ΤΕ ΚΙΛΚΙΣ ΚΚΕ: «Δε θα ζήσουμε με ψίχουλα»

ΤΕ ΚΙΛΚΙΣ ΚΚΕ

Για περισσότερο από δύο μήνες, το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ και η ΟΓΕ έδιναν τη μάχη της επιτυχίας του πανελλαδικού συλλαλητηρίου που πραγματοποιήθηκε χτες στην Αθήνα. Εδιναν τη μάχη να ακουστεί όσο το δυνατόν πιο δυνατά η φωνή των εργαζομένων, των ανθρώπων του μόχθου, που παράγουν όλο τον πλούτο, να διακηρύττει: «Δε θα ζήσουμε με ψίχουλα»! Μέσα απ' αυτούς τους φορείς του κινήματος τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πρωτοστατούν στην προσπάθεια ανασύνταξης του κινήματος.

Βασική προϋπόθεση σ' αυτήν την κατεύθυνση είναι η καταπολέμηση της επιζήμιας λογικής των μειωμένων απαιτήσεων. Λογική που συστηματικά και σκόπιμα καλλιεργούν στο λαό οι δυνάμεις της αστικής διαχείρισης, για να προσαρμόσει τις ανάγκες του στα όρια των αντοχών της καπιταλιστικής οικονομίας και να συμβιβαστεί με τα ψίχουλα.

Η αντιπαραβολή αυτής της δραστηριότητας που διαπέρασε τη χώρα απ' άκρη σ' άκρη, «εισέβαλε» σε χώρους δουλειάς, εργοστάσια και γιαπιά, πέρασε την πύλη σχολείων και σχολών, «όργωσε» εργατικές - λαϊκές συνοικίες και χωριά, «παρέσυρε» στη δράση ανθρώπους του μόχθου, φέρνοντάς τους ως την Αθήνα, με τη στάση πολιτικών δυνάμεων, κατ' ευφημισμόν «αριστερών» και «φιλολαϊκών», όπως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι διδακτική και αποκαλυπτική.
Διδάσκει υποταγή...

Η δύναμη που κατάφερε να αποσπάσει ο ΣΥΡΙΖΑ από τις εκλογές του 2012 μέχρι σήμερα αξιοποιήθηκε απ' τις δυνάμεις του με τρόπο που έβλαψε και δεν ωφέλησε το λαό. Η μόνη λαϊκή συμμετοχή που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει και τελειώνει με την κάλπη και με στόχο την ανάδειξή του σε διάδοχο της αστικής διαχείρισης, συνεχίζοντας στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο του κεφαλαίου και της ΕΕ με κάποιες τροποποιήσεις που δεν αλλάζουν την ουσία του. Για το λόγο αυτό η μεγάλη εκλογική του δύναμη που απέσπασε (2,5 εκατομμύρια ψήφους) δεν εκφράστηκε σε προσπάθεια οργάνωσης στα συνδικάτα, στις οργανώσεις του λαϊκού κινήματος, συμμετοχής στις γενικές συνελεύσεις, κινητοποίησης. Με τη στάση του συνέβαλε το κίνημα να πάει πιο πίσω αυτά τα 2 χρόνια σε σχέση με την κατάσταση που βρισκόταν το 2012.

Εσπειρε στα εργατικά - λαϊκά στρώματα ψευδαισθήσεις ότι «όλα» θα λυθούν με την ψήφο και την ανάδειξή του σε κυβέρνηση και μάλιστα χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο, την εξουσία του, την ΕΕ. Σταδιακά, βέβαια, αυτό το «όλα» περιοριζόταν όλο και περισσότερο, έτσι που σήμερα να γίνεται λόγος αποκλειστικά και μόνο για ορισμένα ψίχουλα και αυτά για την ακραία φτώχεια. Απ' τις προηγούμενες εκλογές σταδιακά εγκατέλειψε και φραστικά κάθε είδους συνθηματολογία που μπορούσε να δημιουργήσει «παρεξηγήσεις», στην προσπάθεια να αποσπάσει τη στήριξη των μεγαλοεπιχειρηματιών και των ιμπεριαλιστικών κέντρων, δίδαξε υποταγή στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ονόμασε «διεκδίκηση» τη μιζέρια, «σωτηρία» την αποδοχή της φτώχειας και τη ζωή με μειωμένες απαιτήσεις, στο όνομα της ρεαλιστικότητας και των ορίων της οικονομίας, δηλαδή των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων!

Για το λόγο αυτό ποτέ και πουθενά δε μιλά για δικαιώματα και ανάκτηση των απωλειών, παρά μόνο για αντιμετώπιση της «ανθρωπιστικής κρίσης», όρος που παραπέμπει σε όσους βουλιάζουν στην εξαθλίωση και εξαιρεί τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που αδυνατεί να καλύψει σύγχρονες ανάγκες της. Αλλωστε, ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας στην προσπάθεια να αποτινάξει την κατηγορία περί «παροχολογίας» διευκρίνισε ότι όσα εξήγγειλε στη Θεσσαλονίκη αποσκοπούν στο να μην πεθαίνουν άνθρωποι στο δρόμο απ' την πείνα, τίποτα περισσότερο απ' αυτό.

Αυτή η παραλυτική λογική, η λογική της παραίτησης και της αναμονής έφτασε με το ΣΥΡΙΖΑ στο αποκορύφωμά της. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις δηλώσεις στελεχών του, πρώτα απ' όλα του προέδρου του για τον «απλό κόσμο» που του λέει: «Θα σας ψηφίσω και τα μισά να κάνετε» ή την αρθρογραφία στελεχών του, του ύφους: «και σκ... να τα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοί εδώ πρέπει να φύγουν».

Δηλώσεις που συμπληρώνονταν από εκβιασμούς, όπως αυτόν που έκανε ο Αλ. Τσίπρας απ' το βήμα της συνέντευξης Τύπου στη ΔΕΘ: «Στην επόμενη ΔΕΘ εάν έχει περάσει ένας ακόμη χρόνος και μένει αυτή η κυβέρνηση μπορεί αυτά που σας είπα χτες ... τότε να μην μπορούμε αυτά και να μπορούμε λιγότερα».
Και όπου μπορεί την επιβάλλει στην πράξη...

Η κατεύθυνση αυτή εκφράζεται και εμπράκτως απ' τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό - λαϊκό κίνημα που δεν έκρυψαν σε πολλές περιπτώσεις την ενόχλησή τους για την πρόταση που απηύθυνε το ΠΑΜΕ στα συνδικάτα και τους φορείς του κινήματος να πάρουν μέρος στη διοργάνωση του πανελλαδικού συλλαλητηρίου.

Η πλούσια δράση των ταξικών δυνάμεων ανησύχησε όσους θέλουν το κίνημα «ευνουχισμένο», παροπλισμένο, νεροκουβαλητή στο μύλο της εναλλαγής στον κυβερνητικό θώκο. Οσους δε θέλουν κίνημα ισχυρό, ταξικά προσανατολισμένο, φοβούμενοι ότι θα το βρουν αύριο απέναντί τους όταν θα 'ρθει η σειρά τους να υλοποιήσουν τη βαθιά αντιλαϊκή και αντεργατική στρατηγική του κεφαλαίου.

Η πολεμική τους στο πανελλαδικό συλλαλητήριο που πρόβαλλε εργατικά - λαϊκά αιτήματα σχετικά με προβλήματα, όπως η ανεργία, η εργασιακή ανασφάλεια, η φορομπηξία, εκδηλώθηκε με βασικά επιχειρήματα ότι είναι μια «κομματική διαδήλωση», ότι «το πλαίσιο δε συζητήθηκε με τις άλλες δυνάμεις» και άλλα παρόμοια. Εκεί που πλειοψηφούν τέτοιες δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ και συνοδοιπόροι του) απέφυγαν συστηματικά να πάρουν θέση πάνω στα συγκεκριμένα αιτήματα. Πολύ περισσότερο, εμπόδισαν με τη στάση τους την οργάνωση γενικών συνελεύσεων, προκειμένου το πλαίσιο να συζητηθεί από τους ίδιους τους εργαζόμενους και αυτοί να αποφασίσουν ή να απορρίψουν την οργανωμένη συμμετοχή στο συλλαλητήριο. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων που η συζήτηση έφτασε σε γενική συνέλευση, η ήττα αυτών των δυνάμεων ήταν εκκωφαντική.

Εφτασαν στο σημείο να καταψηφίζουν τη συμμετοχή του σωματείου στο συλλαλητήριο ακόμα και εκεί που η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων ήταν υπέρ. Είναι ενδεικτικά τα παραδείγματα από τη Γενική Συνέλευση των Εργαζομένων του Δήμου Περάματος, 99 υπέρ - 1 κατά (ο συνδικαλιστής του ΜΕΤΑ/ΣΥΡΙΖΑ), από τη Γενική Συνέλευση στο νοσοκομείο «Σωτηρία», 98 υπέρ - 2 κατά (οι συνδικαλιστές του ΜΕΤΑ/ΣΥΡΙΖΑ) κ.ά.

Την απόφαση της Πανελλήνιας Ναυτεργατικής Ομοσπονδίας να συμμετάσχει στο πανελλαδικό συλλαλητήριο έφτασε να καταγγέλλει το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ), Α. Νταλακογιώργος, χαρακτηρίζοντάς την μάλιστα «παράνομη» και «αθλιότητα»!

Σύσσωμη η πλειοψηφία του ΔΣ του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ηρακλείου, όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και του ΜΕΤΑ (ΣΥΡΙΖΑ), καταψήφισε την πρόταση των εκπροσώπων της ΔΑΣ, της παράταξης που στηρίζεται από το ΠΑΜΕ, για συμμετοχή στο πανελλαδικό συλλαλητήριο.

Στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου ο πρόεδρος του σωματείου, με την υποστήριξη των παρατάξεων ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ (έχουν κοινό ψηφοδέλτιο) και της ΝΔ, εμπόδισε τη διενέργεια της ψηφοφορίας και έτσι δεν πάρθηκε απόφαση. Το σκηνικό επαναλήφθηκε και την επόμενη μέρα, στη συνεδρίαση του ΔΣ του Σωματείου όπου το θέμα τέθηκε ξανά από τις ταξικές δυνάμεις. Το σωματείο πήρε τελικά απόφαση συμμετοχής στο συλλαλητήριο, καθώς ένα μέλος της κοινής παράταξης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ ψήφισε λευκό.

Το «επιχείρημα» περί «κομματικού συλλαλητηρίου» επιστράτευσε και η πλειοψηφία του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, που βεβαίως δεν είχε πρόβλημα να παρέχει «κάλυψη μαζικού φορέα» στην κινητοποίηση για την ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου του νησιού, που οργανώθηκε από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς καν να καλέσουν σε συνεδρίαση τη διοίκηση για να θέσουν το ζήτημα.

Πολεμική ενάντια στο συλλαλητήριο έκαναν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και στην Ομοσπονδία Διοικητικών Υπαλλήλων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Αλλά και στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων μαζί με τις δυνάμεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Αντίστοιχη κατάσταση επικράτησε και σε σχολές, με το ΜΑΣ να καταγγέλλει ότι δυνάμεις των ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΕΑΑΚ - ΑΡΕΝ (ΣΥΡΙΖΑ) «προσπαθούν με κάθε τρόπο να σαμποτάρουν το πανελλαδικό συλλαλητήριο» και το «πολεμούν με λύσσα που θα ζήλευε ακόμα και η κυβερνητική ΔΑΠ!».

Γίνεται βεβαίως αντιληπτό ότι θα έρχονταν σε δύσκολη θέση να συζητήσουν για τα ζητήματα που αναδείχτηκαν στο πλαίσιο της προετοιμασίας της πανελλαδικής κινητοποίησης, όπως η ουσιαστική προστασία των ανέργων, η κατάργηση του αίσχους των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της απλήρωτης δουλειάς, το Ασφαλιστικό, οι αυξήσεις στους μισθούς και άλλα. Ως μελλοντικοί διαχειριστές παίρνουν τα μέτρα τους...

Αυτό όμως που τους ενόχλησε περισσότερο είναι ότι η συγκεκριμένη κινητοποίηση και το δίμηνο που προηγήθηκε δε χώραγε στα σχέδια και τις δεσμεύσεις τους απέναντι στο κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, δεν μπορούσε να αξιοποιηθεί για να μετατραπεί σε κλακαδόρο υπέρ της κυβερνητικής εναλλαγής, ούτε να μπει κάτω από κάποιες αστικές επιδιώξεις. Γιατί όλη αυτή η λαϊκή κινητοποίηση συνδέθηκε με συγκεκριμένη κατεύθυνση που εκφράστηκε με τα αιτήματα, τα συνθήματα, αναδεικνύοντας τον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, την ΕΕ που θα είναι εδώ και την επόμενη μέρα των επόμενων εκλογών, θα έχουν το κουμάντο και με το ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση. Πολύ περισσότερο ενόχλησε το γεγονός ότι σε όλη αυτήν την προσπάθεια επιτεύχθηκε μια ευρύτερη συσπείρωση και κινητοποίηση που ξεπερνά τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται με το ΠΑΜΕ.