Του Πάνου Γεωργιάδη
- Που θα βρείτε μαζεμένα τα περισσότερα μικρόβια;
Ο Γώγος ο νάνος (όπως και πολλοί άλλοι "διαφορετικοί"), ήταν τυχερός μέσα στην ατυχία του. Διότι γεννήθηκε και έζησε μια περίοδο, που δεν είχαν κάνει την εμφάνισή τους ακόμη οι αντιρατσιστές...
Έζησε στο ταπεινό Κιλκίς, σε εποχές που η λέξη "ρατσισμός" ήταν εντελώς άγνωστη στο λεξιλόγιό μας.. Διότι απλά δεν μας ενδιέφερε και δεν μας απασχολούσε τι είναι ο καθένας. Και μιλάμε για "δύσκολες" εποχές στην πληροφόρηση, τη νοοτροπία, τα "ανοιχτά μυαλά". Κι όμως αν γυρίσετε πίσω στο χρόνο οι παλιοί, θα θυμηθείτε ότι στο Κιλκίς ήμασταν αρκετά ανεκτικοί σε όλες τις κατηγορίες των "διαφορετικών"...
Εντάξει κανένα πείραγμα, κάποιο αστείο, αλλά γενικά η ζωή μας κυλούσε κανονικά. Μέχρι που ήρθαν οι πονηροί να μας πρήζουν άνευ λόγου και αιτίας ότι δε φερόμαστε σωστά στους άλλους και να ξεσηκώσουν ένα θέμα που δεν μας απασχολούσε καν.
Κλασσικό παράδειγμα ο θρυλικός λαχειοπώλης Γιώργος ή Γώγος. Ο Γώγος ήταν νάνος αλλά μάλλον δεν ένιωσε στιγμή την απόρριψη από την Κιλκισιώτικη κοινωνία των δεκαετιών του 60, 70, 80, 90. Το αντίθετο μάλιστα. Οι Κιλκισιώτες τον αγκάλιασαν (όπως και το Στελλάρα και πολλούς άλλους) με τεράστια αγάπη. Είναι απίθανο να υπήρξε κάποιος που τον κορόιδεψε ή να τον χλεύασε. Όλοι τον χαιρετούσαν ή τον κερνούσαν κάτι. Ήταν κομμάτι της ιστορίας του Κιλκίς. Κάποια μικρά παιδάκια ίσως στην αρχή να τον φοβόταν, αλλά με την έξυπνη συμπεριφορά των γονιών κι αυτά άλλαζαν.
Τι να πούμε άραγε για τις διοικήσεις του Νοσοκομείου του Κιλκίς αλλά και των εργαζομένων, οι οποίοι του παρείχαν (μαζί με τον Στελλάρα) στέγη, τροφή μα κυρίως τεράστια συγκινητική φροντίδα και αγάπη! Σε κόντρα νόμων, κανονισμών, οικονομικών ισολογισμών για το ποιος δικαιούται περίθαλψη και πέσει έξω ο προϋπολογισμός του νοσοκομείου.
Αυτοί ήμασταν, αυτοί ήμαστε και τώρα, αλλά κάποιοι πονηροί σώνει και καλά να αποδείξουν ότι ήμαστε κακόψυχοι και ρατσιστές. Παραμύθια. 'Απειρες ιστορίες μπορούμε να αναφέρουμε που οι Κιλκισιώτες βοήθησαν ξένο κόσμο. Μια φορά ένας αθίγγανος από Καλαμάτα που πήγαινε στην περίφημη ορθοπεδική, έπαθε κρίση επιληψίας πάνω στην Παπαλουκά και ΟΛΗ η γειτονιά βγήκε έξω τον βοήθησε. Μέχρι και λεφτά του έδωσαν.
Ο Γώγος αν και νάνος, είχε ένα "τεράστιο ανάστημα...". Και δυστυχώς το καταλάβαμε οι περισσότεροι μετά από πολλά χρόνια όταν πλέον μεγαλώσαμε. Διαπιστώσαμε ότι ο άνθρωπος δεν αξιολογείται από το πόσο ψηλός, χοντρός, άσπρος, σπουδαγμένος είναι. Ούτε αν είναι Έλληνας ή Σύριος, αρτιμελής ή όχι. Το "ανάστημα" φαίνεται στη συμπεριφορά μας.
Και ο Γώγος, μας απέδειξε με το τεράστιο ήθος του, πόσο "μεγάλος" είναι ένας άνθρωπος κι ας έχει ύψος μισό μέτρο. Ο Γώγος ήταν σεμνός, πολύ σεμνός. Σπάνια χαμογελούσε... Είχε μια μελαγχολία στο βλέμμα του, αλλά δεν ήθελε να τον λυπηθείς. Ούτε και σε έγλειφε για να τον συμπαθήσεις. Πουλούσε λαχεία, έντιμα και με αξιοπρέπεια. Δεν αποζητούσε τον οίκτο μας και εμείς άθελά μας του φερόμασταν σαν ισότιμο μέλος της κοινωνίας της μικρής μας πόλης.
Ίσως να μπορούσαμε να κάνουμε τότε περισσότερα πράγματα για το Γώγο και τον κάθε "Γώγο" της μικρής κοινωνίας του Κιλκίς.
Που να ήταν άραγε η οικογένειά του; Είχε συγγενείς; Ένιωθε μοναξιά; Ερωτεύτηκε άραγε κάποιο κορίτσι του Κιλκίς και δεν τόλμησε ποτέ να της πει, λόγω της κατάστασής του; Ποτέ δεν θα μάθουμε αν αυτός ο γίγαντας στην ψυχή, έφυγε με πίκρα, παράπονο, ευτυχία, ευγνωμοσύνη για την κοινωνία του Κιλκίς.
Ο νάνος Γώγος σήκωσε το Κιλκίς πολύ ψηλά ! Ναι το σήκωσε ψηλά, γιατί "προκάλεσε" άθελά του τους Κιλκισιώτες να δοκιμαστούν και να γίνουν καλύτεροι με τη συμπεριφορά τους στο διαφορετικό.
Καλό παράδεισο γίγαντα Γώγο...
ΥΓ Ευχαριστώ θερμά τους Σπύρο Ξενίδη και Νίκο Ποζίδη που ήταν αφορμή να θυμηθούμε το Γώγο, όταν ανέβασαν μια φωτογραφία του στο facebook και έδωσαν την άδεια να την ανεβάσουμε.
Μήπως σε ένα νοσοκομείο...;
- Που θα βρείτε μαζεμένους αρκετούς παχύσαρκους;
- Που θα βρείτε μαζεμένους αρκετούς παχύσαρκους;
Μήπως σε κάποιο ινστιτούτο αδυνατίσματος;
- Που θα βρείτε μαζεμένους αρκετούς αμαρτωλούς;
- Που θα βρείτε μαζεμένους αρκετούς αμαρτωλούς;
Μήπως και σε κάποιο ναό...;
- Που θα βρείτε τους περισσότερους ρατσιστές;
- Που θα βρείτε τους περισσότερους ρατσιστές;
Μα φυσικά εκεί που συζητούν για αντιρατσισμό...
Ο Γώγος ο νάνος (όπως και πολλοί άλλοι "διαφορετικοί"), ήταν τυχερός μέσα στην ατυχία του. Διότι γεννήθηκε και έζησε μια περίοδο, που δεν είχαν κάνει την εμφάνισή τους ακόμη οι αντιρατσιστές...
Έζησε στο ταπεινό Κιλκίς, σε εποχές που η λέξη "ρατσισμός" ήταν εντελώς άγνωστη στο λεξιλόγιό μας.. Διότι απλά δεν μας ενδιέφερε και δεν μας απασχολούσε τι είναι ο καθένας. Και μιλάμε για "δύσκολες" εποχές στην πληροφόρηση, τη νοοτροπία, τα "ανοιχτά μυαλά". Κι όμως αν γυρίσετε πίσω στο χρόνο οι παλιοί, θα θυμηθείτε ότι στο Κιλκίς ήμασταν αρκετά ανεκτικοί σε όλες τις κατηγορίες των "διαφορετικών"...
Εντάξει κανένα πείραγμα, κάποιο αστείο, αλλά γενικά η ζωή μας κυλούσε κανονικά. Μέχρι που ήρθαν οι πονηροί να μας πρήζουν άνευ λόγου και αιτίας ότι δε φερόμαστε σωστά στους άλλους και να ξεσηκώσουν ένα θέμα που δεν μας απασχολούσε καν.
Κλασσικό παράδειγμα ο θρυλικός λαχειοπώλης Γιώργος ή Γώγος. Ο Γώγος ήταν νάνος αλλά μάλλον δεν ένιωσε στιγμή την απόρριψη από την Κιλκισιώτικη κοινωνία των δεκαετιών του 60, 70, 80, 90. Το αντίθετο μάλιστα. Οι Κιλκισιώτες τον αγκάλιασαν (όπως και το Στελλάρα και πολλούς άλλους) με τεράστια αγάπη. Είναι απίθανο να υπήρξε κάποιος που τον κορόιδεψε ή να τον χλεύασε. Όλοι τον χαιρετούσαν ή τον κερνούσαν κάτι. Ήταν κομμάτι της ιστορίας του Κιλκίς. Κάποια μικρά παιδάκια ίσως στην αρχή να τον φοβόταν, αλλά με την έξυπνη συμπεριφορά των γονιών κι αυτά άλλαζαν.
Τι να πούμε άραγε για τις διοικήσεις του Νοσοκομείου του Κιλκίς αλλά και των εργαζομένων, οι οποίοι του παρείχαν (μαζί με τον Στελλάρα) στέγη, τροφή μα κυρίως τεράστια συγκινητική φροντίδα και αγάπη! Σε κόντρα νόμων, κανονισμών, οικονομικών ισολογισμών για το ποιος δικαιούται περίθαλψη και πέσει έξω ο προϋπολογισμός του νοσοκομείου.
Αυτοί ήμασταν, αυτοί ήμαστε και τώρα, αλλά κάποιοι πονηροί σώνει και καλά να αποδείξουν ότι ήμαστε κακόψυχοι και ρατσιστές. Παραμύθια. 'Απειρες ιστορίες μπορούμε να αναφέρουμε που οι Κιλκισιώτες βοήθησαν ξένο κόσμο. Μια φορά ένας αθίγγανος από Καλαμάτα που πήγαινε στην περίφημη ορθοπεδική, έπαθε κρίση επιληψίας πάνω στην Παπαλουκά και ΟΛΗ η γειτονιά βγήκε έξω τον βοήθησε. Μέχρι και λεφτά του έδωσαν.
Εμείς σαν παιδάκια τα βλέπαμε τότε, αλλά τώρα καταλάβαμε τι σήμαιναν αυτές οι υπέροχες συμπεριφορές.
Ο Γώγος αν και νάνος, είχε ένα "τεράστιο ανάστημα...". Και δυστυχώς το καταλάβαμε οι περισσότεροι μετά από πολλά χρόνια όταν πλέον μεγαλώσαμε. Διαπιστώσαμε ότι ο άνθρωπος δεν αξιολογείται από το πόσο ψηλός, χοντρός, άσπρος, σπουδαγμένος είναι. Ούτε αν είναι Έλληνας ή Σύριος, αρτιμελής ή όχι. Το "ανάστημα" φαίνεται στη συμπεριφορά μας.
Και ο Γώγος, μας απέδειξε με το τεράστιο ήθος του, πόσο "μεγάλος" είναι ένας άνθρωπος κι ας έχει ύψος μισό μέτρο. Ο Γώγος ήταν σεμνός, πολύ σεμνός. Σπάνια χαμογελούσε... Είχε μια μελαγχολία στο βλέμμα του, αλλά δεν ήθελε να τον λυπηθείς. Ούτε και σε έγλειφε για να τον συμπαθήσεις. Πουλούσε λαχεία, έντιμα και με αξιοπρέπεια. Δεν αποζητούσε τον οίκτο μας και εμείς άθελά μας του φερόμασταν σαν ισότιμο μέλος της κοινωνίας της μικρής μας πόλης.
Ίσως να μπορούσαμε να κάνουμε τότε περισσότερα πράγματα για το Γώγο και τον κάθε "Γώγο" της μικρής κοινωνίας του Κιλκίς.
Τον αγαπούσαμε, τον βλέπαμε στην αγορά ή την Κυριακή στον Κιλκισιακό, να τρώει σπόρια και να κρατά μια μαγκούρα για να κυνηγά τα σκυλιά, αλλά μέχρι εκεί.
Που να ήταν άραγε η οικογένειά του; Είχε συγγενείς; Ένιωθε μοναξιά; Ερωτεύτηκε άραγε κάποιο κορίτσι του Κιλκίς και δεν τόλμησε ποτέ να της πει, λόγω της κατάστασής του; Ποτέ δεν θα μάθουμε αν αυτός ο γίγαντας στην ψυχή, έφυγε με πίκρα, παράπονο, ευτυχία, ευγνωμοσύνη για την κοινωνία του Κιλκίς.
Ο νάνος Γώγος σήκωσε το Κιλκίς πολύ ψηλά ! Ναι το σήκωσε ψηλά, γιατί "προκάλεσε" άθελά του τους Κιλκισιώτες να δοκιμαστούν και να γίνουν καλύτεροι με τη συμπεριφορά τους στο διαφορετικό.
Καλό παράδεισο γίγαντα Γώγο...
ΥΓ Ευχαριστώ θερμά τους Σπύρο Ξενίδη και Νίκο Ποζίδη που ήταν αφορμή να θυμηθούμε το Γώγο, όταν ανέβασαν μια φωτογραφία του στο facebook και έδωσαν την άδεια να την ανεβάσουμε.
* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Youtube
 |
| Αρχείο Παρθένας Παρκοσίδου 1960-61 (https://istoria2gymkilkis.blogspot.com/) |
 |
| Αρχείο Βασίλη Μακρίδη, 1992 |
Μην κολλάμε στις λέξεις... αυτές έχουν χάσει το νόημα προ πολλού.. αν πιστεύει κάποιος ότι υπάρχει συνοχή μεταξύ των πολιτών του Κιλκίς ας πάει σε μία οικοδομή την μέρα έκδοσης των κοινοχρήστων... όσο για τον γίγαντα .. μόνο ο ίδιος ήξερε αν του φερόμασταν καλά σαν γενική εικόνα συμπολιτών του!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήAντιεξουσιαστης δημοσιος υπαλληλος.Πως γινεται αυτο;Απλα,μας δουλευεις.Σταλινικο κατακαθι,με αλλο ονομα.Σαν αυτους που θα εσκιζαν το Μνημονιο,αλλα οδευουν για το 4ο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό πάλι;;; πόσο πιο φασίστας μπορεί να γίνει κανείς, πίσω από την ανωνυμία;; έλεος ...Μαύρη Σφήγκα..
Διαγραφή¨Δεν αποζητούσε τον οίκτο μας και εμείς άθελά μας του φερόμασταν σαν ισότιμο μέλος της κοινωνίας της μικρής μας πόλης¨
Διαγραφή"Άθελα μας;;; σαν ισότιμο μέλος;;¨ πως μπορείς κι αναιρείς με δυο φράσεις τα παραπάνω;; Όχι δεν του φερόμασταν σαν ισότιμο μέλος! ήταν ισότιμο κι έτσι απαίτησαν να του φερόμαστε οι γονείς μας, από την πρώτη στιγμή που είδαν τα ξαφνιασμένα βλέμματα μας. και δεν το κάνανε όλοι! ας αφήσουμε την ωραιοποίηση της κατάστασης, για να μην υποχρεωθούμε να την ξαναζήσουμε. Οι άνθρωποι που έχουν διαφορετικό σώμα και μυαλό απ τον μέσο όρο, δεν επιβιώνουν εύκολα με το σύνολο..... αλλά δίνουν καθημερινές μάχες! όπως και οι πολύ έξυπνοι, πολύ όμορφοι, πολύ χαρισματικοί. αλλά έτσι προχωράει η ζωή! Και το Κιλκίς το 70-80 90 δεν ήταν τόπος αγγελικά πλασμένος, όπως δεν είναι και σήμερα
Με το Γώγο παίζαμε μπάλα στην αλάνα πίσω από τον "Κήπο". Τον θυμάμαι με ένα τρανζιστοράκι στο αυτί πάντα γελαστό να μασουλάει πασατέμπο. Από εδώ έμαθα πως πέθανε. Καλό Παράδεισο, Γώγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα χαμόγελο ήθελε για να ... παραδώσει την ψυχή του!Μας είχε απόλυτη εμπιστοσύνη κ ο σύζυγος ήταν ο σωτήρας του τρανζίστορ του.Πάντα έτρεμε μη του χαλάσει.. Αξέχαστος κ αγαπημένος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφα αυτά που γράψατε! Αλλά την φωτογραφία είχα πρωτοδημοσιεύσει εγώ και την είχα βρει στο αρχείο του κυρίου Albert Werner που τον έχω και φίλο στο Facebook! Οι παραπάνω κύριοι που αναφέρεται μάλλον την πήραν από κάποια αναδημοσίευσης κάποιων κοινών φίλων. Έπρεπε να ειπωθεί αυτό γιατί αυτός που είναι ο κύριος κάτοχος αυτής της φωτογραφίας (δλδ ο κύριος Werner) δεν αναφέρθηκε ποτέ. Ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή