» που ήσουν, όταν ρώτησε ο Πολύφημος το όνομά σου, έγινες ο «Ένα»ς. Βρήκες ξανά τον εαυτό σου.
Ξέρεις πια, ως ένας βαθύς στοχαστής κι ως ένας πραγματικός θαλασσοδρόμος να μη ρίχνεις άγκυρα για παντοτινά σε ξένο λιμάνι. Μοναδική σου επιθυμία η Ιθάκη. Σ’ αυτήν θέλεις να φτάσεις και στην αγκαλιά της μέσα να αράξεις.
Προχωράς από τη θέση στην άρση κι από την άρνηση στην κατάφαση ακολουθώντας τη μακρινή φωνή της ψυχής σου, την άκρη της οποίας δεν θα βρεις, όποιο δρόμο κι αν ακολουθήσεις.
Ένα αμφίδρομο ταξίδι η ζωή στον εξωτερικό και τον εσωτερικό μας κόσμο. Ένα ταξίδι στο φως και το σκοτάδι, στην αναβροχιά και στην μπόρα, στους ορίζοντες της φυγής και στα βάθη της ψυχής. Θεωρούμε, αναθεωρούμε τις απόψεις μας και προχωρούμε.
Ένα ταξίδι στη στεριά, στον ουρανό και τη θάλασσα. Με «επάρσεις» στις απογειώσεις και αναταράξεις στις προσγειώσεις. Με πτήσεις και πτώσεις. Ένας υμέναιος χαράς και τέμενος λύπης. Ένα ταξίδι σε ανεμοδαρμένα βάθη κάτω από το νανούρισμα των κυμάτων και το φτερούγισμα των γλάρων, που συλλαβίζουν μαζί σου ψιθυριστά τη λέξη Ιθάκη.
Θαλασσοδέρνεσαι στην ερημιά του πελάγους, μέσα σε τσακισμένες σκέψεις και σε ναυαγισμένα όνειρα. Θυμάσαι αξίες που νικήθηκαν και ιδέες που χάθηκαν. Λογίζεσαι, πως μια ανάσα είναι η ζωή. Μια πορεία από το νανούρισμα ως το μοιρολόι. Στην πορεία αυτή γίνεται η ζωή σου ένα πενταπόσταγμα για όσους αγάπησες και για όσους πόνεσες. Για όσους λάτρεψες κι από όσους πληγώθηκες.
Έμαθες, τώρα, από την περιπλάνηση αυτή, ότι η Ιθάκη δεν κρύβεται σε αλαργινά πελάγη, αλλά βρίσκεται πολύ κοντά σου: στην πιο μικρή και φωτεινή γωνιά της καρδιάς σου.
Άδικα έψαχνες τόσα χρόνια αλλού να την βρεις. Γιατί ό,τι αναζητείς έξω από σένα, ποτέ δεν θα το βρεις. Ιθάκη είναι ο εαυτός σου και επιστροφή είναι ο εξανθρωπισμός σου. Τον εαυτό σου ζητάς να βρεις. Αυτόν έχεις να σώσεις. Μην τον προδώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.