Οι ηλιαχτίδες σχίζουν τα δέντρα και μου ζεσταίνουν ευχάριστα το πρόσωπο. Βλέπω τις σκιές που πέφτουν πάνω στο χώμα και με τη φαντασία μου πλάθω παραμύθια.
Μαργαρίτες, παπαρούνες και ευχολούλουδα, έχουν παραδοθεί στο λίκνισμα του αέρα. Πρόλαβα και φυλάκισα ένα στα χέρια μου. Έκανα μια ευχή και φύσηξα με όλη τη δύναμη των πνευμόνων μου. Διάσκορπα πέταλα χορεύουνε στη φύση. Ακούω τη μουσική τους με κλειστά μάτια και μαγεύομαι.
Τι ευχήθηκες ; Δεν της απαντώ… απλά την κοιτάζω. Φοβάμαι πως αν το ξεστομίσω δε θα βγει. Δε μου θυμώνει. Γελάει δυνατά, με την ψυχή της και νιώθω φτερουγίσματα ευτυχίας στα σωθικά μου. Σα να ράντισε με στάλες ροδόνερο τη διψασμένη μου καρδιά.
Θέλω να κλείσω σε μπουκάλι, το στοργικό βλέμμα της και να το ψεκάζω πάνω μου όποτε έχω τις μαύρες μου. Είμαι σίγουρη ότι ξέρει τι ευχήθηκα, πάντα με διάβαζε σαν ανοιχτό βιβλίο.
Είμαι οκτώ χρονών. Εκδρομή με το σχολείο. Στα χίλια δέντρα στις Μουριές. Παίζω με τους φίλους μου αλλά κλέβω χρόνο να βρεθώ στην αγκαλιά της. Στη ζεστή , απαλή αγκαλιά της που ήταν πάντα το καταφύγιο μου.
Είχε ξυπνήσει χαράματα για να ετοιμάσει λιχουδιές για την εκδρομή. Νόστιμα κεφτεδάκια και σάντουιτς φτιαγμένα με μεράκι και αγάπη. Να τρως και να χαίρεται ο ουρανίσκος σου.
Παίζουμε επιτραπέζια και ζωγραφίζουμε. Τα αλλά παιδιά παρατηρούν το ταλέντο της και γω σαν το παγόνι κορδώνομαι που είναι ζωγράφος. Μία από τις πολλές όμορφες αναμνήσεις που έχουμε μαζί. Θυμάμαι να μη θέλω να τελειώσει η μέρα. Γιατί σε είχα δική μου… ολόδική μου.
Τώρα που μεγάλωσα μαμά, μπορώ να στο ομολογήσω. Βγήκε η ευχή μου. Είχα ευχηθεί να είσαι πάντα δίπλα μου και να είμαστε πάντα ευτυχισμένες. Εσύ και εγώ.
Σ’ αγαπώ μαμά… σ΄ αγαπώ!
Χρόνια πολλά μανούλες!
Μαργαρίτες, παπαρούνες και ευχολούλουδα, έχουν παραδοθεί στο λίκνισμα του αέρα. Πρόλαβα και φυλάκισα ένα στα χέρια μου. Έκανα μια ευχή και φύσηξα με όλη τη δύναμη των πνευμόνων μου. Διάσκορπα πέταλα χορεύουνε στη φύση. Ακούω τη μουσική τους με κλειστά μάτια και μαγεύομαι.
Τι ευχήθηκες ; Δεν της απαντώ… απλά την κοιτάζω. Φοβάμαι πως αν το ξεστομίσω δε θα βγει. Δε μου θυμώνει. Γελάει δυνατά, με την ψυχή της και νιώθω φτερουγίσματα ευτυχίας στα σωθικά μου. Σα να ράντισε με στάλες ροδόνερο τη διψασμένη μου καρδιά.
Θέλω να κλείσω σε μπουκάλι, το στοργικό βλέμμα της και να το ψεκάζω πάνω μου όποτε έχω τις μαύρες μου. Είμαι σίγουρη ότι ξέρει τι ευχήθηκα, πάντα με διάβαζε σαν ανοιχτό βιβλίο.
Είμαι οκτώ χρονών. Εκδρομή με το σχολείο. Στα χίλια δέντρα στις Μουριές. Παίζω με τους φίλους μου αλλά κλέβω χρόνο να βρεθώ στην αγκαλιά της. Στη ζεστή , απαλή αγκαλιά της που ήταν πάντα το καταφύγιο μου.
Είχε ξυπνήσει χαράματα για να ετοιμάσει λιχουδιές για την εκδρομή. Νόστιμα κεφτεδάκια και σάντουιτς φτιαγμένα με μεράκι και αγάπη. Να τρως και να χαίρεται ο ουρανίσκος σου.
Παίζουμε επιτραπέζια και ζωγραφίζουμε. Τα αλλά παιδιά παρατηρούν το ταλέντο της και γω σαν το παγόνι κορδώνομαι που είναι ζωγράφος. Μία από τις πολλές όμορφες αναμνήσεις που έχουμε μαζί. Θυμάμαι να μη θέλω να τελειώσει η μέρα. Γιατί σε είχα δική μου… ολόδική μου.
Τώρα που μεγάλωσα μαμά, μπορώ να στο ομολογήσω. Βγήκε η ευχή μου. Είχα ευχηθεί να είσαι πάντα δίπλα μου και να είμαστε πάντα ευτυχισμένες. Εσύ και εγώ.
Σ’ αγαπώ μαμά… σ΄ αγαπώ!
Χρόνια πολλά μανούλες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.