Δραματική έκκληση χιλιάδων Ελλήνων. Θέλουμε να έρθουμε να ζήσουμε κι εμείς στο Κιλκίς!
Όπως προαναφέραμε (Δείτε το Α΄Μέρος ΕΔΩ), σήμερα χειμώνα του 2.046 μ.Χ, ο μοναδικός νομός -στην ήδη διαλυμένη Ελλάδα- που έχει ποιότητα ζωής σαν την Ελβετία, είναι το Κιλκίς!
Τι κάναμε και ξεφύγαμε από τη μιζέρια, την ανέχεια, την ανεργία; Το αυτονόητο: Πήραμε επιτέλους τις τύχες στα δικά μας χέρια... Επιτέλους καταλάβαμε πως ο μόνος που θα μας σώσει είναι ο εαυτός μας και κανείς άλλος... Ούτε Ευρωπαίος, ούτε Ρώσος, ούτε φιλελεύθερος, ούτε αριστερός. Όλοι τους βλέπανε μόνο την πάρτη τους. Εμάς θα σκεφτόταν;
Μας θεωρούσαν "δεδομένους" για να τους ψηφίσουμε πάλι και πάλι. Αφού κανείς δεν μας έπαιρνε πλέον στα σοβαρά και μας θεωρούσαν πρόβατα στη σφαγή. Το πρόβατο όμως κάποια στιγμή ξυπνάει...
Χιλιάδες είναι αυτοί που θέλουν να μεταναστεύσουν στο Κιλκίς, αλλά είναι πολύ δύσκολο πλέον, αφού ούτε σπίτια υπάρχουν διαθέσιμα και τα ενοίκια είναι πολύ ακριβά...
Τι κάναμε τελικά; Η πρώτη μας κίνηση ήταν να πετάξουμε έξω οποιοδήποτε κομματόσκυλο ή όποιον ήθελε να μπλεχτεί για δικό του όφελος, παραμυθιάζοντάς μας ότι θα αναλάβει αυτός να μας σώσει... Ήμασταν Κιλκισιώτες σε απόγνωση και έπρεπε επιτέλους να κάνουμε κάτι για εμάς και τα παιδιά μας. Και κυβερνήσεις αλλάξαμε, και απεργίες δοκιμάσαμε, και δρόμους κλείσαμε και όλα τα κάναμε, αλλά αποτέλεσμα μηδέν.
Η επόμενη κίνηση ήταν να καταγράψουμε την πραγματική κατάσταση. Όχι αυτήν που ονειρεύομασταν, ή μας παραμύθιαζαν. Ούτε αυτήν που θα θέλαμε να είναι. Τι ήμασταν τελικά; Τι πλεονεκτήματα και τι μειονεκτήματα είχαμε ; Ποια ήταν τα "όπλα μας"; Που ήμασταν αδύναμοι και που χωλαίναμε; Που έπρεπε να να βελτιωθούμε και που έπρεπε να δώσουμε βάρος; Αν δε βρεις την αρρώστια, πως θα δώσεις το κατάλληλο φάρμακο;
Ήμασταν ένας νομός που η κύρια ενασχόληση ήταν η καλλιέργεια του σιταριού, αμπελιού (στην Παιονία) με ταυτόχρονη παραγωγή εξαιρετικής ποιότητας κρασιού, ικανοποιητικών ποσοτήτων κηπευτικών και κάποιων λίγων φρούτων. Είχαμε αρκετές κτηνοτροφικές μονάδες, είχαμε και τοπικές γαλακτοβιομηχανίες, ενώ από βιομηχανικής άποψης ήμασταν πολύ δυνατοί με εργοστάσια στο Σταυροχώρι παγκόσμιας εμβέλειας. Η ακμάζουζα τα παλαιότερα χρόνια βιοτεχνική απασχόληση ( υφάσματα, παπούτσια κτλ) μέσα στην πόλη του Κιλκίς, τώρα ήταν ανύπαρκτη.
Ένα ακόμη σημαντικό μας πλεονέκτημα, ήταν η στρατηγική γεωγραφική θέση του Νομού Κιλκίς. Σταυροδρόμι πολιτισμών, "Πύλη" εισόδου και εξόδου προς την Ευρώπη, τα Βαλκάνια και την Τουρκία, ενώ η Θεσσαλονίκη με το λιμάνι και το αεροδρόμιο να είναι δίπλα μας.
Μειονέκτημα ότι η "ανατολική" περιοχή του νομού Κιλκίς, δεν έχει νερά για συστηματική άρδευση, ενώ τεράστιο πλεονέκτημα για το νομό ο δυνατός αέρας (Βαρδάρης), ιδανικός για εκμετάλλευση της Αιολικής ενέργειας. Τουριστικά είχαμε απίστευτα μέρη, αλλά ποτέ δεν ασχοληθήκαμε σοβαρά να βγάλουμε ψωμί από αυτό τον τομέα.
Χοντρικά αυτή ήταν η κατάσταση στο Κιλκίς. Όχι μόνο δεν ήταν τραγική, αλλά αντίθετα με εκπληκτικές ευκαιρίες που ποτέ όμως δεν εκμεταλλευτήκαμε....
Ώσπου επιτέλους πήραμε την κατάσταση στα χέρια μας..
Συνεχίζεται
Τι κάναμε και ξεφύγαμε από τη μιζέρια, την ανέχεια, την ανεργία; Το αυτονόητο: Πήραμε επιτέλους τις τύχες στα δικά μας χέρια... Επιτέλους καταλάβαμε πως ο μόνος που θα μας σώσει είναι ο εαυτός μας και κανείς άλλος... Ούτε Ευρωπαίος, ούτε Ρώσος, ούτε φιλελεύθερος, ούτε αριστερός. Όλοι τους βλέπανε μόνο την πάρτη τους. Εμάς θα σκεφτόταν;
Μας θεωρούσαν "δεδομένους" για να τους ψηφίσουμε πάλι και πάλι. Αφού κανείς δεν μας έπαιρνε πλέον στα σοβαρά και μας θεωρούσαν πρόβατα στη σφαγή. Το πρόβατο όμως κάποια στιγμή ξυπνάει...
Χιλιάδες είναι αυτοί που θέλουν να μεταναστεύσουν στο Κιλκίς, αλλά είναι πολύ δύσκολο πλέον, αφού ούτε σπίτια υπάρχουν διαθέσιμα και τα ενοίκια είναι πολύ ακριβά...
Τι κάναμε τελικά; Η πρώτη μας κίνηση ήταν να πετάξουμε έξω οποιοδήποτε κομματόσκυλο ή όποιον ήθελε να μπλεχτεί για δικό του όφελος, παραμυθιάζοντάς μας ότι θα αναλάβει αυτός να μας σώσει... Ήμασταν Κιλκισιώτες σε απόγνωση και έπρεπε επιτέλους να κάνουμε κάτι για εμάς και τα παιδιά μας. Και κυβερνήσεις αλλάξαμε, και απεργίες δοκιμάσαμε, και δρόμους κλείσαμε και όλα τα κάναμε, αλλά αποτέλεσμα μηδέν.
Η επόμενη κίνηση ήταν να καταγράψουμε την πραγματική κατάσταση. Όχι αυτήν που ονειρεύομασταν, ή μας παραμύθιαζαν. Ούτε αυτήν που θα θέλαμε να είναι. Τι ήμασταν τελικά; Τι πλεονεκτήματα και τι μειονεκτήματα είχαμε ; Ποια ήταν τα "όπλα μας"; Που ήμασταν αδύναμοι και που χωλαίναμε; Που έπρεπε να να βελτιωθούμε και που έπρεπε να δώσουμε βάρος; Αν δε βρεις την αρρώστια, πως θα δώσεις το κατάλληλο φάρμακο;
Ήμασταν ένας νομός που η κύρια ενασχόληση ήταν η καλλιέργεια του σιταριού, αμπελιού (στην Παιονία) με ταυτόχρονη παραγωγή εξαιρετικής ποιότητας κρασιού, ικανοποιητικών ποσοτήτων κηπευτικών και κάποιων λίγων φρούτων. Είχαμε αρκετές κτηνοτροφικές μονάδες, είχαμε και τοπικές γαλακτοβιομηχανίες, ενώ από βιομηχανικής άποψης ήμασταν πολύ δυνατοί με εργοστάσια στο Σταυροχώρι παγκόσμιας εμβέλειας. Η ακμάζουζα τα παλαιότερα χρόνια βιοτεχνική απασχόληση ( υφάσματα, παπούτσια κτλ) μέσα στην πόλη του Κιλκίς, τώρα ήταν ανύπαρκτη.
Ένα ακόμη σημαντικό μας πλεονέκτημα, ήταν η στρατηγική γεωγραφική θέση του Νομού Κιλκίς. Σταυροδρόμι πολιτισμών, "Πύλη" εισόδου και εξόδου προς την Ευρώπη, τα Βαλκάνια και την Τουρκία, ενώ η Θεσσαλονίκη με το λιμάνι και το αεροδρόμιο να είναι δίπλα μας.
Μειονέκτημα ότι η "ανατολική" περιοχή του νομού Κιλκίς, δεν έχει νερά για συστηματική άρδευση, ενώ τεράστιο πλεονέκτημα για το νομό ο δυνατός αέρας (Βαρδάρης), ιδανικός για εκμετάλλευση της Αιολικής ενέργειας. Τουριστικά είχαμε απίστευτα μέρη, αλλά ποτέ δεν ασχοληθήκαμε σοβαρά να βγάλουμε ψωμί από αυτό τον τομέα.
Χοντρικά αυτή ήταν η κατάσταση στο Κιλκίς. Όχι μόνο δεν ήταν τραγική, αλλά αντίθετα με εκπληκτικές ευκαιρίες που ποτέ όμως δεν εκμεταλλευτήκαμε....
Ώσπου επιτέλους πήραμε την κατάσταση στα χέρια μας..
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.